Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Dauntless

Account verwijderd

schreef:
Sarah Lahey, 17

Jij mag beginnen

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Blake Thompson ~ 17

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Opnieuw had Blake de nacht in een cel doorgebracht. Veel agenten noemden hem een vaste klant en dat was allesbehalve positief. Veel kon hem het niet schelen. Hij had er altijd voor gezorgd dat als ze hem betrapten het niet al te erg was. Ze zouden eens moeten weten wat hij nog meer uitspookte.
Zijn cel werd opengemaakt en hij verwachtte vrijgelaten te worden. In plaats daarvan brachten ze hem naar het kantoor van de hoofdcommissaris. Wantrouwig ging hij neerzitten. De commissaris zat er allesbehalve tevreden uit. Voor hem lag een dik dossier met Blakes naam op.
"Nog niet meerderjarig en al zoveel vergrijpen op je naam."
"Wel ik schep er niet graag over op natuurlijk, maar ik denk toch dat het er behoorlijk wat moeten zijn."
"Blake dit is niet iets om blij over te zijn. Je had potentieel. Je had iets kunnen doen, maar in plaats daarvan vergooi je je leven."
"U beslist niet hoe ik mijn leven moet leiden." kaatste hij gepikeerd terug.
"Dat is waar, maar na overleg met de jeugdrechter zijn we tot het besluit gekomen je naar Arrowsmith High te sturen." Hij schoof een brochure naar voren. Op de voorkant stond een chique gebouw met daarvoor een groep jongens en meisjes in uniformen.
"Een kostschool voor moeilijke gevallen." Las hij luidop. "Dat kunt u niet menen. Ik ga hier niet mee akkoord." Riep hij en scheurde de brochure in stukken.
"Ik vrees dat jij in deze kwestie weinig te protesteren hebt."
Blake deed nog een poging om te ontsnappen, maar werd al snel onderschept door agenten. Zijn spullen waren al voor hem verzameld. Hij werd in een politiewagen geduwd en toen reden ze weg naar zijn nieuwe kostschool.

Account verwijderd

schreef:
"Waarom ben ik eigenlijk hier heen gebracht?" vroeg Sarah met opgetrokken wenkbrauwen. "Serieus, vraag je me nou echt om uitleg?" zuchtte Anita, Sarahs moeder. "Ja?" antwoordde Sarah simpel waarna ze tegen de muur van het gebouw aan leunde. "Oké, wil je uitleg? Je spijbelt, nee, laat ik het anders zeggen. Je gaat 1 keer in de week naar school en dan volg je toevallig alleen gym en.." begon ze maar ondertussen werd ze onderbroken door Sarah. "Maar mam, het is toch grappig om al die tutjes in mijn klas in strakke kleding en hun mislukte pogingen om jongens te verleiden te zien?" lachte Sarah hardop, maar haar moeder kon er totaal niet om lachen. "Je neemt niet serieus hé? Je bent met een reden hier naar toe gestuurd. Deze mensen hier gaan je helpen en ervoor zorgen dat je niet je hele leven in de prullenbak gooit. Als is je kans voor een diploma voorbij gevlogen, ook heb je een strafblad, en ik vraag me af hoe jij aan alcohol komt terwijl je 17 bent?" zuchtte Sarahs moeder. "Het is heel simpel, mijn.." begon Sarah maar ze werd onderbroken door haar moeder. "Stil, alsjeblieft stil." zuchtte Sarahs moeder. Ze was teleurgesteld, diep teleurgesteld in Sarah. Sarah was anders dan haar 2 oudere zussen die hun middelbare school hebben afgerond met een diploma en daarna naar de universiteit zijn gegaan. Maar het verschil tussen de twee zussen en Sarah was dat Sarah niet aan haar toekomst dacht, zij genoot van haar leven. Maar haar zussen wilden perse hun moeder trots maken, perfecte cijfers, en soms had Sarah de twee wel eens zien huilen omdat ze een 7 hadden in plaats van een 9. En Sarah? Die heeft nog nooit gehuild om school aangezien ze sinds de 4de klas maar 1 keer per week naar school gaat.
"Oh, hallo miss Lahey!" glimlachte een vrouw met grijs haar en een oude, ronde brilletje. Ook had deze vrouw een witte blouse met een grijze rok en colbert aan. Vast de directrice. "Dit is Sarah, mijn dochter." zei Anita waarna de oude vrouw Sarahs hand schudde. "Hallo Sarah, ik wil graag even met je moeder praten. Maar jij kan de zaal alvast in en neem maar ergens plaats op een stoel, vandaag is de kennismakingsdag voor de nieuwe leerlingen." glimlachte de oude vrouw waarna Sarah met haar ogen rolde en de zaal in liep. Alsof ze vrienden zou worden met de sukkels op deze school. Sarah liep naar binnen, gelukkig was de kring al redelijk vol. Ja, de stoelen zaten in een kring, net zoals op de basisschool. Sarah nam plaats op een stoel waarvan de twee stoelen ernaast leeg waren, zo kon ze contact met deze mensen vermijden.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Hey, zou je de sirenes willen aanzetten. Een goeie eerste indruk is alles." zei hij vriendelijk tegen de chauffeur. Deze keek hem als antwoord geïrriteerd aan. "Komaan, alsjeblieft. Wie weet hoelang ik hier zit. Na deze hele opleiding wordt ik toch een goeierik dan zul je nooit meer last van me hebben." Soms kon Blake zich echt als een kind gedragen.
De agent rolde met zijn ogen, maar gaf hem uiteindelijk toch zijn zin. Wat kon het hem schelen of die sirene aan of uit stond.
"Gaaf, echt bedankt man." zei hij terwijl de combi tot stilstand kwam. Blake nam zijn spullen en werd opgewacht door de directrice. Zij zag er niet bepaald tevreden uit door zijn luide aankomst. Precies zoals hij het wilde. Hij zou zijn gedrag niet zomaar veranderen. Hij zou er alles aan doen om iedereen hier zo hard op zijn zenuwen te werken, dat ze niet anders konden dan hem laten gaan.
"Blake Thompson, we verwachtten je al. Mijn naam is Miss Lahey. U bent te laat, een gewoonte die we niet appreciëren. Hoe dan ook volg mij alsjeblieft. De anderen wachten op u voor het kennismakingsmoment."
"Oeh een kennismakingsmoment wat enig." zei hij sarcastisch wat hem een kwade blik opleverde. Hij staarde zelfverzekerd terug. Vanaf het eerste moment maakte hij deze vrouw duidelijk dat hij zich niet aan haar regels zou houden, wat die ook waren.
Midden in de kamer stond een kring met stoelen, waarvan de meesten al bezet waren. Hij plofte neer naast een brunette met blauwe ogen. Ze zag er allesbehalve lelijk uit. Maar hij had nu wel belangrijkere dingen om aan te denken, zoals hoe hij hier zou kunnen ontsnappen. Deze kostschool had meer weg van een gevangenis. Er stond een omheining rond met prikkeldraad. Er liepen zelfs bewakers rond en Blake had hier en daar al een camera zien hangen.

Account verwijderd

schreef:
Sarah merkte op dat iemand naast haar kwam zitten waarom ze zuchtte. Kon hij of zij geen andere plaats zoeken, ver van Sarah vandaan? Sarah draaide haar hoofd met veel moeite om en keek recht in de ogen van een jongen. Een mooie jongen, een knappe jongen. Sarah draaide haar hoofd gauw weer om zodat het niet leek alsof ze hem aan zat te staren, ze wou niet overkomen als een gestoorde stalker aangezien ze dat ook niet was. Uiteindelijk kwam een vrouw naar binnen lopen. Ze droeg felgekleurde kleding waar Sarahs ogen door werden verblind, niet door de mooiheid, maar door de verschrikkelijke kleuren combinatie. En ook haar haren had ze in een lelijke warrige knot op haar hoofd, maar het was echt lelijk. Niet die nieuwe, mooie trend messy bun. "Hallo kinders! Ik ben Katie!" riep ze met een glimlach. Sarah mocht haar nu al niet. Sarah rolde met haar ogen en staarde verveeld voor haar uit. "Leuk jullie allemaal te ontmoeten! Ik weet natuurlijk hoe jullie heten, maar degene naast je, tegenover je en de rest in de kring niet. Dus laten we eens beginnen met een voorstelronde!" glimlachte ze terwijl er duidelijk was gemompel en gezucht te horen was. Blijkbaar was Sarah niet de enige die hier niet wou zijn. Na drie personen was het Sarahs beurt om haar zelf voor te stellen. De drie personen voor haar hadden hun hele levensverhaal verteld, Sarah besloot het kort te houden en een levensvraag te stellen. Met veel moeite stond Sarah op en scande met haar ogen de hele kring waarna ze Katie aankeek. "Hoi, ik ben Sarah en ik wil graag een vraag stellen." begon Sarah waarna Katie knikte. "Stel maar Sarah." glimlachte ze. "Hoe kom ik hier uit?" vroeg Sarah terwijl ze verveeld naar Katie keek. "Sarah, je weet best dat je gedrag moet veranderen en dat je ook nog eens af moet zijn van je verslaving voordat je überhaupt weg kunt." zei Katie met deze keer geen glimlach op haar gezicht. "Maar ik vroeg me af, is het mogelijk om te ontsnappen?" vroeg Sarah met een neppe glimlach. "Sarah!" hoorde ze van achteren de directrice roepen. "Ik mag u niet." zei Sarah terwijl ze naar Katie wees waarna ze op haar stoel zakte. Katie slikte en schraapte haar keel. Had ze nog nooit gehoord dat iemand haar niet mocht? Vast wel, ze was stront vervelend. "Blake, vertel jij eens wat over je zelf." glimlachte Katie waarna Sarah haar wenkbrauwen op trok en de jongen naast haar aankeek.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Blake kon het niet laten kort te lachen toen Sarah duidelijk maakte dat ze Katie absoluut niet mocht. Blake was absoluut ook geen fan van haar overdreven opgewektheid. Maar ze zag er niet bepaald uit als een bedreiging. Zo iemand die zichzelf niet kon verweren. Blake besloot het ook kort te houden. Hij had al de hele tijd moeten luisteren naar kinderen die hun hele levensverhaal vertelden. Er was er zelfs eentje die in tranen uitbarstte en zei dat ze zich schaamde voor haar vroegere gedrag. Blake vond het een zielige vertoning.
"Wel ik denk dat dat niet nodig is." antwoordde Blake toen Katie hem aanspoorde zichzelf voor te stellen.
"Hoezo" ze keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw.
"Wel zo te zien kent u mijn naam al en heeft u die al met de hele groep gedeeld. Verder ben ik er zeker van overtuigd dat u een dossier heeft waar heel mijn leven tot in de kleinste details staat neergepend. Het zou dus niet meer dan een verspilling van tijd zijn om dat hier nog eens allemaal te herhalen. Want wat mij betreft gaat dat hen." hij wees de rest van de kring aan. "Geen bal aan."
Het meisje dat net nog gehuild had stak haar hand op. "Zou ik Blake een vraag mogen stellen." vroeg ze aan Katie, die knikte.
"Kan het kloppen dat je hier door een politiewagen bent gebracht? Zo ja waarom?"
"Rachel, je ziet er mij slim genoeg uit om zelf de juiste conclusie te trekken." was zijn antwoord.
"Wel de cirkel is rond. Iedereen kent elkaar. We zijn één blije leuke familie. Mogen we dan nu gaan naar onze kamers of waar het dan ook is waar we slapen en met rust gelaten worden."

Account verwijderd

schreef:
Zo te zien had Blake Sarahs reactie op Katie grappig gevonden, want hij keek haar met een grote grijns aan. Toen Blake duidelijk maakte dat de rest van de kring totaal geen zin had om naar hem te luisteren stak Sarah haar hand op en knikte. "Voor het eerst ben ik het met iemand eens. Deze jongen" zei ze waarna ze naar Blake wees. ".. heeft gelijk, ik heb geen zin om de levensverhalen van al deze personen te horen, dus laat ons gaan.." zuchtte Sarah waarna ze haar armen over elkaar sloeg voor haar borst. Katie had duidelijk moeite met het stil houden van deze groep aangezien de directrice op stond van haar plaats buiten de kring en naar Sarah toe liep. "Luisteren lief kind van me, ik weet dat je hier niet wilt zijn, de meeste van jullie niet." zei ze waarna ze Blake aankeek. "Maar dit is allemaal voor jullie eigen best wil, dus werk alsjeblieft mee. Hoe eerder je gedrag veranderd is en je van je verslaving af bent, hoe eerder je hier weg komt." en deze keer had ze geen glimlach op haar gezicht zoals gewoonlijk. Ze keek Sarah kil aan, het was duidelijk dat als ze niet zou luisteren deze mevrouw haar echt goed duidelijk zou maken dat Sarahs gedrag hier niet getolereerd werd. Maar of Sarah echt zou gaan veranderen was nog een grote vraag. Een vraag waarop het antwoord 'nee' waarschijnlijk correct was. Al zou ze moeten doen dat ze van haar alcohol en wiet probleem af was. Al zou ze moeten beloven dat ze elke dag naar school zou gaan en vervolgens wegrennen uit huis, om hier uit te kunnen komen. Ze had er alles voor over, echt alles. Ook zou ze niet terugkeren naar haar moeder, dat nooit. Sarahs moeder leek wel een goede moeder, een moeder die er alles voor over zou hebben om hun kinderen een leven te laten lijden die ze verdienen. Maar verdiende Sarah een leven waarin ze ongelukkig was doordat haar moeder haar naar school stuurde om ervoor te zorgen dat ze een advocaat werd. Zodat zij kon opscheppen bij anderen ouders en zou kunnen zeggen dat alle drie dochters van haar een succesvolle baan hadden en gelukkig waren? Want als dat zou gebeuren was er wel één ding fout. Sarah zou niet gelukkig zijn als advocaat, en Sarah was blij dat advocaat worden geen optie meer was door haar strafblad. Dat betekende meer kans voor Sarah om een baan te krijgen waar ze echt blij mee zou zijn. Een baan in de modewereld. Sarah werd uit haar gedachten getrokken door Katie die weer het woord nam. "Voordat we jullie naar jullie kamers sturen zodat jullie kennis kunnen maken met jullie kamergenoot, wil ik even de regels bespreken." Daar gaan we dan..

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De regels. Blake zakte nog net iets meer onderuit. Dit zou nog wel even kunnen duren.
"Ten eerste zullen jullie elke dag een dagschema krijgen met daarop de geplande activiteiten en lessen. Jullie worden verwacht overal op tijd te zijn. Om half acht moet iedereen in de eetzaal zijn voor het ontbijt en om 10 uur bevindt iedereen zich terug op zijn kamer en wordt er niet meer rondgelopen. Jongens en meisjes slapen op gescheiden kamers. Als we één van jullie samen betrappen staan daar zware gevolgen op. Roken is verboden. Jullie verlaten het gebouw alleen met toestemming. In jullie kamer zullen jullie de uniformen vinden die jullie verplicht moeten dragen. Ook worden de kamers om de zoveel tijd geïnspecteerd. Moest ik een regel vergeten zijn, jullie krijgen allemaal nog een foldertje waar ze allemaal instaan. Als jullie je hier aan houden dan zal dat leiden tot een aangename samenwerking. Zo niet dan zijn we genoodzaakt acties te ondernemen." Blake voelde zich specifiek aangesproken bij deze laatste woorden.
"Wat voor acties precies?" vroeg hij.
"Dat hangt af van de overtreden regels. Maar denk aan dingen als eenzame opsluiting, bewaking die je overal volgt, het nemen van medicijnen om jullie vertroebelde geesten te kalmeren, dat soort dingen."
"Kunt u ons echt medicijnen laten nemen zonder onze toestemming?"
"Wel sinds jullie zijn ingeschreven in deze school is daarop toegezegd, dus ja mijn beste Blake wij zijn perfect in staat jullie medicijnen te geven."
"Touché" Dit zou nog moeilijker worden dan hij had verwacht.
"Ok dan ga ik nu over tot de kamerverdeling." Kate begon een lijst af te rammelen. Blake luisterde al niet meer. Zijn kamergenoot zou wel naar hem toe komen en met hem mee wandelen.

Account verwijderd

schreef:
Toen Kate de regellijst begon op te noemen verliet een verveelde zucht Sarahs lippen. Het dagschema vond ze nog niet zo erg, maar om half 8 acht op te staan voor het ontbijt ging te ver. Sarah was er goed in uitslapen waardoor ze al zeker wist dat ze de eerste dagen, weken of misschien wel maand niet op tijd zou kunnen wakker worden voor het ontbijt. En dat zou natuurlijk weer voor mee problemen zorgen, ach, ze verwachtte toch niet dat ze hier snel weg zou komen dus vluchten bleek de enige optie. De regels over jongens en meisjes vond Sarah ook onnodig. Alsof ze hier heen was gekomen om een vriendje te zoeken. Die zou veel sneller vinden in een club, en de jongens hier waren dus totaal niet knap dus van die regel zou ze niet veel last hebben. En dan, de laatste regel. Uniforms? Moesten ze uniforms gaan dragen? Het is dus officieel een gevangenis, geen grap. Sarah slaakte een diepe zucht waarna ze zichzelf niet onderuit zakken op de stoel. Ze had dus nooit verwacht dat ze ooit een uniform moest gaan dragen en Sarah hoopte met heel haar hart dat ze geen mini rokje hoefde te dragen aangezien ze graag kleren droeg die haar wel wat meer bedekten. Niet dat ze onzeker was over haar zelf. Maar ze voelde zich gewoon veel comfortabeler in kleren die haar wat meer bedekten waardoor ze ook nooit een korte broek droeg. Tenminste, als ze naar de strand ging natuurlijk wel, maar dat was een uitzondering. Nadat Kate eindelijk klaar was met de kamerverdeling kwam het meisje dat net gehuild had Sarahs richting oplopen. Aangezien Sarah ergens anders was met haar gedachten had ze niet gehoord met wie ze een kamer moest delen. Het zou toch niet zo zijn dat Rachel haar kamergenoot was? "Hoii!" riep ze waardoor Sarah nogmaals zuchtte. "Wat?" snauwde ze. "Ik ben je kamergenoot!" riep ze enthousiast waarna ze haar hand uit stak. Sarah trok een wenkbrauw op en schudde haar hoofd waarna ze op stond en richting Kate liep. "Kan ik niet een kamer alleen voor mezelf krijgen?" siste Sarah. "Nee, je moet hier ook vrienden maken en een kamergenoot is dus ideaal." zei Kate waarna Sarah zuchtte en de sleutel uit haar hand trok. "Ik ga slapen." siste ze naar Kate waarna ze richting de kamer liep waarvan de nummer op de sleutel stond gegraveerd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld