frangipane schreef:
James
Als ik op school aankom staat Arthur al te wachten. 'Waar bleef je zolang?' Vroeg hij. Hoe moest ik hem gaan uitleggen dat ik weer een ruzie had met mijn vader. Het was allemaal zijn schuld dat mijn moeder weggelopen was. Als ik kon zou ik geen dag langer blijven bij die vervloekte kerel. Hij denkt dat het doodnormaal is om altijd maar te schelden op iedereen als hem iets niet lukt. Mijn vader is er heilig van overtuigd dat het mijn schuld is dat moeder weg is. Ze geeft niet eens een briefje achtergelaten, het zou me niet verbazen als ze zelfmoord had gepleegd. Niet aan denken nu, ik zie Rose lopen. 'Hé kijk, daar is dikke Rose' zeg ik grappend tegen Arthur. Hij lacht met me mee. Rose kijkt me aan alsof ze me zou kunnen vervloeken en Madison komt boos op me afgestapt: 'Nog 1 keer en ik zweer dat ik je vermoord' zegt ze boos. 'Ho rustig tijger, het was maar een grapje' zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Rose komt er ook bij staan. 'Je weet toch dat ik het allemaal niet meen hé, dikke Rose' Zeg ik met een spottend overbezorgd stemmetje. Ze lopen weg, ah vrouwen ik zal er nooit iets van begrijpen. Had ik iets verkeerds gezegd? Ethan komt ook bij de groep staan. 'Jemig wat ben jij laat!' zeg ik tegen hem. 'Ja natuurlijk, als iemand je fietsband plat steekt. Het is zeker weten met een mes gedaan. Als ik erachter kom wie het is dan krijgt hij een klap in zijn gezicht' Ethan lijkt wel woedend. Zo heb ik hem nog nooit gezien, het was maar een grapje...