Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // GGO

Anoniem
Popster

Lamby schreef:
Niet reageren tenzij je naam Dauntless is, meelezen mag altijd

Naam: Shawn
Username: Kageno
Leeftijd: 18
Innerlijk: Al vanaf jongs af aan is Shawn een echte gamer geweest. Elke game met hoge ratings, moest hij beslist hebben. Tot zijn grote spijt had hij SAO niet kunnen bemachtigen, maar toen het bleek dat elke speler vastzat in die game mocht hij van geluk spreken. Toch zullen dit soort dingen hem er niet van weerhouden verder te gaan met games, aangezien zijn fysieke toestand in het echte leven, heeft hij ook niet veel keus. Shawn is iemand die alles op alles zet om te bereiken wat hij wilt, het gebruik van geweld hierbij maken vindt hij niet erg. Hij heeft geleerd om geen medelijden te hebben met anderen, het leven is hard. Shawn is geen party persoon, maar gaat toch af en toe in een party om zo bepaalde questen te halen.
Extra: Shawn maakt gebruik van 2 guns die ieder veel kogels af kunnen schieten in een erg korte tjid.
In het echte leven is Shawn erg zwak door een chronische ziekte waarvan de naam nog onbekend is. Er is nog geen medicatie tegen en daarom is het enige dat hij kan doen in de echte wereld op bed liggen. Dit is zijn grootste geheim, en dat probeert hij zo te houden.
Uiterlijk: Shawn heeft een lang, slank figuur en zijn GGO karakter lijkt ontzettend veel op hemzelf in de realiteit, op dat het wat slanker is na.

Aan jou de eer te mogen beginnen

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Naam: Celeste Strike
Spelersnaam: Metope
Leeftijd: 17
Innerlijk: Celeste is een voormalig SAO speler, de eerste game die ze ooit heeft gespeeld. Ze was eigenlijk helemaal niet zo into games en eigenlijk kon ze ook geen games spelen omdat ze blind is. Bij SAO was dit anders. Door de nervegear speelde alles zich in haar hoofd af waardoor ze voor het eerst in haar leven kon zien. Het was fantastisch toen Celeste voor het eerst de wereld van Sword Art Online betrad al veranderde deze wonderlijke droom al snel in een heuse nachtmerrie. Door haar onbekendheid met computergames is ze heel het spel niet verder dan floor one gegaan. Ze wist dat haar ouders er kapot van zouden zijn moest Celeste dood gaan. Haar ouders zijn nogal beschermend, te beschermend. Celeste die liefst zelfstandig wil zijn wordt vaak nog behandelt als een klein kind. Ze heeft lang getwijfeld voor ze GGO gekocht had, maar de drang om nog eens te kunnen zien was te groot. Ze heeft zich ook voorgenomen in dit spel te bewijzen dat ze wel voor zichzelf kan zorgen, dat anderen niet moeten beslissen wat ze wel of niet kan doen.
Wapen: Celeste maakt gebruik van een set wapens van gemiddelde grote. Een van de twee schiet lasers de andere kogels. Via een meter op haar hand kan ze de intensiteit van de stralen bepalen. Hoe sterker deze staat hoe moeilijker het richten gaat.
Uiterlijk: Celestes uiterlijk is totaal verschillend binnen en buiten de game. Dit doet ze opzettelijk omdat de persoon in de game eigenlijk helemaal niet zij is, maar een perfectere versie van zichzelf.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
In haar handen hield Celeste 'Gun Gale Online' een nieuwe MMORPG. Hij was al een hele tijd uit, maar steeds wanneer ze net de moed had het spel te spelen kwam ze nooit verder dan het tevoorschijn halen van de nerve gear. Er zouden aanpassingen zijn gedaan, het was nu honderd procent veilig beweerden wetenschappers, maar zij hadden niet vastgezeten in een virtuele wereld. Hoe mooi wereld er ook had uitgezien het was het ergste wat Celeste ooit had meegemaakt. Toch was er ook de drang om opnieuw te kunnen zien. Het was zo prachtig geweest al die kleuren, gezichten. Daarvoor had ze de emoties van mensen alleen maar kunnen horen, toen had ze ze ook echt kunnen zien. Al waren het uitdrukkingen van angst en paniek die vaak nog terugkeerden in haar nachtmerries.
Een keertje spelen zou toch geen kwaad kunnen. Het was precies hetzelfde als ze bij Sao had gedacht. Langs de andere kant werd dit spel nu al een paar jaar gespeeld en waren er nog nooit complicaties over geweest. Mensen waren er zelfs zeer lovend over. Niet dat Celeste veel buitenkwam. Ze had altijd al thuis les gevolgd, vanwege haar blindheid vonden haar ouders dat makkelijker. Maar toch had ze hier en daar wel iets opgevangen van andere familieleden.
"Dit is de enige kans dat je kunt zijn wie je wilt zijn" fluisterde ze tegen zichzelf terwijl ze nogal onhandig de game opstartte. Ze tastte over de nerve gear om de aanknop te vinden. Ze voelde hoe de technologie tot leven kwam en slikte nerveus. Ze ging op haar bed liggen. Haar handen trilden toen ze de helm op haar hoofd zette. "Link start" de woorden bleven in haar keel steken. Het was niet veel meer dan een fluistering maar genoeg om haar in een wereld van kleuren te brengen, een wereld waar ze kon zien. Nog altijd verbaasde het haar. Ook al was de game zelfs nog niet gestart. Eerst moest ze nog een avatar creëren. Ze koos voor felgekleurd haar, omdat kleuren haar intrigeerden. Zoals bij de meeste games waren de outfits voor vrouwelijke avatars maar weinig bedekkend. Gelukkig stuitte ze op het einde op een soort overal. Het mocht dan wel een strak geval zijn toch liep ze tenminste niet het risico dat haar borsten eruit floepten tijden het lopen.
Tevreden keek ze naar het eindresultaat en nam een zelfverzekerde houding aan. Ze drukte op de 'ok' knop en teleporteerde naar een grimmige vervallen stad. Op een bord bovenaan een flatgebouw stond in fletse neonletters: 'Welcome in Gun Gale Online'

Anoniem
Popster

Lamby schreef:
Shawn zat op bed met zijn Nervegear op schoot. Hij staarde naar voren en bekeek de witte muren van zijn kamer. Dankzij de dikke gordijnen die voor het raam hingen viel er nog maar weinig licht zijn kamer binnen. Zijn kamer was gevuld met het enige waar hij vreselijk goed in was: Gamen. Overal lagen verspreid games, op de grond, op zijn bureau, -waar drie monitoren op stonden- in laatjes en ook op zijn bed lag een game. Gun Gale Online, ookwel bekend als GGO. Het was niet moeilijk om een keuze te maken, aangezien GGO op dit moment een van de beste games voor de nervegear was. Shawn pakte de game en zette de Nervegear op waarna hij ging liggen. Hij was er klaar voor om weer terug te keren naar de wereld waar hij voor was gemaakt, een wereld waarin hij alles kon doen dat hem in de realiteit waarschijnlijk nooit zou kunnen lukken.

''Link start.''

Shawn bevond zich in de stad waar alle basis dingen zich bevonden. Het krioelde er altijd van newbies, waar Shawn zichzelf te goed voor voelde met zijn rang 5. Het duurde niet lang of er verscheen een bericht in zijn inbox, iemand wilde een party met hem doen voor een quest. Ondanks dat Shawn de quest zelf ook nog moest doen, wees hij de uitnodiging af. Hij had even geen zin in samenwerking met anderen en besloot daarom om dan ook zelf wat mensen neer te halen en zijn skills te verbeteren. Het was rond de tijd dat het grote BoB event ieder moment van start kon gaan en iedereen wilde daar zo goed mogelijk op voorbereid zijn. Je kon al duidelijk merken dat mensen ineens vanalles kochten bij verschillende merchants in een poging om zo sterker te worden. Diep van binnen lachte Shawn deze mensen uit. Je kon dan wel een goed wapen hebben, maar zonder de juiste vaardigheden had je er niets aan. Toen Shawn merkte dat hij nu al een tijdje had stilgestaan, schudde hij zijn hoofd even los en ging hij eropuit.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De stad krioelde van de andere spelers, waarvan de meesten mannelijk. Ze voelde hoe vele blikken op haar strakke outfit bleven lichaam. Af en toe werd ze nagefloten. Voor de mannelijke spelers waren de meisjes hier een lachertje. Het was een universeel stereotiepe dat het vrouwelijke geslacht niets van gamen snapte. Het zou haar niet verbazen moesten er ook een paar zijn die dachten dat ze gewoon een of andere pedo was op zoek naar aandacht.
Er was zoveel om naar te kijken dat ze niet eens doorhad dat er iemand naar haar toe gewandeld kwam en zijn arm om haar heen sloeg. Ze gilde geschrokken. "Geen zorgen schat. De naam is Blake en het is me een plezier je hier rond te lijden. Ik vind het altijd zo zielig dat de newbies hier zo aan hun lot worden overgelaten en zie het als mijn plicht ze wegwijs te maken."
Dit was absoluut het soort kerels waar Celeste een hekel aan had. Dachten dat ze met een paar zinnetjes rond hun vinger konden winden, dat ze zo meteen in zijn armen zou flauwvallen en smeken om zijn hulp.
"Sorry, maar ik denk niet dat ik je hulp nodig heb."
"Oh maar ik sta erop" zei hij voor ze haar zin had kunnen afmaken en loodste haar mee een winkel binnen. Langs de wanden hingen grote schermen met afbeeldingen van verschillende soorten wapens. Hij begon met een hele uitleg over het verschil tussen laser en kogelwapens. De zwaarte en effect ervan, dat soort dingen die Celeste weinig interesseerden. Geïntrigeerd liet ze haar blik over de verschillende geweren gaan tot haar oog op een bepaald paar wapens bleef staan. "Dit wil ik." zei ze uitgelaten en Blake kwam naar haar toe.
"Meid jij bent ook veeleisend. Dat is een limited edition. Met jou starterskapitaal kan je die nooit betalen. Waarom begin je niet met een simpel pistooltje."
Maar Celeste zou zich niet zo makkelijk laten ompraten. "Wat is de snelste manier om aan geld te komen?" vroeg ze vastberaden. Blake knikte naar een of andere spelmachine die een eindje verderop stond. Het spel is simpel je moet de cowboy kunnen aanraken en al het geld is voor jou. Al is het niet zo makkelijk als je denkt. Het is nog niemand gelukt. Uiteindelijk schiet hij zo snel dat het onmogelijk is er te raken, maar voor jou wil ik het wel proberen."
Celeste wou eigenlijk zeggen dat ze het liever zelf deed, maar weer liet Blake haar niet uitpraten. Hij had het spel al opgestart en wou haar bewijzen hoe goed hij wel niet was. Hij kwam nog niet eens tot het midden voor een kogel hem in zijn been raakte en hij vol schaamte afdroop.
"Nu is het mijn beurt" zei Celeste die de inzet betaalde en plaatsnam op de startlijn.

Anoniem
Popster

Lamby schreef:
Een woestijngebied, dat was waar GGO voor het grootste gedeelte uit bestond. Shawn wist nog hoe erg hij hieraan moest wennen en ondanks dat hij de game nu al een tijdje speelde, had hij er alsnog een hekel aan en hing hij altijd rond bij de zogenaamde spooksteden. Hier kon je je goed verstoppen en dan op het juiste moment je 'prooi' benaderen. De spooksteden waren sowieso fijner voor Shawn aangezien hij een solo player was. Als hij in zijn eentje in een open zandveld zou lopen, was hij een gemakkelijk doelwit voor snipers of andere spelers in een party. Hier kon hij nog een gehele party uitschakelen als het hem meezat. Shawn was, vanwege zijn snelle technieken en skills erg bekend in het spel. Dit zorgde ervoor dat mensen hem vaak opzochten zodat ze hem konden uitschakelen, iets dat nog nooit was gebeurd. Het was eigenlijk ook wel te simpel voor woorden. Terwijl anderen school hadden, was Shawn daar in het echte leven te zwak voor en bracht hij al zijn tijd door in de virtuele wereld die inmiddels zijn realiteit was geworden. Het overkwam hem zo nu en dan wel eens dat hij in de game in slaap viel in de stad en vaak was hij minstens 12 uur per dag online, dus genoeg tijd om jezelf als maar te verbeteren.

Shawn hield zich schuil in een oud pand. Hij concentreerde zich op het kleinste geluid en hield de plek goed in de gaten. De kans dat een sniper hem hier kon vinden, was niet al te groot, dus wanneer iemand hem probeerde aan te vallen was dit waarschijnlijk iemand van weinig afstand waardoor Shawn zelf gemakkelijk terug kon schieten.
Plotseling hoorde Shawn een geluid. Zijn ogen bekeken de ruimte van het lege pand goed. Toen hij een rood lichtje op zijn hoofd zag verschijnen wist hij dat hij was gezien. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht terwijl hij wegsprong van de plek waar hij zat. Nu kon de echte pret beginnen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het startsignaal weerklonk. In het begin waren de rode lijnen nog duidelijk zichtbaar en wist Celeste perfect welke kant ze uit moest om de kogels te ontwijken. Maar al snel schoot de NPC sneller en sneller. Toch had Celeste een voordeel, haar blindheid. Deze had ervoor gezorgd dat haar andere zintuigen zich beter waren gaan ontwikkelen. Sowieso traceerde ze de kogels eerder op geluid en de trillingen in de lucht dan op de rode lijnen die nu niet meer waren dan snelle flitsen.
De laatste paar meters waren uiteraard de moeilijkste. Ze moet toegeven dat geluk toch ook wel meespeelde, maar uiteindelijk tikte ze de hoed van de NPC aan en sprong kwam abrupt tot stilstand. Bergen geld stroomden uit het huisje en andere spelers keken haar met open mond aan.
Ze kon wel in de lucht springen van euforie en moest even op adem komen van de inspanning.
Het geld loste op en kwam in haar inventaris terecht. Ze nam enkele complimenten in ontvangst en waande zich een weg naar het limited edition wapen dat zowel kogels als lasers konden schieten. Het was inderdaad niet goedkoop, maar eenmaal ze haar zinnen erop had gezet wist ze dat ze zich niet met iets anders tevreden zou stellen. Rowan was haar niet meer achternagekomen, waarschijnlijk was zijn ego te hard aangetast. De meeste jongens haatten het als ze in spelletjes zoals deze verslagen werden door een meisje. Waarschijnlijk dachten de meesten van haar toeschouwers dat ze niet eens een meisje was. Ze hield even haar vinger op de trekker en hield het wapen voor zich alsof ze zou schieten. Het was meer dan perfect. Vrolijk stak ze het weg en huppelde praktisch de winkel uit. Nu kon het spel echt beginnen.

Anoniem
Popster

Lamby schreef:
Een explosie vond plaats op de plek waar Shawn zojuist nog zo 'rustig' had gezeten. Stukken van de muur brokkelden af en de stukken steen verspreidde zich over het veld. Shawn reek zijn hand uit en greep snel een stuk steen van de grond af, die zal hem wat later tijdens dit gevecht namelijk goed van pas komen. Toen Shawn weer opkeek, zag hij 4 anderen tegenover hem staan. Geen van hun alle had de hoogst haalbare rank, maar alsnog zouden ze met behulp van goed teamwork aardig sterk zijn. Deze party uitschakelen zou een goede training zijn voor de komende BoB, waar Shawn zonder twijfel aan mee zou gaan doen dit jaar.
Shawn vuurde kogels af met beide geweren waardoor hij meer kans had op het raken van zijn tegenstanders. Er werden ook kogels op hem afgevuurd, die hij nog op tijd kon ontwijken doordat elke kogel werd weergegeven met een rode stip. Het was niet moeilijk om de eerste persoon uit te schakelen, die stond eigenlijk gewoon in de weg en had ook pas rank 2. Er waren nog 3 anderen over en Shawn probeerde om geconcentreerd te blijven. Eén fout en hij was er geweest, zijn reputatie stond op het spel. Hij moest en zal ervoor zorgen dat er weer aan andere spelers werd verteld dat hij een gevecht tegen een party van 4 andere spelers had gewonnen. Het ging hem om de eer, om de macht die hij hier had. Zoiets gaf hij niet zomaar uit handen.
Er klonk nog een schot en dat maakte dat er nog maar 2 spelers over waren. Toen Shawn door één van de kogels die op hem werden afgevuurd werd geraakt, veranderde de uitdrukking op zijn gezicht. Hij mocht dan nog wel veel HP over hebben, maar hij kon het niet hebben iemand het genot te geven dat hij hem had geraakt. Met een chagrijnig gezicht vuurde Shawn een paar kogels af en raakte hij de speler die hem zojuist had geraakt. Nu was er nog maar één tegenstander over die de één na hoogste rank had. Een waardige match, dacht Shawn bij zichzelf. ''Kom maar op.'' zei Shawn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld