Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG frurders - Maestoso / Dauntless

Account verwijderd

schreef:
Heb even de titel veranderd haha

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Cécile Egeurre ~ 18

Account verwijderd

schreef:
Arthur - 21

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Dagen en nachten bracht Cécile door in het laboratorium. Nog altijd had haar onderzoek geen resultaten geleverd en de tijd begon te dringen. De punten die ze hierop kreeg omvatten een groot deel van haar jaartotaal. Falen was dus absoluut geen optie. Dit was een school met prestige. Alleen de besten van de besten werden toegelaten. Haar professor had al duidelijk gemaakt dat ze misschien beter een nieuw onderzoek kon beginnen, iets makkelijker. Maar Cécile was geen opgever. Het was ook dankzij dezelfde professor dat ze s'nachts na schooluren het lab in kon. Haar ogen waren rood van vermoeidheid, maar toch was ze nog altijd druk bezig met het titreren van vloeistoffen.
Ze schrok op uit haar concentratie door het dichtklappen van de deur.
"Ik wist wel dat ik je hier kon vinden." Een jongen met een donkere, volle bos haar en al even donkere ogen wandelde naar haar toe en drukte haar tegen de laboratoriumtafel. Enkele van de proefbuisjes vielen kapot tegen de grond. Cécile spartelde tegen, maar hij was te sterk voor haar. "Geef me gewoon het geld dat je beloofd had en dan is dit zo weer voorbij." Hij fluisterde het in haar oor terwijl hij een lok van haar haren achter haar oor stak.
"Weet je Rowan. Je bent echt een walgelijke, stinken, achterbakse asshole." Antwoordde ze en spuwde in zijn gezicht.
De jongen veegde al lachend het speeksel weg. "Als ik het me goed kan herinneren dacht je een paar dagen eerder wel totaal anders over me. En je weet waarom ik hier ben. Als je niet wilt dat heel de school achter ons kleine avontuurtje komt zou ik nu graag het geld in ontvangst nemen."
Cécile wist perfect waar dit over ging. Een paar dagen eerder dacht ze dat het een goed idee was om even stoom af te blazen. Even haar hoofd van het onderzoek te halen en met vriendinnen te gaan feesten. De volgende dag was ze wakker geworden naast een vreemde jongen. Zich niets herinnerend van de nacht ervoor. Nu is het probleem dat Cécile een reputatie hoog te houden heeft. Haar ouders waren nogal streng en zeker wat betreft 'vriendjes'. Als zij uitvonden wat er tussen haar en deze jongen gebeurd was dan zou ze daar de rest van haar leven de gevolgen van mogen dragen. Nu bleek deze jongen ook nog eens alles gefilmd te hebben en leek het hem wel plezierig haar af te persen. Cécile was nu eenmaal wel niet bepaald van een bescheiden komaf. Duizend euro zoveel vroeg hij voor het verwijderen van het filmpje en zijn absolute discretie. Duizend euro was nu niet bepaald een probleem voor haar. Maar het was haar waardigheid die haar tegen hield. Eerst had hij haar dronken gevoerd, daarna misbruikt en nu vroeg hij daar ook nog eens geld voor. Als kers op de taart had hij nog eens de arrogantie haar midden in haar onderzoek te storen en alles te verpesten. Deze gast dreef haar woede naar het hoogst bereikbare punt. In haar blinde razernij nam ze een maatkolf en brak die kapot op zijn hoofd. Rowan had dit duidelijk niet verwacht en zakte als een pudding in elkaar. Een dun straaltje bloed droop uit zijn hoofd. Cécile checkte zijn polsslag waaruit bleek dat hij alleen maar bewusteloos was. Wel nu had ze zichzelf alleen nog maar meer in de nesten gewerkt. Er zat niets anders op om te doen. Ze moest hem vermoorden en zich dan van het lichaam ontdoen voor iemand haar hier betrapte.

Account verwijderd

schreef:
Arthur keek geschrokken om zich heen. Hij had weer eens liggen dagdromen over die ene jongen. Die ene jongen die hem altijd in de weg zat, die altijd hoger scoorde én altijd geluk had. Hij walgde van hem, kon hem wel vermoorden en sterker nog, hij kon hem wel bruut vermoorden. Ook misbruikte die jongen, Rowan genaamd, zijn beste vriendin Cécile. Het was genoeg, het was klaar, die jongen moest weg, maakte niet uit hoe, hij moest verdwijnen. Hij schudde weer met zijn hoofd en liep de gang op. Ineens zag hij Rowan het laboratorium inschieten. Dat was de plek waar Cécile altijd te vinden was, zeker de laatste dagen. Met een vreemd voorgevoel sloop hij hem achterna,tegelijkertijd trok hij zijn zakmes. Terwijl de deur achter Rowan dicht ging, liep hij naar de deur en legde zijn oor er tegenaan. Er klonken dreigende stemmen op. Het leek wel alsof Cécile lastig gevallen werd. Hij wilde nog niet naar binnen gaan en het onderbreken, elk woord wilde hij nog horen, elke zin die Rowan uitsprak. In een flits van minder dan een paar seconden, klonk er een knal, het geluid van versplinterd glas en een kreun. Dit was het moment om binnen te vallen. Snel rende hij de ruimte in en zag Rowan op de grond liggen, terwijl Cécile aan zijn pols voelde. "Zo, jij had ook niks te doen, of wel." gniffelde Arthur. Hij wreef geruststellend en vriendschappelijk over de schouder van Cécile en liet het mes zien. "Zal ik hem maar neersteken? Dan zijn we er zeker van dat hij weg is, bah, ik zal hem niet missen." Terwijl hij dat zei, streelde hij over het mes. "Laten we hem ook maar schoonmaken, straks zijn er sporen van ons zichtbaar." Het was heel vreemd, maar dit tafereel leek hem een enorme kick te geven, het was alsof de wereld ineens wat beter was. Ze waren direct van een arrogante rotzak af en het voelde enorm spannend, bijna onwerkelijk.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Cécile schrok zich bijna dood toen ze een hand op haar schouder voelde. "Arthur, alsjeblieft doe dat nooit meer." Hoewel ze nog moest bekomen van de schok was ze toch blij dat hij er was. Op dit moment kon ze wel een vriend als hem gebruiken. "Maak hem maar af. Ik ga ondertussen wel op zoek naar iets om onze sporen mee uit te wissen." Ze bevonden zich in een laboratorium, ergens moest er toch wel bleekmiddel of iets anders staan waarmee ze hun sporen konden uitwissen. Toen ze terugkwam had Arthur het vuile werk opgeknapt. Rowan was niet langer onder de levenden en het bracht een glimlach op haar gezicht. Zijn dood bracht een soort van rust over haar. Al haar problemen leken even te vervagen. Ook al lag zijn lichaam nog vlak voor haar en moesten ze zich nog van alle sporen ontdoen voor ze zelfs maar een kans hadden niet betrapt te worden. "Ok wat doen we met het lichaam? We kunnen het gewoon ergens dumpen, al denk ik dat het veiliger is ons er helemaal van te ontdoen. We zijn immers in een laboratorium daar kunnen we gebruik van maken." Weer ging ze op zoek tussen alle verschillende stoffen en kwam terug met een fles gevuld met zuur. "Mijn persoonlijke voorkeur gaat hier naar uit" zei ze en tikte met haar vingernagel tegen de fles.

Account verwijderd

schreef:
Arthur gniffelde, hij was er even niet van bewust dat Cécile geen bezoek had verwacht. Zijn mes leek op te gloeien in het licht van de lamp, hij hief hem even omhoog en streek met zijn vinger over het lemmet. Rowan was nog steeds bewusteloos en dit was het moment om hem om zeep te helpen. Rustig pakte hij het shirt van Rowan vast en trok er zachtjes aan om even te voelen of hij meegeeft. Het beste was om hem ergens aan de zijkant van de hals te steken, dan zou de wond niet gelijk zo opvallen. In een flits haalde hij de hals open en vloeide het bloed over de vloer heen. Het was alsof Rowan alcohol gedronken had, want het bloed leek ontzettend dun en stroomde zo uit zijn hals. "Shit" riep Arthur, hij moest al dat bloed op gaan ruimen en daar was nou niet bepaald de tijd voor, ze konden elk moment betrapt worden. Al was het niet druk op deze afdeling, de kans was er altijd. "Cécile, heb je al wat gevonden? Er ligt hier overal bloed en ik kan het niet weg deppen met het shirt van Rowan." Lichtelijk in paniek rende hij door het laboratorium, op zoek naar doekjes en schoonmaakmiddelen. Ineens hoorde hij Cécile roepen:"Mijn persoonlijke voorkeur gaat hier naar uit." Arthur keek naar het flesje waar Cécile tegen aan het tikken was met haar roodgelakte lange nagel. Het was zuur en dat kon heel goed van pas komen, zeer goed zelfs. "Mag ik iets in zijn huid kerven? Een soort herkenningsteken, is leuk als we ooit opgepakt worden wegens vreselijke moorden." Hij keek Cécile ondeugend aan en zwaaide met zijn zakmes.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Je weet toch dat ik nadat ik dit op hem kap, het enige dat overblijft wat botten zijn he? Maar als je wilt mag je daar nog altijd iets in kerven." Op dit moment kon het Cécile niks schelen wat er met Rowan gebeurde. Hij was toch al dood en dat was voor haar het belangrijkste. Ze pakte de fles zuur en kapte de gehele inhoud over zijn lichaam. Al snel begon alles te borrelen en bruisen. Het was geen mooi zicht, maar toch staarde Cécile er gefascineerd naar. Zoals ze al had voorspeld was er uiteindelijk niets over op een skelet na. Ze gebruikte een mengsel van water en chloor om het bloed op te kuisen en hun mogelijke vingerafdrukken uit te wissen. Ook ruimde ze de glasscherven op die eerder waren ontstaan. Ze verzamelde de botten en stak ze in een grote zwarte vuilniszak. Uiteindelijk zag alles er weer kraaknet uit. "Ok nu moeten we gewoon nog dit ergens zien te dumpen waar niemand het vindt. Als je het wilt kun je er nog snel iets cool in krassen" Cécile wierp een blik op de klok. Het was ondertussen half zes. Lang zou het niet meer duren voor de conciërge aan zijn dagelijkse ronde begon. Om zeven uur zouden de professoren en zelfs al de eerste studenten binnenkomen. Als ze wouden wegkomen dan moest het wel nu gebeuren. De overblijfselen van Rowan zaten dan wel in een vuilniszak. Het bleef verdacht om ermee op een campus rond te lopen.

Account verwijderd

schreef:
"Zeg Cil, zijn er geen handschoentjes hier? Straks zitten onze vingerafdrukken erop." Wantrouwig keek hij naar de zak waar ze hem in gedumpt hebben. Het zuur had geweldig geholpen, binnen no time was hij weggevaagd, natuurlijk bleef er nog wel meer over dan botten, maar dat was niet erg smakelijk om naar te kijken. Wel had hij een C/A symbool gekerft in zijn voorhoofd, waarschijnlijk is dat nog zichtbaar in de schedel. Arthur zag Cécile op de klok kijken:"We redden het wel, als jij het even schoonmaakt, dump ik wel even tijdelijk de vuilniszak ergens. Misschien kan ik hem uit het raam gooien." Hij liep naar het raam en tuurde naar buiten. Ze zaten nu op de eerste etage en hij kon niet het risico lopen dat de zak met de overblijfselen van Rowan op iemand zijn hoofd belandde. Toen ineens zag hij de grote container staan. "Cil kom eens, ik denk dat we de zak wel in die container kunnen mikken, het is helemaal uit het zicht en daarna kunnen we hem in het bos ergens dumpen." Hij wist dat er in het bos een groot meer lag, daar zou hij de zak kunnen dumpen. Er kwam daar geen hond en voordat mensen erachter kwamen dat Rowan vermist werd, moesten ze eerst nog dat meer vinden en dat was geen makkelijke taak. Zelf had Arthur het met toeval gevonden, het is geen bekend meer en ergens was het best zonde om daar een lijk te dumpen, hij zwom er graag, maar je moet nou eenmaal wat en Rowan moest uit het beeld.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Cécile die al de hele tijd latex handschoenen had gedragen tijdens had experimenteren had er totaal niet aan gedacht dat Arthur er geen had. Ze ging naar de doos en gooide er een paar in zijn richting. Ze tuurde vanuit het raam naar beneden. De container was inderdaad een goede. Het bleef riskant, maar alles was riskant als er het lijk van een dode medestudent in betrokken was. "Laten we het proberen. Als we gepakt worden kan ik me er nog altijd proberen uit te praten aangezien hij me..." Haar stem bleef in haar keel steken. Ze werd er niet graag aan herinnerd en maakte daarom ook haar zin niet af. Nog altijd besefte ze niet echt dat ze net iemand vermoord had. Ze was momenteel zo gefocust op het wegkrijgen van alle sporen, besef was voor later. Al besefte ze diep in zichzelf dat ze het niet eens zo erg zou vinden om gepakt te worden. Alsof ze trots was om wat ze gedaan had. Samen met Arthur keilde ze de zak het raam uit en gelukkig viel deze in de container. Ze keek in het rond op zoek naar de laatste dingen die hun acties van eerder zou kunnen verraden, maar zoals het er nu uitzag zouden ze er zonder problemen van moeten afkomen.

Account verwijderd

schreef:
Arthur ving de handschoentjes behendig op en trok ze aan. Het was een riskante actie dit, maar ze konden even niet anders. De zak met het lichaam van Rowan gooiden ze samen uit het raam. "Godzijdank kunnen we mikken." zei Arthur met een grijns. Het was nu nog een kwestie van de boel schoonmaken, lijk ongezien wegbrengen en onschuldig verder leven op de campus. "Cil, ben je bijna klaar? Want ik denk dat het wel redelijk schoon is." Hij streek met zijn vinger langs de grond en rook er aan. Er zat nog wel een geur aan van Rowan. Hij griste de fles chloor van tafel en smeet het over de grond. "Kom, wegwezen." siste hij tegen Cécile. Hij ruimde snel alle spullen op en haalde de deur van het slot. De gang leek uitgestorven en iedereen leek buiten te genieten van de zon. "Zullen we via de trap gaan, of gewoon maar door het raam..." Arthur keek schattend naar beneden en keek bedachtzaam. Hij zette een been in het kozijn en ging in het raam staan. Hij zou in de container kunnen springen en als hij goed mikte, kwam hij naast Rowan terecht. Het leek hem veiliger dan via de trap gaan, dat zou verdacht zijn.

Account verwijderd

schreef:
Nog m'n excuses darling voor het late posten haha

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ja, ja ik ben klaar." zei Cécile die nog een laatste paar plaatsen schoonmaakte waar eventueel vingerafdrukken op te vinden zouden zijn. Ze volgde Arthur naar de gang en keek door het raam naar beneden. "Springen ben je serieus?" zei ze en keek naar beneden. De sprong was haalbaar, al was de kans groot dat ze terecht zouden komen in de container en de gedachte dat ze neer kwam op Rowans dode lichaam, daar keek ze niet bepaald naar uit. "Zou het niet makkelijker zijn gewoon via de de..." De bel ging. Weldra zouden de gangen volstromen met leerlingen.
"Ok we gaan door het raam en wel nu meteen." Zei Cécile en duwde zonder enige waarschuwing Arthur het raam uit. Meteen daarna volgde zij. Ze had haar ogen gesloten, wat enorm dom was aangezien ze zo niet kon zien waar ze ging neerkomen. Gelukkig waren dit twee sterke armen. Toen ze doorhad dat Arthur had opgevangen kleurde een lichte blos haar wangen. "Eeuhm dankje" zei ze vluchtig terwijl ze aan het lichaam begon te zeulen dat duidelijk te zwaar voor haar was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld