Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// AnnaJacoba VS. Riraito

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Eh ja, ik zoek straks even mijn wolven plaatjes en die zet ik dan wel tegelijk met de plaatjes van Ravay en Jace, dus daar wacht je maar even op ♥ Oh en over het algemeen ben ik te lui om veel te typen, je doet het er maar mee!!

Ravay Donesticia Delacour - 18
Jace Alexander Miraqui (heet die van jou dan ook Miraqui of wa) - 21

Eigenlijk had Jace helemaal niet mee hoeven doen aan de gevechten, hij en ... waren toch sowieso al de leiders en dat zouden ze niet zijn als ze hier niet de sterksten waren. Jammer genoeg voor anderen vond hij het gewoon leuk om hen in te maken, dus had hij ook mee gedaan en was meermaals de winnaar van een wedstrijd geweest. Maakte niets uit, was gewoon leuk om even te doen. Dat snapten de meeste wolven wel, hoewel ze het er toch niet altijd mee eens waren. Ergens was het ook een manier om te laten zien dat hij en zijn broer nog steeds de echte leiders waren, dat niemand daar aan kon twijfelen. Je kon het echter ook zien als een show, hij liet de vrouwen zien welke man ze moesten willen. Niet dat dat iets uitmaakte, hij koos zo ongeveer ieder jaar een maagd, dat waren gewoon de leuksten.

Misschien kon je stellen dat Ravay bang was voor de komende kiezing, dit was de eerste keer dat ze mee kon doen en dus was ze nog een maagd. Achttien jaar betekende dat je verkozen kon worden, eerder kon het niet want dan was je nog niet geheel uitgegroeid in je wolvenvorm. Dan kon je het nog niet controleren, om dan zwanger te raken was gewoon gevaarlijk. Enfin, dit was dus haar eerste keer, het beangstigde haar. Het was ook niet bepaald nodig dat al die mannen grommend en grauwend elkaar de troef af probeerden te steken, dat hielp gewoon niet bij aan haar stemming. Ook niet dat het bekend was dat de sterksten van de groep de onhebbelijke gewoonte hadden om maagden te kiezen, dan voelden ze zich stoer of iets in die trant. Natuurlijk moesten ze hen dan ook 'helpen' met hoe alles ging, die meisjes wisten er nog helemaal niets vanaf, maar andere vrouwen hadden Rav al verteld dat dit meestal niet gebeurde. Je hoorde bij hen voor het komende jaar, ze bevruchtten je... Wat verder? Niets, inderdaad. Ze negeerden je gewoon als oud afval.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Waarschuwing: in deze orpg kan geweld, misbruik, etc voorkomen. Als je hier niet tegen kan, lees dit dan niet en klik gewoon op een andere, mildere orpg (geen van mij, dat gaat toch nooit goed).

{option}

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ik neem hier helemaal genoegen mee voor Elke c:

Kain Miraqui, 20 en vol met verassingen.
(I thought that since they're brothers they should look a little bit alike)

Elvira Joyce James. Een 19 jarige meid die geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken.

--

Ondanks dat hij en zijn broer al de grootste rang beschikbaar hadden vond Kain het altijd nog leuk om zich een beetje uit te sloven tijdens de gevechten. Hij was verliefd op het gevoel dat hij kreeg als hij aan het vechten was, de constante dwang om verder te vechten en de beste te zijn. Deze tijd van het jaar waren altijd zijn favorieten geweest. Zijn leven bestond op dit momenten enkel uit vechten, slapen en eten. Snel zou hier ook het paren bij komen, iets wat ontzettend vermoeid kon zijn als je net zoals Kain niet stopte totdat je er bij neer viel. Het moest een eer zijn om te paren met een leider, daarom koos Kain ook altijd een maagd uit. Momenteel werd het gegrom al wat luider en Kain liet nu zelf ook grommend zijn tanden zien. Zijn witte vacht zou niet lang wit blijven, de meeste gevechten gingen er nogal heftig aan toe. Hoewel Kain nog nooit iemand gedood had tijdens de gevechten zou hij er niet voor terug deinsden, het was echter zo dat iedereen zich na een tijdje overgaf. Met zijn poten klauwde hij even over de grond, krassen makend in de aarde. Hij had al gezien wie hij als eerste als tegenstander wou hebben en stond klaar om naar deze jonge man toe te sprinten. Bij het vooruitzicht van zijn tanden in iemands vlees en vacht werd zijn gegrom luider en luider.

Ondanks dat ze negentien jaar oud was, was Elvira nog maagd. Ze was de vorige keer niet uitgekozen omdat ze in die periode erg ziek was, te ziek om een kind te kunnen baren. Ze was dus nutteloos geweest en werd de gehele tijd genegeerd. Niet dat ze dat raar of vervelend had gevonden, de rust die ze destijds had was aangenaam geweest. Net zoals de andere vrouwen was ze er wel aan gewend om niets meer dan objecten te zijn voor de mannen. Hun enige taken waren het baren van kinderen en jagen. Er werd nooit over hun gedacht als levend wezen met een hart en ziel, hoewel Elvira soms zelf ook twijfelde of ze die wel had. Elvira was iemand die moeite had met mensen toelaten in haar leven, toch had ze in deze roedel geen enkele keuze gehad. Alles hier draaide om teamwork en samen zijn. Ondanks dat ze dit jaar wel gezond was en natuurlijk nog een maagd was Elvira toch bang om weer overgeslagen te worden. Ze voelde dat ze er klaar voor was, hoewel ze ergens ook wel bang was voor haar eerste keer. De angst om weer afgewezen te worden was echter groter. Ze begon te twijfelen aan zichzelf. Als ze dit jaar weer werd afgewezen, ondanks dat ze gezond genoeg was, was ze dan wel goed genoeg?

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ik zit er niet mee als je minder typt hoor, want ik ben gewoon lui ahahaha

Ik doe trouwens wel ts naar de uitverkiezing ofzo want ja ben te lui om jace te laten vechten, haat me niet ly ♥♥♥♥♥♥

Uiteindelijk hadden ze het dan toch voor elkaar gekregen om een rangorde te vormen. De sterksten, Kain en hij, kozen natuurlijk als eerste en daarna in een orde van sterk naar zwak. Hoewel als je de zwakste, mannelijke wolf was, je wel eens pech kon hebben. Er was maar een beperkt aantal vrouwen, vaak waren er gewoon meer mannen dan mogelijk, maar dat gaf hen wel de boost om meer te proberen anderen af te troeven en dat maakte de gevechten dan weer interessanter. Enfin, terug naar de uitverkiezing. Alle vrouwen waren bij elkaar gehaald, wat soms nog best vervelend was. Niet alle vrouwen hadden zin in wéér een nieuwe partner, of überhaupt een partner als ze nog maagd waren. Dit jaar waren er twee maagden, Ravay en Elvira. Geloof me, Jace had zijn keuze tussen die twee al gemaakt. Kain wist dat trouwens, aangezien hij wel even zijn broertje had laten weten met wie hij wilde paren en dat ze niet per ongeluk dezelfde kozen. 'Oké, iedereen weet nu wat de rangorde is qua kiezen. Zoals altijd gaan Kain en ik eerst, spreekt voor zich, gezien wij nog steeds de sterksten en de leiders zijn hier. Mijn keuze gaat uit naar Elvira, als ze gewoon even zonder moeite naar voren zou willen komen, dan apprecieer ik dat zeer. Kain?' Hij richtte zijn blik op de jongeman, zijn broertje, naast hem, maar hield vanuit zijn ooghoek wel in de gaten of Elvira ook echt naar voren kwam.

Zodra Ravay door had dat de uitverkiezing kwam, liep ze kalm naar voren. Of, wat je kalm noemt? Het meisje was zo gestrest als wat en twee van de oudere vrouwen hadden haar mee naar voren geduwd, gewoon om ervoor te zorgen dat ze wel echt bleef waar ze moest zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat een maagd probeerde weg te komen, alleen werd dat vaak erg hard bestraft door de man die haar koos en dat gunden de vrouwen Rav niet. Ze zagen een lief, beschermend meisje in haar en wisten dat ze het goed zou doen als moeder, alleen moest wel even een ietwat zorgzame man haar kiezen, anders kon dat wel eens botsen met de karakters. Oh, had ik je trouwens al gezegd dat Ravay ook een enorm kreng kon zijn? Als je haar bang maakte, dan kreeg ze vooral een grote mond en probeerde ze je ogen uit te krabben. Lag eraan hoe sterk de wolf zou zijn die haar koos, of het ook echt zou lukken of niet. Maakte op dit punt niet uit. Ze was er. Het meisje stond tussen de andere vrouwen te wachten tot ze gekozen zou worden. Er was nog gezegd dat ze misschien niet gekozen werd, maar iedereen wist dat een gezonde maagd echt wel gekozen zou worden. Al dan niet als één van de eersten, laatsten of in welke volgorde dan ook. Ze zou gekozen worden.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
wacht AHAHAHAHA onze jongens zijn allebei precies yin yang maar andersom ;-; ♥

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Kain knikte toen zijn broer de naam noemde van de vrouw die hij had gekozen. Hun keuze lag eigenlijk al een tijdje vast en ze hadden ook samen overlegd. Kain vond het belangrijk dat de leiders een maagd kregen, vooral als er weinig maagden meer waren, en dus hadden ze beiden hun voorkeur verteld. Het was al vrij snel duidelijk dat Jace zijn keuze Elvira was, iets waar Kain wel mee kon leven. Kain zelf vond Ravay wel interessant. Ondanks dat Kain soms hard en gemeen over kon komen was hij echt geïnteresseerd in de jonge maagd. Het ging echter niet zo ver als verliefd zijn op of houden van, het kwam er niet eens in de buurt. Ravay was puur een van de weinigen die op een bepaalde manier anders waren dan de rest. Ze had onopzettelijk de aandacht van Kain getrokken en vanaf dat moment moest hij haar gewoon hebben, ondanks dat hij haar dat nooit zou vertellen. Hij wou haar niet het idee geven dat iemand haar echt wou om wie ze was, en niet omdat ze een maagd was die er toevallig ook nog goed uit zag. Toch was Kain niet van dat emotionele gedoe en die kant van hem hield hij dus ook altijd verborgen. 'Mijn keuze is Ravay, voor haar geld hetzelfde als voor Elvira.'

Om als eerste gekozen te worden was niet iets wat Elvira verwacht had. Een beetje trillerig forceerde ze haar poten om stapje voor stapje dichterbij te komen. Het was niet zo dat ze niet gekozen wou worden, in tegendeel zelf, maar om te worden gekozen door de oudste leider was onverwachts. Haar zelfvertrouwen groeide met de seconde en ze begon soepeler te lopen. Haar oren stonden recht overeind op haar kop en haar lichaamstaal vertelde de rest dat ze eigenlijk best tevreden was. Ze wou echter niet te enthousiast overkomen en hield zich dus wel rustig. Ze zorgde ervoor dat ze zich een beetje klein maakte om zo wat onderdanigheid te laten zien tegenover Jace, zoals het hoorde. Zonder ook maar aanstalten te maken om weg te rennen, hoewel haar hart tekeer ging van zenuwen, geluk en natuurlijk hormonen. Eenmaal aangekomen bij Jace ging ze een beetje schuin voor hem staan, haar kop licht gebogen en naar de grond kijkend. Langzaam zochten haar ogen de weg omhoog en keek ze even naar de donkere vacht en gelige ogen van haar tijdelijke partner. Ondertussen hoorde ze Kain zijn keuze noemen en met veel moeite onderdrukte ze haar neiging om nieuwsgierig naar Ravay te kijken. Jace kon het als een belediging opvatten als ze opeens weg zou kijken.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Al vrij snel zag hij Elvira tussen de andere vrouwelijke wolven uitkomen, ze liep ergens toch trots naar voren en bijna blafte hij een sarcastisch lachje uit, echter wist hij dit voor zich te houden. Het zou niet gepast zijn om haar nu al te laten merken dat ze meer manieren moest gaan tonen in zijn buurt. Kon hij nog wel even mee wachten, hoewel hij niet al te lang zou wachten. Manieren leren was een proces dat vele jaren kon duren, echter als zij het niet binnen een paar dagen -het liefste een paar uur- door had, ging het via de harde hand. Uiteindelijk stond het meisje toch echt voor hem, boog een beetje en keek hem schuin naar boven aan. Zonder haar pijn te doen legde hij zijn enorme poot op haar kop, zette zachtjes wat meer druk, tot ze wel door haar poten moest zakken en op de grond te liggen kwam. Jace was nu nog vrij zacht met de jonge maagd, daar moest ze blij mee zijn en als ze het al niet fijn vond om echt onderdanig te moeten doen, dan kwam ze nog wel eens voor wat dilemma's te staan. Sowieso zou het jammer zijn als ze niet in eerste instantie een beetje tegen werkte, persoonlijk vond hij het altijd wel grappig om te zien dat meiden langzaam maar zeker zijn leiderschap niet meer in twijfel trokken. Dat had iets... Magisch, om het zo eens te zeggen. Zijn broer koos trouwens de andere maagd, iets wat geen verbazing opwekte, alleen was die iets nerveuzer dan Elvira dat was geweest. Het meisje ging er in paniek vandoor, je kon makkelijk zien dat het angst was, dus het was aan Kain om die angst uit te bannen. Spijtig, maar je had niets aan een gezellin die er constant vandoor ging. Misschien moest hij haar dat afleren.

De vrouwen waren bezig met Ravay op haar plaats houden zodra ze hoorden dat het meisje gekozen werd door Kain, alleen ging dit ietwat moeilijker dan gehoopt. Langzaam kroop ze angstig naar achteren en voordat iemand haar ook daadwerkelijk in d'r nekvel kon grijpen, ging het meisje ervandoor. Het was echt niet dat Rav ongehoorzaam wilde zijn aan het gezag, aan de leiders, maar ze was gewoon te bang om meteen te luisteren. Haar moeder zelf was gestorven na haar geboorte en om eerlijk te zijn, ze wist niet eens welke van de mannen dat op zijn geweten had. Misschien leefde die al niet meer. Ze was opgevoed door de gezellinnen van anderen, eigenlijk alleen maar omdat ze een meisje was, waarschijnlijk hadden hun gezellen het niet toegestaan als ze een jongeman op wilden voeden die geen ouders meer had. Sorry, ik dwaal af naar een geschiedenis die je helemaal niet wilt weten en misschien ook nooit verder nog te weten komt. Waar het op dit punt dus om gaat is dat zij het eng vond, doodeng. Eng genoeg om weg te rennen van één van de leiders van de roedel, een actie waar alleen maar problemen van konden komen. Nu was ze trouwens wel erg snel en lening met haar kleine uiterlijk, Kain had een veel getrainder lichaam en voor hem zou het niet moeilijk zijn om haar neer te halen. Dan maar proberen om een zo groot mogelijke voorsprong te krijgen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Kain had het eigenlijk al wel verwacht, maar toch baalde hij er ergens wel van. Hij had gehoopt dat het zonder problemen zou gaan. Hij zuchtte geïrriteerd en keek even naar zijn broer en Elvira. Ondanks dat Kain en Jace het goed moet elkaar konden vinden, iets wat belangrijk was als je samen de leiding had, waren ze toch ontzettend verschillend. Nu leek het alsof ook hun gezellinnen verschilden als dacht en nacht. Elivra was zonder problemen naar voren gekomen, toch wist Kain zeker dat Jace hierdoor alleen maar strenger naar haar toe zou zijn. Ravay rende weg en hierdoor had Kain geen andere keuze om haar stevig aan te pakken. Al deze gedachtes waren na een paar secondes ook weer uit zijn hoofd verdwenen terwijl hij de achtervolging inzette. Hij gebruikte zijn hele lichaam bij het rennen, niet alleen zijn poten. De grond onder zijn poten dreunde hier en daar op stukken droge grond en met zijn neus in de lucht volgde hij de deur van Ravay. Ondanks dat Kain niet zo lang had getreuzeld was de meid snel, snel genoeg om nu al uit het zicht te zijn. Kain wist dat hij haar binnen enkele ogenblikken ook wel weer ingehaald zouden hebben, toch vond hij het vervelend dat hij momenteel niet precies wist waar ze was. Zoals verwacht ving hij al snel een glimp op van een rennende wolf en zo te ruiken was het inderdaad Ravay. Ze rende een beetje in de richting van de tenten, ze vochten nooit bij de tenten uit angst voor schade, en Kain zag zijn kans. Hij forceerde zijn spieren nog een tikkeltje meer en schoot vooruit. Zodra hij naast haar was gekomen beet hij zachtjes in haar nek en liet merken dat mocht ze blijven rennen, hij niet zo zacht meer zou bijten. Hij zag zijn eigen tent al en sleurde Ravay nu zachtjes die kant op. Hij gromde kwaad maar zorgde er wel voor dat hij niet haar vel doorboorde. Zodra hij ook maar een enkele stap in zijn tent had gedaan duwde hij Ravay verder de tent in en begon zelf aan zijn transformatie naar zijn mensen vorm, een vorm waar hij enkel in te zien was mocht hij bepaalde dingen willen doen. Ik dit geval was het de tent sluiten en Ravay boos aankijken. 'Je maakt het jezelf wel moeilijk, dat weet je toch?' hij schudde zijn hoofd afkeurend en keek weer even streng naar de jonge wolvin. Hij wou zeker weten dat ze niet weer elk moment weg zou rennen, of hem aan zou vallen. Hij verwachtte niet dat Ravay dat zou doen, maar katten in het nauw maken rare sprongen. Hij opende een kist aan zijn linkerkant en rommelde er wat in. Hij haalde een grote fles en een glas uit de kist en plofte daarna zelf neer op de grond. De grond was bedekt met zachte huiden en verder was er eigenlijk alleen een plek voor een klein vuurtje en een kist te zien in zijn tent. Kain was meestal in zijn wolvenvorm en had dus geen behoefte aan andere dingen. Hij schonk voor zichzelf een glas drank in, niet de enige verslaving die hij had opgelopen in zijn mensen vorm, en nam een slok. 'Wat moet ik nou doen met jou Ravay?'

Elvira lag nu plat op de grond terwijl ze weer dezelfde nieuwsgierigheid moest bedwingen toen Ravay ervandoor schoot. Elvira voelde iets van medelijden voor haar, Ravay zou hier zeker niet goed vanaf komen. Ondanks dat Elvira van zichzelf een nogal pittige dame was die altijd wel een eigen mening had besefte ze dat ze zich nu nog maar even gedeisd kon houden totdat ze misschien wat gewend was geraakt aan Jace, en hij aan haar. Ze wist ook wel dat het niet voor altijd zou zijn en dat ze heus niet iets belangrijks voor hem zou zijn. Toch stond het idee van iemand hebben, ook al was het maar een klein tijdje, haar wel aan. Ondertussen was het kiezen al weer door gegaan en steeds meer vrouwen liepen langzaam naar degene toe die hun gekozen had. Het leek erop dat Ravay dit jaar de enige was die weg was gerend. Ondertussen lag Elvira nog steeds op de grond, haar kop naar de poten van Jace gericht en wachtend totdat hij zou laten merken dat ze overeind mocht komen. Ondertussen begon ze toch steeds nieuwsgieriger te worden, ze was immers gewoon een nieuwsgierig persoon, naar Ravay en Kain. Ze waren beiden weg en ze wou graag weten of het meisje misschien echt weg was gevlucht, of het haar was gelukt.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Op een gegeven moment hoorde ze hem achter haar aan komen. Zijn poten dreunden op de zachte grond en ze wist dan ook meteen dat Kain veel sneller rende dan zij. Of ja, misschien niet per se sneller, maar hij kon meer kracht zetten en sprong daardoor met iedere stap het dubbele of wel meer van wat zij deed. Iedereen kon bedenken wie dit wedstrijdje sprinten zou winnen. Het was dus ook geen verrassing dat ze hem op een gegeven moment in haar nekvel voelde, zachtjes jankte ze terwijl hij haar mee de andere kant op trok. Auw. Waarom deed hij dat? Hij ging wel langzamer dan eerst, maar nog steeds vrij snel voor Ravay om bij te houden en hij trok haar ook nog eens de andere kant op, niet bepaald een fijne beweging voor de wolf. Uiteindelijk kwamen ze bij zijn tent aan en hij duwde haar naar binnen, de hoek in, waarna Kain besloot zijn menselijke vorm aan te nemen. Geen sprake van dat Ravay hem hierin zou volgen. Ze hoorde wat hij zei en luisterde ook wel, maar het meisje, of de wolf in dit geval, was gewoon bang en ze wilde het liefste er weer vandaar gaan. Niet dat dit een optie was, zelfs als ze nu wel snel genoeg zou zijn, dan stond Kain nog steeds voor de rits en ze kreeg die rits echt niet open met haar klauwen. Ze kroop dan ook steeds verder in de hoek van de tent, voordat ze langzaam terug in een meisje veranderde. Haar armen sloeg ze voor haar lichaam en ze wendde haar hoofd af van de jongeman. 'Het spijt me,' ze fluisterde, zo zacht dat hij het bijna niet kon horen, hoewel ze hoopte dat het nog net verstaanbaar was. Natuurlijk was het dom om van een van de leiders weg te rennen wanneer hij je koos als zijn gezellin, maar wat dan? Niemand die haar hierop voor had bereid.

Zijn blik was even richting de wolf onder hem gegaan, maar hij vond haar niet heel interessant op het moment. Ze was gekozen omdat ze een maagd was, er was echt geen andere reden dat hij een gezellin koos, waarom zou hij ook. Het was niet alsof hij ze zou hebben voor zijn hele leven, misschien dat hij dan wat meer interesse in ze zou tonen, echter betwijfelde hij zelfs dat. 'Kom,' hij gromde naar haar, om daarna weg te lopen richting zijn eigen tent. Hij verwachtte dat Kain zijn nieuwe gezellin daar ook wel heen zou brengen, het was niet alsof ze snel genoeg kon zijn om hem te verslaan, dus dan kon hij nog wel wat dingen met hem bespreken voor het komende jaar. Echter moest hij zijn nieuwe wolfje ook ergens onderbrengen en haar de regels leren, dat was wel een nadeel aan ieder jaar een ander, betekende gewoon dat hij continue dezelfde regels door moest spreken. Eenmaal bij de tenten aangekomen, zag hij dat de tent van Kain inderdaad gesloten was en hij kon wel raden wie er daar binnen op haar kop kreeg. Ach, moest ze ook leren. Een keertje de fout ingaan kon geaccepteerd worden, dat moest je alleen niet te vaak doen. Jace liep zijn eigen tent binnen en veranderde ondertussen ook in een man, waarbij hij gebaarde dat Elvira dat ook moest doen, om daarna op de kussens te vallen. 'Sluit de tent, we moeten praten.'

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
'Het spijt je?' Kain trok een wenkbrauw op, ergens wel een beetje geamuseerd. Dat was waarschijnlijk wel een groot verschil tussen hem en zijn broer; hij vond het ergens niet eens zo erg dat ze was weggerend. Ja, het was ontzettend dom van haar geweest, want nu moest Kain haar weer op d'r plek zetten, maar het was voor Kain wel amusant. Hij genoot er ergens wel van dat hij achter haar aan had moeten redden, zo leek het bijna alsof hij er ook wat moeite voor had moeten doen. 'Met spijt maak je dit niet zomaar goed, Ravay, Heb je wel door hoe ongelofelijk stom het van je was om weg te rennen? Ik kan ergens wel snappen dat het natuurlijk even eng is,' leugens, hij snapte het eigenlijk helemaal niet, 'maar dit had je beter niet kunnen doen.'
Kain nam een grote slok en keek even naar het meisje. Ze had een heel uniek gezicht, en die haren van haar hadden ergens Kain's aandacht getrokken. Het was interesse, maar dan puur oppervlakkige interesse.
'Luister, ik ga dit even heel duidelijk maken. Het komende jaar ben je van mij.'
Dat was Kain zijn manier van iets heel duidelijk maken, er gewoon niet om heen draaien. Kain had ook nog wel eens de neiging om heel bezitterig te zijn. Het was niet beschermend, maar puur bezitterig. Hij had Ravay gekozen, dus nu was ze van hem, ook al was het maar voor een jaar. Gelukkig was het maar voor een jaar.
'Ik verwacht dat je luistert, dat je doet wat ik zeg... dat je niet nog eens met je staart tussen de poten wegrent. En als je dat kunt doen, dan zijn er verder ook helemaal geen problemen. Ik ben niet van plan om het onnodig moeilijk of pijnlijk te maken, daar ben ik het type niet voor.' Hij glimlachte even, 'Want dat vereist weer extra energie, en dat heb ik er eigenlijk ook weer niet voor over. Dus, laten we even je gehoorzaamheid oefenen.'
Hij nam nog een slok en zette toen zijn glas neer. Hij hand plaatste hij naast zich, maar wel met een beetje afstand, op de huiden.
'Kom hier.'

Elvira was niet van plan om dingen lastiger te maken voor haarzelf. Ze kon dan nog wel eens koppig zijn, maar zelfs zij kon zien dat dit daar gewoon niet het moment voor was. Ze moest zich over haar trots heenzetten en gewoon luisteren, doen wat er verwacht werd, en dan waren er verder geen problemen. Dat was tenminste wat ze dacht en hoopte.
En dus had ze Jace netjes gevolgd, en toen ze in de tent waren, veranderde ze naar haar menselijke vorm. Ze sloot de tent, zoals haar gevraagd was, en draaide zich om. Ze wist niet goed wat Jace nu van haar verwachtte, of ze moest blijven staan of moest gaan zitten. En hoe en waar dan?
Het was duidelijk te zien dat ze eventjes radeloos was, maar daarna besloot ze om voor Jace te gaan zitten, op een klein afstandje. Ze zat op haar knieën, haar haren vielen langs haar gezicht en over haar schouders heen, terwijl ze naar beneden keek en wachtte op verdere instructies, of wat dan ook eigenlijk. Ze wist niet wat ze kon verwachten, ze was hier natuurlijk ook nieuw in, en nu pas merkte ze haar eigen zenuwen op.

Kain:

Elvira:

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Hij lachte. Lachen. Waarom? Of, lachte hij wel? Nee, ze hoorde het aan zijn stem, maar echt lachen was het niet. Ze wist het niet. Hoe zou ze het ook moeten weten? Ravay had nog nooit iets met een man, of jongen wat dat betrof, gehad. Gedaan. Meegemaakt. Überhaupt met een mannelijke wolf praten had ze nog niet gedaan. Ze had geen moeder, wist niet wie haar vader was en was opgevoed door andere vrouwen, jongens had ze niet nodig gehad, maar dat zorgde er wel voor dat ze nu een beetje onhandig was. Onhandig, naïef, iets in die richting. Wat je wel met zekerheid kon zeggen, was dat Ravay bang was voor wat er ging gebeuren. Zeker toen Kain nog eens heel duidelijk maakte dat ze zijn eigendom was. Om eerlijk te zijn snapte ze niet waarom de mannen een vrouw moesten claimen, ieder jaar opnieuw, het was gewoon om hun dominantie te tonen en had over het algemeen niets te maken met voortplanting. Als dat het geval was, dan konden ze hen gewoon berijden en daarna weer laten gaan, echter vonden ze dat niet zo leuk. Ach, misschien moest ze maar gewoon doen wat hij zei, erger dan haar vorige actie kon het toch niet zijn. Voorzichtig kwam ze overeind en liep naar hem toe, waarna ze op de aangewezen plek naast Kain ging zitten. Ravay had besloten dat het nog niet heel slim was om tegen hem te praten, zelfs al sprak hij wel continue tegen haar. Meer dan haar excuses was nog niet nodig geweest en ja, ze vond hem eng, dan ging je niet nog meer reacties uitlokken.

Het interesseerde hem niet echt dat Elvira naar hem luisterde, om eerlijk te zijn had hij dat wel verwacht en het was een beetje saai dat ze zo braaf deed wat hij wilde. Dat was dan ook de reden dat hij het spelletje wat leuker ging maken. O, had hij nog niet verteld dat hij graag speelde met zijn vrouwen? Een van de eersten was gillend gek van hem geworden, haar volgende man - het jaar erna dus - had echt niet meer geweten wat hij met dat wicht aan moest en heel lang had ze het ook niet meer vol gehouden. Ze werd gek verklaard. Daarna had hij besloten dat het toch wat minder moest, sowieso moest hij inspelen op het type vrouw dat er voor hem stond en aangezien Elvira er niet uit zag als een angstig wolfje, wist hij wel wat haar opdracht ging zijn. 'Kom, Elvira, vermaak me,' hij gebaarde dat ze naar hem toe moest komen en glimlachte daar ietwat onheilspellend bij. O, hij was zo nieuwsgierig. Als ze hem nu tevreden wist te stellen, had ze vannacht misschien wel rust en zou het vaker op deze manier kunnen gaan. Zelf had Jace niet altijd zin om moeite te doen voor zijn vrouwen, hij ging hen in ieder geval niet plezieren als ze dat bij hem niet deden, maar wie weet was ze wel heel goed. Bovendien was het een win-win situatie, als het haar lukte, dan mocht ze het op haar tempo doen en deed het haar, behalve de eerste echte keer, amper pijn. Dat zou haar toch aan moeten trekken.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Kain trok een wenkbrauw op, en knikte eventjes goedkeurend. Kijk, eventjes ongehoorzaam zijn en wegrennen vond Kain wel leuk, maar daarna hoefde hij al die extra onzin niet. Het was geinig, maar vermoeiend. Hij was niet van plan om moeilijkheden op te zoeken. Wolvinnen breken, zoals zijn broer wel eens gedaan had, was toch minder zijn ding. Het nam hun bruikbaarheid weg.
Kain gaapte even en staarde naar Ravay, nadenkend over wat het handigste was voor nu. Elke wolvin was weer anders, en moest je anders aanpakken. Toch had Kain met één ding telkens dezelfde gewoonte; zijn gewoonte om zijn gekozen vrouwen gewoon in zijn tent te laten slapen en leven. Sommigen hadden er een andere plek voor, een speciaal tentje, en er waren zelfs een paar die de vrouwen gewoon zelfs ergens een plekje liet uitkiezen, maar dat was Kain al helemaal niet van. Dat hij zo bezitterig was zorgde er voor dat hij constant wilde weten waar zijn wolvin was.
Maar nu kon hij dus even kiezen wat zijn volgende actie zou zijn. Ze was heel braaf naast hem gaan zitten, wat hij van haar gevraagd had, maar leek nogal bang voor hem te zijn. En aangezien ze nog een jaar met hem was opgescheept, en Kain toch ergens niet de slechtste was voor zijn vrouwen, nam hij een slok van zijn drinken en uitte hij een zucht.
'Vragen?' Vroeg hij aan Ravay, zijn ogen boorden zich in die van haar, 'Ah, en graag niet simpelweg je hoofd schudden. Laat me je stem horen.'

Elvira had geen idee wat Jace van haar verwachtte, wat ze moest doen. Nu was er zelfs wat verwarring en angst op haar gezicht te zien. Ze kwam voorzichtig iets dichterbij, maar wist niet goed waar ze moest kijken.
Wat wilde Jace dat ze deed? Hem vermaken? Maar waarom glimlachte hij daar zo raar bij?
Elvira, nog maagd en een lange tijd ziek geweest, had geen idee hoe je een man moest vermaken. Sterker nog, op dit moment dacht ze er niet eens aan op die manier. Ze begon zich af te vragen of Jace misschien iets bedoelde zoals normaal entertainment, maar daar leek hij niet echt het type voor.
Nu pas kwam het andere onderwerp bij Elvira op, en ze begon een beetje verlegen en angstig te worden, een reactie die je niet snel bij haar kreeg. Ze reek heel eventjes haar hand een beetje uit, maar trok hem snel terug. Ze wist niet of ze hem mocht aanraken, en wat ze dan moest aanraken. En dus kroop ze weer een beetje terug, zichzelf een beetje kleiner maken.
'I-Ik weet niet hoe.' Fluisterde ze zo zacht als ze maar kon, haar ogen dichtknijpend omdat ze bang was voor welke reactie dit zou uitlokken bij Jace.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ze vond het niet fijn dat hij zo naar haar keek, naar haar staarde om het beter te zeggen, aangezien ze gewoon wist dat hij iets aan het bedenken was - zo keken mensen dan altijd - en Ravay wist niet zeker of ze zijn plan wilde horen. Iedereen wist dat Jace gemener was dan Kain, tenminste dat was wat de verhalen van de voormalige vrouwen zeiden, maar dat wilde niet zeggen dat Kain niet gemeen was. De een was erger, ja, maar dan wist ze nog steeds niet wat ze met de ander aan moest. Plus het feit dat hij haar aan bleef kijken. Dat was gewoon eng, wilde hij haar de stuipen op het lijf jagen? Waarschijnlijk wel, zeker toen hij haar vroeg of ze vragen had. Ravay wilde onmiddellijk haar hoofd schudden, maar hij sprak al verder en benam haar de optie om te zeggen dat ze geen vragen had. Sowieso had ze wel vragen, daar niet van, maar dat betekende niet dat ze er al aan toe was om die aan hem te stellen.
'De leiders kiezen altijd een maagd,' haar stem trilde een beetje terwijl ze hem aan keek en voorzichtig begon met de uitleg van haar vraag, 'maar Elvira en ik zijn allebei maagd, is er een reden voor de verdeling?' Natuurlijk doelde ze hierbij op het feit dat zij bij hem hoorde en Elvira bij Jace, dat was ook de reden dat ze zo begon over het kiezen van een maagd. Het was best een normale vraag, dacht ze dan tenminste, en het leek haar niet dat hij gewoon geloot had wie hij zou krijgen. Daar zat vast een gedachte achter. Als hij nu gewoon even een heel uur vol kon praten, dan had zij daar geen last meer van. Sterker nog, als ze nog een vraag stelde, was hij al helemaal lang bezig. Ze had momenteel echter maar één vraag waar ze echt benieuwd naar was en ze wist niet of dat een slimme vraag was, maar stelde hem toch. 'Doet het pijn?' Onmiddellijk wendde Ravay haar blik af, bang voor zijn reactie. Dat was gewoon een domme vraag en dat had ze van tevoren moeten beseffen.

Het was jammer dat ze duidelijk niet wist wat te doen, zelfs toen hij de herkenning van het woord ''vermaak'' op haar gezicht zag komen, durfde ze niet. O, hij had hoop toen ze haar hand naar hem uitstak, maar ze had het lef niet en zachtjes klakte hij met zijn tong. Vervelend. Viel wel weer mee dat ze durfde te zeggen dat ze niet wist hoe, dat was een pluspunt, maar niet genoeg om zijn humeur te verbeteren. Jace stond dan ook zelf op, trok Elvira overeind en liet haar op de huiden weer vallen. 'Het is niet zo moeilijk, weet je, je bent een vrouw, het zit in je, je moet het alleen los weten te laten en je overgeven aan de instincten die je bezit,' hij ging naast haar zitten, pakte wat drank en bood het haar ook aan. Waarschijnlijk had ze dat nog nooit op, het was niet iets dat ze over het algemeen aan de vrouwen gaven, maar het zou haar wat rustiger maken en dan dacht ze wat minder na over wat er ging gebeuren. Moest gebeuren, beter gezegd. Bovendien was het leuker om seks te hebben met een meisje dat wat rustiger was, het bleef verkrachting als ze super gespannen waren en om eerlijk te zijn, vond zelfs Jace dat niet bepaald tof. Dan moest hij zoveel meer moeite doen. Als beide personen moeite deden, dan was het fijn, voor allebei. Dat was wat hij de eerste keer in ieder geval wel probeerde te bereiken. Het was ook zo zielig voor het maagdje als ze meteen voor de rest van haar leven bang was voor seks. Niet dat het hem heel veel uitmaakte als andere mannen problemen met haar hadden, maar ach, hij kon op z'n minst doen alsof het hem uitmaakte. 'Drink, Elvira, of ik giet het gewoon bij je naar binnen,' zelf klokte hij het zonder probleem naar achteren, als een voorbeeld voor de vrouw. Hij zou er alleen niet bij zeggen dat zij dat beter niet kon doen, niet met de eerste keer alcohol, hij had gevraagd voor vermaak en dit telde dan ook.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Kain keek Ravay eventjes verbaast aan. Tja, hij had zelf gevraagd of zij eventueel ook vragen had, en ze had tenminste haar stem laten horen, zoals hij had gewild. Haar stem trilde zowat, voorzichtig en bang. Ze stelde twee vragen, en Kain fronste eventjes terwijl hij zich bedacht hoe hij haar vragen het beste kon beantwoorden.
'Ik koos jou,' zei Kain toen, 'vooral wegens je haren.' Hij besloot om het maar gewoon eerlijk te beantwoorden. Hij had vele leugens kunnen zeggen, zelfs dat Jace en hij gewoonweg hadden lopen loten, wat wel eens eerder was voorgekomen eigenlijk. Maar die haarkleur van Ravay vond Kain wel leuk, wel eens wat anders dan normaal bruin of zwart.
Hij stak zijn hand uit en pakte een lok van haar haren vast, redelijk voorzichtig, waarna hij het even ronddraaide tussen zijn vingers. Zij hand liet nu het haar los en plaatste zich neer op haar wang, waarna Kain iets dichterbij kwam, wetende dat hij nogal intimiderend over kon komen, vooral omdat zijn ogen zijn bezitterige kant goed lieten zien.
'Ik gun iemand anders niet jou eerste keer, simpel als dat. Je bent maagd, Elvira is dat ook, en ik vind je haren uniek. Dat zijn de enigste redens waarom ik voor jou koos. Is dat een antwoord waarmee je kunt leven?' Ach, al was ze niet tevreden met het antwoord, het kon Kain eigenlijks niets interesseren. De tweede vraag was veel leuker voor Kain om te beantwoorden, hoewel leuker niet echt het goede woord was. Het was interessanter, omdat hij met zijn antwoord heel veel in controle had. Hij kon haar bang praten, gewilliger maken, wat hij maar wilde. Hij kon eerlijk zijn of liegen. Tja, waar had hij het meeste zin in op dat moment.
'Ja,' was zijn antwoord, waarna hij eventjes niets zei maar Ravay enkel aanstaarde, 'ik heb gehoord, gezien, dat het bij het begin pijn kan doen. Dit hangt trouwens wel van veel af. Maar als je gewoon meewerkt, dan wil ik misschien, ' hij legde een nadruk op dat laatste woord, 'er wel rekening mee houden dat het je eerste keer is, en dan zou het waarschijnlijk minder pijn doen.' Hij leunde weer terug en schonk nog een glas in, die hij aan zijn lippen zette.
'Misschien dat het je nog wel genot geeft.' Hij haalde zijn schouders op. Het ging namelijk niet om het genot van de vrouwen; het ging om zijn eigen genot en het voortzetten van de bloedlijn.

Elvira was zich rotgeschrokken toen ze opeens op de huiden werd getrokken, en heel eventjes leken haar handen te trillen toen ze het glas aannam. Maar toen nam ze een grote teug adem en sloeg ze het glas achterover, zoals ze het Jace had zien doen.
Ze hoestte toen ze de brandde alcohol in haar keel voelde, en er sprongen tranen in haar ogen. Ze begreep niet waarom de mannen het fijn vonden om dit spul te drinken, het prikte verschrikkelijk en smaakte ook nog eens zo vreemd. Aangezien Elvira nog nooit drank had gehad, had ze ook geen flauw idee dat zij het soort persoon was dat er totaal niet goed over kon. Een rode gloed verspreidde zich over haar wangen terwijl ze een paar keer knipperde en het glas neerzette op de grond.
'Ah... euhm...' ze keek even naar de grond en fronste, 'instinct dus...'
Elvire knikte een paar keer. Als het haar instinct was, dan zou het wel goed komen, toch? Ze moest bepaalde instincten gewoon loslaten en zich overgeven aan de gevoelens, wat die dan ook zouden zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Een zachte grom verliet haar lippen toen Kain z'n hand bij haar gezicht bleef hangen. Ze was het niet gewend dat mensen besloten haar aan te raken en daar was ze eigenlijk al nooit van gediend geweest. Als welp was haar geleerd dat mannen niet het recht hadden om haar aan te raken, tenminste niet zonder dat ze door hen gekozen was en dus bij hen hoorde, en dat ze dan ook vol in de aanval mocht gaan, mits dit wel het geval was. Natuurlijk kon een welp het niet winnen van een volgroeide man, echter was er dan altijd wel iemand die hoorde wat er gebeurde en dan konden zij helpen het op te lossen. Dat was ook wat er nu gebeurde, Ravay werd aangeraakt en wat dat betrof was ze best schuw, maar ze had geleerd aan te vallen en dus begon ze te grommen. Bijna nog zonder het zelf door te hebben. Immers zou ze nooit naar hem grommen als ze zich realiseerde wat ze nu eigenlijk deed, het ging echt te ver om te grommen naar de man die je net gekozen had en zeker als dit ook nog eens een van de leiders van de roedel was.
Ze stopte er pas mee, toen Ravay een van de vrouwen in de andere tenten hard hoorde gillen. Schreeuwen van pijn. De vrouwelijke welpen werden tot en met hun zeventiende weg gehouden van de tenten de eerste nachten dat de nieuwe gezellinnen gekozen waren. Vaak waren de welpen al bang genoeg voor wat er ging komen en als ze dan ook nog hoorden dat de gezellinnen schreeuwden van pijn, werd het niet bepaald beter. Nu hoorde je echt niet iedereen hun pijn uiten, sommige mannen waren ook veel vriendelijker, maar anderen hielden ervan om de vrouw pijn te doen. Deze actie zorgde er echter wel voor dat Ravay tien meter naar achteren schoot, van Kain weg. Ze wilde dit niet.

Hij kon er niets aan doen, maar Jace moest gewoon lachen toen Elvira half stikte in de alcohol die ze naar binnen gekieperd had. Ze zou er nog wel aan wennen, misschien niet de eerste weken, maar later zou ze het kunnen drinken. Sowieso zou er op het feest over een paar dagen ook alcohol geschonken worden en hij had er niets tegen als zijn vrouw dat dronk, maakte haar vaak leuker. Losser, om het zo te zeggen. Wat alles nog leuker maakte voor hem, was dat ze wel degelijk nadacht over zijn woorden en probeerde te bedenken wat nu. Ze mompelde er zelfs bij. Wat schattig. 'Geen zorgen,' ook Jace hoorde de schreeuw van buiten komen, 'zoveel pijn zal het niet doen.' Er stond een kleine grijns op zijn gezicht terwijl hij haar achterover duwde op de huiden. Elvira had sowieso geen kleding aan, dat hadden ze bijna nooit als mensen. Het was onhandig om dan terug te veranderen naar een wolf en als je van wolf naar mens ging, had je niet magisch opeens weer kleding aan. Nee, kleding was onhandig en de enige reden dat je iets in die richting gebruikte, waren huiden om onder te slapen als je als mens sliep, anders niet.
Ondertussen leunde Jace zelf ook naar voren en hing hij half boven haar, om voorzichtig zijn lippen op die van haar te drukken. O, hij ging niet al het werk doen, maar ze moest wel weten wat er van haar verwacht werd. 'Kom op Elvira, je kan toch wel wat beter dan dit? Je ligt erbij als een dood hert, is dat hoe je behandeld wilt worden?' Hij trok een wenkbrauw haar kant op, terwijl hij haar ietwat streng aan bleef kijken. Hij genoot hier zeker van.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
De vriendelijke glimlach viel van Kain's gezicht terwijl hij een zucht uitte. Zijn geduld was op, en hij had het zeker niet leuk gevonden dat ze tegen hem had lopen grommen. Het krenkte zijn trots; hij was zo aardig geweest om haar vragen te beantwoorden, geduld te tonen en zelfs vriendelijk te zijn zodat zij zich op haar gemak zou voelen. Hij had zich zelfs iets aangepast voor haar, omdat hij het altijd vervelender vond als de gekozen vrouw het helemaal niet wilde en zo begon te huilen en schreeuwen.
Dus nu staarde Kain naar Ravay, die blijkbaar helemaal tegen de andere kant van de tent aan was gesprongen. Op andere momenten had hij het waarschijnlijk wel grappig gevonden, misschien had hij zelfs een kleine opmerking gemaakt. Maar nu irriteerde het hem verschrikkelijk. Hij had er echt een gigantische hekel aan om dit soort dingen te forceren.
'Ravay,' Kain's stem was wat kouder geworden, doordringend, 'ik zou heel goed nadenken over wat je aan het doen bent. Je bent al voor mij weggerend, en nu loop je tegen mij te grommen.' Kain stond op en keek naar het meisje.
'Het spijt me,' nog meer leugens, 'maar dat wegrennen kon ik nog wel vergeven, maar dit...' Kain schudde zijn hoofd en glimlachte kil.
'Hiervoor zul je gestraft moeten worden.'

Elvira voelde een spanning in haar buik, iets wat haar vertelde dat ze liever niet zo lag. Haar rug op de huiden, iemand bovenop haar; ze kon geen kant op. Natuurlijk was het ook een natuurlijk instinct dat dit als een risico aanvoelde, als iets wat onveilig was. Het liefste was ze in een wolf veranderd, met scherpe klauwen en een vacht om haar naaktheid te verbergen. Normaal had ze geen schaamte over het naakt zijn, niemand droeg kleding in mensenvorm. Maar nu voelde het anders aan, omdat er nu iets verwacht werd van haar naakte, menselijke lichaam. Het was niet meer puur een lichaam om in rond te lopen als je even geen wolf meer wilde of kon zijn. Nee, dit was een lichaam waar iets mee moest gebeuren, waar nieuwe gevoelens in ronddwaalde en wat ergens heel onnatuurlijk voelde.
Maar sterker dan dat instinct was de angst om Jace teleur te stellen. Niet dat ze zo graag wilde dat hij haar mocht, ze wilde gewoon geen agressie uitlokken. En dus negeerde ze dat gevoel in haar buik, zelfs toen Jace opeens zijn lippen op de hare drukte. Ze moest haar best hier voor doen, Jace zou niet alles voorkauwen voor haar. Elvira wist, dacht ze tenminste, dat Jace het leuker vond als er ook wat wederzijdse moeite in werd gestoken. Ze kon daar dus niet gewoon verbaast blijven liggen, er werd iets van haar verwacht.
Ze stak haar hand uit en legde hem voorzichtig op de kaak van Jace terwijl ze omhoog keek, in zijn ogen. Het was geen liefkozend gebaar, geen verliefd geflirt. Het was Elvira die aangaf dat ze hier gewillig in mee zou gaan, maar ergens nog niet goed wist wat ze moest doen. Met haar wangen rood van de alcohol leunde ze opeens naar voren, richting Jace, haar andere hand plaatste ze op zijn borst. Ze deed iets wat haarzelf nog verbaasde, en waarvan ze hoopte dat Jace het niet zou haten en haar er voor zou straffen.
Ze ging met haar tong over zijn sleutelbeen, richting zijn hals.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld