Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
Orpg House of Horror || Peeves
Anoniem
Internationale ster



Naam: Diaval Lightorn
Leeftijd: 18
Geslacht: Man
Karakter: grote mond, haast nergens bang voor, koelbloedig, komt op voor zichzelf, luistert naar niemand behalve zichzelf.
Uiterlijk: Helblauwe ogen, ravenzwart dik haar, breedgeschouderd, slank doch gespierd, zo'n 1 m 90.
Peeves
Wereldberoemd



mijn personage:
naam: Anna Creemers
leeftijd: 17
innerlijk: Niet bang om haar mening te uiten, wat niet iedereen waardeert. Ook heeft ze graag de leiding.
uiterlijk: Kort zwart haar. Lichtgrijze ogen. ±55 kilo. Ze draagt graag zwarte kleding. ±1,70 lang.
Peeves
Wereldberoemd



In de bus zaten allemaal zenuwachtige mensen om me heen, maar zelf voelde ik me vrij kalm, wat erg raar was, gezien de situatie waarin ik zat. We waren op weg naar een afgelegen huis ergens in een bos. Op de school waar ik heen ging was er een test gehouden of je wel geschikt was voor deze proef. Ik was natuurlijk geslaagd, maar ik snapte niet waarom de rest van de bus was gekozen. Ze zagen er allemaal zo slap uit. Behalve die ene jongen die voor me zat, Diaval, of hoe hij ook heette.
Anoniem
Internationale ster



De bus zelf was naar mijn bescheiden mening veel te krap en veel te stil. Je kon er een speld horen vallen - als iemand al een speld bij zich had, tenminste - en er viel echt niets te beleven. De test die we op voorhand hadden moeten afleggen, was saai geweest en had weinig betekenis, maar om de een of andere reden was ik geselecteerd voor dit zogenaamde 'experiment' waar ik op vrijwillige basis aan had deelgenomen. Nou ja, 'vrijwillig' viel nog te betwisten, aangezien mijn cijfers, die ontzettend slecht waren, er vanaf hingen. Pure chantage dus. Maar goed, zoveel was er nog niet gebeurd. We zaten nu al zeker een uur in de bus op weg naar het huis waar we zouden verblijven, en dat was alles wat ik wist. Verveeld keek ik om me heen en ik zag zowat iedereen neerslachtig voor zich uit staren. Het meisje achter me daarentegen had tenminste wat kleur op haar snoet. Hoe heette ze ook alweer?
Peeves
Wereldberoemd



Ik zag hoe Diaval zich omdraaide en naar me keek. Ik knikte naar hem. 'Hoe gaat het?' Ik deed geen moeite te fluisteren, want daar had ik gewoon geen zin in. De rest van de bus schrok van de plotselinge aanwezigheid van geluid. Ik keek de mensen die me aanstaarden brutaal aan, totdat ze hun blik afwendden en weer verder gingen met trillend voor zich uitkijken. Ik richtte mijn blik weer op Diaval. 'Kijk jij ook zo uit naar ons verblijf in een oud afgelegen huis?' vroeg ik op een sarcastische toon.
Anoniem
Internationale ster



Toen het meisje mijn blik opmerkte, vroeg ze hoe het met me ging, en meteen leek er een schok door de aanwezigen in de bus te gaan. Ik haalde mijn wenkbrauwen geamuseerd op richting de passagiers die ons schaamteloos en vaak met open mond aanstaarden. 'Met mij gaat het wel. En met jou?' antwoordde hij met een flauwe grijns. 'Oh dear, spreek me er niet over,' zei ik hoofdschuddend. 'Als het nu een luxueuze villa was geweest, dan had ik volmondig ja gezegd. Maar we hebben het hier wel over een bouwvallig geval dat niemand ooit al heeft gezien.' Haar sarcasme had ik heus wel opgemerkt, daarom dat ik er ook zo op inging.
Peeves
Wereldberoemd



Ik wist niet of ik moest lachen of niet, dus sloot ik maar een compromis door mijn armen over elkaar te slaan en te snuiven. Ik grijnsde flauwtjes naar hem. 'Ik ben Anna.' Ik kreeg geen kans om me verder voor te stellen, aangezien ik iemand op mijn schouder voelde tikken. Ik keek om en staarde degene die het lef had mij te onderbreken woedend aan. Het was een jongen, misschien een jaar jonger, die probeerde stoer te kijken. 'Zeg, houd eens jullie mond!' fluisterde hij. Ik trok een wenkbrauw omhoog. 'Jullie p- praten t- te hard.' ging hij stotterend verder. Nu was mijn andere wenkbrauw ook omhoog geschoten. 'Praten wij te hard?' Hij richtte zich in zijn volle lengte op en knikte. Ik schoot in de lach. Hij verbleekte en ging weer naar achteren zitten, waarna ik, nog nagrinnikend, me weer tot Diaval richtte. 'Zoals ik al zei, voordat ik zo onbeleefd werd onderbroken, heet ik Anna, Anna Creemers.'
Anoniem
Internationale ster



Ze sloeg haar armen over elkaar, snoof en stelde zich voor als Anna. Dat deed wel een belletje rinkelen; ik had haar vast al wel eens ergens gezien op mijn school, dat kon gewoon niet anders. Een jongen achter haar tikte op haar schouder en eiste zo haar aandacht op, al kon hij slechts stotteren bij de blikken die ze hem toewierp. Ik grijnsde hierom en salueerde naar hem toen hij het opgaf en zich weer op zijn plek liet zakken. Zijn handen trilden nog na. Anna stelde haar verder voor en ik knikte. 'Aangenaam kennismaken, mejuffrouw Creemers,' zei ik. Handen schudden leek mij heel erg overbodig op dit moment. 'Ik ben Diaval Lightorn,' zei ik op mijn beurt, glimlachend. Een meisje in de buurt keek me fronsend aan bij het horen van mijn naam en dat begreep ik wel; mijn ouders hadden me namelijk geen alledaagse naam gegeven.
Peeves
Wereldberoemd



Vanuit mijn ooghoek maakte ik een plotselinge beweging waar; een meisje had zich omgedraaid en keek nu fronsend naar Diaval. 'Wat is het probleem, vind je zijn naam niet mooi?' beet ik haar toe. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar sloot hem bijna direct weer. 'Dat dacht ik al.' mompelde ik terwijl ik recht ging zitten en Diaval weer aankeek. 'Persoonlijk vind ik het een prachtige naam. Een beetje ongebruikelijk, dat wel, maar alles is beter dan de burgerlijke naam waarmee ik opgescheept zit.' Ik grijnsde naar hem. Zijn toon stond me wel aan, en ik vond de manier waarop hij me 'mejuffrouw' noemde aansprekend.
Anoniem
Internationale ster



Een lachje ontsnapte me bij het zien van Anna's reactie op het fronsende meisje. 'Dat was niet nodig geweest, maar toch bedankt,' zei ik grijnzend. Haar compliment deed me goed. Vaak waren mensen eerder negatief over mijn naam. 'De burgerlijke naam die jij hebt past anders wel goed bij je,' merkte ik op, mijn armen leggend op de rugzitting van de bank waarop ik zat. De bus schokte hard door de bocht die de chauffeur maakte en een jongen rolde haast van zijn bank af. Ik lachte er kort om en wierp dan een blik door het raam. 'Wel, Anna, ik geloof dat we er zijn,' zei ik toen de bus met een schok tot stilstand kwam.
Peeves
Wereldberoemd



Ik keek nu ook naar buiten. Het huis waar de bus zojuist voor was gestopt zag er ruim uit, maar ook vervallen; dakpannen ontbraken, op veel plekken was de verf afgebladderd en sommige ramen waren ingegooid, waarschijnlijk door jongeren die dachten dat het grappig zou zijn. Ik keek naar mijn medepassagiers, en zag tot mijn genoegen dat ze niet erg blij waren met het vooruitzicht om te verblijven in een huis dat niet bepaald dezelfde kenmerken heeft van een 5-sterren hotel. Ik stond op, net als een paar andere leerlingen, en liep als eerste naar de deur van de bus. Ik had zin om het huis te verkennen, vandaar dat het feit dat de buschauffeur opstond om nog een mededeling te maken irritatie bij me opwekte. 'Blijft u alstublieft nog even zitten, jongens en meisjes, dan zal ik uitleggen wat de bedoeling is.' Zachtjes vloekend liep ik terug naar mijn stoel, en ving de blik op van Diaval, die me geamuseerd aankeek.
Anoniem
Internationale ster



Het huis was oud, vervallen en stonk vast uren in de wind, maar dat trok niet mijn aandacht. Het feit dat mijn medepassagiers er als verdoof naar staarden en een van de meisjes achterin groen werd, was vele malen interessanter dan de vraag of het herenhuis nu wel of niet onbewoonbaar verklaard was. Enkele mensen stonden op, inclusief Anna, die zich naar de deur haastte, maar werd tegengehouden door de buschauffeur die een microfoon pakte en hen terug naar hun zitplaatsen dreef. Geamuseerd keek ik toe hoe ze zich vloekend op haar plaats liet zakken. 'Zoals jullie weten hebben jullie een moeilijke test doorstaan, waardoor jullie nu hier zitten. Jullie voldoen aan bepaalde kwaliteiten die nodig zijn om dit programma te doorstaan. Op het moment dat jullie in het huis aankomen, zullen jullie zelf moeten zien met wie je een kamer deelt. Er zijn namelijk maar een beperkt aantal kamers en aangezien jullie met twintig zijn, zullen jullie misschien met twee of drie op een kamer moeten...' De man ratelde maar door en mijn interesse in zijn uitleg verslapte.
Peeves
Wereldberoemd



Met tegenzin ging ik weer terug op mijn stoel zitten, waarin ik ongeïnteresseerd onderuit zakte. Toen ik de woorden 'moeilijke test' opving rolde ik met mijn ogen; er was niks moeilijks aan. '..zullen zelf moeten zien met wie je een kamer deelt.' hoorde ik de buschauffeur zeggen, dus keek ik om me heen of er geschikte kamergenotes aanwezig waren tussen al die zenuwachtige kinderen, waarvan ik me sterk afvroeg waarom ze gekozen waren, maar de enige met wie ik bereid was een kamer te delen was Diaval. Ik zuchtte en dwong mezelf verder te luisteren naar de buschauffeur, maar hij was al bijna klaar met praten. '..en ik haal jullie binnenkort weer op, de precieze datum is nog niet bekend.' sloot hij zijn verhaal af. Deze opmerking maakte mij een klein beetje ongerust, wat niet vaak gebeurt. Waarom weten ze niet wanneer we weer weg mogen uit dat krot? Maar de buschauffeur zag niet dat de aanwezigen nóg witter wegtrokken dan ze al waren, en ging terug op zijn stoel zitten, wat hem vrij veel moeite kostte, aangezien hij zijn dikke buik niet tussen de stoel en het stuur kon duwen. Ik grinnikte om het amusante beeld, stond toen voor een tweede keer op en maakte aanstalten om naar de uitgang te lopen, wanneer ik een misselijkmakend geluid achter me hoorde.
Anoniem
Internationale ster



Ik ving af en toe enkele woorden op, maar mijn aandacht was eerder op Anna gericht. Zij luisterde namelijk wel, net als de andere passagiers, en ik vond het geweldig haar blik ten opzichte van de anderen te zien veranderen. Op een gegeven moment keek ze me even aan en ik glimlachte naar haar. '... de precieze datum is nog niet bekend...' Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik om naar de chauffeur, die zich met buik en al weer op zijn stoel perste. Anna stond al op terwijl ik toekeek hoe de meesten met trillende benen zich aan elkaar vastklampten. Het meisje dat er eerder nog groen had uitgezien, hield nu een zakje tegen haar mond aan en de walgelijke, scherpe geur van wat ze erin deponeerde deed mijn maag omdraaien. Daarom stond ik op, pakte Anna bij de arm en loodste haar mee de bus uit. Buiten was het niet veel beter, al was hier tenminste frisse lucht. Op het moment dat de laatste persoon de bus uit was, sloten de deuren zich met een luid geknars en bromde de bus ervandoor, een wolk uitlaatgassen achterlatend, waardoor de achterste mensen begonnen te hoesten. 'Als we snel zijn, hebben we de beste kamer,' zei ik grijnzend, al groeide mijn ongerustheid enigszins. Ik bedoel maar, we hadden niet eens persoonlijke spullen bij.
Peeves
Wereldberoemd



Ik grijnsde terug, opgelucht dat hij me snel uit die onsmakelijk ruikende bus had weten te krijgen. Ik had bijna medelijden met de chauffeur. In tegenstelling tot de anderen, die naar het huis keken alsof het ieder moment in brand kon vliegen, liepen Diaval en ik zonder aarzelen naar de voordeur, die op een kier stond. Ik wierp een blik op Diaval en duwde de deur verder open zodat we een eerste blik konden werpen op het interieur. Mijn eerste gedachte was dat het er vreselijk vies was; het was mij een raadsel hoe de vloer eruit zag, aangezien het bedekt was met een gigantische laag stof en ander vuil, en de weinige meubels die in de gang stonden zagen er misschien mooi uit als ze niet bedekt waren met rattenkeutels. Het weinige licht, dat door de openstaande deur en ingegooide ramen naar binnen viel, zorgde ervoor dat ik drie houten deuren kon onderscheiden aan de weerszijden van de kamer en recht tegenover de deur waar wij nu in stonden. 'Nou, het ziet er wel gezellig uit, vind je niet?' vroeg ik met een flauwe grijns aan Diaval. 'En volgens mij hoeven we ons geen zorgen te maken over die kamers, ik heb namelijk niet het gevoel dat de rest gauw van hun plaats zal komen.'
Anoniem
Internationale ster



We liepen samen naar het huis toe en Anna gooide zonder meer de deur open. Een muffe geur kwam ons tegemoet en een vloer was me aan het zicht onttrokken door de berg stof en vuiligheid die erop lag. Een tafeltje in de hal was bedekt met allerhande troep dat waarschijnlijk uit de kont van een rat was gekomen en het behang hing half van de muur af, die duidelijke scheuren vertoonde, net als het plafond waaraan een doffe kroonluchter hing die waarschijnlijk ieder moment kon vallen. 'Ja, hartstikke gezellig,' zei ik, terwijl ik drie deuren telde. Een trap was er in de smalle gang niet te bekennen, maar ik was er zeker van dat er wel eentje in een andere kamer achter die deuren te vinden zou zijn. 'Ik durf te wedden dat de helft al is flauwgevallen,' merkte ik op, waarna ik de gang binnenging en de linkerdeur opende. Ah, daar was dus de trap. 'Kom op, Anna,' wenkte ik haar en ik beklom de krakende trap zonder enige angst. Boven aangekomen zag ik dat er hier wel een vloer evenals een tapijt te onderscheiden was en het was hier al veel schoner dan beneden. Ratten konden vast geen trappen klimmen.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste