Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft marxke

First
Internationale ster

First schreef:
Ik: Tyler Oliver Parker
Jij: Meisje + begin verhaal

Tyler is een jongen van 19 jaar. Hij dacht vaak eerst aan anderen voordat hij naar zichzelf keek, waardoor veel mensen hem mochten en hij veel vrienden had. Hij studeerde en was erg perfectionistisch vandaar ook dat hij ijdel was. In ruil hiervoor kreeg hij wel weer veel aandacht van meiden. Tyler was ook een echte levensgenieter die niet terugdeinsde voor iets spannends. Je zou kunnen zeggen dat hij alles voor elkaar had, dat was ook zo, Tyler hield van het leven. Totdat zijn ouders stierven

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather keek met haar doffe, vermoeide ogen door het raampje naar buiten op een grijs saai uitzicht. De stad waarin ze zich bevond, omdat haar vader het nodig had gevonden hier op een voor haar jonge leeftijd naar toe te verhuizen, stond bekend als saaie, vochtige arbeiders stad. Met haar bleke huid met rode vlekjes en veel sproetjes had ze hier dan ook erg opgevallen. Dat was Heather zwaar gevallen, het pesten, het ontzettende vervelende gedoe van mensen om zich heen had haar een eenzaam en stil meisje gemaakt, terwijl ze eigenlijk heel uitbundig en behoorlijk brutaal was. Ze had het afgeleerd, wat ze jammer vond.. nu tekende ze, mits ze inspiratie vond, iets wat in deze stad onmogelijk leek. Ze zuchtte, een hoestje was het meer, het kwam door het roken in haar opstandige puberjaren, ze had er destijds alles aan gedaan om haar vader dwars te zitten, maar van het hoestje als het ergens benauwd was, was ze nooit meer afgekomen. De saaie witte muren van haar kamer kwamen op haar af en ze hees zich met alle moeite die in haar lichaam zat overeind, om naar de deur te lopen.

First
Internationale ster

First schreef:
Tyler liep vanaf het station de stad in. Grote torens met stinkende gassen doemde op uit de mist eromheen. Tyler gruwelde even. Hij had afgesproken met een vriend van een vriend, die vertelde nog wel werk te hebben. Tyler had nadat hij dit hoorde meteen zijn spullen gepakt en was meteen de trein in gegaan richting Amsterdam. Hij had nu al een maand of 5 zijn huur niet betaald en al tig klachten gekregen van zijn huisbaas. Telkens kwam hij met hetzelfde excuus: 'Mijn ouders zijn op vakantie en kunnen het geld nu niet overmaken. Binnenkort stuur ik het je, met nog wat extras erbij. Het werkte. Wist de huisbaas veel.
Tyler hoopte dat hij snel een baantje ergens kon vinden waarmee hij veel geld kon verdienen. Niet dat hij nog niet op zoek is geweest, maar tevreden met een baantje was anders. In het begin probeerde Tyler nog verder te gaan met zijn studie. Een bijbaantje in het weekend en doordeweeks op woensdagavond, maar het was niet veel. Tyler was te jong om als een echte volwassene betaald te worden dus zat hij alsnog te kort in zijn geld. Het geld van zijn ouders raakte op en werd maar niet aangevuld. Ook de van de studiefinanciering waren niet genoeg om van te leven. Tyler had het moeilijk, stopte met school én met werken, en liep nu in een gruwel stadje onderweg naar een man die hij nooit eerder gezien had, met zijn laatste hoop op geluk en overleven.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather liep de trap af, die kraakte onder haar gympjes en de woonkamer in. Even had ze gehoopt dat de kale woonkamer gevuld zou worden met haar vader's aftershave, zijn koffer en zijn warme stem, maar hij was zoals altijd leeg. Haar vader was altijd onderweg en wist niet eens meer hoe oud Heather nu was, ze had een tijdje baby sitters gehad, maar toen ze 17 was was geworden die de deur uit gegooid. Ondertussen was ze net 19, al zag ze er nog steeds uit als net 17 zonder make-up, en leefde ze al 2 jaar helemaal alleen. Ze had amper vrienden, behalve 1 jongen... maar die studeerde nu in Engeland en geld om er heen te vliegen had ze niet. Hoewel haar vader veel verdiende, had Heather niet veel maandelijks zakgeld, genoeg om de huur van het appartementje van te betalen en te eten, maar luxe dingen waren er niet bij. Ze had een versleten spijkerbroek aan die tot aan haar navel kwam, met daarin een wit blousje en een oversized gebreid vest erover heen. Het was vast te warm voor buiten, maar Heather liep niet graag onbedekt door de stad. Ze opende de deur en kwam erachter dat het helemaal niet te warm was, dus pakte ze de sleutel, trok de deur achter haar dicht en drukte op de play knop van spotify, zodat de muziek door haar oortjes kwam. Ze had nog geen idee waar ze heen zou gaan.

First
Internationale ster

First schreef:
Na een paar minuten over een slecht betegeld pad gelopen te hebben zag Tyler een café in de verte op de hoek van de straat. 'Café Prückel.' 'Dit moet het zijn.' Mompelde hij binnensmonds tegen zichzelf. Hij liep naar binnen en keek om zich heen. Zijn zwarte tas legde hij op tafel. Hij was te vroeg, maar dat vond hij fijn. Hij bestelde een koffie en keek naar buiten. Hij verbaasde zich over de stad. Alles leek grijs en grauw, dit vooral doordat er veel gassen de lucht in gepompt werden. Tyler bedacht zich dat het hier waarschijnlijk altijd mistig zou zijn. Dat moest haast wel. Wat voor baan zou hij hier nu weer aangeboden krijgen? Toch niets in een fabriek? Of het moest héél goed verdienen. Tyler zag zichzelf niet voor zijn leven lang in een fabriek werken. Hij was nog jong en wilde nog veel van de wereld zien, maar dat kon alleen als hij voldoende geld had om te reizen en dat had hij op dit moment nog niet bijna.
Nog steeds naar buiten kijkend zag Tyler een meisje voorbij lopen. Ze viel op tussen het arbeidsvolk. Ze was het eerste meisje dat hij hier had gezien. Ze zag er verdrietig uit, alsof er net iets ernstigs is gebeurd.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather had de vreemde gewoonte om altijd bij alle ramen naar binnen te willen kijken. Ze haatte oog contact met mensen, maar het staren naar mensen gaf haar een klein beetje het gevoel van controle, van onder de mensen zijn. Ze glimlachte even bij het cafe op de hoek van de straat, waar altijd iedereen zijn zorgen kwam vergeten, een feestje kwam vieren of voetbal kwam kijken en merkte een jongen op die hier niet vandaan kwam. Net als zijzelf, zag hij er niet uit als een arbeider, hij was geen volk van hier en meteen vroeg Heather zich af wat hij daar binnen deed, zou hij vrienden hier hebben? Uit pure nieuwsgierigheid ging ze op een bankje in het parkje tegenover het cafe zitten, het was een van de weinige plekken waar ze zich vrolijker voelde, omdat het groen en de geur van gras en bloemen hier nog door de smog van de industrie heen kwam. Ze haalde diep adem, zette haar muziek harder en staarde naar de vreemde jongen.

First
Internationale ster

First schreef:
Tyler zag haar weglopen richting een parkje. Of ja, als je het een park kan noemen. Aan het begin van het park ging het meisje op een bankje zitten. Ze keek naar hem en hij keek terug. Toen ze oogcontact maakten zag hij haar gezicht wegdraaien. Tyler vond het schattig.
'Jij moet Tyler zijn.' Met een bof zette een dikke man van een jaar of 40 een grote zakelijke tas op tafel. Zijn lichaam zat vol met tatoeages en de man had een stoppelbaard. Hij zag eruit als iemand waar je beslist geen ruzie mee zou willen.
Een beetje overrompeld stond Tyler op en gaf hij hem een hand. 'Hallo Meneer, ik ben Tyler.' Telaat bedacht Tyler zich dat de man dit natuurlijk al wist. Met een dom gevoel ging hij weer zitten. 'Zo, ik hoorde dat je werk zocht?' 'Dat klopt meneer.' De man ging tegenover hem aan tafel zitten en bestelde een cola light. De man begon te vertellen over een baan waarbij Tyler klussen voor hem zou doen en hij hem een kapitaal betaalde. Het zou makkelijk beginnen met kleine bedragen, maar wanneer hij er beter in zou worden, zouden er moeilijkere klussen. Het klonk logisch. Tyler zei dat hij het wilde en tekende een overeenkomst die de man uit zijn tas haalde. De man klonk zakelijk en Tyler geloofde hem. Hij zou nu eindelijk genoeg geld verdienen.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather keek naar de man met de tatoeages waarmee de jongen in het cafe zat. Ook hij was niet een bekende uit de stad hier.. hij vroeg zich af wat de vreemde mannen hier deden en waarom. Ze lachte even om het feit dat ze iemand zomaar aan het bespieden was, maar verschool de glimlach al snel achter haar inmiddels opgetrokken benen en knieen. Hoe lang zouden ze al binnen zitten? Ze had haar muziek wel op staan, maar kreeg het verloop van de nummer amper mee. Het had net zo goed 5 als 15 minuten kunnen zijn nu, of zelfs wel 55. Het was haar allemaal onduidelijk. Ze wilde weten wie hij was, wat hij deed, waarom hij hier was en most of all.. waarom hij steeds terug keek? Ze was niet echt knap, ze was niet echt slim en ze stond hier bekend als een weirdo, dat waren niet echt eigenschappen waar iemand op viel toch?

First
Internationale ster

First schreef:
Tyler wierp een laatste blik naar buiten terwijl hij de hand van de man schudde. Ze zat er nog steeds. Ze had mijn aandacht en liet hem niet los. Iets dat niet veel vaker gebeurde.
'Je hoort nog van me.' 'Komt goed.' Tyler kijkt vol vertrouwen naar de man die hem een knikje geeft. Voor hij weg loopt haalt hij een briefje van vijftig uit zijn portemonnee en legt deze op tafel. Tyler blijft nog even, zoals afgesproken, zitten en als de man uit het zicht is, wisselt hij het briefje van vijftig met een briefje van tien uit mijn portemonnee. Dit zou ook genoeg moeten zijn voor de koffie en de cola.
Hierna stond hij op en liep het café uit. Vastberaden stak hij de straat over richting het meisje. Stilletjes kwam hij naast haar zitten. Hij zag dat ze muziek in had dus besloot nog even niets te zeggen.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather keek opzij naar de jongen en er kwam een blosje op haar wangen, maar ze haalde de muziek niet uit haar oren.. dat zou namelijk betekenen dat ze zouden moeten gaan praten, dat ze iets moest zeggen en ze had geen idee wat ze zou kunnen zeggen, willen zeggen.. geen flauw idee. Haar hart klopte wat harder, ze was nerveus, ze had niet veel contact met mensen en van dichtbij zag je pas echt hoe knap de jongen was.. en dan zijn aftershave, hij rook heerlijk... of was het zijn deo? Ze kende alleen maar oude mannen die er zo verzorgd bij liepen, de grote bazen van fabrieken en zo.. zou hij rijk zijn? Ze wilde niet weten of hij rijk was, want geld was iets waar iedereen hier op aaste en dat wilde ze zelf niet zijn, geld maakte niet gelukkig.. maar toch.. hij zag er zo rijk uit?!

First
Internationale ster

First schreef:
*Of ze wilt niet met me praten, of ze is heel erg verlegen.* Tylers gedachten raasden maar door. *Opstaan en weggaan of zelf een gesprek beginnen?* Voor het eerst in zijn leven voelde Tyler zich een beetje ongemakkelijk met een meisje in de buurt. Normaal had hij daar geen last van en kwamen de meisjes uit hunzelf wel naar Tyler toe, maar bij haar was het anders.
Hij keek naar haar handen. Haar nagels waren wit gelakt. Ze had geen lange maar ook niet echt korte nagels. De kleur ervan matchte leuk bij haar outfit.
Tyler bedacht zich dat hij vanavond nog helemaal terug naar huis moest reizen terwijl het al best laat was. In gedachten verzonken ging zijn mobiele telefoon af. Het was zijn huisbaas. 'Crap,' vloekte Tyler en hij drukte hem weg. Enkele seconde later verscheen er een berichtje op het scherm: *Voor vanavond 22:00 zul je betalen, anders vlieg je eruit.* 'Fuck!' Hij kon het niet laten om weer te vloeken. Hij had het zichzelf aangeleerd, omdat hij het de laatste tijd wel vaker deed. Toen hij zich besefte dat hij nog steeds naast het meisje zat, hoopte hij maar dat ze niets gehoord had. Hij glimlachte naar haar toen ze opkeek.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather haalde haar oortjes uit haar oren toen hij zo aan het vloeken was, aangezien hij een mobiel in zijn handen had, had hij vast problemen.. ze zei nog steeds niets, niet weten wat ze moest zeggen, maar hoopte en ging er stiekem van uit dat hij nu toch wel een gesprek zou beginnen... zich verontschuldigen voor het vloeken en het uitleggen, dan wist ze meteen wat er aan de hand was. Heather was al van kleins af aan erg nieuwsgierig geboren en haar oren spitste zich altijd bij gesprekken die ze eigenlijk niet mocht horen, haar ogen vonden elk telefoonscherm.. ze wilde niet perse afkijken, want ze was ook makkelijk van vertrouwen, maar ze wilde gewoon graag alles weten. Altijd opzoek naar nieuwe informatie en kennis.

First
Internationale ster

First schreef:
Nog steeds had hij zijn mobiel in zijn hand, niet wetend wat terug te sturen. Toen hij merkte dat het meisje probeerde mee te kijken reageerde hij fel: 'Kun je het zien ofzo?' Toen hij de ogen van het meisje zeg verontschuldigde hij zich meteen. 'Sorry, zo bedoelde ik het niet.' Hij stamelde. 'Ik uhh, ik moet, ik ga.' Tyler wist noch waar hij zijn handen moest laten, noch wat hij moest doen. *Wat gedraag je je debiel Tyler* Zei Tyler tegen zichzelf. Nog steeds zei het meisje niets. 'Heb je uhm, iets gelezen?' Het klonk raar, wat zou het uitmaken als ze iets gelezen had? Ze kende hem niet, net zoals hij haar niet kende, maar Tyler wilde niet als een gek overkomen en was nieuwsgierig naar het meisje. Hij wilde weten wat haar hier bracht en waarom ze hier zat. Daarvoor zou hij zich eerst normaal moeten gedragen en niet als een arme eenzame jongen, die vanaf vanavond dakloos is.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather schudde haar hoofd "maar nu wil ik het wel lezen.. ben je geheim agent?" . Ze wist heus wel dat hij dat niet zo was en dat als hij het wel was hij het niet zou zeggen, maar het klonk leuk en ze had iets nodig om te zeggen, bovendien maakte hij haar nerveus met zijn strakke kaaklijn, korte donkere haren en zijn modieuze kleding, ze voelde zichzelf opeens helemaal niet meer zo speciaal naast hem, wat ook wel eens een goed gevoel was.. zij was hier een normale inwoner, maar hij sprong eruit... ze was ondertussen wel echt benieuwd naar hem, zijn rare afspraken en mysterieuze smsjes... wat had hij te verbergen? Heather keek even naar haar nagels en wilde dat ze zelf ook interessant en mysterieus zou zijn, maar dat was ze niet.. ze was een gewone student english literature, met een liefde voor boeken en een angst voor het onbekende.. ze was niet extreem lang, niet extreem kort, maar gewoon gemiddelde lengte.. ze was niet dun, niet dik, maar gewoon normaal.. eigenlijk alles aan Heather was normaal, dood saai en simpel.

First
Internationale ster

First schreef:
'Oh uhh, nee. Het was een berichtje van een vriend.' Tyler voelde dat hij een beetje rood aanliep. *Blijk kalm Ty, blijf kalm.* 'Of eigenlijk ja. Je vader stuurde me om je in de gaten te komen houden. Hij vertrouwt het niet in deze stad en wil dat ik een oogje in het zeil houdt.' Hij knipoogde naar haar. Rustig aan kalmeerde hij en werd de oude vertrouwde Tyler die hield van grapjes maken en sarcasme. 'Ik zal hem terugsturen dat ik je gevonden heb.'
Het meisje zag er nu wat vrolijker uit. Ze had sprekende ogen die een heel verhaal vertelden. Ook zag Tyler kastanjebruin haar dat reikte tot over haar schouders. Tyler keek naar haar en merkte dat ze een beetje begon te friemelen. Hij glimlachte. Dit effect had hij vaker op meiden. Toch was het bij dit meisje anders. Ze was anders. Je voelde dat. Tyler wilde uitvinden wat haar zo anders maakte, voordat hij een slaapplaats voor de nacht zou vinden. Deze tijd van het jaar werd het al vroeg donker, maar Tyler maakte zich geen zorgen,. Dus richtte hij zijn aandacht weer terug op het meisje.
'Tyler trouwens' Hij draaide zijn lichaam richting haar en stak zijn hand uit.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Heather stak haar rechterhand uit, waar een litteken op zat, omdat ze als meisje vroeger gevochten had. Hoewel het klein was, was het de enige imperfectie van haar lichaam en ergerde zich er mateloos aan. Ze was roekeloos geweest vroeger en nu had ze voor altijd het litteken. Ze rukte zichzelf uit haar ergeringen over haar hand en zei met een kalme stem "Heather". In tegenstelling tot wat ze verwacht had, klonk zijn stem lief, zacht, maar ook ondeugend, sarcastisch en sterk... het was fijn om naar te luisteren, ondanks dat ze hem amper kende. Ze glimlachte even en trok haar hand zachtjes weer terug nadat ze elkaar begroet hadden. Zijn haar zag er zacht en verzorgd uit, anders dan dat van haar, wat wel een maskertje kon gebruiken, maar die waren hier alleen bij hele luxe kappers te koop.... Ze kreeg nu pas door dat Tyler iets over haar vader had gezegd en keek op "Mijn pa?" vroeg ze, nu met een veel bittere stem.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld