Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG avec Ayato

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Naam: Pandora Archipov
Accountnaam: Persephone
Leeftijd: 17
Land van herkomst: Rusland
Innerlijk: Pandora is de dochter van twee rijke hardwerkende ouders die nauwelijks tijd voor haar hebben. Het enige doel waarom ze een dochter hebben is om met haar te pronken. Ze willen dat Pandora in alles wat ze doet uitblinkt maar of dit in de werkelijkheid zo is?

Ze hadden gehoopt op een dochter die het stereotiep was van een perfect meisje. Denk hierbij aan balletles, het dragen van jurkjes en verhalen van prinsessen en bals. Dit was bij Pandora allesbehalve zo. Zij hield van buitenspelen, ravotten in het bos, kwam geregeld met modder aan haar kleren thuis en walgde ervan om in bad te gaan en te gaan shoppen. Haar ouders deden er alles aan om dit gedrag uit haar te krijgen, maar dit resulteerde er gewoon in dat ze meer en meer ging rebelleren tegen hen. Pandora paste niet in hun beeld van een perfect gezin en werd daarom naar een uiterst strenge kostschool gestuurd. Dit werkte ook niet positief. Door de afwezigheid van haar ouders is Pandora erg zelfstandig. Wanneer ze een koekje wou uit de bovenste kast moest ze zelf een plan zien te bedenken om er aan te raken. Ze is goed in het analyseren van dingen en bedenken van oplossingen. Ook maakt het haar niet veel uit wat de rest van haar denkt, omdat ze er al wel aan gewend is dat ze nergens echt thuishoort. Samen met nog een paar andere leerlingen zorgde ze voor een rebellie op deze school en werd weggestuurd. Het was toen dat ze ook doorhad dat ze best kon doen wat haar ouders wilden of toch hen in de waan laten. Nu gedraagt ze zich dus perfect volgens de etiquette, volgt scherm, ballet en pianolessen en draagt bijna niets anders dan jurken en rokjes. Maar het moment dat haar ouders er niet zijn is voor haar de kans om zichzelf te zijn. Meestal uit zich dit in het spelen van videogames.

In het spel doet ze zich voor als Persephone (death's wife). Hier kan ze echt zichzelf zijn, want haar ouders zouden het nooit in hun hoofd halen zoiets te spelen. Ze gaat niet voor directe aanval maar probeert vooral haar snelheid en onopvallendheid te trainen. Ook behoort ze niet tot een guild. Omdat Pandora niet in haar familie thuishoort is ze er niet zeker van of ze wel überhaupt ergens thuishoort vandaar dat ze liever alleen speelt.
Wapen: Zeis
Uiterlijk:

In real:

In SAO:

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Naam: Mizuki Ortiz
Account naam: Ryouko
Leeftijd: 16
Land van herkomst: Engeland

Verleden: Mizuki is de dochter van de Graaf Ortiz. Haar vader was de machtigste man op het grondgebied van Ortiz. De mensen die leefden in de streek Ortiz hadden het allemaal naar hun zin. de Graaf van Ortiz was een man die direct onder de koningin werkte. Hij was zo maar zeggen de man die alle vuile werkjes opknapte voor de koningin. De moeder van Mizuki was een vrouw die niet de officiele moeder van Mizuki was. De moeder van Mizuki was gestorven bij haar geboorte. Haar vader was hier zo kapot van dat hij aan de drank raakte en trouwde met een vrouw die verkeerde bedoelingen had. Mizuki haar stiefmoeder heet Seiryuu. Seiryuu was net als de biologische moeder van Mizuki Japanese. Hier had Mizuki haar naam ook aan te danken. Echter Seiryuu maakte misbruik van Mizuki als de graaf er niet was. Mizuki moest werken als het dienstmeisje in het landhuis. Mizuki was hierom ook nooit naar school gegaan en kon niet lezen of schrijven. Toen de graaf en Seiryuu een week naar Spanje waren voor zaken, was Mizuki 15. Ze besloot gebruik te maken van de gelegenheid en ze vluchtte weg. Mizuki rende en rende tot ze in de grote stad aankwam. Ze leefde dagenlang op straat. Omdat ze niet kon lezen of schrijven kon ze ook geen baan krijgen. Mizuki heeft een half jaar op straat gewoond tot twee professoren haar vonden in een steegje. Ze waren op zoek naar zwervers voor een project voor de Nerfgear. Mizuki greep deze kans, en sindsdien leeft ze fulldrive op de server genaamd Sword Art Online.

Karakter: Doordat Seiryuu altijd tegen Mizuki heeft gezegt dat ze niks aan Mizuki heeft, en dat het haar schuld is dat haar moeder is overleden, dacht Mizuki altijd dat het beter was als ze een jongen was geweest. Op SAO heet ze Ryouko. Ze heeft veel jongensachtige trekken. Ze is een solo player omdat ze mensen niet meer vertrouwt en ze mensen alleen maar een hinder vind. Ze is koelbloedig en ze geeft niks meer om dingen om haar heen. Het enige wat ze wil is SAO uitspelen zodat ze genoeg geld kan verdienen om een eigen leven te beginnen. Mizuki is dan ook een zogenoemde BETA player. Doordat ze fulldrive speelt, heeft ze een unieke skill genaamd 'sword speed'

Wapen: Zwaard en Magic

Uiterlijk in real:

In de game:

Attacks:
Ze vecht met zwaarden en kan aanvallen met 'black magic' De black magic staat geregistreerd in haar linker oog, Ze combineert haar black magic vaak met haar zwaard attacks waardoor er een unieke skill is. Deze skill houd in dat ze op een onnatuurlijke snelheid aan kan vallen en kan lezen wat de speler van plan is te doen. Deze skill kan ze alleen niet langer dan 5 minuten achter elkaar gebruiken.

Omdat Mizuki nooit heeft leren lezen, is ze heel slecht in strategie. Omdat ze vrij sterk is in aanvallen valt ze meestal aan zonder enig plan. Dit is haar grootste zwakke punt. Daarom ontloopt ze liever gevechten tegen red-guilts maar vecht ze één-op-één. Dan is haar kans van winnen het grootst.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De meeste ouders begonnen hun kinderen meteen te ondervragen over hoe hun dag was. Ten huize Archipov was het meestal stil wanneer Pandora binnenkwam. Het enige geluid kwam uit de keuken waar een kok bezig was met de voorbereidingen van het avond eten. Er liepen ook nog wel een paar schoonmakers rond, maar zij hadden strikte orders gekregen nooit in de weg te lopen, vandaar dat Pandora hen nauwelijks zag. Haar ouders waren ofwel op verplaatsing aan het werken ofwel zaten ze thuis op hun kantoor. Hoe dan ook ze moest het niet in haar hoofd halen hen op dit moment te storen. Ze zouden elkaar pas zien tijdens etenstijd om klokslag acht uur. Tot die tijd mocht ze doen wat ze wilde als ze maar op tijd terug beneden was.
Ze rende naar boven, haar kamer in en deed de deur achter zich op slot. De kans was klein, maar ze kon beter het zekere voor het onzekere nemen, betrapt worden was absoluut geen optie.
Gelukkig wisten haar ouders zo goed als niets over computers. De paar extra draden die ze had aangesloten wekten niet veel verontrusting op. Waarschijnlijk hadden ze ze zelfs nog niet eens gezien. Onder een losse plank onder haar bed had ze de nerve gear verstopt. Ze nam de helm voorzichtig uit zijn verstopplek zodat ze hem niet beschadigde en bekeek hem vol trots.
Ze had niet de kans gekregen de bèta te kunnen aanschaffen, maar desalniettemin had ze wel de gewone game en ze kon niet wachten om terug te gaan naar de wereld van sword art online. Ze schopte haar schoenen uit en ging op haar bed liggen. De helm paste perfect op haar hoofd. Glimlachend sloot ze haar ogen.
"Link start," deze woorden zorgden voor een wirwar van kleuren. Men vroeg haar met haar armen gekruist over haar lichaam te tasten en checkte of alle zintuiglijke receptoren in het spel hun werking deden. Hierna moest ze een gebruikersnaam kiezen en haar geslacht. Ze had hier al eerder over nagedacht. Ze wilde niet behandeld worden als het zwakke meisje dat eens een keertje een game uitprobeerde. Langs de andere kant wou ze ook niets liever dan een statement maken. Tonen dat ze allesbehalve zwak was. Uiteindelijk duidde ze dan toch het vrouwelijke symbool aan. Nu moest ze alleen nog haar uiterlijk bepalen en een beginwapen uitkiezen. Het viel meteen op dat de meisjeskleding niet bepaald bedekkend was. Aangezien ze als gebruikersnaam Persephone had gekozen leek het haar wel gepast haar karakter ook een beetje aan deze rol aan te passen. Een simpele zwarte mantel, een wit kleedje en hoge lange zwarte sokken om het geheel af te maken. Dat was al een goed begin, nu bleef alleen nog het wapen over. Lang moest ze hier niet over twijfelen. Het moment dat ze de zeis zag wist ze dat die perfect was. Ze klikte hem aan en bevestigde hierna alle informatie. Nu was ze eindelijk klaar om de wereld van Sword Art Online binnen te gaan. Een game waar zowat de hele wereld naar had uitgekeken. Dankzij de nerve gear zou het abnormaal realistisch aanvoelen.
Ze knipperde met haar ogen tegen het zonlicht. Haar zich was nog een beetje wazig maar paste zich al snel aan aan de wereld rondom haar. Het plein in the town of beginnings stond vol mensen druk met elkaar pratend of op weg naar de stad. Pandora had zich ook voorgenomen ze snel mogelijk te beginnen trainen. Ze zette de kap van haar mantel op en vertrok in de richting van de wildernis.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
'Goedendag miss Sekki.' Mizuki moest er maar aan wennen dat ze voortaan Mizuki Sekki heette. Ze had besloten om de achternaam Ortiz achter zich te laten en een nieuw leven te beginnen als Mizuki Sekki. Ze antwoordde beleeft. 'Goedendag professor.' De professor liep naar Mizuki toe om haar hoofdvorm op te meten. Een bijpassende helm werd voor haar gemaakt. Mizuki zat in een kleine witte kamer met overal apparaten en bedrading. 'Wanneer je de helm opzet, moet je de woorden, 'link start', zeggen. Er verschijnt een scherm waar je je geslacht en naam kan uitkiezen.' De professor deed de helm bij Mizuki op. 'Professor?' Zei Mizuki vanuit de helm. 'Ik... Ik kan niet lezen en schrijven,' klonk er bedwelmd uit de helm. 'Och jeetje!' zei de professor verward. 'We zullen het je naam en geslacht van tevoren programmeren. Wat zou je graag als gebruikersnaam willen hebben?' Hier moest Mizuki even over nadenken. Ze wilde geen Mizuki heten, want de kans dat haar ouders haar zo zouden vinden was te groot. Plotseling dacht ze aan een jongen die ze ooit in een oude manga was tegengekomen. 'Ryouko' Zei Mizuki. De professor typte wat dingen in en drukte op een grote groene knop. 'We gaan nu even wat draden bevestigen. Neem maar plaats op het bed.' Mizuki ging liggen en er werden een hoop draden aan haar lichaam bevestigd. De helm werd op haar hoofd geplaatst. De stem van de professor klonk. 'Sluit nu je ogen en zeg, link start!' Mizuki sloot haar ogen. 'LINK START!' Een hele hoop gekleurde staven vlogen op haar af. Mizuki schrok, maar het vreemde beeld ging niet weg. Plotseling stond ze in een grote zwarte hal. Voor haar zag ze zichzelf staan. 'Welkom bij Sword Art Online Ryouko.' Klonk een metaal klinkende stem. Een hoop kleding verscheen voor Mizuki en ze liep naar een lange warme zwarte jas. Mizuki raakte hem aan, en de persoon voor haar had in eens de jas aan. Mizuki besloot om Ryouko een bijzonder persoon te maken, die sterk oogde. Ze koos een kort zwart broekje en een mooie zwarte top. Uiteindelijk besloot ze om er lange laarzen bij te nemen. Omdat het haar van Mizuki wit en kort was, besloot ze om lange zwarte haren te nemen. Ze klikte op de grote groene knop, net zoals Mizuki de professor had zien doen. Het poppetje met de kleding verdween en Mizuki moest een wapen kiezen. Ze besloot om een lang zwart zwaard te nemen, net als de jongen uit de manga. Het zwaard verdween en er kwam een tweede keuze scherm. 'Kies uw magische bron.' Zei de mecha stem weer. Mizuki koos voor een zwarte bol met een paarse gloed. Ze drukte op OK, en het meisje verscheen weer voor haar. Haar ene oog was paars, en het andere oog was blauw. Mizuki deed haar ogen opnieuw dicht, en toen ze haar ogen weer open deed stond ze in een grote bruisende stad. Ze knoopte haar jas dicht en begon het spel te verkennen.

Nu, een half jaar later was het BÈTA project gestopt, en Mizuki was helemaal vertrouwd met het spel. Ze had een beetje leren lezen, en haar zwaard technieken waren een stuk beter. Haar avatar van de bèta versie was geconverteerd naar het echte spel, en vandaag om 1 uur werd het spel gelaunched. 'LINK START' Zei ze opnieuw, en dit keer was de stad niet leeg, maar vol met andere spelers. Ze keek verwonderd om zich heen, en rende naar de eerste dungeon, op weg naar haar toekomst.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het duurde niet lang voor er monsters verschenen. Gelukkig waren ze van een laag leven en vielen niet zomaar aan. 'Dit was de perfecte plek voor een eerste training,' dacht ze in zichzelf terwijl ze de zeis van haar rug nam en naar voren boog door het gewicht van het wapen. Op haar rug had het veel lichter aangevoeld. Ze moest even zoeken naar het juiste gewist zodat ze het wapen rechtop kon vasthouden. Trainen en vechten zou moeilijker worden dan ze had verwacht, maar ze was meer dan bereid de uitdaging aan te gaan.
Na een paar keer gewoon voor zich uit geslagen te hebben voelde ze dat ze nu aan het echte werk kon beginnen. Ze raapte een steentje van de grond en mikte dat naar een hondachtigwezen van level drie een eindje verderop. Het steentje viel naast het wezen, tot haar teleurstelling want ze had gehoopt het te raken. Toch keek het verschrikt op, draaide zich om en kreeg haar in het vizier. Persephone zette zich klaar terwijl het dier op haar af liep. Ze bracht haar wapen naar beneden, maar realiseerde zich dat ze dat te traag deed en kon net op tijd wegspringen. Van frustratie klemde ze haar tanden op elkaar en verstevigde de grip op haar wapen. "Komaan" fluisterde ze zachtjes en zette zich schrap voor een tweede aanval. Dit keer verscheen er een zwarte gloed rond haar wapen. Wat dit betekende wist ze niet, misschien had ze beter de gebruiksaanwijzing een keer doorgelezen of de tutorial gespeeld, maar ze had gewoon zo graag willen beginnen. Ze richtte al haar concentratie op het gevecht. Dit keer bracht ze haar wapen sneller naar beneden en raakte het monster. Na nog twee van die rake klappen loste haar tegenstander op in duizenden kleine pixels. Het XP dat ze hiervoor kreeg was genoeg om haar naar level twee te doen stijgen. In het begin ging levelen gemakkelijk, maar daar zou al snel verandering in komen.
Achter zich hoorde ze iemand klappen en draaide zich verbaasd om.
"Je ziet niet vaak dat meisjes kiezen voor zwaardere wapens. Persoonlijk vind ik dat wel leuk." Alles aan het uiterlijk van zijn karakter schreeuwde eikel uit en Persephone rolde geïrriteerd met haar ogen terwijl ze de kap van haar mantel weer over haar hoofd trok.
"Wat een zonde dat je die mooie ogen bedekt. Weet je ik ben nog altijd op zoek naar iemand om mee in een party te gaan, als je zin hebt?" Hij wachtte zelfs niet op een antwoord en stuurde haar meteen een verzoek. Persephone weigerde en de blik op zijn gezicht was echt goud waard. "Sorry ik train liever alleen." zei ze rustig. Het was duidelijk dat zijn ego gekrenkt was. Zijn hand ging naar zijn zwaardschede en Persephone kon nog maar net op tijd zijn aanval blokkeren. "Ben je niet goed bij je hoofd. Ik wil gewoon niet in een party met je, accepteer het en ga verder met je leven. Ik ben er zeker van dat er nog wel een hoop andere meisjes zijn die smeken om een sterke jongen die hen beschermt." Ze deed haar best om de laatste zin zo cynisch mogelijk uit te spreken.
"Laat die andere meisjes. Ik heb mijn zinnen op jou gezet."
Als er een ding was dat Persephone wist over games, was dat het absoluut niet cool was om beginners te doden. Wat bewees je ermee, helemaal niks. Maar aan zijn level te zien zou ze zich moeten voorbereiden op haar eerste dood. Ook al was het maar een spel en stierf ze niet echt. Het voelde alsof dat wel ging gebeuren en instinctief had ze de neiging alles te doen om het te voorkomen.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Ryouko rende langs de velden en ze genoot van de snelheid die ze had. Ze keek om zich heen naar de ondergaande zon. Terwijl Ryouko over de heuvels rende keek ze op haar horgloge. 'shit' dacht ze, het was al bijna 5 uur. Om half 9 moest ze weer uitloggen om te gaan slapen. Ze leefde nu al bijna een half jaar full drive, en ze kon zich niet meer herinneren dat ze gelopen had in de echte wereld. Plotseling zag ze Dai. Dai was een andere BÉTA player waar ze een aantal maanden mee zat opgescheept tijdens het Bèta project. Dai was een zelfverzekerde egoistische playboy. Ze keek naar Dai en zag dat hij een beginners meisje aan het lastig vallen was. Ondanks dat ze een hekel had aan andere mensen, besloot ze de beginner te helpen. Ryouko dacht terug aan de eerste dag dat ze online was. Die dag was Ryouko ook ingepalmd door Dai, en ze vond het toch een beetje sneu voor het meisje om op haar eerste dag al dood te gaan. Ryouko activeerde haar black magic, en zoefde snel als de wind richting Dai. Ryouko verscheen uit het niets achter Dai en sneed met haar zwaard langs zijn wang. Dai dook net op tijd langs Ryouko, en het enige effect wat bereikt was, was dat Dai een kleine snee had. 'Dai, kappen. Het is niet cool om beginners lastig te vallen.' Ryouko haar stem klonk koud. 'Ah, als we daar onze lieve Ryouko niet hebben. Lang niet gezien, hunny,' zei Dai met een geamuseerde stem. Ryouko begon zich behoorlijk te irriteren. Helaas voor Ryouko konden haar tegenstanders dit zien. Wanneer Ryouko geirriteerd was, begon haar rechter oog, waar de zwarte magie in zat opgesloten, fel paars te kleuren. 'Och, ben je geirriteerd, hun ny?' Gezien Ryouko geen strategie had, viel ze impulsief aan. Ze verdween en pakte het meisje vast. Ze zette haar enkele meters verderop weer neer en zoefde naar Dai. 'Word het niet eens tijd om dat ego van jou te krenken?' Ryouko probeerde geamuseerd te klinken, maar ze klonk nog steeds ontzettend geirriteerd. 'Aaah, Ryouko bemoei je nu niet met ons, we waren net zo lekker aan het sparren' Ryouko rolde met haar ogen. 'Dat sparren kan wel verkeerd uitlopen, heb ik daar geen ervaring mee, Dai?' Ze pakte haar zwaard, en wachtte tot het zwaard een paarse gloed afgaf. Ze rende richting Dai en een zwaard duel begon. Uiteindelijk zaten Ryouko en Dai allebei in hun oranje HP zone. 'Sorry hun ny, het word tijd dat ik ga. Er wacht een pizza op me' Dai keerde zich om, en liep weg. Ryouko dronk haar HP potion, en haar HP vulde zich weer aan tot de 100. Ze liep op het meisje af. 'Blijf uit zijn buurt, hij zorgt voor problemen' Ryouko draaide zich om en rende verder het veld in.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Mentaal had ze zich al helemaal klaargemaakt voor het gevecht. Met veel geluk en als ze echt haar best deed had deze jongen wel eens de eerste kunnen zijn die ze volledig op zijn plaats zou zetten. Toen plots vanuit het niets een gedaante achter de jongen die zich in deze wereld Dai noemde verscheen. Ze had nog geen enkele speler zo snel zien bewegen. Ook was het eerste wat opviel aan haar account dat ze twee verschillende oogkleuren had. Voor zover ze zich kon herinneren was dat niet mogelijk geweest toen zij haar karakter ontworpen had. Buiten snelheid was het meisje ook nog eens opvallend sterk. Ze had haar lengte hetzelfde genomen als haar werkelijke lengte, 1m80. Toch leek het voor deze Ryouku een fluitje van een cent om zowel haar als haar hele uitrusting en wapen opzij te zetten zodat een gevecht kon houden met Dai. Persephone bestudeerde hun vechtstijl nauwkeurig. Ze had ondertussen ook al wel door dat dit beiden beta-players moesten zijn. Om hun niveau te halen zou ze nog hard haar best moeten doen, maar daar was ze bereid toe. Het liep gelijk op, maar Dai onderbrak het gevecht met het zwakke excuus dat hij moest gaan eten. Als het er op aankwam zou Ryouku sowieso gewonnen hebben. "Voor de duidelijkheid, hij kwam naar mij en niet omgekeerd. Trouwens bedankt om het voor me op te nemen maar ik had hem wel aangekund hoor." zei ze zelfverzekerd want Persephone wou niet voor anderen onderdoen ook al was het overduidelijk dat de onverwachte hulp als een geschenk uit de hemel kwam. Ze was zelfs niet zeker of het vreemde meisje haar wel gehoord had want ze was alweer op het veld verdwenen.
Nog even zette ze haar training voor tot ze besloot dat het wel genoeg was voor vandaag. Daarbij kreeg ze ook echt honger. Ze doorzocht het menu naar de uitlogknop, maar kon deze nergens vinden. Hoe kan dat nu. "Log uit" zei ze hardop, hopend dat je misschien door stemherkinnen terug in de echte wereld kon raken. Ze herhaalde de woorden nog een paar keer, maar er gebeurde niets. Opnieuw opende ze het menu, waar ook nog altijd niets te zien was en net toen ze de hoop wou opgeven verdween ze. Ze zuchtte opgelucht, maar de opluchting was niet van lange duur, want in plaats van in haar kamer kwam ze terecht op het stadsplein in the town of beginnings. Net zoals blijkbaar elke speler van SAO want de ruimte was echt overbevolkt.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Ryouko rende door de velden en sloeg enkele monsters neer. Ze baalde wel van het feit dat haar level weer naar 1 was gezakt. Gelukkig had ze hem al weer enkele levels omhoog kunnen krijgen deze middag. Dat was wel het voordeel van bèta player zijn, je wist waar de monsters met de meeste XP en items drops zaten. Terwijl Ryouko vocht met zwijnen en planten, ging haar horloge af. 'shit' mompelde Ryouko. Ze kreeg een melding van de professoren dat ze moest uitloggen. Ryouko veegde met haar hand, en het keuzemenu kwam tevoorschijn. Ryouko klikte op player options, en zocht naar de log out button. Maar er was geen log out button. 'het zal wel een bug zijn' zei Ryouko tegen zichzelf. Ze vocht nog even door, maar diep in haar hart voelde ze zich schuldig tegenover de professor dat ze niet uit logde. Ryouko opende het menu, maar de bug was nog steeds niet gefixt. Plotseling voelde Ryouko dat ze geteleporteerd, en Ryouko kwam op het stadsplein van the town of beginnings terecht. Ze keek om zich heen en zag dat er een hele hoop spelers al op het plein waren, en het werden er steeds meer. In haar ooghoek zag Ryouko ook het meisje dat ze vanmiddag van Dai had gered. Plotseling begon er in de lucht een rood vlak te knipperen. 'Immortal object,' stond er in het rode vlak. Het rode vlak verspreidde zich, en binnen no time was de hele lucht rood. Er kwam een rode blub uit de lucht, wat zich vormde tot een groot rood wezen. 'Goedenmiddag spelers.' Het rode monster begon te praten. Het rumoer op het plein werd stil, en iedereen keek verschrikt of verbaasd naar het rode wezen. 'Zoals jullie allemaal wel gemerkt hebben, is de log out button verdwenen' Ryouko keek om haar heen, en zag dat enkelen hun keuze menu checkten. 'Dit is geen bug' Ryouko balde haar vuisten, en haar oog werd paars. 'Jullie kunnen niet meer uitloggen, en dit spel word echt. Dit houdt in dat, wanneer jullie doodgaan, jullie ook echt dood gaan.' Verschillende mensen schreeuwden, en sommigen gooiden zwaarden naar het wezen. Er kwam echter 'immortal object' te staan. 'De enige manier om uit deze game te komen, is om alle 100 verdiepingen vrij te spelen.' Iedereen keek elkaar ongelovig aan. Ryouko vond het echter geen probleem, ze leefde toch al full drive. Het wezen sprak opnieuw. 'Ik heb een gift in jullie inventaris geplaatst, alstublieft neem een kijkje' Ryouko opende haar scherm, en zag dat ze een spiegel had. Ze klikte op de spiegel en ze keek in de ogen van zichzelf. Plotseling begonnen de spelers om haar heen een blauwe gloed te krijgen. Ryouko keek snel om haar heen, en plotseling zag ze alleen maar blauw. Toen het blauwe licht was verdwenen, stond ze nog steeds op het plein, maar met hele andere mensen. Ze keek in de spiegel en zag een meisje met wit haar, en een bleke huid. Wat wel opvallend was, was dat haar ene oog nog steeds paars was. Het andere oog was nu alleen niet meer fel blauw, maar diep zeeblauw.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Persephone was er zeker van dat ze de stem van dit immortal object al eerder had gehoord. Plots herinnerde ze zich het reclame filmpje voor SAO waarin Akihiko Kayaba zelf een beetje uitleg gaf over het spel dat hij had ontworpen. Ze was er zeker van dit was zijn stem, dit immortal object werd bestuurd door de maken van SAO. Rondom haar stond paniek en ze wou zo snel mogelijk weg, maar momenteel was er geen ontsnappen mogelijk. Waar zou ze trouwens heen gaan, ze zat toch vast in deze virtuele wereld. Dan was er nog het feit dat de gedaante beweerde dat wanneer nu iemand zou sterven dit voor echt zou zijn. Persephone kon dat maar moeilijk geloven, maar het uitproberen, geen denken aan.
"In jullie inventaris vinden jullie allemaal een geschenk terug. Graag zou ik willen dat jullie dit nu bekijken."
Persephone opende haar menu en scrolde tot ze het nieuwe item vond, een spiegel. Ze nam het voorwerp wantrouwend in haar handen en draaide het enkele keren rond. Daarna bekeek ze er haar gezicht in, nog altijd was ze blij over de keuze om voor kort haar te kiezen. Links van haar slaakte iemand een geschrokken kreet. Overal op het plein werden mensen omhuld door een blauw licht en ook Persephone ontsnapte er niet aan. Ze voelde zich een beetje misselijk en haar zicht was wat wazig, maar toen ze opnieuw in de spiegel keek merkte ze meteen op wat er was veranderd. Haar uiterlijk was niet langer dat van haar avatar maar dat van zichzelf. Overal begonnen mensen hun ware uiterlijk aan te nemen. Het was wel grappig hoe vele jongens meisjeskleding droegen, maar gelachen werd er niet. Persephone vroeg zich af hoe Akihiko erin was geslaagd hun echte uiterlijk te achterhalen, maar als een wereld zoals deze creëren en hen er in opsluiten mogelijk was, was het invoeren van hun ware uiterlijk waarschijnlijk kinderspel.
"Misschien vragen jullie je af waarom ik dit doe? De reden waarom ik Sword Art Online heb ontworpen is om over het lot van een wereld te beslissen die ik eigenhandig heb gemaakt. Zoals jullie zien ben ik daar in geslaagd. Er rest me verder niets anders te zeggen dat de tutorial hierbij beëindigd is en ik jullie veel succes wens met het voltooien van Sword Art Online.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
'Er rest me verder niets anders te zeggen dat de tutorial hierbij beëindigd is en ik jullie veel succes wens met het voltooien van Sword Art Online.' Het wezen was uitgesproken en er ontstond rumoer in de menigte. Een groep mensen begon te schreeuwen naar de plek waar Akihiko Kayaba was verdwenen. Ryouko keek rond, en zag dat er jongens waren in meisjes kleding. Plotseling viel haar oog op de speler genaamd Dai. In tegenstelling tot zijn avatar, was Dai een klein dik jongetje met spleet ogen en bolle wangen. Ryouko lachte in haarzelf, ze had nooit verwacht dat iemands avatar zo anders kon zijn, maar goed tenslotte verschilde Ryouko's avatar ook vrij veel van haar eigen lichaam. Iets in Ryouko zei dat dit allemaal een grap was. Ze speelde al een half jaar met de beta, en ze had nog nooit zulke onzin gehoord. Ze pakte een klein mes uit haar wapentas, en ze sneed in haar vinger. Tot haar grote schrik, voelde ze hevige pijn die ze al een lange tijd niet meer gevoeld had. In de beta versies, was de pijngrens zo ver verlaagd dat je nooit iets voelde, al kreeg je een zwaard door je hart. Ryouko pakte een genezing potion, en sprenkelde wat over haar hand. De wond groeide langzaam dicht en de pijn verdween. Gelukkig werkte dat nog wel. 'Dus als ik hier sterf, dan sterft mijn echte lichaam ook...' Zei Ryouko zacht in haar hoofd. Om Ryouko heen hoorde ze kinderen huilen. Ze werd boos op Akihiko, hoe kon hij dit doen? Kinderen van 12 jaar, zaten opgesloten in dit spel, maar ook ouderen, die misschien voor de eerste keer een mmorpg probeerden, zaten vast in dit spel, op leven en dood. Ryouko trok haar cappouchion over haar hoofd, en liep ongemerkt de menigte uit. Ze klikte in een zijstraat de map aan, en ze keek hoeveel map mensen al hadden vrijgespeeld. Ze moest dit halen, voor zichzelf, voor haar toekomst. Al was Ryouko de enige die dit spel zou overleven, ze was vastbesloten om het te halen. Dagen gingen voorbij, en Ryouko had al aardig wat vijanden verslagen, echter had ze nog geen dungeon gevonden, en ze begon uit haar potions te geraken. Voor het eerst sinds dagen ging ze naar de town of the beginnings. Eenmaal daar aangekomen, werd ze gelijk aangesproken door een commander. Hij vertelde dat ze van plan waren om met een hele groep mensen de boss van floor 1 uit te schakelen, en of Ryouko wilde helpen. 'Dus er is een dungeon gevonden' dacht Ryouko. Uiteindelijk stemde ze toe, omdat ze wist dat ze het alleen niet zou kunnen verslaan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Er ontstond paniek, als je niet oppaste kon je vertrappeld worden. Nu er veel meer op het spel stond wou Persephone dit natuurlijk niet laten gebeuren en zo snel als ze kon voegde ze zich in de stroom van mensen om het eerste het beste zijstraatje in te draaien. Ook hier was het nog altijd druk en waar Persephone nu nood aan had was een plaats waar ze alleen kon zijn, waar niet steeds het gehuil en de kreten van anderen haar gedachten doorbraken en ze even alles op een rijtje kon zetten. Ze begon te lopen zonder enig doel voor ogen te hebben. Ze bleef lopen tot ze merkte dat er geen geluid meer rond haar weerklonk buiten het ruisen van bladeren. Haar benen trilden en ze zakte op haar knieën. Haar ouders waren wel op de hoogte van het laatste nieuws. Dat zou de schok wel niet minder groot maken wanneer ze de kamer van hun dochter binnen zouden komen. Ze hoopte gewoon dat ze niet zodanig teleurgesteld zouden zijn dat ze hun dochter liever dood dan levend zagen en alsnog de nerve gear uitzetten. Zoiets zouden ouders toch nooit doen, hoe erg je hen ook teleurgestelt?
Ze ademde langzaam in en uit om terug te kalmeren. Hoe graag ze zich ook in een bolletje wilde oprollen en huilen, dat zou niets aan de situatie veranderen. Zij had al van kinds af aan geleerd dat als ze een probleem opgelost wou krijgen ze dit alleen moest doen en niet te veel op hulp van anderen moest rekenen. Ze veegde snel enkele tranen van haar wangen weg en nam haar wapen in haar handen. Het was duidelijk wat ze moest doen om hier weg te komen, de boss op floor honderd verslaan. Het zou allesbehalve makkelijk worden, maar Akihiko leek niet iemand die een spel creëerde dat uiteindelijk onmogelijk uit te spelen was.
Ze moest alleszins trainen. Haar hongerige maag was iets waar later wel voor gezorgd kon worden. Toch moest ze allereerst iets aan haar langere haren doen. Deze hingen enorm in de weg en zouden erg hinderend zijn tijdens het vechten. Ze bond ze vast in een staart en sneed er een heel deel af. Het was natuurlijk niet zo mooi en gelijk gedaan als bij de kapper, niet dat dat haar echt iets kon schelen. De haren dwarrelden op de grond en losten op in kleine polygoontjes, wetend dat het haar van haar echte lichaam nog altijd even lang was. Hoe sterk haar avater ook leek op haar echte ik en hoe groot de consequenties in het spel in de werkelijkheid waren. Het bleef uiteindelijk maar een spel en spelletjes waren niets vergeleken met de problemen in het echte leven. Ze bleef doortrainen tot het zo donker was dat ze geen hand meer voor ogen zag. Haar weg naar de stad vond ze door op het licht in de verte af te gaan. Nog altijd heerste er veel drukte en commotie, maar Persephone sloot zich er voor af. Met het geld dat ze verdiend had kocht ze een paar granaatappels die haar maaltijd voor deze avond zouden vormen. Nu ze hier zo lang opgesloten zou zitten, zou ze ook moeten werken aan haar kookskills. Die moesten niet wonderbaarlijk worden, maar het zou wel leuk zijn wanneer ze zichzelf iets smakelijks kon voorschotelen. Al kwam de gevechtstraining natuurlijk nog altijd op de eerste plaats. Terwijl ze de vruchten opat werd ze aangesproken door een commander. Deze vroeg of ze ook wou deelnemen aan het gevecht tegen de boss op floor 1 dat morgen zou plaatsvinden. Persephone was sowieso al van plan een van de komende dagen de boss uit te dagen. Als ze dat met meerdere mensen deden was er des te meer kans op overwinning. Ze ging op zijn verzoek ik en zou zich morgen melden bij een algemene vergadering. De man wenste haar nog een goede nacht en mengde zich toen weer in de menigte. Persephone stond op en ging op zoek naar een plaats om de avond door te brengen. Het zou morgen nog een drukke dag worden.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Ryouko en de andere spelers moesten verzamelen op een groot plein. De commander gaf instructies over het aanvalsplan. Ryouko wilde niet vertellen dat ze de eerste boss al een keer had verslagen, omdat spelers altijd heel haatdragend waren tegenover beta players. Ryouko zat achterin en ze luisterde naar de commander. Toen de meeting was afgelopen, liep Ryouko naar de stad om wat potion te kopen. Ze kocht een hoop potions op de markt en ze liep naar de smid. 'Goedendag jongedame!' Een oudere meneer dook vlak voor Ryouko op. Ryouko bekeek hem goed. Ze schatte hem rond de 60. Ryouko bedacht dat hij misschien wel een opa kon zijn die eens de techinici van zijn kleinzoon gebruikte. Ze moest bijna lachen, en ze voelde geen grijntje medelijden. Oude mensen konden wat Ryouko betreft opdonderen. 'Is er iets waar u naar opzoek bent, jongedame?' De oude heer keek haar vragend aan. 'Ja, ik zoek naar een zwaard dat langer en lichter is dan het zwaard dat ik momenteel meedraag.' Ryouko haalde haar lange en scherpe zwaard uit de koker die om haar rug hing. Ze gaf het aan de oude man, en hij keek met grote ogen naar het zwaard. Hij tikte op het zwaard. 'De Black Razor?!' Terwijl hij het zei begon hij bijna te kwijlen. 'Jongedame, hoe komt u aan dit uitmuntende legendarische zwaard? Ik dacht dat het een legende was!' Ryouko rolde met haar ogen. 'Gevonden in een verborgen dungeon,' zei ze geïrriteerd. 'Heeft u nog iets of niet?' Ryouko trok haar wenkbrouw op. Als ze ergens een hekel aan had was het wel wachten. 'Momentje, jongedame, heeft u wel genoeg geld om een goed zwaard te kopen?' Ryouko antwoordde, 'Dat zullen we wel zien nadat u een zwaard heeft gevonden dat deze overtreft.' De man gaf haar het zwaard terug. 'Kom terug over een week, ik zal mijn medewerkers op pad sturen voor de nodige materialen. Bereid u voor op een flink bedrag jongedame!' De man had door dat Ryouko een vrij vervelend en ongeduldig persoon was, en probeerde haar de winkel uit te krijgen. Ryouko liep zonder iets te zeggen de winkel uit. De dagen gingen voorbij, 's ochtends een meeting en 's middags was Ryouko te vinden in de weilanden om haar skills bij te scherpen. Wanneer ze in de stad was hoorde ze de mensen haast denken. Ze voelde de blikken in haar rug en hoorde de mensen fluisteren. 'Dat is die solo player die old man Tachi heeft uitgescholden!' 'Kijk haar ogen, en dat haar! Wie heeft er nu weer wit haar?!' 'Zij heeft sir Tachi met de dood bedregen! Ik snap niet waarom ze geen red player is' Ryouko moest zichzelf inhouden om niet te stoppen en die mensen uit te lachen en uit te dagen voor een duel. Er was helemaal niks van enig gerucht waar. Er waren ook kleine jongetjes die een duel wilden hebben, maar wanneer ze ze afwees was het verhaal dat zij de jongetjes wilde vermoorden. De geruchten maakten Ryouko aan het lachen, maar aan de andere kant deed het haar ook pijn, dat zelfs mensen in een online game haar niet hoefde. Na enkele dagen was de grote dag aangebroken. Ryouko stond met andere high level players in de frontlijn. De strategie was dat eerst de sterken de boss zouden verzwakken, en dat de zwakkeren probeerden zoveel mogelijk damage aan te brengen, terwijl de long distance vechters de zwakken probeerden te dekken. Natuurlijk waren de zwakken geen zwakken, maar Ryouko haatte de andere mensen die kansloos waren, en zij noemde hen de zwakken. Terwijl Ryouko voor de poort stond, klopte haar hart toch in haar keel. De commander opende de deur, en de groep keek in een zwarte ruimte. Één voor een gingen de olie kandelaren aan, en werd de kamer verlicht. De boss stond in het midden, en voor Ryouko's gevoel was hij veel groter dan in de béta versie. Ryouko had al het gevoel dat er iets niet klopte, maar ze negeerde het gevoel en liep de ruimte binnen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De meetings waren nogal saai. Veel blabla en weinig actie. Persephone had ondertussen niet stilgezeten. Ze had het heft in handen genomen en was beginnen trainen. Al snel werden haar aanvallen krachtiger, beter gericht, werd zin in het algemeen beter. Ook had ze de tijd genomen het boekje gemaakt door de beta-players eens grondig door te lezen. Er stonden verschillende handige tips in die haar al verschillende keren doorheen haar trainig hadden geholpen. Ook begon ze stil aan een reputatie op te bouwen. De dood was plots iets geworden, waar iedereen in dit spel opnieuw bang voor was. Haar naam en uiterlijk waren gewoon een personificatie van datgene waar ze zo bang voor waren. Sommigen dachten dat ze een computergestuurd personage was, met als doel angst te zaaien. Anderen vonden het maar een flauwe grap.
Uiteindelijk gaven de vele trainingen haar zelfs een plaats bij de high players op de front linie. Ze was helemaal klaar voor het gevecht. Had healpotions mee en was in topvorm. Er was afgesproken dat diegene die de boss doodde het extra item moest houden, al ging het Persephone helemaal niet om dat item, er zouden er nog genoeg komen. Ze had hier iets te bewijzen. Van alle high players waren de meesten betas. Zij had haar plaats hier verdiend door keihard te werken en zou bewijzen wat ze waard was. De adrenaline gierde door haar lichaam terwijl de commander de kamer in ging en deze door kandeleran werd verlicht. Achteraan op een troon zat een groot groen wezen, een goblin om precies te zijn. Naast hem stonden enkele wachters. Zijn zwarte kraalogen glommen in zijn kop terwijl Persephone haar zeis stevig in haar handen vastnam. In het begin had de commander aangeraden een party met iemand te vormen. Persephone was alleen gebleven. Ze had niemand nodig, ze kon zich perfect zelf redden.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
De golems kwamen op ons af. Ryouko rende naar de kleinere golems toe, en sloeg ze neer met haar zwaard. Ze had besloten om haar black magic niet te gebruiken, gezien andere spelers erg fel waren tegenover de beta players. Het verwijderen van de kleine golems ging erg snel, en binnen 10 minuten waren ze allemaal weg. Toen kwam het grotere werk, de grote golem. Hij had 3 levensbalkjes en hij was ontzettend groot. Hij haalde een keer uit, en een speler kwam tussen de klauwen. Zijn team maten probeerden hem los te krijgen, maar het beest kneep, en de speler zijn hp balk kwam in het rode stuk. Ryouko keek toe hoe de speler in 1000 pixels brak, en verdween. De andere spelers keken met grote ogen uit, tot het beest een grom gaf. Iedereen was woedend, en de sfeer was donker in de ruimte. Ryouko viel aan, en na een tijdje, was het 2e hp balkje leeg. De golem veranderde van kleur. Volgens het vecht patroon, zou er een grote golf aan moeten komen, en zou de golem moeten stampen. Maar de golem bleef staan en keek naar de spelers. Ryouko was op haar hoede, en plotseling sloeg de golem doelgericht naar spelers. 'wow' dacht Ryouko. Het was nog nooit voorgekomen dat de bosses doelgericht naar spelers sloegen. Ze hadden wel enig gevoel voor richting, maar deze keer sloeg hij alleen naar de lagere level spelers. Meer en meer spelers verpixelden, en Ryouko had geen zin meer, ze was moe, want het gevecht duurde al bijna 2 uur. Ze opende haar black magic poort, en een paarse gloed lag over haar oog. Haar snelheid ging met enkele km per uur omhoog en ze zoefde langs de golem. Ze sloeg net zo lang tot de hp balk in de oranje zone zat, en toen stopte ze. Ryouko hijgde. De andere spelers keken naar Ryouko met grote ogen. 'Jij bent een beta player! Waarom heb je niet gezegt dat het patroon zou veranderen?' Dai stapte naar voren en wees beschuldigend naar Ryouko. Steeds meer spelers keken woedend naar Ryouko. 'Ja? Er zijn al 3 mensen overleden, en dat is jouw schuld, Weakouko!' Ryouko keek naar beneden. Toen sprak ze. 'Ja dat klopt, ik ben een beta player. Denken jullie nu echt dat jullie beter zijn dan mij? Dat ik ook maar enige informatie met jullie ga delen? Van de duizenden beta players, was ik de persoon die de hoogste floor gehaald heeft. Alsjeblieft zeg, verwar mij niet met die andere miezerige beta players. Die rumoeren, over old man Tachi, allemaal waar.' Dit van old man Tachi was een leugen, maar ze vond het leuker om mensen bang voor haar te laten zijn, dan kreeg ze in elk geval niet van die shit over haar heen dat mensen een party met haar wilden vormen. Zolang ze SAO maar uit kon spelen. Ryouko rende naar de golem, en samen met andere spelers, die het niet boeide dat ze een beta player was, versloeg ze de golem. Ze liep zonder ook maar iets te zeggen de deur uit, en teleporteerde naar floor 2.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Persephone sloeg links en recht om zich heen en draaide het vlijmscherpe mes van haar zeis in het rond. 'Oefening baart kunst' dacht ze in zichzelf terwijl er al weer een kleine golem oploste door toedoen van haar vechtkunst. Lang duurde het niet voor alleen de grote baas over bleef. Ze had de informatie over hem eerder opgezocht in het boekje gemaakt door de beta-players. Wanneer hij nog maar een HP balkje over had zou hij stampen en een schokgolf veroorzaken. Ze had zich hier al helemaal op voorbereid, maar toen het eindelijk zover was bleef de schokgolf uit. In plaats daarvan veranderde de goblin van kleur en smeet zijn wapen weg om het te wisselen voor een ander, groter exemplaar. Zijn aanvallen werden plots onvoorspelbaar. Er zat geen bepaald ritme in, integendeel. Het monster begon gericht andere spelers aan te vallen, vooral zij met een lager level. De meeste andere spelers bleven verbaasd stil staan. Als er niet snel iemand actie ondernam zou alles voor niets geweest zijn. Persephone wou er net op af gaan toen ze achteruit geduwd werd door een paarse gloed. Ze herkende die gloed. Het was het meisje dat haar in het begin had afgeholpen van die gast met zijn te grote ego. Ook hij was aanwezig, maar in vergelijking met vroeger zou ze hem nu absoluut wel hebben aangekund. Nog altijd verbaasde ze zich over haar onnatuurlijke snelheid. Al snel ontstond er rumoer. Het was overduidelijk dat deze player een beta was en daar was de meerderheid niet blij mee. Ze vond dat de beschuldigingen van de anderen nergens op sloegen. Waarschijnlijk hadden zij dat boekje nog niet eens in handen gehad, of meteen weggegooid. Toch deden de beschuldigingen haar niks. Ze wreef het er zelfs nog eens extra in. Samen met een paar andere spelers, waaronder Persephone, maakten ze de boss af. Zij was zelfs diegene die de dodelijk slag toebracht, al was de drop nu niet echt iets waarom ze gehoopt het. Het was een kompas, de naald ging alle kanten uit. Veel kon ze er niet mee doen, maar wie weet zou het later nog handig zijn. Meteen zette ze de achtervolging in achter de speler met het paarse oog en teleporteerde ook naar de volgende floor. "Hey, jij met het paarse oog wacht even. Ik wil iets vragen. Hoe komt het dat je zo snel bent?" Ze wist dat de kans groot was dat ze gewoon genegeerd zou worden, maar niet geschoten was altijd mis.

Anoniem
YouTube-ster

Euphraxia schreef:
Ryouko was moe. Toen ze geteleporteerd was naar de tweede floor, liep ze half slapend over het pad. Ze liep wankelend het pad af, ze wilde het niet laten merken, maar dit gevecht was een stuk zwaarder dan de gevechten in de beta versie. Misschien omdat de spelers van een lager niveau waren, of omdat het vechtpatroon anders was geworden. Ryouko was echter wel vastbesloten om floor 100 te halen, en hiervoor moest ze nog hard trainen. Plotseling hoorde ze iemand achter haar. 'Hey, jij met het paarse oog wacht even. Ik wil iets vragen. Hoe komt het dat je zo snel bent?' Een meisje stond achter haar. Ryouko draaide zich om, en bekeek het meisje. Ze was een stuk langer dan Ryouko. Ryouko slaakte een diepe zucht. 'Kom jij nu ookal zeuren over het bèta gedoe? Ik heb het zonet al uitgelegd, en anders vraag je het maar aan die dikke gozer.' Ryouko wilde zich weer omdraaien, tot ze het wapen van het meisje zag. Een grote zwarte zeis. De zeis kwam haar bekend voor. 'Was jij niet dat meisje dat op dag 1 lastig gevallen werd?' Ryouko bekeek het meisje van top tot teen. Ze leek langer, en haar haar was ook wit, sneeuw wit net als het haar van Ryouko. Inderdaad, ik ben dat meisje. Het maakt mij helemaal niks uit of je nu een bèta bent of niet. Het enige waar ik nieuwsgierig naar ben is die verschillende oogkleur en of je misschien weet waar ik dit voor kan gebruiken." zei ze en nam het kompas uit haar inventaris. 'Mijn oogkleur is iets wat ik heb meegekregen in het bèta project, geen idee waarom. Extra misschien?' Ryouko liep richting het meisje. 'Persephone' las ze op het balkje naast de speler. Ryouko pakte het kompas, en drukte er met haar vinger op. '53, (-83,93) (17, 54)' Ryouko dacht even na. 'Volgens mij zijn dit coordinaten. Ik gok dat het naar een plek leidt op floor 53.' Ryouko gaf het kompas terug. Langzaam maar zeker kwamen er nieuwe spelers geteleporteerd naar floor 2. 'Ik ga weer, had je nog iets te zeggen?' Vroeg Ryouko aan Persephone terwijl ze eigenlijk al wegliep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld