Forum

Lexi had ergens wel het idee dat ze hier goed aan gedaan had. Het was niet zomaar goed en ze hoopte dat Michael dit ook begreep, maar het minste wat ze hier kon doen was hem een kans geven. Voorlopig zaten ze in hetzelfde schuitje en bovendien was ze erg benieuwd naar hoe dit zich verder zou gaan ontwikkelen. Al hoopte ze dat ze hier geen spijt van zou krijgen. Dat zou ze zichzelf nooit meer vergeven.
Ze voelde hoe hij een kus op haar hand drukte en kon een glimlach niet meer onderdrukken. Een aangename tinteling liep er door haar lichaam heen. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze dit niet gemist had. Toch moest ze niet te hard van stapel lopen. Wat hij haar had aangedaan was ook niet zomaar vergeten en vergeven. Hij had in ieder geval nog veel goed te maken. Dat zou ze hem nog wel duidelijk maken. Hoe het nu verder zou gaan wist ze niet, maar ze was wel benieuwd naar hoe dit zich verder zou gaan ontwikkelen. Ze hadden in ieder geval nog een lange weg te gaan. Het was belangrijk dat de vijf nu goed met elkaar samen zouden werken. Er waren belangrijkere dingen om over na te denken, waar hun aandacht ook naar uit moest gaan. Daar moesten ze ook het een en ander voor plannen. Ze zouden het hoe dan ook overleven, maar het was wel fijn als ze onderlinge afspraken zouden maken. 
"Ik mag hopen van niet nee. Anders ben jij degene die spijt krijgt"verzekerde ze hem nog. 

@equalz 

Glimlachend schudde Lexi haar hoofd. Michael was degene die haar door en door kende. Ze wist dus heel goed waar zijn eerste opmerking vandaan kwam. De geamuseerde glimlach bleef op haar gezicht hangen. Ze had zelf nog geen goed beeld van hoe de situatie zich zou ontwikkelen. Er waren te veel gevoelens waar ze op dit moment nog mee zat, waardoor ze nog geen duidelijk beeld voor ogen had. "Daar kan ik nu nog geen uitspraken over doen. De tijd zal het leren"zei ze hem uiteindelijk. Lexi wilde de jongen geen valse hoop geven. Ze durfde nu nog niet te zeggen dat het weer helemaal goed zou komen tussen de twee. Dat ze hem volledig kon vergeven. Daar kon ze simpelweg nog geen antwoord op geven. Bovendien zouden zijn daden meer zeggen dan de dingen die hij beloofde. Acties zeiden zo veel meer woorden. Daarom kon ze nog geen antwoord geven op de vraag die zij haar stelde en ze hoopte dat hij haar begreep. 
"Nog niet, maar ik denk dat dit nog wel komt. Zeker als jullie de jonge vampiers al onder ogen zijn gekomen. Dan zal het ook niet langer meer duren voor ze hun gezichten hier laten zien'zei ze tegen hem. Het zou haar in ieder geval niets verbazen. Ze zouden in ieder geval op hun hoede moeten zijn voor wat er komen ging. Toch moest toegeven dat ze het nog een tikkeltje onwennig vond om samen met Michael onder één dak te verblijven. Het was wennen. De twee zijn een lange tijd een stel geweest en ze hadden elkaar in geen tijden gezien. En nu bevonden ze zich in dezelfde ruimte. Ze had niet verwacht dat dit ooit nog zou gebeuren en nu was het toch echt de realiteit. Ergens hoopte ze dat deze onwennigheid gauw weg zou trekken. In deze tijden moest je op elkaar leren vertrouwen. Zeker als je op den duur samen moest gaan werken.

@equalz 

Ondanks het feit dat Lexi het een tikkeltje onwennig vond, wist ze dat dit de beste keuze was. De twee konden elkaar moeilijk ontlopen. Zeker nu er wat meer duidelijkheid was over de huidige situatie. Het was voor de originele families belangrijk om een eenheid te voren en samen te werken voor het te laat was. Hoewel het doden van een originele vampier een stuk moeilijker was dan het doden van een normale vampier, was het wel belangrijk op hun hoeden te zijn. Ze hadden in ieder geval een plan nodig voor het geval dat dit probleem alleen maar groter werd.
Lexi was niet bang. Nee, dat zeker niet. Ze was alleen van mening dat ze de jongere generaties vampiers niet moesten onderschatten. Dat kon hun de dood injagen. Nee, ze moesten er voor zorgen dat ze deze hersenloze vampiers een lesje zouden leren. Ze waren tot slot van rekening niet voor niets de originele en daarmee de oudste en meest machtige vampiers. Nee, ze moesten een signaal naar buiten brengen dat ze hier niet ongestraft mee weg zouden komen. Maar hoe? 
"Ik vraag me alleen af hoe lang"biechtte het meisje op. Ze wist het niet. Het kon nog even duren, maar aan de andere kant kon het zo gebeurd zijn. Dat zou haar ook niet verbazen als ze heel eerlijk mocht zijn. Kort fronste ze en draaide haar hoofd naar het raam. Ze dacht dat ze wat hoorde. Een misplaatste voetstap. Iets wat ze niet stapte, want het huis van haar oudere broer en haar was afgelegen genoeg. De mensheid had hier niets te zoeken. Maar wie had dan het lef hier te komen? Of vergiste Lexi zich en had ze zich ingebeeld dat ze wat hoorde? 

@equalz