schreef:
Stephanie
Ik schrok een beetje van zijn woorden, waar had hij het over? Wat wou hij me niet aan doen? Ik voelde zijn zachte strelingen over mijn haar en eerlijk, het voelde fijn en vetrouwd. Maar kon ik Cas wel nu vertrouwen? Hij sprook misschien wel de waarheid maar hij had geen duidelijk antwoord op mijn vraag gegeven. Langzaam pakte ik zijn hand vast waarmee hij mijn haren streelde en legde hem op zijn eigen lichaam. Geen gestreel, gekus, of iets dergelijks wat leuk was zonder dat ik een duidelijk antwoord kreeg van hem. "Cas, dat was niet het antwoord dat ik wou. Vertel me wat er is, je kunt mij alles vertellen, al gaat het over mij, we zijn beste vrienden toch? Hoe zou ik jou nog moeten vertrouwen als je over zoiets kleins geheimzinnig doet." zei ik met een zucht waarna ik hem aan keek. Ik kon nergens iets van afleiden, geen ene tik wat misschien aangaf waar hij het over had. Ik zuchtte zachtjes en bleef Cas aankijken.
David
"Omdat je weet hoe ik ben en ik ben natuurlijk een jongen. Zulke kansen mislopen we niet." zei ik waarna ik grinnikte en haar een knipoog gaf. "Maar het is geen misbruik. Als je het zelf uitlokt, zelf met mij flirt, zelf mij uitdaagt kan ik dat geen misbruik noemen. Nu probeer je mij een schuldgevoel te geven, maar sweetheart, die ga ik nooit krijgen." zei ik waarna ik weer met mijn hand door mijn haar ging. Vanochtend had ik niet echt tijd, en ook geen zin om mijn haar te doen, dus het zat wel een beetje in de war. "Ach, iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven, ik ook, maar gisteravond kan ik niet als een fout beschouwen, eerder als een overwinning." zei ik waarna ik haar weer een knipoog gaf. "Verwacht je nou echt dat ik je naar je vriendje en vriendinnetje laat gaan nu we deze ruzie hebben gehad? Ik dacht dat je wel veel slimmer was Adrienne, dit stelt me teleur." zei ik waarna ik zacht lachte en mijn glas vulde met water en de woonkamer in liep.