ORPG ft. Dauntless - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Dauntless

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Octavia Katherina Amara Tanicius - 18.
Foto komt later omdat ik op telefoon zit.

Jij mag beginnen!

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ardal Edryd Cailean ~ 20

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het was slechts een kwestie van tijd geweest voor de Romeinen ook hun stam zouden aanvallen. Al een hele tijd was er tweedracht in Gallië gezaaid. Stammen die zich overgaven aan deze nieuwe bezetters werden rijkelijk beloond. Mensen die men vroeger al vrienden beschouwden waren nu vijanden. Niet alleen de Romeinen maar ook naburige stammen wouden hun macht vergroten en hun rijk uitbreiden.
Ardals vader, de leider van hun stam, was een doorzetter. Tot het bittere eind zouden ze strijden. Overgave was geen optie. Ze zouden altijd aan hun natuurgoden trouw blijven. Ardal bewonderde zijn moed, maar tot wat had het uiteindelijk geleid? Vele van hen waren uitgemoord. Al vanaf het begin hadden ze geweten dat ze geen schijn van kans vormden. Ze zouden een paar aanvallen kunnen tegenhouden. Een paar triomfen toe-eigenen, maar als puntje bij paaltje kwam waren de Romeinen zoveel sterker, zoveel beter georganiseerd. Diegene die niet gedood waren werden meegenomen als slaven. Zo ook Ardal. Zijn vader was op het strijdveld gestorven, als een ware krijger. Hij daarentegen wandelde al dagen mee in de lange rij geketende gevangenen. Er werd alleen gestopt wanneer één van hen stierf. De tocht was onmenselijk, maar wie klaagde werd met zweepslagen het zwijgen opgelegd.
Aangekomen in Rome werden ze door de bevolking bespot en uitgejouwd. Men stopte hen in donkere, vochtige cellen. Morgen zouden ze allen tentoongesteld worden op de slavenmarkt.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:

Octavia

Al sinds een week was Octavia 18 jaar. Als cadeau mocht Octavia van haar vader, de generaal van Rome, een slaaf uitzoeken. Er werd verteld dat er vandaag nieuwe slaven zouden komen. Dus ging ze speciaal op deze dag naar de slavenmarkt. Waarschijnlijk zou ze een mannelijke slaaf nemen, iets wat haar vader niet zou verwachten. Maar Octavia wou een keer wat anders dan vrouwelijke slaven.
"Vader, wanneer kunnen we nou gaan!" Riep ze ongeduldig en pakte een druif van de schaal. Ze wou zo graag naar de slavenmarkt, zo snel mogelijk iemand uitzoeken. "Octavia, heb geduld." Mompelde hij. Haar familie was erg rijk en Octavia kon krijgen wat ze wou, haar vader was tenslotte een van de belangrijkste generaal van Rome.
Het was tijd on te gaan, Octavia en haar vader liepen naar de markt omdat het niet zo ver was. Mensen gingen automatisch voor hun uit de weg, Octavia vond zichzelf machtig en voelde zich hoger dan andere mensen.
Eenmaal aangekomen op het grote plein stonden er donkere cellen op de houten podium. Er stond een man bij die er rijk uitzag en begon te schreeuwen over hoe goed ze hun werk deden en allerlei andere dingen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Met niet meer aan dan een lendendoek werd Ardal op een podium gebracht. Een voor een werden de slaven naar voren gebracht en tentoon gesteld aan het publiek, waarna biedingen volgden. Ze werden behandeld als dieren en niet als mensen.
Toen het zijn beurt was weigerde hij zijn blik af te wenden. Hij weigerde te tonen hoezeer hij zich schaamde. De zoon van een stamleider, nu halfnaakt op een podium, duizenden ogen op hem gericht.
"Kijk eens aan wat we hier hebben dames en heren." zei de slavenhandelaar die met een stok tegen zijn buikspieren tikte.
"Deze jongen ziet eruit als een veelbelovende gladiator. Al zijn de mijnen ook uiterst geschikt voor iemand van zijn bouw. We beginnen met een beginbod van 50 sestertiën." Ardal kende de munteenheid van de Romeinen niet. In hun stam hadden ze altijd met ruilhandel gewerkt. Toch wist hij dat hij veel meer waard was dan die kleine stukjes zilver die ze voor hem vroegen. Maar natuurlijk had hij niets te zeggen. Een woord, een verkeerde beweging en hij zou met de zweep afgeranseld worden. Midden op het forum. Ze hadden hem niet eens om zijn naam of stand gevraagd. Dat maakte voor hen niets uit. Van nu af aan was hij een slaaf. Zijn nieuwe meester zou zijn naam bepalen. Hij of zij zou alles mogen bepalen en hij had geen keuze buiten gehoorzamen. Ardal vroeg zich af hoelang hij zo'n leven zou kunnen volhouden. Vluchten was onmogelijk, waar kon hij heen? Zijn thuis was verwoest en het Romeinse rijk breidde zich elke dag uit.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld