Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Money And Power*

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Gelieve niet reageren
Volgen mag :3

Naam: Jake Adams
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 20 jaar oud
Verleden: Oorspronkelijk komt Jake uit Engeland. Sinds Jake in zijn pubertijd was gekomen, waren er al snel veranderingen in zijn uiterlijk en innerlijk te bekennen. Zijn eigen biologische ouders konden dit jaren achter elkaar niet handelen. Hierdoor was het gevolg dat hij naar een universiteit in Amerika gestuurd.
Innerlijk: Jake ziet er van buiten af als een badboy eruit. Zo gedraagt hij zich ook tegen mensen waarvan hij geen speciale band heeft. Dat is zo'n beetje iedereen, behalve zijn lief Meredith.
Uiterlijk: Rond de 1,90 cm lang.

Meer info volgt in het verhaal.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:

Naam: Meredith "Mer" Louisa Grey
Leeftijd: 19
Geslacht: Vrouw
Innerlijk: Meredith is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze is opgegroeid in een gezin met drie oudere broers en weet zich goed te verweren in de wereld van mannen. Dingen als auto's en elektrische apparaten hebben geen geheimen meer voor haar. Ondanks dat ze opgegroeid is in een wereld vol mannen kan ze best vrouwelijk overkomen. Ze maakt makkelijk vrienden, doet onnozel met hen, deelt geheimen zoals alleen meisjes dat kunnen en barst wel eens in tranen uit bij een emotionele film. Verder zou je haar beter niet kwaad maken, want vergeven doet Meredith niet snel. En over de liefde gesproken: snel verliefd wordt ze niet. Ze vertrouwt mensen dan ook niet zo snel. Ze is ook erg onafhankelijk.
Uiterlijk: Zo'n 1 m 80, lang bruin haar dat in een bles over haar voorhoofd geknipt is, bambibruine ogen, vaak omrand met eyeliner en geaccentueerd met mascara, slank, goed ontwikkelde vormen.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Vandaag was de dag dat ik vrijgelaten werd. 's Morgens om 10.30 kwamen de gevangenis bewakers me ophalen vanuit mijn cel en brachten me naar het kantoor van mijn leidinggevende. Ik werd tegenover hem op een stoel gedrukt en keek mijn leidinggevende aan. ''Jake, u wordt vandaag eerder vrijgelaten door goed gedrag. U zult alle eigendommen terugkrijgen, maar er zit een nadeel aan. Als u de komende 6 maanden weer actief te werk gaat. Moet u weer terug komen en uw normale straf uitzetten, plus uw nieuwe gevangenis straf die de rechter voor uw beslist.'' Ik keek hem aan en knikte met mijn hoofd. Ik wist niet wat te zeggen, ik dacht alleen maar aan Meredith en of ze me nog wilt. De gevangenisbewakers pakte me weer bij mijn bovenarmen op een namen we mee naar buiten en gaven mijn eigendommen terug. Het grote hek ging langzaam open en liep naar buiten. Het leek of het hek sneller sloot. Ik zag Meredith of een van mijn vrienden niet om mij op te halen. ''Zouden ze het wel weten dat ik vrij ben?'' Vroeg ik aan mezelf. Het was een lange wandeling naar college. Na uren te lopen zag ik het eerste gebouw in de verte staan. Zoveel was er niet veranderd in de tijd dat ik er niet was. Ik kwam langs het studentenhuis van Dave, hij is me nog steeds iets verschuldigd door deze gevangenis straf waar ik voor moest opdraaien. Ik liep richting het studentenhuis van Meredith. De weg ernaartoe was niet lang meer, maar toch niet fijn. Alle mensen die ik onderweg tegenkwam, keken me allemaal smerig aan. Het leek net of ze me allemaal kennen. Hoe weet iedereen dit? Ik liep het trapje voor de deur op en drukte op de deurbel. Het duurde even tot iemand open deed, het was al 19.00 's avonds. De deur ging langzaam open, ik zag niet wie het was. Door alle haren die voor haar gezicht zaten. ''Ik zoek Meredith, is ze er?'' Vroeg ik met een rustige, verlegen stem.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
De hele dag colleges volgen hadden zijn tol geëist en omstreeks zeven uur 's avonds hadden Lis en ik besloten ergens wat te gaan drinken. We zaten aan het raam met een warme beker chocolademelk in onze handen en wisselden nieuwtjes uit. De zeteltjes waarop we zaten, voelden goed aan na een hele dag op harde stoelen gezeten te hebben en voor de honderdste keer was ik dankbaar dat er een Starbucks zo dicht bij de campus was. Lis haalde net haar boek psychologie boven toen mijn gsm een piepgeluidje maakte. 'Sorry,' excuseerde ik me en ik haalde het toestel snel boven. Met een soepele beweging van mijn vinger ontgrendelde ik het scherm en tikte ik het berichtje aan. Het was een sms'je van Hailey, een van mijn huisgenoten.
'Van wie is het?' vroeg Lis, de nieuwsgierigheid zelve.
'Van Hails,' antwoordde ik zonder het bericht eigenlijk gelezen te hebben. Pas toen ik me op de zwarte lettertjes concentreerde zag ik een mij al te bekende naam staan: Jake. Een vloek ontsnapte me en ik gaf het toestel aan Lis door. Ze zoog scherp haar adem in bij het lezen van de tekst en keek me meelevend aan.
'Dat was ik vergeten te zeggen, lieverd,' zei ze verontschuldigend. 'Jake is vandaag vrijgekomen wegens goed gedrag. Matt heeft me dat verteld.'
Met hangende schouders nam ik mijn gsm weer aan en stak het weg in mijn broekzak. Volgens Hailey stond hij aan de deur en had hij naar me gevraagd. Of hij er nog was of niet had ze me niet verteld, maar ik hoopte dat hij had besloten het op te geven. Ik had hem heus nog niet vergeven en was ook niet van plan dat ooit te doen.
Om er zeker van te zijn dat hij niet meer thuis op me wachtte, bleven Lis en ik tot een uur of negen rondhangen in de stad voordat we teruggingen naar de campus. Aangezien we beide in een ander huis woonden, scheidden onze wegen en liep ik een stuk alleen door de donkere nacht. Toen ik bij het studentenhuis was aangekomen, gebruikte ik mijn huissleutel om de deur te ontgrendelen en naar binnen te gaan. Daarna liep ik rechtstreeks door naar mijn kamer.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Na een onenigheid te hebben gehad met 'kennelijk' een huisgenoot van Meredith, volgde ik mijn weg verder. Om afleiding te zoeken, pakte ik mijn telefoon plus oortjes uit mijn broekzak en bracht schitterde klanken in mijn oren aan. Muziek, denken, gesprekken met andere gevangenen en nog eens denken. Mijn hersenen zijn die tijd gewoon te veel aan het werk gezet dat ik nu geen zin meer in het leven heb. Alleen dat is nooit een oplossing in mijn hoofd geweest. Rust, ik moet deze tijd gewoon rust hebben. Toch blijft Meredith rond me heen spoken. Eerlijkheid zou na deze tijd het beste zijn, toch zal het allemaal net zo makkelijk lukken als ik eigenlijk wel hoop. Meredith is een stevige tante in haar woorden en gedachte, dit is een van de dingen die ik zo leuk aan haar karakter vind. Door mijn activiteit in mijn gedachten was ik weer helemaal vergeten waar ik heen passeerde met mijn voeten. Het werd steeds donkerder in de verte. Toch verzette ik me er niet tegen en liep met volle pas verder richting het donkere. Luid en duidelijk dreunde Rammstein door mijn oren heen toen ik recht tegen een gigantisch bos aankeek. Het was al best laat geworden. De volle maan was duidelijk door alle takken van de bomen te zien. Dit uitzicht kan je zoveel goed doen. Een slaapplek heb ik nu niet snel gevonden. De keuze was niet moeilijk om te maken. Ik overnachtte in het bos. Hopelijk zal ik Meredith morgen tegenkomen.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
Omdat het vrijdag was, besloot ik vanavond niets meer te doen voor school, dus legde ik mijn tas op tafel en kleedde me om in mijn gemakkelijkst zittende pyjama. Met een laptop op school kroop ik onder de wol en bekeek ik enkele afleveringen van een serie die ik volgde. Toen ik moe begon te worden, sloot ik het toestel af, deed het licht uit en legde mezelf beter. Helaas viel ik niet al te snel in slaap doordat Jake aldoor in mijn hoofd rondspookte. Waar zou hij naartoe zijn gegaan? Zou hij terugkomen? Ik hoopte dat hij bij me wegbleef; ik had het het immers nog lang niet vergeven. Ik trok de deken hoger over mijn hoofd heen en liet enkele liedjes de revue passeren in mijn hoofd, zodat ik uiteindelijk aan niets meer dacht en na veel moeite in slaap viel.
Het was pas laat in de namiddag toen ik wakker werd en mezelf naar de badkamer wist te slepen. Of de andere meisjes waren al weg, of ze sliepen nog. Na een snelle douche genomen te hebben, zat ik aangekleed aan de ontbijttafel en werkte ik een snel ontbijt naar binnen. Daarna pakte ik mijn tas en verliet ik het huis. Lis en ik hadden bij haar thuis afgesproken, dus ging ik op weg naar haar.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
De felle zonnestralen die langzaam omhoog kwamen schenen in mijn ogen waardoor ik wakker werd. Het was al vroeg in de ochtend. Met veel moeizaamheid stond ik op. Ik heb de hele nacht zittend tegen een dikke stronk van een boom geslapen. Dit was echt te voelen in mijn onderrug. Ik moet geen klachten hebben, ik ben niet de persoon die moet klagen. Snel verzette ik mezelf tegen de pijn en liep mijn weg terug uit het bos die ik gisteren hiernaartoe heb afgelegd. Uiteindelijk uitgekomen uit het afgelegen bos, waren er weinig mensen te bekennen op straat. Dit gaf me rust, rust om even aan de situatie te denken waar ik iedereen in heb gebracht en hoe ik ze er weer uit kan halen. Inclusief mezelf. 'Hoe heb ik mezelf kunnen belazeren met leugens? Niet alleen mezelf, maar meerdere mensen. Meredith...' Ik heb haar kwaad gedaan, verdriet gedaan, bang gedaan. Ik zou deze tijd nooit kunnen terugdraaien, al had ik dat graag gewild. Mijn gedachten nam mijn hele reis door de stad over. De zon was al verder opgestegen en er waren meer mensen op straat te zien. Veel gingen er naar verschillende gebouwen van de universiteit, jammer genoeg kon ik hier geen deel aan meenemen. In de verte zag ik een mooie verschijning. Het leek net op de schaduw van Meredith. Misschien is ze dat wel, ik wilde het zeker weten en verstrekte mijn passen. Het zicht werd steeds beter en helderder. Twee meiden, de vriendin van Meredith, Lis, samen met Meredith. Ik bleef een paar meters achter hun staan en bleef toekijken. 'Hoe zal ik dit nu aanpakken?'

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
Voor de verandering was Lis eens op tijd uit haar bed gekomen en stond ze me zelfs op te wachten. 'Hé, babe!' zei ze plagend en ze haakte haar arm in de mijne, waarna ze me zowat het pad mee opsleurde richting de schoolgebouwen. 'Meid, we hebben nog tijd genoeg om ons naar onze colleges te haasten,' zei ik, en ik gaf haar een speelse duw met mijn heup. Ze rolde uitgebreid met haar ogen en zuchtte diep. Oh jee, die diepe zucht had altijd wel wat te betekenen als die uit Lis' mond kwam. 'Vertel op, wat is er?' gebood ik haar daarom.
'Wel,' begon ze, en ze zuchtte nog eens diep. 'Sinds onze date heeft Sam niets meer van zich laten horen. Alsof ik niet meer besta vooe hem!' Ze verhief haar stem voor een kort moment. 'Ik had echt het gevoel dat alles goed ging, en dan plots reageert hij niet meer op mijn sms'jes. Oké, het is al moeilijk om een relatie op te bouwen als je naar verschillende universiteiten gaat, maar ik had echt het gevoel dat we een klikken hadden - nu nog steeds trouwens. Oh Mer, wat moet ik in godsnaam doen?' jammerde ze. Ik maakte mijn arm los en sloeg deze om haar schouders.
'Geef hem gewoon wat tijd. En ga jezelf ook niet te afhankelijk van hem maken, daar ben je niets mee als hij je straks echt nooit meer wilt zien. En misschien is hij gewoon niet de ware voor je.' Haar onderlip trilde en ik zuchtte. 'Lis, je bent echt een topmeid. Er zijn zoveel jongens die voor je in de rij staan. Laat Sam nou maar achterwege en kijk eens om je heen. Hier zijn ook een boel leuke mannen!'
'Mh, je hebt gelijk. Dank je, Mer.' Breed glimlachend zette ze er flink de pas in richting de schoolgebouwen. Oh god, waarom had ik haar zo vrolijk gemaakt met mijn peptalk?

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Vanaf een afstand hoorde ik de moedigende toespraak van Meredith tegen een vriendin van haar. Altijd al andere mensen helpen en zichzelf beneden zetten. Ik kon dit vroeger nooit uit haar halen, dit is ze gewoon en dat bewonder ik zeer. Door haar actie moest ik weer aan een beslissing denken die ik nu moet nemen. Ik heb sinds deze tijd al teveel beslissingen genomen en ben er eigenlijk klaar mee. Maar het moet, voor mij, Meredith, maar ook voor andere mensen. Voordat ik mijn beslissing kon uitvoeren liepen ze al weg. Had ik eerder toegeslagen. Ik moet en zal niet meer nadenken totdat ik Meredith weer tegen mij aan het praten heb gekregen. Snel liep ik de twee meiden achterna met mijn vest diep dicht gerist en met mijn hoofd naar beneden om niet herkend te worden. De weg was lang, te lang om eigenlijk iemand letterlijk te stalken. Aangekomen bij de schoolgebouwen, was een totale menigte bekennen. Groepjes in elke hoek, mensen die gewoon rennen en lopen over de pleinen en nog veel meer wat je niet allemaal kunt opnoemen. De bel ging en de hele menigte was opeens verdwenen in de schoolgebouwen, inclusief Meredith. Ik moet haar weer terug zien te vinden.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
Het collega duurde veel te lang naar mijn gevoel en in de zaal was het erg warm. Op een gegeven moment was er zelfs een meisje op een van de achterste rijen flauwgevallen, waardoor de prof zijn uitleg moest staken zodat medestudenten en hijzelf haar konden helpen. Toen ze weer rechtop zat, hervatte de prof zijn litanie over dingen die ons toch niet echt konden schelen maar die we moesten volgen om ons doel te bereiken. Eindelijk ging dan de bel die het einde van het collega aankondigde en Lis en ik verlieten de zaal nadat we onze spullen hadden gepakt. Godzijdank hadden we nu een vrij uur, in tegenstelling tot de meeste studenten. Zij waren genoodzaakt op de campus zelf te blijven. Lis en ik besloten maar wat op het terrein rond te hangen, aangezien we niet veel beters te doen hadden. Al snel hadden we een bankje in de schaduw van een iep gevonden en daar gingen we op zitten. We praatten wat over de les, het meisje dat was flauwgevallen en de veel te saaie prof. Uiteindelijk zei Lis dat ze even naar het toilet moest en vertrok ze erheen. Ik bleef alleen achter.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Na uren te zoeken op de campus, liet ik het erbij zitten en ging op een bankje op het plein zitten. Waar zou ze nou kunnen zijn? Ik heb alle plekken van de campus gehad die ik kon bedenken voor mijn gevangenis tijd. Gelukkig heb ik niemand bekends gezien tijdens mijn zoektocht. De bel ging alweer en steeds meer mensen waren er op het plein te bekennen. Hopelijk zit Meredith hier ook bij. Ik stond op en ging verder zoeken tussen de menigte zonder op te vallen. Elke puntje van het grote plein heb ik bijna alweer gehad, tot ik de boze schaduw van Dave voor me zag. Ik liep sneller naar heb toe en probeerde per pas mijn wilskracht omhoog te jagen. Ik gaf hem een grote stomp in zijn rug. 'Jij weet echt niet wat je me allemaal geflikt hebt hè gozer, hier ga je echt spijt van krijgen!' Geen een stemgeluid kan er uit zijn mond en ik liep meteen weg, net alsof er niets was gebeurt. Na een lange tijd na het incident met Dave gaf mij zoektocht bijna alweer op, tot ik iemand op een bankje alleen zag zitten. Met haar rug naar me toegekeerd bekeek ik haar. Ze ziet er echt nog altijd hetzelfde uit. Door hetgeen wat ik net heb uitgevoerd weet ik nu duizend procent zeker dat ik Meredith terug wil. Ik heb haar nooit willen verliezen door dit alles. Ik liep langzaam naar haar toe en kwam steeds dichterbij. Voorzichtig legde ik mijn hand op haar schouder en wachtte op een reactie.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
Ik speelde wat met enkele uit mijn paardenstaart losgekomen lokken terwijl ik geduldig op Lis wachtte. Ze was nu toch al een tijdje weg en ik vermoedde dat ze of opgehouden werd door haar spiegelbeeld of dat ze een leuke jongen tegen het lijf was gelopen, alhoewel ik dat laatste betwijfelde gezien haar eerdere duidelijke interesse in Sam. Nochtans was je nooit zeker als je met Lis te maken had, al bewonderde ik die eigenschap best wel. Zij durfde tenminste het roer om te gooien, iets waar ik zelf niet in slaagde. Ik wilde net mijn telefoon uit mijn tas halen toen ik een hand op mijn blote schouder voelde. Ik schrok op, sprong recht en draaide me meteen om, mijn schoudertas in de aanslag moest het nodig zijn degene achter mij een pak rammel te verkopen. Mijn ogen werden groot toen ik het gezicht dat aan de jongen toebehoorde zag, evenals zijn maar al te bekende zelfverzekerde uitdrukking. 'J-jake?' bracht ik haast fluisterend uit. 'Wat doe jij hier in godsnaam?' Ik wist dat hij vrijgelaten was om wille van goed gedrag, maar ik had niet gedacht dat hij het lef zou hebben hier zomaar, zonder enige aanleiding, te verschijnen.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Toen ze zich omdraaide zag ik aan haar blik dat ze het niet geloofde dat ik echt recht tegenover haar stond. Het was natuurlijk raar om te denken dat ze in mijn armen zou springen, wat ik toch graag had gewild. De volgende zinnen die ze zei kon ik van alle kanten verwachten, niemand zal blij zijn als je een ex-gevangene voor je ziet staan. 'Voor jouw.' Gaf ik als antwoord. Hoe cliché het ook is, het is zo. De waarheid moet op tafel worden gelegd of dat nou moeilijk voor ons beide is of niet. 'Ik wil je alles uitleggen, tot in de kleinste details toe. Laat het me alsjeblieft uitleggen.' Hopelijk zal ze het aanvaren, wat ik eigenlijk niet echt verwacht van haar. Daar ken ik haar te goed voor.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
Mijn wenkbrauwen rezen de hoogte in bij zijn erg aan cliché grenzende antwoord, wat het me nog moeilijker maakte hem te geloven - al had ik het wel graag gewild, om eerlijk te zijn. 'Ik hoef je uitleg niet, Jake. Ik wil dat je weggaat.' Nog steeds met mijn schooltas in mijn hand wees ik vaag naar links, zodat hij wist dat ik het meende. Op datzelfde moment hoorde ik iemand geschokt achter me ademhalen en een seconde later stond Lis voor Jake, als een pitbull. 'Ga weg, klojo. Mer hoeft je niet meer,' reageerde ze, druk met haar handen gebarend naar rechts, terwijl ik toch duidelijk naar links had gewezen. Haar oprechte actie bracht een zweem van een glimlach bij me naar voren. Ik was zo blij dat ze er voor me was.

Anoniem
Internationale ster

Mutilation schreef:
Mijn gedachte was uitgekomen tot realiteit. Ze verzette zich tegen mij, maar toch kon ik in haar prachtige ogen zien dat er diep vanbinnen iets glinsterde. Het mooie beeld van Mer werd verstoord door een klein, irritant, blond meisje die kennelijk Mer's vriendin is geworden in de tussentijd dat ik niet aanwezig was. Hier had ik geen behoefte aan, het enigste wat ik moet bereiken is een gesprek met Mer. Misschien wel meerdere. Ik zag haar handgebaren naar rechts toe bewegen, ja dat helpt echt schat. 'En ga jij maar die kant op.' Zei ik op een toch kwade toon. Ik duwde het meisje naar links toe en door weinig kracht in haar lichaam viel ze op de grond.

Anoniem
Internationale ster

MirandaHart schreef:
'Lis!' Toen Jake mijn vriendin aan de kant duwde, waardoor ze op de grond viel, reageerde ik geschokt door haar naam te zeggen. Ik wilde naar haar toesnellen, maar in plaats daarvan beende ik naar Jake toe. Het voelde aan alsof mijn lichaam op automatische piloot stond en ik er niets meer over te zeggen had. Met gebalde vuisten sloeg ik tegen zijn borst aan, hem woedend aankijkend. 'Je bent duidelijk niets veranderd in de gevangenis, hufter!' snauwde ik, waarna ik naar Lis, die alweer overeind gekomen was en Jake een kwade blik toewierp, toeliep. Ik keek nog een keer achterom voordat ik Lis bij de arm greep en met haar weg wandelde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld