Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Angels and Demons-ORPG

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Wij weten, jullie niet...

Mijn personage en begin:

Naam: Chayenne Petrovic
Leeftijd: Ze lijkt 17 maar is in het echt al ouder
Innerlijk: Chayenne is een geduldig meisje, erg liefdevol. Ze kan soms wel van dingen genieten, ze wordt ook vrolijk van de natuur om haar heen. Ze is steeds behulpzaam ook al weet ze van al het kwaad dat er bestaat. Ze is best wel stil soms.
Uiterlijk:

Extra: Chayenne is een engel, haar vleugels zijn een stukje groter dan zijzelf, ze zijn puurwit en zacht. Eerder donzig zelfs.

Mijn begin:

''Dus, je weet wat je te doen staat?'' Vroeg Luciël, een boodschapper-engel die Chayenne verteld had over haar opdracht. Haar vleugels wiekten zachtjes zoals altijd als ze in de Hemel was. ''Ja, dank je Luciël.'' Zei ze vriendelijk en hij glimlachte naar haar. De poort opende met een zacht piepend geluid van de eeuwenoude scharnieren. Het had erger kunnen zijn als je je bedacht hoe oud de poort eigenlijk al was. ''Veel geluk.'' Zei Luciël nog en ze had het gevoel dat ze dat wel zou nodig hebben. Ze liet haar grote witte vleugels spreiden en liet zich voorover vallen. De val zelf zou nog lang duren, dat wist ze, ze had het ooit gezien bij iemand anders maar nu , nu deed ze het zelf. De wind streelde door haar haren tijdens de val, alles was zo onnoemelijk stil. Tot ze uiteindelijk op de aarde viel. Ze viel gelukkig welzacht.
Na een tijdje opende ze haar ogen weer en zag ze dat ze in een mooi bos was beland. Maar goed ook want ze wou niet dat iemand haar gezien zou hebben. Ze strekte haar op dit moment pijnlijk vleugels even tot de pijn verdween en verstopte haar vleugels toen. Ze wist hoe mensen konden reageren op vleugels zoals de hare. Ze wist dat ze naar school zou moeten om haar taak uit te kunnen voeren. Ze zou een meisje dat het verkeerde pad op geraakt was weer het goede pad op moeten krijgen. Ze wist nog niet helemaal hoe ze dat aan zou pakken.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
[ Het is wat lang en de Nederlandse grammatica is niet zo goed dat weet ik. Maar ik had het eerst in het Engels getypt aangezien ik dat fijner vind voor mezelf en had het vertaalt in Google Translate. Dus vandaar. En sorry dat het zo lang is, ik ben gewoon erg gedetailleerd in die dingen. cx ]

Basic dingen:

Naam: Noki Nakano
Geslacht Man
Huidskleur: Pale
Littekens: Hij heeft een klein litteken gaan over zijn lippen aan de linkerkant.
Leeftijd: 17 [praktisch gesproken, hij is 300 jaar oud. Maar dat is alleen als hij is in zijn eigen wereld. Niet wanneer hij op de aarde is. Dan is zijn leeftijd 17. Maar hij kijkt ook als iemand die leeftijd is 17. Behalve zijn lengte.]
Lengte: 1.52 centimeter.
Oogkleur: Grote heldere rood gekleurde ogen.
Haarkleur: Zijn haar is helder licht-blauw gekleurd. De meeste mensen denken dat hij haar heeft een iets van een vreemde kleur, hetzelfde geldt voor zijn ogen, maar ze alleen niet weten dat hij een demon en is dus niet uit de wereld.]
Gezicht: Zijn neus en wangen zijn vol met sproeten.
Race: Demon

Wat zijn haar eruit ziet:

Zijn haar is wat prickley.His haar loopt over zijn oren om de nek van zijn hals. Zijn haar is langer aan de rechterkant. Het loopt net voorbij zijn rechter schouder. Een stuk van zijn haar op zijn voorhoofd is een beetje langer en loopt net iets meer dan een stuk van zijn neus. Aan de rechterkant van zijn gezicht, de linkerkant en de rechterkant, twee sloten stok uit en lopen over zijn wang een beetje.

Hoe zijn outfit eruit ziet:

Hij draagt een zwart gekleurde muts. Hij heeft wel een staart en hoorns, maar zijn staart wordt verborgen in zijn spijkerbroek, verbonden met een riem op zijn linkerbeen. Anders zou hij gek de mensen uit door zo'n vreemde zaak achter hem. Zijn hoorns zijn meestal verborgen vanwege de beanie. Natuurlijk, er steekt een beetje uit. Maar het lijkt net als dat dat is hoe het is ontworpen. Het ziet er net als hij een muts met een soort van twee katten oren. Hij draagt een zwart en grijs geruite blouse, zwarte skinny jeans, met een aantal bezuinigingen op het, het is het ontwerp, en sommige rood gekleurde sneakers.

Hoe is Noki graag ?:

Hij is een nogal humeurig persoon. Maar dat betekent niet dat hij is onvriendelijk. Hij praat niet veel met mensen die hij kent nauwelijks. Dat is de reden waarom hij is meestal alleen, omdat hij niet de tijd om te weten te nemen of krijgen om een persoon te weten. Hij sluit meestal volledig uit wanneer iemand hem te praten. Hij wil ook niet dat anderen om hem te kennen goed. Omdat hij geen mens vertrouwt zo snel. Dus hij zal ook zijn naam niet gemakkelijk zeggen. Maar als je aardig voor hem, en loopt niet van, terwijl amper binden om hem te leren kennen, zou hij waarschijnlijk zijn interesse. Whevener hij opengesteld voor u, kan hij heel vriendelijk, en misschien soms een beetje kinderachtig.Hij laat alleen zijn horens en staart whever niemand is rond, omdat hij niet echt leuk om ze te verbergen. Of wanneer de andere persoon al wist dat hij een demon, zou hij laten zien, alsmede wanneer hij is rond met de andere. Maar alleen als hij thuis is, dus niet als hij op straat of in een winkel of met iemand die hij nog niet weet.

Achtergrond:

Wanneer hij in de hel, de enige plek waar hij echt leeft was, dat hij een of andere manier vast kwam te zitten tussen de Hel en de Aarde. Hij belandde op aarde. Maar hij kon niet meer terug naar de hel te komen of vond zijn weg terug. Het was bijna gewoon onmogelijk. Vreemd genoeg, hij hield zijn staart en hoorns. Op het eerste dat hij niet wist dat de menselijke taal, maar terwijl ze op de aarde maanden langzaam begon hij om het te leren. Hij is nu al voor als een en een half jaar op de aarde, nog steeds niet een weg terug naar zijn eigen plaats gevonden. Hij heeft nooit echt dicht bij een mens, maar zodra hij deed. Hij kreeg in een relatie met die persoon, maar hij niet wilde om hem te laten weten dat hij een demon, en dus had een staart en hoorns, om wat voor reden. Hij was bang voor de andere om hem te verlaten. Wat uiteindelijk gebeurde. Hij had de andere vertelde hij was een demon en had een staart en hoorns, maar de andere immidiatly brak met Noki. Die echt maakte hem kapot. En dus zou hij niet meer te krijgen in een relatie zo snel. Omdat hij hield na de andere, niet alleen wilde door de andere gelaten worden, de andere kreeg uiteindelijk ziek van hem en zo kreeg in een gevecht met hem, die Noki veroorzaakt dat litteken op zijn linker lip. Als iemand vraagt over, heeft hij liever niet over praten.

Noki:

Hij liep zuchtend en mopperend door de straten van zijn buurt. Hij was op weg naar school. Het was pas zijn eerste dag maar hij leek totaal niet geïnteresseerd te zijn en hij leek niet eens zenuwachtig. Het was wel raar, een demon die naar school gaat. Maar het moest wel. Hij zag er uit als een zeventienjarige puber en het zou raar zijn voor de mensen op deze aarde als ze ervan wisten dat hij op de een of andere manier niet naar school ging. Ook was het beter voor hem, om zijn reputatie op deze aarde te verbeteren. Hij zou er meer van leren hoe alles werkt, hoe de mensen zijn. En alsnog, hij zou hier nog wel een tijdje vast zitten aangezien hij op de een of andere manier niet meer terug kon naar zijn eigen wereld. Hij zelf wist daar niet eens de reden van. Al een paar maanden zat Noki hier vast en langzamerhand begon hij deze wereld meer en meer te haten. Hij hield niet van mensen. Hij haatte ze zelfs. Ze irriteerde hem en zo probeerde hij zoveel mogelijk uit hun buurt te blijven en geen vrienden te maken. En als hij dit wou, als hij niet in de buurt van mensen wou zijn, dan was naar school gaan een slechte oplossing.

''Waarom had ik zelf besloten om überhaupt naar school te gaan?..''

Mompelde Noki in zichzelf. Zoals gewoonlijk droeg hij zijn zwarte muts, welke ervoor diende dat anderen zijn zwarte horens niet konden zien. Ook droeg hij zijn riem. Maar niet om zijn broek zodat zijn broek niet af zou zakken, maar om zijn been zodat zijn staart vastgebonden zat tegen zijn been en niet uit zijn broek zou steken en dus anderen zijn staart konden zien.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Het eerste wat Chayenne nu moest doen was de school vinden. Ze wist dat ze haar in de buurt hadden gedropt hadden maar ze kende hier niets. Ze wist alleen hoe het er vanuit de lucht uit zag. Ze zou dus terug de lucht in moeten. Lucïel had al ervoor gezorgd dat ze ingschreven was in de school. Daar moest ze zich dus ook geen zorgen meer over maken. Ze spreidde haar vleugels uit, het voelde als een verlichting voor haar. Haar grote vleugels begonnen langzaam te wieken en ze voelde zichzelf van de grond komen. In een mum van tijd was ze al hoog boven de toppen van de bomen van het bos uitgekomen. Het voelde zalig om in de lucht te zijn. Maar daarvoor deed ze het nu niet. Ze vloog nog wat hoger zodat ze een vollediger overzicht kreeg van wat er onder haar te vinden was en niet zo ver er vandaan zag ze de school al liggen. Ze bekeek zichzelf even. Lucïel had er blijkbaar ook al voor gezorgd dat ze tijdens haar val normale kleren had gekregen.
Als een pijl uit een boog schoot ze schuin naar omlaag naar de minst dichtbevolkte plek zo dichtmogelijk bij de school zodat ze gewoon een hoekje om moest wandelen. Ze landde zacht en geruisloos met haar voeten op de grond. Ze keek even zuchtend om zich heen om te zien of iemand haar had gezien maar buiten 1 half-bewusteloze junkie had niemand haar gezien. Zelfvoldaan begon ze verder de lege straat uit te wandelen en zoals ze al dacht was om de hoek de school te vinden waar ze vanaf nu leerling was. Ze had alles al wat ze moest hebben en zoals ze gehoord had zouden er waarschijnlijk genoeg mensen zijn die haar wilden rondleiden aangezien engelen nu eenmaal veel aantrekkingskracht hadden op mensen.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
Na een aantal minuten kwam Noki eindelijk aan bij zijn nieuwe school waar hij nu als leerling was. Hij stond voor de ingang van de school. De deuren stonden wijdopen en sommige andere studenten liepen langs hem heen om het rote schoolgebiouw in te lopen. Hij keek de hal in, waar hij veel andere studenten zag rondlopen. Tegen de grijs gekleurde muren stonden grote blauwe kluisjes.

''Hm? Waar dienen die voor?..''

Mompelt Noki nogmaals in zichzelf. Hij wist nog niets over deze wereld. Hij was er dan wel al een aantal maanden, maar aangezien hij /bijna/ nooit met iemand praat, leert hij ook niets van die ander. Noki hield er niet van om met anderen te praten, zeker als het mensen waren, welke hij het meest verafschuwde, en dus probeerde hij afstand te houden. Zijn zwarte rugzak hing over zijn rechter schouder. Hij stond daar in die deuropening wel voor al een aantal minuten zonder een stap verder te zetten.

''Loop eens door!''

Riep een onbekend iemand die langs hem liep, dat persoon was waarschijnlijk ook een van de studenten in deze school. Maar het leek Noki niet eens te boeien. Het leek zelfs alsof hij de ander niet eens tegen hem hoorde praten aangezien hij niet opzij keek, maar gewoon voor zich uit bleef staren en een diepe zucht uit zijn mond liet verdwijnen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ze zuchtte even toen ze voor het grote gebouw stond dat haar nieuwe school werd. Ze keek om zich heen. Het bruisde hier precies wel van leven. Ze zou gemakkelijk genoeg haar doel moeten vinden. Maar eerst aclimatiseren. Ze nam de mensen om zich heen in zich op. Ze voelde een siddering langs haar ruggengraat die vertelde dat ze niet de enige niet-sterfelijke was, maar ze achtte er maar niet te veel aandacht aan. Ze zuchtte even zacht. Ze hoorde een jongen naar haar fluiten dus keek ze even om. Ze zag in zijn ziel dat hij een aansteller was dus keek ze hem met een dodelijke blik aan en liep verder maar express zo aantrekkelijk dat hij niet anders kon dan haar nakijken.
Ze zag in de verte een jongen met blauw haar. Ze vond het wel even raar maar mensen waren nu eenmaal soms raar. Dat had ze nu ook al wel geleerd. Het meisje dat ze zocht had rood haar, knalrood haar dus dit was nog niet eens erg raar voor haar. Ze richtte haar aandacht weer op haar doel en ze stapte door de deur waar de jongen had gestaan. Blijkbaar was dat de ingang dus moest ze er wel door . Ze zocht dan maar meteen naar het kluisje dat blijkbaar de hare zou zijn en zuchtte even toen het moeilijker leek te zijn dan verwacht om het kluisje te vinden. Daar, daar was haar kluisje en daar stond het roodharige meisje. Leuk om zo naar haar doel 'toegezogen' te worden zoals ze dat altijd noemde.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
Noki keek even opzij wanneer hij een ander meisje langs hem zag lopen, daarna wanneer ze weer weg was keek hij gewoon weer voor zich uit.

''Hm.. Ik denk dat ik maar opweg moet gaan naar mijn klas nu..''

Hij loopt de hal door, opzoek naar een tafel of stoel waar hij voor een kort moment zijn tas op kon zetten om daarna zijn rooster eruit te pakken. Want natuurlijk wist hij nog niet uit zijn hoofd welke lessen hij had, en in welke lokalen dat waren. Na ongeveer twee minuten rondlopen door de drukke hallen van de school, vol met studenten en leraren, cond hij eindelijk een kleine houten tafel die tegen de grijze muur aanstond. Hij liep er op af en zette vervolgens zijn tas erop neer, pakte de rits vast met zijn dunne blanke vingers en opent dan zijn tas. Hij moet even rondzoeken aangezien zijn tas vol zat met boeken en andere troep. Uiteindelijk vond hij het papierje wat zijn rooster voor moest stellen en haalt het uit zijn tas, vouwt het open, aangezien het dichtgevouwen was, en houdt het voor zijn gezicht.

''Natuurkunde?''

Mompelt hij in zichzelf. Hij had geen flauw idee wat dat zogenaamde 'natuurkunde' wel niet voor moest stellen, maar haalde zijn schouders op. Hij keek nog even het blad door, bekeek naar welk lokaal hij moest en propte dan het papiertje weer terug in zijn tas, deed het dicht en liet zijn tas weer hangen over een schouder.

''Lokaal 2L..? En waar moet dat dan wel niet zijn?..''

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Chaeyenne liep naar het kluisje toe en luisterde ondertussen naar wat het meisje aan het zeggen was tegen een vriendin van haar. Na een tijdje keek ze op haar rooster. ''Natuurkunde.'' Stond er op en ze zuchtte even. ''Ah, heb je ook natuurkunde nu schat?'' Vroeg een jongensstem en ik keek op. Het was die jongen van daarstraks. ''Jammer genoeg voor jou wel ja.'' Zei ze nu en zag nu pas hoe meer ze hem van zich af probeerde te schudden hij achter haar kwam. ''Waar is dat?'' Vroeg ze nu met een zucht. ''Ah, zo hoor ik het graag, volg me maar.'' Zei hij. ''Dus natuurkunde hé?'' Vroeg hij terwijl ze voorbij een jongen met blauw haar liepen , ze knikte dan maar met een zucht. ''Volgens mij is het dan vandaag je geluksdag want dan zit je waarschijnlijk in mijn klas.'' Zei hij nu en ze verbaasde zich erover hoe sommige mensen zo vol van zichzelf konden zijn.
De jongen sloeg zijn arm om haar schouders heen. ''Dag zou ik maar niet doen als ik jou was.'' Beet ze hem zachtjes toe en hij haalde zuchtend zijn arm weg. Op dit moment vond ze die aantrekkingskracht die ze op mensen had nogal irritant, zeker als het haar mensen als hem bracht. Ze hoopte gewoon dat ze hem op een bepaald moment zou kunnen irriteren zodat hij haar met rust liet. Al snel kwamen ze aan bij het lokaal. Er zaten al wat mensen. Hij ging ergens zitten en klopte zachtjes op de stoel naast hem maar dat negeerde ze en ging gewoon aan een andere lege bank zitten waar snel genoeg iemand 2ou komen zitten. Zolang hij , haar plotselinge stalker, het maar niet was.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
Toen datzelfde meisje van zojuist langs hem liep, samen met een andere jongen, had hij gehoort dat hun ook natuurkunde hadden. Dus hij besloot dan maar achter hen aan te lopen. Hun zouden hem vast naar ht goede lokaal leiden. Wanneer hij achter hen aan liep, maar verder geen aandacht aan hen toonde, keek hij wat om zich heen. Sommige studenten keken hem raar aan. Kwam het door zijn gezicht? Kleding? Oogkleur? Haarkleur? Waarschijnlijk die laatste twee. Maar het leek gewoon alsof hij zijn haar in een fel blauw gekleurde kleur geverfd had, en dat hij gewoon fel rode contactlenzen droeg. Maar Noki toonde ook geen intresse aan hun, ook gaf hij er niet eens aandacht aan en keek hen niet eens aan.

''Het is wel een groot gebouw..''

Mompelt hij dan weer zachtjes in zichzelf wanneer hij nog steeds de andere twee volgde die voor hem liepen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Als ze zaten zuchtte ze even en wachtte op de anderen om binnen te druppelen. Haar vleugels deden zeer in haar rug. Ze wou ze vrij laten maar dat ging niet. Mensen mochten niet af weten van engelen. Een andere jongen zat naar haar te glimlachen. Zijn ziel zag er wat normaler uit dus glimlachte ze even vriendelijk terug en zuchtte dan als de jongen met het blauwe haar ook het lokaal binnen kwam. Zijn ziel kon ze niet zien. Hoe kon dat nu? Was hij misschien niet gelovig dan? Dat kon zelfs al geen uitleg zijn voor dat feit. Och ja, wat maakte het nu uit. Ze richtte haar aandacht op het bord vanvoor. De leerkracht kwam nu het lokaal binnen. Iemand ging langs haar zitten maar ze zag niet wie. Alleen voelde ze alweer de siddering in haar rug zoals daarstraks. De leerkracht begon dan eerst maar met zichzelf en zijn vak voor te stellen aan de klas. Ze had ooit engelkunde gehad, het leek wel een beetje hetzelfde, alleen dan op mensenniveau en dus niet het bovennatuurlijke.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
Noki keek zuchtend wat rond in het lokaal wanneer hij binnen liep. Bijna alle tafels waren al bezet. Hij spotte toen een plekje achter datzelfde meisje van eerst. Gelukkig zag hij er een lege plek naast de tafel daarnaast, dus hij had de kans dat hij dan alleen zou zitten. Tenzij er nog meer klasgenoten binnen zouden komen lopen. Langzaam loopt hij op de tafel af, hangt zijn zwarte rugzak over de rug van de stoel en laat zich vervolgens op de stoel neerploffen. Zijn tafel stond naast een groot raam, dus hij had geluk dat hij tijdens de lessen door uit het raam kon kijken. Maar hij moest natuurlijk ook wel opletten. omdat hij nog niets veel, bijna niets, wist van deze wereld, kon hij zulke lessen wel gebruiken om meer te weten kunnen komen over wat er in deze wereld omgaat. Hij plukte wat aan een lok van zijn haar wat uit stook uit zijn beanie en zijn neus kietelde en verder toonde hij niet erg veel aandacht en keek maar wat rond in het lokaal waar hij op het moment in zat. Hij inspecteerde zijn andere klasgenoten. Was dit hoe het was op school?..

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen ze toch even omkeek bleek het het meisje van haar opdracht te zijn. ''Kijk, ik kom hier alleen maar zitten omdat die knul daar m'n plaats ingenomen heeft hoor.'' Zei het meisje dat naast haar zat wijzend op de jongen met het blauwe haar. ''Oh, oké.'' Zei Chayenne nu en zuchtte even. ''Ik ben Chayenne.'' Zei ze nu met een klein glimlachje. ''Ilse.'' Zei het andere meisje alleen maar en richtte een blik op de jongen met het blauwe haar. ''Who the is dat eigenlijk?'' Vroeg ze nu lichtelijk geïrriteerd. Chayenne haalde even haar schouders op maar toch had ze het gevoel dat er iets in hem was dat ze herkende, dat raar was en misschien nog niet zo goed ook. De leerkracht begon dan maar met de les. Ze zag het meisje nog snel een kauwgum in haar mond steken en ze zag ook hoe de jongen met het blauwe haar de hele tijd maar aandacht had voor alles buiten en zijn haar. Was iedereen hier dan zo raar of was zij gesoon het buitenbeentje op deze school. ''Maak je maar geen illusies hoor, hij heeft geen oog voor jou, alleen voor z'n haar. Zou ik ook maar hebben met zo'n haarkleur.'' Fluisterde Ilse die langs Chayenne zat. ''Waarom denk je dat ik zou willen dat hij oog voor me had?'' Vroeg Chayenne nu fluisterend en Ilse zuchtte schouderophalend.

Tsukishima
Internationale ster

Tsukishima schreef:
Noki zuchtte diep en keek maar verveeld wat rond in het lokaal. Dan merkte hij dat er twee meisjes hem aankeken. Het ene meisje met het bruine haar kwam hem wat bekend voor. Was het omdat hij haar eerder gezien had hier op school? Ja, ja dat was het wel. Vanochtend nog. Alleen.. Er was ook iets anders wat hij van haar herkende, maar hij kon er maar niet op komen wat datgene was. Hij haalde toen zijn schouders maar op en bleef de twee aanstaren. Geen emotie was in zijn gezicht te zien. Hij staarde ze alleen maar aan, niets anders. Zijn handen leunde op zijn achterhoofd en zijn felblauwe haren waaide wat door de wind van een van de ramen die openstonden in het lokaal.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld