Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPO ft labyrinthine

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy Casandra Marie Parkinson

Jij Charlie Weasley

Account verwijderd

schreef:
Charlie Weasley is op het moment een vierentwintigjarige jonge man met veel ambitie. Hij is een echte Weasley, een intelligente jongen met een goed hart. Hij is zelf afgestudeerd van Hogwarts in 1991.

Voor de laatste keer werp ik een blik in het water en zie mijn eigen gedaante weerspiegelen. Moeizaam slik ik, al vanaf een week geleden zit er een vervelende brok in mijn keel wegens de spanningen. Zes jaar geleden stond ik hier voor het laatst. Mijn moeder, Molly, in tranen terwijl mijn jongere broertjes onbegrijpend met haar mee huilde. De enige die niet aanwezig was, was mijn vader. Hij weigerde mij hierin te steunen en keerde zijn rug naar mij toe. Dat deed enorm veel pijn, vooral omdat zij nooit veel begrip voor mijn ideeën hebben gehad. Maar dit was het juiste om te doen; de drakenstudie in Roemenië. Hoe hard ik mijn best ook deed om hen elke zondag een brief te sturen, verwaarloosde ik mijn familie uiteindelijk en heb ik jaren lang geen contact meer gehad met de buitenwereld, op Dubledore na. De enige man die altijd in mij is blijven geloven en heeft gesteund is de oude tovenaar hemzelf. Hij heeft mij altijd een hart onder de riem gestoken in de tijden dat ik dit het meest nodig had. Hij geloofde en dat is de kunst van magie zichzelf. Daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor en daarom heb ik besloten om zijn deal aan te nemen, hij heeft het tegoed. Ik voel aan de binnenkant van mijn jas en voel de zachte papier tegen mijn hand schuren, veilig en wel. Ik knik even met mijn hoofd en besluit om actie te ondernemen.
Ik zet mijn twee koffers op de grond en druk op de bel, het voelt ongewoon om zomaar binnen te lopen na deze zes jaar. De deur wordt langzaam geopend en Molly is bezig haar handen aan haar schort af te vegen, maar ze stopt abrupt wanneer ze mij ziet. Er graven zich diversen rimpels in haar gezicht en ze fronst diep. "Charlie." Zegt ze schor en slik moeizaam. Een naar onderbuik gevoel bekruipt mijn lichaam en wijst mij er direct op dat dit een grote fout is geweest. Al gauw zie ik Ron achter onze moeder verschijnen. Dumbledore stuurde zo nu en dan een foto op om mijn broers en zusje te laten zien en op de hoogte te houden hoe het hen verging. Vaag kijkt hij mij aan en vervolgens trekt hij aan mijn moeder mauw. "Mam, wat heeft dit te betekenen?" "Arthur!" Roept zij gauw naar binnen. Zenuwachtig blijf ik naar binnen turen in de hoop iets positiefs op te vangen, maar de sfeer binnenshuis is direct verandert vanaf het moment dat mijn vinger de deurbel aanraakte. "We hebben een gast." Roept ze er nog achteraan.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy is een 17 jarige jonge dame die in haar laatste haar jaar van hogwarts zit. Ze is een slim meisje met zeer veel sluwheid en ambiteusheid in haar zitten en is daar mee een echte Parkinson.

De Dark lord roept me en ik loop naar hem toe. 'Mijn heer.' Zeg ik en kijk naar hem. 'Zo morgen zal je met Draco en Blaise weer naar school gaan. We zullen aan het einde van het jaar de oorlog starten en winnen. Je zal naar je school gaan en er komt een mudblood leraar van 23 jaar, hij zal DADA geven. Breng hem hier heen en Draco en Blaise zullen hem vermoorden.' Zegt hij grijzend en ik knik. Ik loop weg als ik klaar ben. Altijd wilt hij moorden, niet slim, maar ja. Pak gewoon Dumbledore en vermoord Harry Potter en dan win je meteen.
Ik loop naar de kamer die ik hier heb, want ik kwam hier vroeger best vaak toen ik een klein meisje was. Raad eens wie op mijn bed zit, juist ja Draco Malfoy in eigen persoon. De meeste denken dat we een relatie hebben, haha nee. Hij is haar beste vriend. 'Draco, wat doe je hier?' Vraag ik aan hem. 'Kan jij een 23 jarige leraar hier heen brengen?' Vraagt hij. 'Of heb je hulp nodigt?' Vraagt een mannenstem. Ik draai me om, Blaise Zabini mijn andere beste vriend. 'Nee, het is makkelijk. IK verleid hem, neem hem mee naar Zweinsveld en verdwijnsel met hem naar hier. En dan zorgen dat hij niet meer kan verdwijnselen.' Zeg ik. Ze knikken. 'Slim Pansy.'Zegt Blaise. 'Ben ook slim.''Zeg ik grijzend.
Ik duw Draco van mijn bed af en ga der op liggen. 'Maken jullie geen zorgen.' Zeg ik glimlachend en staar naar mijn plafond.

Account verwijderd

schreef:
-Er staat dat hij 24 is en dus niet zoals jij zegt 23 haha. (:-

Charlie Weasley
Na enige tijd zitten wij met zijn allen rond de tafel. Een dampende kop koffie wordt voor mijn neus gezet door Molly. "Dank u." Zegt ik en knik vriendelijk. Er valt een ongemakkelijke stilte, geen van mijn broers of zussen hebben een teken van blijdschap vertoont met mijn terugkeer. Arthur heeft mij geen één keer in mijn ogen aangekeken en zit nu dan ook in een krant te lezen, het is dat hij er van Molly bij moet zijn. "Wat moet jij hier eigenlijk weer?" Mompelt Ronald. Een beetje gekwetst kijk ik hem aan. "Naar omstandigheden heb ik besloten terug te keren, de tekens van the Dark Lord zijn overduidelijk. Ik wil hier zijn, met mijn familie en..." "Familie?" Onderbreekt Persy mij. "Je hebt ons de afgelopen zes jaar achtergelaten en nooit meer iets van je laten horen, we kennen je niet eens." Ik knik even en begrijp zijn reactie, het voelt ook vreemd aan om hier weer te zijn en hun in levende lijven voor mij te zien staan, in plaats van op een foto van Dumbledore. Misschien had ik ook het initiatief moeten nemen om te blijven schrijven, maar het is er niet van gekomen en dat zal ik nooit terug kunnen draaien. "Ik begrijp jullie reactie, jullie woede en onbegrip, maar mijn tijd in Roemenië is ook niet gemakkelijk geweest. Ik kon niet zomaar even een brief versturen, of iets van mij laten horen op welke andere manier dan ook. Er waren strikte regels aan verbonden en.. Ik weet dat ik deze fout niet meer goed kan maken, maar ik hoop wel opnieuw te kunnen beginnen." Ik kijk Molly, Arthur, William (Bill), Percy, Fred, George, Ronald en Ginevra (Ginny) een voor een aan, maar in geen van de ogen zie ik een sprankeltje van begrip. "Ik denk dat wij onze keuzen wel hebben gemaakt, Charles." Zegt Arthur terwijl hij zijn krant dichtslaat. "Het is te laat." Hij kijkt mij diep in mijn ogen aan terwijl zijn ogen hard staan. Begripvol knik ik en sta langzaam op. "Er is nog een laatste ding dat ik te vertellen heb, vanaf morgen ben ik officieel de leraar van Care of Magical Creatures (Verzorging van Fabeldieren). Dumbledore heeft mij persoonlijk gevraagd en..." "Jij, de leraar op Hogwarts? Is dat hetgeen wat je terug hebt gebracht in plaats van je oh zo ontroerde verhaaltje van zojuist?" Werpt Fred tegen. Ik schud met mijn hoofd, maar weet dat het geen zin meer heeft om er iets op in te brengen. "Een fijne avond verder." Zeg ik en pak mijn koffers op om vervolgens het huis te verlaten.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
-I know, dit is een andere leraar, maar hij komt ook nog dit stukje.

.-

Pansy Parkinson
Na een tijd roept Voldermort me weer en laat me een foto zien van de jongeman. Bruin haar en bruine ogen, heet Carlos von Deux, rijke playboy. Das makkelijk zeg, gewoon hem versieren, geef het een dag.
'Maar je hebt nog een ander iemand, die je der bij neemt. Charlie Weasley, die vuile bloedverrader geeft nu les en is jullie docent voor Care of Magical Creatures.' Zegt hij en ik knik. Ik heb het vak gekozen, omdat ik van dieren hou en vooral van Eenhoorns geloof het of niet, maar ik hou er van.
'Ah, ik zal mijn best doen, maar nu zal ik slapen.' Zeg ik en loop rustig naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed liggen en staar naar voren.

Account verwijderd

schreef:
-Ah sorry!-

Charlie Weasley
Na een opnieuw lange en vermoeide reis kom ik eindelijk in de buurt van Hogwarts. De hoge torens steken al boven het beboste gebied uit. Ik weet nog wel dat ik in mijn jaar een dreuzel tegen kwam in de uitgestrekte gebieden hier vlakbij, de torens waren al duidelijk zichtbaar en zelfs deze dreuzel kon het zien. Hij vertelde mij opgewonden dat hij dit kasteel nog nooit eerder had gezien en er graag eens een kijkje wilde nemen. Hoewel het kasteel beschermd wordt tegen dreuzels, is het niet onmogelijk voor hen om het te vinden. Het is lastig weliswaar, maar niet onmogelijk. Op dat moment raakte ik in paniek en gebruikte direct de spreuk 'Oblivate' om de man zijn geheugen af te nemen, het was een domme keuze. Direct werd ik opgeroepen naar het kasteel om een verklaring af te leggen, zelfs het Ministry of Magic kwam opdagen om mij uit te horen. Uiteindelijk hebben zij besloten dat ik een taakstraf moest doen en werd de dreuzel behandeld, ik heb nooit meer iets over hem gehoord.
Een warm en gelukzalig gevoel bekruipt mij zodra het gehele kasteel in zicht is, iets verderop zie ik een gedaante staan en zodra ik dichterbij kom zie ik tot mijn opluchting dat het Dumbledore hemzelf is. Blij omarmt hij mij en verwelkomt mij in de oude wereld waar ik thuis hoor. Zijn mond staat niet stil er verteld in een razend tempo wat er de afgelopen jaren gebeurd is, maar zodra hij over Voldemort begint, wordt zijn stemming grimmiger en is hij nauwlettender en kiest voorzichtig zijn woordkeuzen. Het gevaar is onder elke tovenaar over de wereld bekend, maar Dumbledore verteld mij dingen die zelfs ik niet voor ogen had gezien. "Het zijn donkere tijden en de arme Potter heeft het zwaar. Zijn vrienden, Ronald en Hermione, beschermen hem met heel hun hart en natuurlijk staat jouw verdere familie geheel achter hem. Hij krijgt genoeg steun van de leraren en leerlingen op deze school, maar een oorlog is niet meer weg te denken. Het zit er aan te komen en snel ook." Begripvol knik ik en ik luister aandacht naar zijn verhaal, maar om te horen dat Voldemort al zo krachtig is om een oorlog te kunnen starten is een grote shock waar ik tot diep in de nacht nadat ik de andere docenten heb gezien en de eerste voorbereidingen voor morgen heb getroffen, nog over nadenk in mijn bed.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy Parkinson
De volgend ochtend word ik langzaam wakker door het licht wat naar binnen schijnt en ga recht op mijn bed zitten. Ik ga door mijn haren heen en slof naar de badkamer. De stralen glijden over mijn lichaam heen en ik smeer me zelf in met mijn favoriete douchespullen die naar rozen ruiken. Ik loop naar de kast en trek lingerie aan. Ik doe een jurk aan met daar onder ballanrina's. Ik begin aan mijn make-up en loop borstelend de trap naar de eetzaal. Ik tover mijn borstel weg en ga zitten. Draco en Blaise slapen altijd echt lang door.
Ik begin te ontbijt en loop na een tijd naar boven. Ik spring op Draco zijn bed. 'Kom op, ga het bed uit.' Zeg ik lachend en hij gromt en duwt me weg. Ik ga op hem zitten en kietel hem. 'Kom Draco, we gaan.' Zeg ik lachend en grijns als wakker word.
Blaise komt de kamer binnen. 'Zo he, wat zijn jullie aan het doen?' Vraagt hij grijzend als ik nog boven op hem zit. 'Waren zo lekker bezig.' Zeg ik plagend tegen hem/

Account verwijderd

schreef:
Vermoeid word ik gewekt door de schellende wekker die op 07.00 staat. Met een lamme arm druk ik de wekker uit en wrijf een aantal keer in mijn ogen. Zodra ik redelijk wakker ben stap ik mijn bed uit om een lekkere warme douche te nemen. Na het ontbijt in de leraren kamer en de laatste puntjes op de i gezet te hebben begint de dag pas echt. Over een aantal uur zullen de eerste leerlingen binnen druppelen. De verschillende jaren komen op verschillende tijden zodat ieder de benodigde uitleg op een rustige manier kan horen. Ik weet nog al te goed hoe mijn eerste jaar op Hogwarts was. Natuurlijk vond ik het allemaal ontzettend spannend en was ik enorm benieuwt wat magie allemaal echt inhield. Mijn broers en ouders gebruiken magie al vanaf mijn geboorten en ik heb er dan ook altijd mee geleefd, maar het bleef altijd iets merkwaardigs. Des te meer ik leerde, des te interessanter het werd. Eindelijk kon ik mij verdedigen tegen mijn oudere broer en mijn jongere zelf pesten, hoewel dit natuurlijk niet altijd op prijs gesteld werd en Fred en George zijn altijd al twee clowns geweest.
Zoals gepland zitten wij als leraren al in de eetzaal wanneer de eerste groep binnen komt, zo blijven wij zitten tot dat we horen dat de laatste groep is gearriveerd en dat betekend dat de eerstejaars zijn aangekomen. Een flauwe glimlach verschijnt op mijn gezicht, het is altijd leuk om te zien hoe de nieuwelingen gesorteerd worden. Zodra ook deze groep zit en de sorteerhoed wordt opgeborgen begint Dumbledore met zijn speech en uiteindelijk komt hij aan bij mij. "Vanaf dit jaar hebben wij een nieuwe leraar voor het vak Care of magical Creatures. Charles Weasley!" Hij kijkt mijn kant uit en verlegen glimlach ik terug. Maar professor Snape geeft mij een tik onder tafel en al gauw sta ik op, maar door deze haastige beweging valt mijn beker van tafel. Het geluid van ijzer op de marmeren vloer klinkt schel en pijnlijk. "Uh ja, ik ben dus de nieuwe leraar uh..ja." Zeg ik verlegen en voel mijn wangen gloeien. Gauw wil ik weer gaan zitten, maar mijn stoel ik naar achter verschoven en dus val ik achterover op de grond. Opnieuw sta ik haastig op en haal mijn hand door mijn haar en ga vlug op mijn stoel zitten. Ik hoor veel gelach in de zaal en zelfs iemand die roept dat ik een sukkel ben, maar tot mijn verdriet is Percy degene die het roept.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy glimlacht en loopt de trein op. Samen met haar vrienden en het domme golden trio, was na dit jaar van Hogwarts af. Ze nam plaats en kletste over alles. Samen met haar vriendinnen, nou ja meer achter volgers liep ze naar binnen en ging aan de tafel zitten. Ze zag de nieuwe leraar Carlos en Weasley. Iedereen begon te lachen en ze stond op. 'Kappen met je lachen, hij is je leraar, heb respect voor hem.' IEdereen was stil, want ik was vrij populair. 'Ja, maar een sukkel.' Zegt Percy. 'En jij bent zijn broer, dus hou je bek en ga zitten.' Zei ze en grijnsde toen hij stil was.

Account verwijderd

schreef:
Charlie Weasley
Aan het doorlezen van alle documenten over de leerlingen die ik dit jaar zou krijgen was ik nog niet toegekomen, maar je hoort toch bepaalde gedachtes over mensen. Zo zijn er enkele waarschuwingen gegeven over Draco en zijn groepje, hoewel Snape hem continue ophemelt wanneer er over hem gesproken wordt. Maar zo is er ook een woord gesproken over dat meisje, Pansy als ik het goed begrepen had. Dit is een actie wat ik niet verwacht had, niet dat er zeer slecht over haar gesproken werd, maar toch zo duister. Zodra Dumbledore zijn woordje gedaan heeft en geproost heeft op een prachtig nieuw schooljaar klapt hij twee keer in zijn handen en worden de schalen en bekers gevuld met heerlijke lekkernijen. Vrolijk begin ik diverse dingen op te scheppen en heerlijk te eten. We eten, praten en lachen. Hoe meer er drank ingeschoten wordt hoe harder er gelachen wordt. Hagrid begint ook al aardig wat praatjes te krijgen en langzaam maar zeker te wankelen op zijn stoel. Ik grinnik in mijzelf wanneer ik de leraren, mijn oude leraren, op deze manier zie. In mijn jaren heb ik daar nooit op gelet. Ik was veel te druk bezig met mijn vrienden alle vakantieverhalen te vertellen en de sappige roddels aan te horen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy Parkinson
Als ze mogen eten, schept ze wat aardappelen op en doet er jus over heen. Ze eet het op en eet nog wat kip. Ze drinkt nog wat pompoen sap. Ze kijkt naar de leraren en ziet dat ze een beetje dronken zijn. Ze grijnst, ze hoopt dat Weasley en Carlos echt dronken worden, zodat ze ze kan versieren.
Ze gaat door haar haren heen en praat met haar vriendinnen over de vakantie's. Ze glimlacht wanneer ze Carlos voor bij haar ziet lopen en loopt er ook achteraan samen met Blaise.

Account verwijderd

schreef:
Charlie Weasley
Het eten smaakt heerlijk, ik eet alsof ik bij een tapas restaurant ben. Van alles een klein beetje. Dit is iets wat ik wel gemist heb, de eindeloze keuzes aan voedsel en drinken. Zodra het avondmaal tot zijn einde komt verschijnen de toetjes op tafel. Mijn ogen worden groter en ik bekijk alle verschillende kleuren en vormen. Eén dag in Hogwarts en ik kom gelijk 20 kilo aan. Ik grinnik in mijzelf. "Zoveel keuze hadden we in mijn tijd niet!" Roep ik naar Dumbledore, hij lacht en heft zijn glas. "Des te meer redenen om extra te genieten!" Brult hij er achteraan. Ik lach. Ik praat weer met alle leraren en lach met hen. De enige die ontbreekt is Carlos, het duurt wel erg lang met hem. Hij zou even naar het toilet gaan. "Ik ben zo terug." Mompel ik tegen niemand in het bijzonder en probeer zo min mogelijk op te vallen terwijl ik langs de tafels loop. Zodra ik door de deur ben valt er een enorme rust over mij heen. De stilte doet mij wel even goed, het schud mij wakker. Ik kijk om mij heen, maar nergens is een spoor van hem te bekennen. Langzaam loop ik naar de dichtstbijzijnde toiletten, maar zodra ik daar aankom is hij leeg. Vervreemd loop ik verder, tot ik twee stemmen hoor. De ene is een meisjesstem en de andere duidelijk van Carlos, maar ik kan niet goed verstaan wat zij zeggen. Ik hoor een lach en daarna voetstappen. Er gaat een grote shock door mij heen. De nieuwe leraar nu al met een studente? Zodra ik de voetstappen achterna wil gaan staat plots Carlos voor mijn neus. "Oh Charles, wat doe jij hier?" "Naar het toilet, maar het gebouw is zo groot ik moet nog even wennen!" Roep ik en lach terwijl ik richting de toiletten loop.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy Parkinson
Ik glimlach naar Carlos en laat mijn hand door zijn haren heen glijden. 'Je bent echt sexy.' Zeg ik grijzend. 'Jij ook.' Zegt hij. Ik kots van binnen, kom op. Ik ben een student en hij een leraar, maar ja het moet wel. 'Zie ik je vanavond buiten bij Zweinsveld.' Zeg ik hijgend in zijn oor en bijt in zijn oorlel. Hij kreunt en knikt.
Ik loop weg en ga naar de Slytherin commonroom. Draco, mag de eerste jaars begeleiden.

Account verwijderd

schreef:
Zodra Carlos de hoek om is sluit ik de deur van de toiletten en ga achter hem aan. Zo te zien gaat hij naar de lerarenkamer. Hoofdschuddend loop ik terug naar de grote zaal en zie dat de leerlingen door de klasse oudste naar hun commonroom worden gebracht. Ik hoop voor ze dat de dikke dame van Gryffondor zich dit jaar gedraagt en op haar post blijft. Ik begrijp het dat je wel eens op bezoek wilt bij iemand, maar doe dat dan op een tijdstip dat niemand naar binnen hoeft! In mijn derde jaar was de dikke dame vaak verdwenen en op bezoek bij andere schilderijen. Het was erg hinderlijk, vooral als je een boek binnen had laten liggen en je niet naar binnen kunt waardoor je straf krijgt. Met een flauwe glimlach op mijn gezicht loop ik de zaal in. Iedereen is weg, op Dumbledore na. Een vervreemd gevoel bekruipt mij. Misschien is er wel niets aan de hand en vroeg Carlos zich slechts af wat ze alleen in de gangen deed, dat is tenslotte al een overtreding op de eerste dag. Misschien reageer ik veel te overhaast. Daarom laat ik het maar varen en ga al gauw naar mijn eigen kamer toe waar ik de puntjes op de i zet voor mijn lessen. Het voordeel aan dit vak is dat je pas vanaf de derde klas leerlingen krijgt. Zo hoef je nog geen kleintjes te begeleiden, het monsterboek is angstaanjagend en soms vergeet zelfs ik het boek eerst even te aaien voor dat ik hem open.
De dieren die ik dit jaar wil gaan bespreken zijn Boomtrullen, Fee, Flubberwurm en Kappa. De meeste fabeldieren zijn onvoorspelbaar en gevaarlijk, maar soms moet er een risico genomen worden. Zolang de leerlingen luisteren en doen wat er gezegd wordt zal hen niks overkomen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy werd langzaam wakker in de ochtend en ging door haar haren heen. Ze kamde haar haren en deed het in een vlecht.
Ze trok haar uniform en schoenen aan. Ze deed haar make-up en pakte haar tas.
Ze liep rustig naar beneden en ging naar de grote zaal.

Account verwijderd

schreef:
Het ontbijt vindt zoals gewoonlijk plaats in de grote zaal. Al gauw neem ik plaats op mijn vaste plek en kijk naar de inkomende leerlingen die elkaar vrolijk begroeten, terwijl andere chagrijnig wuift. Het valt op hoe weinig roodharige zich op deze school bevinden, het overgrote deel zijn toch wel de Weasleys. Het is iets waar wij om bekend staan en altijd om bekend zullen staan. Hoewel het vaak als pesterijtje wordt behandelt, ben ik er juist altijd trots op geweest. Het maakt mij anders. Het maakt mijn familie speciaal.
Na het ontbijt ga ik direct door naar mijn lokaal en tref alvast wat voorbereidingen voor de eerste klas die ik krijg. Hoewel ik de eerste paar dagen nog niets ga doen met de dieren zelf is het belangrijk om alvast wat theorie door te nemen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld