Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
O) The magical powers
Lisanne1105
Karaoke-ster



Samen met CreepDoll

Ik 
Janice Elisabeth Greece - 17 jaar - Gave: Elektriciteit


Jij:
Jongen + begin 
Anoniem
Wereldberoemd



Stan Stones - 19, bijna 20 - kan alle soorten metaal in voorwerpen veranderen.
The Boy Version of you You are Kayden. You don't really take well to bull**** and stand up for what you believe in, family and friends. Your favourite colour is blood red and you like to listen to music in your spare time. Your image is awesome and you wear it well. Your you and you don't care what anyone else thinks.
Anoniem
Wereldberoemd



Stan:

Een vreemde lucht kwam mijn neus binnen toen ik een harde bonk voelde. Met moeite opende ik mijn ogen en schudde mijn hoofd. Mijn hand ging gelijk naar mijn hoofd toen ik een pijnscheut voelde schieten. Een zachte kreun kwam over mijn lippen, opende mijn ogen die meteen groot schoten. Ik lag namelijk op een houten vloer wat vochtig aan voelde, alles schudde heen en weer en het rook echt smerig. Het scheelde niet veel, of mijn laatste maal gooide ik er uit. Rustig kwam ik over eind en keek nog eens goed rond. Er lagen nog meer jongen rond mij, jongens en meiden. Verschillende leeftijden en afkomsten. Er waren een paar wakker, maar die waren meer voor hun uit aan het staren dan rond kijken. Dan probeerde ik op te staan maar hoorde iets rammelen en zag dat ik vast zat gekatent, stil volgde ik de ketting en vond al snel de halve cirkel in het hout waar de ketting aan vast zat. "Geweldig." mompelde ik en keek weer terug naar de andere. Ik wachtte maar af tot er meerdere wakker waren, maar op dat moment werd er met een bonk iets geopend waardoor er fel licht naar binnen kwam een luide, harde, kreet uit een mond kwam. Het was van niemand die hier lag, maar van een man die naar beneden kwam.
Lisanne1105
Karaoke-ster



Janice.

Ik open mijn ogen, maar veel kan ik niet zien want de enige bron van licht komt uit de gaten in het plafond die tot haar verbazing van hout was. Vol verbazing keek ze door een gat heen die boven haar zat en zag gelijk de hemelsblauwe lucht. Ik was altijd al nieuwsgierig geweest als het om onbekende plekken ging, maar ik schrok pas echt toen er ineens een druppel door het gat naar beneden stroomde en vlak naast mijn ooghoek belandde. Nu pas drong de vieze geur van vis mijn neus in en ik keek om me heen. Zacht klonken er golfen die hard ergens tegenaan landen en zo ging het door. Ook viel het me nu pas op dat er allerlei andere jongeren ook op deze plek waren en dat ik vast zat aan een ketting. "Wat doe ik hier?!" mompelde ik, maar toen ging er iets open met een harde bonk en er klonk een luide kreet van een man die naar beneden kwam. Gelijk riep ik "Waarom zijn we hier?!" en wachtte op zijn reactie.
Anoniem
Wereldberoemd



Stan:

Nu pas voelde ik eigenlijk dat er water druppels op mijn gezicht kwamen toen ik omhoog keek naar de gedaante in de opening. "Opstaan, we zijn er bijna!" bromde de stem en gooide wat naar beneden, wat het was, dat kon ik niet zien omdat mijn zicht nog niet helemaal 100 was van wegen het felle licht. Meerdere jongeren werden wakker, veel gekreun en gesteun hoorde ik komen. Sommige jammerde van de pijn, maar dat kon ik goed voorstellen, zelf had ik ook last van mijn hoofd die nog steeds een pijnlijke steek hielt. Dan hoorde ik opeens iemand roepen en keek die kant uit, een meisje zat recht op en keek verbaast om zich heen. "Ik weet het niet, maar wel dat we op een schip zitten ergens heen." riep ik terug. Ik wist niet zeker of zei nou dicht of veraf zat.
Lisanne1105
Karaoke-ster



Janice.
Ik voel me zwak en weet dat het geen zin heeft om met mijn gave op de kettingen te mikken. Een zucht verliet mijn droge en gebarsten lippen en ineens hoorde ik de man lachend zeggen dat het bijna tijd was. Tijd, tijd voor was?!" Gespannen keek ik rond en gelijk wist ik dat het niet goed was want waarom was ik anders ontvoerd en met kettingen vastgezet in een schip met een hele hoop anderen. Waarschijnlijk was ik de enige die durfde te praten en schreeuwen dus bleef ik dat doen. "Wat is hier de bedoeling van!" riep ik naar de man die met een brede grijns naar ons keek.
Anoniem
Wereldberoemd



Stan:

De man kwam niet veel later terug en begon te grijzen. Eindelijk kon ik wat beter zien en zag dat de man er niet al te fris uit zag. Weer kwam er een golf smerige stank door mijn neus binnen en hoorde het meisje weer roepen. "Ze geven toch geen antwoord!" riep ik terug. De vorige keer had ze niets terug gezegd, dat kon ik goed begrijpen. Ondertussen probeerde ik de ketting los te maken met mijn gaven, maar het lukte op één of andere manier niet. Even keek ik naar mijn handen, er was niks vreemds aan te zien. Weer probeerde ik het, weer niks. De man sprong toen van de trap af en keek rond, schopte tegen enkele lichamen die nog op de grond lagen. Waarschijnlijk waren die flauwgevallen of erger. 
Lisanne1105
Karaoke-ster



Alexandra 

Ik zette voorzichtig mijn handen voor me neer en steunde erop terwijl ik probeerde op te staan. Voor een seconde leek het te lukken, maar al gauw raakte ik met mijn lichaam weer de koude en natte grond. Zacht verliet een kreet van pijn mijn mond, maar ik moest sterk blijven want ik zou hier niet sterven. "Vertel ons tenminste waar we heengaan" zei ik iets rustiger tegen de man. Eindelijk kreeg ik een antwoord, maar helaas kon ik er niet veel mee "Een eiland" had de man lachend gezegd.
Anoniem
Wereldberoemd



Stan:

Goed, we gingen dus naar een eiland. Great, ik hielt al niet zo van, al dat mysterie gedoe. De man liep al snel weer weg en sloot het luik wat daarnet open was gegaan. Weer probeerde ik de ketting rong mijn enkel los te krijgen en weer geen succes. Waarom lukte het niet? Waarom kreeg ik het metaal niet los? Veel vragen spookten door mijn hoofd heen nu. Normaal kon ik elk metaal soort vervormen, maar deze kreeg ik niet. Oh wacht, ik voelde al iets. Langzaam maar zeker voelde ik het metaal in mijn hand veranderen. 
Maar al snel werd de luik weer geopend en kwamen er meerdere mannen naar beneden, elk hadden wat sleutels bij zich en begonnen de jongens en meisje mee te nemen naar boven.
Lisanne1105
Karaoke-ster



Janice 
Ik voel hoe ik hardhandig door iemand word meegetrokken die zachtjes in mijn oor fluistert "Ik heb op jou gewed." Bang kijk ik de man aan en gedachtes schieten door mijn hoofd. Waarom werd er gewed en waarvoor werd er gewed. Ik slik en dan zie ik een eiland een eindje verderop. Ik zie een stuk strand, bos en voornamelijk veel rotsen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en besef dat ik kan ontsnappen als ik dat zou willen en dan zou ik gewoon tussen de rosten gaan zitten wachten totdat ze de zoektocht zouden opgeven als ze al zouden gaan zoeken. Een man verteld ons dat we moeten gaan vechten tot de dood met onze gave's totdat een 1 winnaar is die dan gewoon weer tussen de mensen mag gaan leven zolang we ons dan maar niet voortplanten. Vechten, dood, maar 1 winnaar. Ook krijgen we te horen dat we de rest van deze dag hebben om voorbereidingen te treffen en morgenochtend tijdens zonsopkomst zullen we een kanonschot horen en dat is het teken dat de slachtpartij mag beginnen.
Anoniem
Wereldberoemd



Stan:

Het duurde niet lang of we mochten het schip verlaten. Eenmaal buiten kregen we nog wat geroepen en daar werden we hardhandig van de boot af gegooid waardoor we door het water naar het eiland moesten. 
Zeiknat aan gekomen op het eiland keken we even met zijn allen richting het schip, maar toen er kanonschoten werden gelost en brak de hell los. Zelf probeerde ik nu zo snel mogelijk eerst tot veiligheid te komen om wat dingen uit te vogelen in mijn hoofd.
Zo snel ik kon, rende ik verder het strand op en ging ergens in een boom zitten. Iedereen rende blind het bos in onder mij door. Gelukkig had nog niemand mij opgemerkt en ging zo goed zitten dat niemand mij zag. 
Rustig begon ik alles op een rijtje te zetten en op adem te komen. Ik had nog net een stuk metaal meet kunnen krijgen van de kettingen die ik tevoorschijn haalde en vormde dat stuk in een dolk, begon daar mee te spelen en keek voor mij uit.
Op zich was dit een prachtig eiland, maar waarom ze het eiland voor dit soort dingen gebruikte, dat wist ik niet.
In de verte hoorde ik luide kreten, geschreeuw en nog meer dingen. Het klonk alsof het afslachten al begonnen was.
Lisanne1105
Karaoke-ster



Janice begon gelijk naar het bos te rennen en paste haar survivaltips toe die ze had geleerd tijdens scouting. Ze keek rond en zag de juiste spullen om later als fakkel of voor een kampvuur te gebruiken. Toen besloot ze maar in een boom te gaan zitten totdat het iets rustiger op het eiland zou worden want ze kon nu al harde schreeuwen en pijnkreten horen. Vlug hees ze haarzelf omhoog aan de takken die hoger dan haar waren en zocht steun bij de takken onder haar. Af en toe gleed ze bijna uit, maar ze was uiteindelijk blij dat ze niet opgegeven had. Het eiland waar ze nu een goed overzicht van had was echt prachtig en ze had hier heel goed kunnen genieten als ze elkaar hier niet hoefden te vermoorden. "Niet afdwalen Janice" mompelde ze zachtjes en ze probeerde alles op een rijtje te zetten wat er was gebeurd. Ze werd wakker met allerlei anderen op een schip, 1 of andere weddenschap en nu de slagpartij. Het was overduidelijk dat alleen gestoorde mensen dit zouden bedenken.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld