Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg-love past lifes-w. TaylorSwift333

MorganSaylor
Karaoke-ster

MorganSaylor schreef:
Wij weten, jullie niet.

Naam: Jason Elrick Taylor
Leeftijd: ziet er uit als 19 maar in werkelijkheid is hij al 321.
Innerlijk: Hij is een lieve jongen die erg veel geduld had. Maar door alle jaren heen is hij zijn geduld verloren. Hij zegt zelf wel eens dat hij onderweg door de jaren heen niet alleen zijn geduld maar ook zijn gevoelens verloren is. Hij is alleszins niet zijn charmes verloren.
Uiterlijk:

Mijn begin:

Jason haalde even zijn hand door zijn haar toen hij voor zijn raam naar de zonsopgang zat te kijken. Hij voelde dat er iets groots te gebeuren stond. In die 302 jaar heeft hij dat gevoel al niet meer gehad. Maar hij herkende het gevoel wel. Alleen wist hij niet of dit iets , iets goed of iets slechts was. Hij stapte dan maar z'n huis uit en ademde de frisse buiten lucht in. Dezelfde frisse buitenlucht die er al waarschijnlijk meer dn een miljoen jaar was waarvan hij de laatste 321 had meegemaakt. Zijn leven begon hem stilaan te vervelen en dus had hij afleiding nodig. Of iemand wiens leven hij ondraaglijk, of saai of juist heel leuk zou kunnen maken. Dat hing er van af en welke bui hij was. Hij stapte dan maar even door het bos dat aan z'n huis grensde. Het bos zelf was gigantisch groot en het merendeel behoorde toe aan het landgoed van een heel rijk gezin. Niet dat ze iets van hem afwisten, en hij had hen zelf ook nog nooit gezin, hij had alleen maar over hen gehoord. Het landgoed waarop ze woonden ging van generatie op generatie over naar de eerstgeboren zoon. Niet dat hij in die 302 jaar dat hij hier woonde ooit 1 van hen gezien had. Het interesseerde hem trouwens ook niet echt. Hij vond rijke mensen alleen maar verwende nesten en het enige wat hij zou willen doen met hen was hun leven serieus bemoeilijken, alhoewel hun leven nog steeds minder saai zou zijn dan zijn leven als hij dat zou doen. Dat wou hij niet. Het moest nog saaier worden. Al vond hij hun regeltjes, gedragingen en etentjes ook al best saai.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mijn personage en begin hihi

Naam: Elisabeth (Beth) Aurelia Petrovic
Leeftijd : 16 jaar
Innerlijk: Elisabeth is dan wel afkomstig uit een rijk gezin maar is niet echt een verwend nest zoals de meesten uit haar stand. Ze is gelovig opgevoed want zo was dat nu eenmaal bij rijke families in haar tijd. Toch houdt ze zich niet altijd aan de regeltjes aangezien ze neit echt van het rijke leventje houdt , ze vind het eerder uitputtend.
Uiterlijk:

Er ging een zacht fris zomerbriesje door Elisabeth's haren. Ze was al heel vroeg op en was dus op het balkon gaan staan dat aan haar veels te grote kamer was. Dat maakte natuurlijk haar kamer nog groter. Vroeger speelden zij en haar zus altijd tikkertje of verstoppertje in de haast eindeloze gangen van het al bijna even eindeloos groot lijkende landgoed van haar ouders. Haar familie was rijk ja, maar dat maakte haar nu niet meteen blij. Er waren te veel regels waar ze zich aan moest houden die haar vrijheid nogal beperkten. Een zacht klopje op haar deur haalde haar uit haar gedachten. ''Ja.'' Zei ze en een kamermeisje kwam naar binnen om haar bed op te maken en haar in haar kleren te helpen die overigens veels te strak zaten en haar de adem benamen. ''Bent u klaar voor het bal van overmorgen juffrouw Elisabeth?'' Vroeg het kamermeisje met een glimlach terwijl ze bezig was met het insnoeren van Elisabeth's kleren. ''Altijd al geweest, dank je om er naar te vragen.'' Zei Elisabeth overdreven beleefd. Eerlijk gezegd was ze er helemaal niet klaar voor. Dit was het eerste grote bal waar ze naartoe mocht. Bij haar zus werd er toen meteen haar toekomstige echtgenoot aan haar voorgesteld waar ze nu 'gelukkig' mee samenleefde. Kon ze echt gelukkig zijn nu? Oké, ja het geld moest binnen de familie blijven maar wat maakte haar dat verdomde geld nu uit? Ze was te jong om te trouwen en dat was haar zus 2 jaar geleden ook. En nu was ze in verwachting. Ze vond het allemaal maar afschuwelijk bedrieglijke boel.

MorganSaylor
Karaoke-ster

MorganSaylor schreef:
Jason liep al een tijdje door het bos en hoorde elk geluidje dat er was. Hij was een vampier en had dan ook een zeer scherp gehoor. Niet dat hij wist waar dat voor nodig was maaf het nu eenmaal wel fijn. Hij moest oppassen om geen dieren van op het deel van het landgoed aan te vallen, hij wou niet dat iemand wist wat hij was of dat hij bestond. Na een tijdje hoorde een ander paar stappen, vanuit de verte dan. Ze kwamen vanuit de richting van het landgoed. Niet dat hij daarvoor van zijn pas ging wijken, mooi niet dus. Hij hoorde nu ook een schaterlach en een ander paar voetstappen. Het waren dus twee mensen, waarvan om z'n minst 1 meisje. Dat kon hij horen aan de toon van de schaterlach. Hij kon veel horen aan de schaterlach, bijvoorbeeld hoe ver ze van hem verwijdert waren. Niet zo ver dus. Hij begon hun bloed nu ook te ruiken maar het gebied waaroo ze liepen was niet voor hem bedoeld .

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen Elisabeth klaar was ging de kamermeid de deur weer uit en zag ze een veels te bekend persoon in haar deuropening staan. ''Emmelia?'' Vroeg ze maar natuurlijk was het haar zus die daar stond. Ze wou op haar toe rennen maar deed maar voorzichtig. Maar Emmelia trok haar toch in een knuffel. ''Hey Beth.'' Zei ze en Elisabeth nestelde zich in de armen van haar oudere zus. ''Hoe gaat het nu met de baby?'' Vroeg ze nu en Emmelia glimlachte naar haar. ''Die zit er nog in.'' Zei ze droog en Elisabeth knikte. ''Zullen we gaan wandelen?'' Vroeg Emmelia en met maar al te veel plezier knikte Elisabeth want ze wilde wel even weg uit dit gebouw. Ze gingen dan maar naar buiten en gingen wandelen in het bos. ''En , ben je klaar voor het bal?'' Vroeg Emmelia nu en Elisabeth's gezicht betrok een beetje. ''Kom op Beth, pap en mam gaan je zeker en vast niet uithuwelijken aan iemand die nooit goed voor je zou zijn.'' Zei ze nu en Elisabeth kniktem ''Zal wel.'' Zei ze daar op en haar zus porde haar. Hierdoor weerklonk Elisabeths schaterlach door het bos want ze kon niet tegen kietelen. ''Heb jij even geluk dat je zwanger bent.'' Zei Elisabeth die haar jurk weer even goed trok. Dezelfde bries als daarstraks leek haar gezicht en haar goudblonde haren te strelen.

MorganSaylor
Karaoke-ster

MorganSaylor schreef:
Jason was plots aangetrokken door iets, hij wist niet door wat. Hij begon te lopen en bukte zich plots en zag twee meisjes. De jongste was waarschijnlijk 16, en de andere was 18 en zwanger. Dat kon je zien aan haar, hij vond haar daar wel wat jong voor maar ja, hij leefde ook niet in de hogere kringen. Niet dat hij dat aanvankelijk wist maar hun kledingstijl zei genoeg. Het jongste meisje was best knap voor een mens. Het leek alsof zij het was die hem aantrok. Waarom wist hij niet. Hij vond haar meteen leuk. Er was dus echt wel iets in haar. Een takje kraakte onder zijn voet en hij kon zichzelf wel vervloeken voor zijn plotselinge onvoorzichtigheid. Ookal kon ze hem vanaf zijn plek niet zien. Hij kon haar zien en hij naam haar beeld even goed in zich op. Haar hart klopte plost sneller en dat kon hij horen. Was het door plotselinge angst of iets anders was iets anders dat hij niet kon horen, zien of voelen. Maar 1 ding was zeker , hij vond haar leuk en zij had zijn onvoorzichtigheid gehoord.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen Elisabeth plots het geluid van een krakend takje hoorde schrok ze op. Ze was niet op een takje gestapt, en haar zus ook niet. Dat wist ze zeker. Daarbij leek het van verder te komen. Ze voelde een eigenaardige aanwezigheid. Haar hart begon sneller te slaan. Maar niet door angst want ze was niet bang. Haar ogen zochten de omgeving af van waar ze het geluid had gehoord en haar ogen bleven op 1 bepaalde plaats. Ze zag er niets maar wist dat er iets moest zijn. Ze vergat dat haar zus bij haar was want haar voeten dwongen haar vooruit. Met iedere stap naar de plek toe ging haar hart sneller slaan, maar nog steeds niet door angst. Ze leek bevangen door iets. Haar ziel leek naar iets te willen toegaan en ze kon het niet stoppen. Ze voelde een soort aangename aantrekkingskracht die haar naar die plek leidde.
Toen ze bijna dacht dat het gevoel op z'n sterkst was trok iemand haar aan haar hand terug. ''Wat doe je Elisabeth. Dat is de grens van ons landgoed, daar mag je niet komen. Ze zeggen dat daar demonen leven en monsters.'' Zei ze nu en Elisabeth keek naar haar op. Geloofde Emmelia daar dan in. Volgens haar was dit een manier om hen gewoon op het landgoed te houden, alweer 1 van die miljoenen nodeloze regeltjes. ''Kom, laten we terug gaan. Dan kan je een jurk uitkiezen voor het bal van overmorgen.'' Zei Emmelia en misschien had ze wel gelijk. Met lichte tegenzin ging Elisabeth dan met haar mee.

MorganSaylor
Karaoke-ster

MorganSaylor schreef:
Jason hield zich verborgen terwijl ze dichterbij stapte, zijn hart leek er uit te springen ook al klopte het al lang niet meer. Was hij verliefd aan het worden? Hij moest nu echt oppassen. Ze werd tegenhouden en het meisje dat waarschijnlijk haar zus was had het over een bal, hij had al zoiets gehoord. Het ba, zou overmorgenavond plaats vinden. Hij had al mang besloten om er niet naartoe te gaan. Hij was niet arm maar nu ook niet bepaald rijk. Maar nu had hij gevoel alsof hij misschien wel zou gaan. Hij moest naar haar toe. Waar het gevoel vandaan kwam wist hij niet maar hij werd sterk door haar aangetrokken. Ze ging weer weg en hij haalde opgelucht adem ook al moest hij eigenlijk niet ademen. Hij vond haar best wel knap. ''Rook lekker hé.'' Fluisterde iemand achter hem, een vampier wist hij. Hij schrok zich en drukte die persoon tegen een boom met zijn hand om de keel van de persoon. ''Hey, niet zo kwaad doen.'' Zei het meisje nu en hij liet haar los. ''Wat dacht je dan, je liet me schrikken.'' Zei hij nu en ze snoof. ''Je ging haar niet bijten hé, dat was niet waarom je naar haar keek.'' Zei ze nu en hij keek haar kwaad aan. ''Dat zijn je zaken niet Annabell.'' Zei hij nu en ze zuchtte. ''Wel als dat heel de gemeenschap ten onder kan helpen. Dan zijn het mijn zaken wel.'' Zei ze nu en ik schudde mijn hoofd. ''Ik heb alles onder controle.'' Zei hij nu en verdween naar zijn huis.

Zo TS?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
(Oké, nu dan)

TS , twee dagen later in de avond:

Elisabeth vond de jurk die ze aan moest doen wel heel mooi maar had geen zin in heel dit gebeuren. Ze wist dat dit de laatste halte was voordat ze zich zou moeten binden aan iemand die haar moeder en vader al hadden uitgekozen voor haar. Die rijke man was waarschijnlijk rond de 26 en dus 10 jaar ouder dan haar. Ze vond het een ronduit walgelijke gedachte waar ze vooral geen zin in had. De kamermeid legde Elisabeth's haar nog goed en ze bekeek zich even in de spiegel en zuchtte. ''U ziet er mooi uit juffrouw.'' Zei ze en Elisabeth knikte. Ze wist dat dat nodig was. ''Vertel het nket verder maar ik wil dit helemaal niet.'' Zei Elisabeth geërgerd en het kamermeisje keek geschrokken op. ''Waarom niet juffrouwe? Uw vader heeft vast de meest geschikte kandidaat voor u gevonden, u zou zich gelukkig moeten voelen.'' Zei ze nu en ze knikte. ''Dat is zo, maar het zei zo, ik vind dit helemaal niet fijn.'' Zei ze en stond op en streek haar kleed weer goed. Ze beet even op haar lip toen haar vader voor haar deur stond te wachten. ''Dochterlief, je ziet er ronduit stralend uit. Nu nog die mooie glimlach van je en je toekomstige zal meteen verkocht zijn.'' Zei hij en ze zuchte en fakete en glimlach. Haar bader begleidde haar de trap af. ''Juffrouwe Elisabetha Aurelia Petrovic.'' Zei de persoon die haar moest aankondigen. Ze kwam de laatste tree af en er werd voor haar geklapt. Ze was enerzijds wel gevleid maar aan de andere kant ook lichtelijk teleurgesteld in alles tot ze een jongen aan de overkant van de kamer zag staan. Ze voelde dezelfde aantrekkingskracht als dat ze gisteren in het bos had gevoeld.

MorganSaylor
Karaoke-ster

MorganSaylor schreef:
Jason had zich klaargemaakt voor het bal waar hij wist dat hij het meisje terug zou zien. Ze was de afgelopen dagen niet uit zijn gedachten weg te krijgen. Hoe har dhij ook probeerde, hij wist dat wat hij nu ging doen gevaarlijk was. Maar hij kon gewoon niet anders, hij moest naar haar toe. Alles zat goed dus vertrok hij naar het gebouw waar een rij mensen stond. Hij was al gaan jagen dus deze mensengroep zou geen problemen mogen geven. Hij raakte gemakkelijk het huis binnen en verwonderde zich over hoe mooi alles er was , en hoe groot alles er was. Hij stond ergens in 1 van de uithoeken van het vertrek zodat het bloed zich niet te veel in de verleiding zou brengen. Plots voelde hij de aantrekkingskracht weer. Hij keek op en zag het meisje van de trap af komen. ''Juffrouwe Elisabeth Aurelia Petrovic.'' Zei de persoon die haar moest aankondigen nu. Ze stapte de laatste trede af en het leek alsof ze hem zag. Iets dreef hem naar voor. Een bepaalde kracht. Hij wist er geen woorden voor. Iedereen begon te dansen en hij zag dat ze zich door de mensenmassa begaf. Hij kwam dan maar van zijn plaats en stapte naar haar toe. Ze kon hem niet zien want ze stond met haar rug naar hem toe. ''Juffrouwe, mag ik deze dans van u.'' Vroeg ik op mijn meest lieve toon. Hoe ook dat kon wist ik ook niet.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elisabeth zuchtte even afwezig. Waarom voelde zich plots zo aangetrokken tot deze mysterieuze jongen? Haar hart leek er uit te willen springen en naar hem toe te willen gaan maar ze had hem nog maar net gezien. Langzaam baande ze zich een weg door de dansende mensenmassa en zuchte even. Ze had hier geen zin in. Ze wou hier weg, en wel nu meteen. Ze draaide zich om. Maar de aantrekkingskracht was plots veels te sterk en deed haar adem stokken in haar keel. Ze kon zich niet meer bewegen door het gevoel. ''Juffrouwe, mag ik deze dans van u?'' Vroeg een stem op een lieve zachte toon. De stem van een engel dacht ze. De stem ging meteen tot in haar hart dat daardoor nog maar eens een sprongetje maakte waardoor ze wist wie het was die haar ten dans vroeg.
Ze keerde zich om en keek daardoor recht in zijn zacht chocoladebruine ogen. Ze kon zo verdrinken in zijn ogen en moest zichzelf even bijeenrapen om een antwoord te kunnen geven op zijn vraag. ''Ja, dat mag zeker.'' Zei ze met een glimlach die ze voor 1 keer meende. Ze stak haar hand in zijn uitgestoken hand en een golf warmte trok vanuit haar hand door naar de rest van haar lichaam. Ze voelde zich verliefd, ookal had ze hem nu mas gezien. Is dat was ze liefde op het eerste zicht noemen? Ze dacht het wel en ging met hem mee naar de dansvloer waar ze de wals speelden en de kunst van het stijldansen is haar al van jongs af aan bijgebracht dus wist ze wat ze moest doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld