Naam: Nim Cashandra Cobb
Leeftijd: 19
Geslacht: Vrouwelijk
Uiterlijk:
Nim is het beste te herkennen aan haar vlammend rode haar en helblauwe ogen. Zelfs al heeft ze geen dure haarproducten tot haar beschikking, haar rode lokken zien er altijd schitterend uit; lang, golvend, glanzend... Haar haar valt tot net boven haar onderrug en meestal bedekt het een deel van haar gezicht – net als op de foto. Haar blauwe ogen worden omlijst door lange wimpers en daarboven prijken haar net zo rode, dunne wenkbrauwen. Nims lippen zijn niet al te vol, maar ze passen bij de rest van haar natureluitziende uiterlijk. Ze heeft een spitse kaak en dunne neus. Haar blanke huid is grotendeels egaal, maar over de jaren heen heeft ze uiteraard wel wat littekens opgelopen – bijvoorbeeld op de binnenkant van haar pols, waar ze zichzelf een keer heeft verbrand. Nims lange, slanke en lenige wordt deels bedekt door de zachte haren die ook op katten wordt gevonden, namelijk haar onderarm en lange, slanke vingers, haar onderrug, derrière en benen. De kleur van haar vacht lijkt op de kleur van haar haar, maar het is nog net iets donkerder. Verder heeft Nim een mooi figuur, al is het een tikje verpest door ondervoeding. Soms loopt ze in haar evakostuum rond, maar meestal draagt ze wel iets wat haar bedekt. Ze gebruikt vooral haar lenigheid en snelheid om vijanden te ontlopen, maar ook haar lange, scherpe nagels kunnen als verdediging gebruikt worden. Ook heeft Nim een lange staart bedekt met roodbruine vacht, net als katachtige. Door haar katachtige mutatie kan ze ten slotte uitstekend zien in het donker.
Innerlijk: Nim is een positief ingestelde jonge vrouw. Ze heeft het dan ook niet eens zo slecht gehad, in vergelijking met anderen. Op het eerste gezicht kan ze nogal onschuldig overkomen, soms bijna schichtig, maar als je haar eenmaal leert kennen, is ze een stuk brutaler, speelser en als ze echt interesse in iemand heeft, kan ze als nogal een verleidster uit de hoek komen. Daarnaast is ze niet bang anderen voor haar eigen doeleinden – soms voor genot en soms om gewoon iets voor elkaar te krijgen – te gebruiken, waarbij een klein leugentje haar niet afschrikt. Nim houdt ervan om aangeraakt te worden, het hoeft niet eens sensueel te zijn; een lichte streel over haar kaaklijn is al genoeg om haar zowat bij je op schoot te laten kruipen. Daarnaast raakt ze bijna nooit ergens nerveus door, maar zodra iets dat wel voor elkaar krijgt, zijn de zenuwen niet lastig te onderscheiden; ze likt dan vaak over haar lippen en bijt op ze tot ze bloeden, bestudeerd haar handen en nagels alsof het de eerste keer is dat ze ze ziet en ontwijkt zoveel mogelijk oogcontact – wat ze normaal juist graag heeft. Verder zijn er in Nims karakter aardig wat katachtige trekjes te vinden. Ze wast zichzelf namelijk graag – en dan vooral haar haar, ze geeft kopjes als ze mensen aardig vindt en spint als ze ergens van geniet, ze benadert anderen vaak op handen en knieën met haar staart omhoog, als teken van nieuwsgierigheid en interesse, ze jaagt graag op kleine vogeltjes – die ook meteen als haar voedselbron dienen – en ze is zeer gevoelig voor geluid. Elk nieuwe geluid vangt haar aandacht, waarna ze eerst zeker wil weten of het geluid gevaar indiceert. Ze heeft weinig moeite met klimmen, mede door haar lenigheid en nagels en maakt hier graag gebruik van, ook om aan eten te komen. Nim praat niet veel meer, maar kan het wel. Ze voelt gewoon geen enkele behoefte te praten, haar lichaamstaal vertelt anderen wel wat ze moeten weten. Ze laat dan ook heel duidelijk haar emoties zien. Niet alleen zenuwen, zoals eerder genoemd, maar ook bijvoorbeeld woede is nogal makkelijk te onderscheiden. Een diepe frons vormt zich dan op haar gezicht, ze blaast, haar rug bolt zich, de haren op haar lichaam gaan overeind staan en ze zwiept waarschuwend haar staart heen en weer. Vaak is ze echter niet boos. Natuurlijk wel als iemand anders iets van haar inpikt of als iets haar gewoon blijft irriteren, meestal kan die iemand dan ook een uithaal verwachten.
Naam: Anthony Wilkins
Leeftijd: 23
Geslacht: Mannelijk
Uiterlijk: Op het eerste gezicht zijn er eigenlijk slechts twee dingen die erg opvallen aan Anthony's uiterlijk: zijn oog en zijn arm. Hoewel de rechterhelft van zijn gezicht bijna volledig bestaat uit robotmechanica, is het alleen te zien aan zijn oog. De rest van de mechanica is secuur verborgen onder een dun laagje huid waardoor zijn oog er iets meer uitspringt dan anders het geval was. Zijn oorspronkelijk oogkleur, bruin, is nog altijd terug te zien, maar de witte ringen die zich erbij hebben gevoegd vallen vaak toch op voor anderen. Hij ziet er prima mee, eigenlijk zelfs beter dan met een echt oog, en het heeft ook een paar handige voordeeltjes. Zo is het een soort van verrekijker en een nachtkijker in één wat altijd van pas kan komen, of niet soms? Zijn rechterarm is al net zo, oke iets anders, maar het heeft er zeker iets van weg. Van ongeveer de helft van zijn bovenarm tot en met zijn hand bestaat deze man namelijk enkel uit mechanica. Het maakt hem misschien iets sterker en het heeft ook wel iets indrukwekkends, maar als hij had mogen kiezen, had hij liever een echte arm gehad. Hij is ook blij dat hij voor de rest honderd procent menselijk is met normaal, kort, donkerbruin haar, een stoppelbaartje, een licht getinte huid met hier en daar een litteken en natuurlijk is ook de glimlach die meestal zijn gezicht siert helemaal echt. Behalve dan dat hij best lang en ook zeker gespierd is, is er eigenlijk ook niet te vertellen over het uiterlijk van Anthony.

Innerlijk: Qua innerlijk is hetgene wat het meeste opvalt aan Anthony waarschijnlijk zijn vrolijkheid. Zijn humeur is meestal niet stuk te krijgen wat hem tot erg, soms misschien iets te, gezellig gezelschap maakt. Je moet wel iets heel ergs hebben gedaan, wil je het voor elkaar hebben gekregen om Anthony zijn woede op je hals te hebben gehaald. Het probleem is echter wel dat als je Anthony eenmaal goed boos hebt gekregen, je niet gauw een tweede kans hoeft te verwachten. Sowieso zijn tweede kansen erg zeldzaam bij hem en als je er al één weet te bemachtigen, zal het zijn tijd nodig hebben. Dieren lijkt hij echter keer op keer een nieuwe kans te geven met het excuus dat ze alles minder goed begrijpen. Als hij helemaal eerlijk is, moet hij ook toegeven dat de schattigheid vaak ook een belangrijke rol spreekt. 'Nee' zeggen tegen van die onwijs lieve puppy oogjes is voor hem gewoonweg een haast onmogelijke opgave. Hij is waarschijnlijk ook voorzichtiger met dieren dan met zichzelf. Gevaar en risico's doen hem namelijk vrij weinig wat hem nogal eens in de problemen brengt. Tot nu toe is het in ieder geval wel steeds goed gekomen, hij leeft immers nog, en daar gaat het om, maar slim is anders. Nou zou ik hem niet dom willen noemen, maar eerder onnadenkend en behoorlijk impulsief. Het zou waarschijnlijk al heel wat helpen als hij eens een keer rustig na zou denken over bepaalde dingen in plaats van gewoon wat te doen, maar die tijd laat nog even op zich wachten. Erg verassend zal het dan ook niet zijn dat niet altijd alles bij hem in één keer lukt. Hij is weliswaar erg handig en een goede improviseur, maar eerlijk is eerlijk, een goed doordacht plan heeft meestal meer kans van slagen dan gewoon maar wat doen. Wel is Anthony een echte doorzetter wat betekent dat hij het niet na één poging meteen opgeeft. Als hij écht iets wil dan is hij zo'n persoon die er ook echt voor gaat en pas tevreden is als hij zijn doel heeft bereikt.
Verleden: Eigenlijk is er over Anthony zijn verleden niet erg veel te vertellen. Zijn ouders leven nog, hij heeft een 3 jaar jonger zusje en buiten het feit dat zijn zusje de enige in het gezin is die nog altijd honderd procent mens is, is het een heel normaal gezin. Genoeg geld, prima huis en genoeg vrienden. Het enige dat waarschijnlijk dan ook interessant genoeg is om over te vertellen is wat er met zijn arm en gezicht is gebeurd dat het nodig maakte het deels of bijna volledig te vervangen. Het is eigenlijk niet eens zo heel lang geleden, vier jaar terug was hij namelijk nog volledig mens. Daarbij, het leek allemaal heel onschuldig te beginnen met een kleine infectie. Al gauw bleek echter dat deze 'kleine' infectie niet zo onschuldig was, maar toen was het eigenlijk al te laat. Veel meer dan de geïnfecteerde delen van zijn lichaam te verwijderen viel er niet te meer aan te doen. Anthony had waarschijnlijk geluk gehad dat de infectie zich had beperkt tot zijn rechterarm en slechts een deel van zijn gezicht. Met name zijn gezicht was een risico om te vervangen door robotmechanica, maar hij had hier niet gestaan als de operatie niet was geslaagd. Het heeft een tijd geduurd voor hij zijn nieuwe 'lichaamsdelen' goed onder controle kreeg en zo af en toe veroorzaakt het nog behoorlijke koppijn, maar inmiddels brengt het voornamelijk voordelen met zich mee.
Specialiteit: Als er één ding is waar Anthony echt in uitblinkt, als je vrolijk zijn niet meetelt, dan is het waarschijnlijk de omgang met wapens. Hij weet er van alles en nog wat van en weet de meeste wapens prima tot perfect te hanteren. Als je hem dan ook eens nadenkend treft, zijn zijn gedachten waarschijnlijk gevuld met één of ander wapen dat zijn interesse voor zich heeft gewonnen. Daarbij, je krijgt hem nog altijd niet snel boos, maar wel redelijk snel geïrriteerd als je aan zijn 'juweeltjes' komt.
Extra: Het enige wat je nu nog over Anthony moet weten is dat hij een hondje heeft, een puppy wel te verstaan. Het beestje heet Butch en heeft, niet onbelangrijk, enkele mutaties ondergaan. Hij ziet eruit en gedraagt zich onmiskenbaar als een jonge pup, maar hoewel Butch slechts net iets ouder dan vijf weken is, duldt hij niets anders dan vers vlees als maaltijd. Zijn nu al vlijmscherpe tanden verscheuren het zonder enige moeite net zoals ze waarschijnlijk zonder moeite zo een vinger af zouden kunnen bijten van je hand. Vermoedelijk de reden dat Anthony hem eigenlijk altijd oppakt met zijn mechanische hand aangezien die daar nogal wat beter tegen bestand is. Ook de klauwen van Butch hadden je gemakkelijk open kunnen rijten, maar aangezien de puppy de neiging heeft om Anthony's been als krabpaal te gebruiken als hij iets wil, heeft Anthony besloten om die goed bij te houden zodat zijn been het niet al te zwaar te verduren krijgt. Naast dat is het enige wat anders is dan normaal het feit dat hij sneller is dan een doorsnee hond, wat hij overigens graag laat zien. Stilzitten is dan ook niet echt zijn ding, maar wat verwacht je anders ook van een puppy. De momenten dat hij rustig is, spendeert hij het liefst op Anthony's schoot, maar met een zacht en warm plekje ergens anders heeft hij ook zeker geen moeite. Hetzelfde met speeltjes, hij heeft de voorkeur voor Anthony's hand, de mechanische, als kauwspeeltje aangezien hij die nog niet stuk heeft gekregen, maar een hondenspeeltje, een tak of eigenlijk bijna elk voorwerp dat niet al te groot is, inclusief de hand van iemand anders, voldoet ook zeker aan zijn eisen. Het is misschien ook nog handig om te weten dat Butch vol nieuwsgierigheid zit en niet altijd even gehoorzaam is. Hij is dan ook nog jong, maar iniedergeval komt hij wel altijd weer heelhuids terug. Als laatste, omdat dat eigenlijk ook nog even gezegd moet worden, is het niet slim om kritiek te leveren op het hondje of om hem pijn te doen of wat dan ook in die richting, want Anthony zal zijn kleine maatje verdedigen. He will protect his cute little doggiedog.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


17