Forum

"Oh, he, Lucas, ik was ook nog eens even vergeten te zeggen dat je er niet voor moet zorgen dat ik al binnen een week een schoondochter voor mijn huis hebt zitten omdat jij het zo nodig vond om op je 19e al een vader te worden." "Oké, mam, ik heb het al begrepen, en je was het niet vergeten, je hebt het al zo'n honderd keer gezegd." "Lucas, nog één fucking keer een brutale mond tegen me en ik kom je opzoeken en dan ga ik je verschut zetten, voor de hele universiteit. En ook castreer ik je zodat je niet eens kinderen kunt krijgen, begrepen?" "Mam, waarom zo agressief? Heeft pap wat gedaan?"  "Nee, ik ben zojuist je oude kamer in gegaan, en heb spijt dat ik er in ben gegaan aangezien het eruit ziet alsof je er nog in leeft. Waarom heb je jouw kamer niet opgeruimd terwijl je aan het inpakken was?" schreeuwde Jade, zijn moeder door de telefoon heen. "Oh, shit, mijn les begint mam, ik hou van je maar ik moet echt ophangen!!" zei Lucas tegen zijn moeder via de telefoon waarna hij gauw zijn telefoon ophing. Zijn moeder was een schat, maar af en toe was ze ook behoorlijk agressief. Gelukkig lukte het Blake om haar te kalmeren. Ze vond het natuurlijk ergens wel jammer dat haar zoon het huis zou gaan verlaten zodat hij in een kamer op het campus kon gaan wonen. Maar natuurlijk zou hij Lucas niet voor de gek kunnen houden door te zeggen dat ze hem heel erg zou missen aangezien ze behoorlijk was opgelucht met het feit dat zijn kamer voor altijd schoon zou blijven. En het nieuws dat hij zijn kamer zeker niet had opgeruimd maakte haar natuurlijk weer kwaad. “Kind, je weet dat ik op je rooster kan kijken toch? Dus lieg de volgende fucking keer niet tegen me anders kom ik serieus naar de universiteit, en ik kan je beloven dat na mijn bezoek geen een meisje jou nog durft aan te kijken zonder je uit te lachen.” Schreef zijn moeder in een whatsapp berichtje. Misschien moest ze haar maar eens blokkeren? Maar natuurlijk zou dat haar kwader maken dan dat ze al was waardoor Lucas, nadat een diepe zucht zijn lippen had verlaten, een berichtje terug te typen naar zijn moeder terwijl hij richting het gebouw liep. Hij was even naar de supermarkt geweest om wat te eten te halen. Toen hij net op verzend wou gaan drukken botste hij per ongeluk tegen iemand aan waarna hij een aantal scheldwoorden hoorde. Hij begon zachtjes te grinniken waarna hij op verzenden drukte en zijn telefoon in zijn broekzak verstopte. Lucas bekeek het meisje dat nu op haar knieën gehurkt zat en haar boeken en dergelijke uit haar tas haalde. Moest Lucas doen alsof hij het niet merkte en doorlopen of het meisje helpen? Lucas besloot om te helpen waardoor hij ook hurkte en het meisje aan keek. Hij merkte op dat ze hem aanstaarde waardoor hij zijn hoofd schudde. “Je staart.” Grinnikte hij waarna hij haar tas aanpakte die zeiknat was. “Ik kan een nieuwe kopen voor je goed? Het spijt me maar ik heb een agressieve moeder die me aanzit.” Lachte hij waardoor zijn perfecte, witte tanden te voorschijn kwamen. Hij nam ondertussen even de tijd om haar goed te bekijken aangezien hij net alleen maar zat te lachen waardoor hij haar prachtige, kastanjebruine ogen niet had opgemerkt. En ook viel haar perfect gevormde, volle lippen hem pas later op. “Wat zeg je ervan? We kunnen na de colleges de stad in.” Grijnsde hij.   

Ze hechte wel veel waarde aan haar tekeningen waardoor een vlaag vol schuldgevoel Lucas’ lichaam binnen drong. “Oh, het spijt me serieus van je tekeningen.” Mompelde hij kort waarna hij met zijn lege hand door zijn haar ging. “Ik ben niet echt onhandig, ik lette gewoon niet op. “ lachte hij waarna hij zijn hoofd schudde.  “Het is niet dat ik je ga ontvoeren, al is dat niet zo’n slecht idee ook. Maar dat ter zijde.” Zei hij waarna hij even pauzeerde en zijn tanden bloot glimlachte. “Maar ik ben echt goede jongen hoor.” Voegde hij er achteraan toe. Toen ze de opmerking maakte dat Lucas wel degelijk een leuke jongen was werd zijn grijns alleen maar breder. “Nou, in liegen ben ik zeker wel erg slecht dus de waarheid is altijd maar beter, vandaar dat ik nu zeg dat jij er ook wel uit ziet als een ‘leuk meisje’ “ glimlachte hij. Nadat ze haar tas van hem afgepakt had en ze zijn verzoek om samen een nieuwe tas te gaan halen na haar colleges afgewezen had, stond Lucas op en raapte zijn tas met voedsel voor vanavond en wat snacks en alcohol op. “Wat jij wilt.” Mompelde hij uiteindelijk waarna hij met een frons haar bewegingen volgde. Dacht ze nou echt dat hij niet zou opmerken dat zij zijn portemonnee stal? Misschien zou het wel slim geweest zijn om het haar meteen mee te delen maar toen ze al vertrokken was leek het Lucas wel een slim idee om haar te gaan volgen aangezien zijn creditcard behoorlijk veel geld bevatte. En de reden dat hij behoorlijk wat geld had waren zijn ouders. De twee beroemde advocaten, Jade en Blake Westwood. Voordat hij zich in zijn gedachten kon gaan verliezen volgde hij stilletjes het meisje dat voor hem liep. Hij wist haar naam niet, maar Lucas verwachtte dat hij daar binnenkort zou achterkomen. Aangekomen bij de zaal verstopte Lucas zich achter een muur waarvandaan hij nog het meisje de collegezaal in zag lopen. Het was niet een bekende zaal voor hem aangezien hij aan de andere kant van het gebouw had aangezien hij de studie rechten & bedrijfskunde volgde. En aangezien hij nu bij de zaal voor de studie kunstgeschiedenis stond betekende het dat hij redelijk lang zou moeten lopen voordat hij bij zijn kamer zou geraken. Hij was van plan om zijn spullen af te zetten en ruim een kwartier van te voren bij de zaal te gaan staan wachten op het meisje zodat hij zijn portemonnee  kon gaan terug vragen.

Aangekomen bij zijn kamer die hij met Theo, zijn beste vriendin van de middelbare school, deelde zette hij de spullen die in de koelkast hoorden op zijn plek en de rest verstopte hij in de kleine keuken kastjes. “He, Lucas, heb jij geen les?” riep Theo vanuit de kleine woonkamer dat ze hadden en aangezien zijn stem daarvandaan kwam raadde hij dat Theo bezig was met GTA. “Nee man, ik heb rond drieën pas les, maar ik ga straks wel even mijn portemonnee ophalen.” Riep Lucas terug terwijl hij de rest van het eten op zijn plek legde. “Waar is die dan gast?” hoorde Lucas Theo ’s stem. Moest hij eerlijk zijn en zeggen dat hij zijn portemonnee had laten stelen door een meisje of was liegen toch een betere optie? “Hij is gestolen, maar ik weet al door wie dus ik krijg haar straks wel te pakken.” De keuze was dus gemaakt, de waarheid. “Haar?” “Ja, een meisje, ze dacht dat ik blind was of iets dergelijks, maar wij weten beide dat ik dat zeker niet ben, maar goed. Ik heb haar dus achtervolgd en ik weet dat ze nu in een of andere zaal voor haar college waarin ze les krijgt over kunstgeschiedenis zit en ik ga haar straks een verassingsbezoekje brengen.” Grijnsde Lucas terwijl hij ondertussen de woonkamer al ingestapt was.

En zogezegd zo gedaan, drie kwartier later stond hij weer voor de deur van de zaal aangezien hij uitgevonden had dat ze een college had van een uur. En na een kwartier werd de deur geopend en verscheen het meisje waarvan Lucas haar naam nog steeds niet wist. Lucas pakt haar pols beet en trok haar zijn kant op. "Je verwachtte toch niet dat ik niet zou zien dat jij mijn portemonnee stal, of wel soms?"

Floor maakte wat aantekeningen over het neoclassicisme en de kunstenaars die daarbij hoorde. Het mooie aan deze periode vond ze dat de mensen weer terug gingen naar het werk van de klassieke, het feit dat ze het overdreven en aandachtige niet nodig hadden maar dat ze juist weer opnieuw terug vielen op de klassieken en hun schoonheid maakte het heel inspirerend. Haar kunstgeschiedenis colleges vond ze altijd erg interessant, ze zag het niet eens als een echte les, eerder een uur dat ze spendeerde aan luisteren naar prachtige verhalen over vroeger. De lampen van de collegezaal gingen weer aan en even moesten haar ogen wennen aan de hoeveelheid licht die het opeens te verdragen kreeg. Ze stopte haar pen en schrift weer terug in haar tas die overigens aardig was opgedroogd. Het suède was niet meer te redden, de vlekken waren er helemaal ingetrokken en aangezien suède een moeilijk stof was om mooi te houden was de koffie funest. Ze pakte haar spullen en sloeg haar tas over haar schouder heen waarna ze de zaal uitliep. In eerste instantie had ze niet eens door dat de jongen van zojuist stond te wachten, ze was te druk bezig met haar telefoon. Toen ze haar telefoon weg had gestopt merkte ze hem pas op. Wat deed deze jongen hier? Ze gokte dat hij een vriendin had die dit college ook volgde en dat hij haar gewoon opwachtte. Toen bedacht ze zich dat ze als een van de laatste personen de zaal uit was gekomen wat betekende dat Suze of Rika zijn vriendin moest zijn. Deze kans achtte ze heel klein gezien het feit dat Suze nogal onverzorgd was en soms zelfs een beetje stonk en dat Rika op vrouwen viel. Toen schoot het haar opeens te binnen dat ze zijn portemonnee nog had, hij moest hem vast hebben gemist toen hij thuis was. Ze had al wat geld uit zijn portemonnee gehaald dus als ze zei dat ze hem op de grond had gevonden kon ze hem zonder problemen terug geven. De jongen trok haar naar zich toe waardoor ze erg dicht tegen elkaar aanstonden. Haar kamergenoot Ann keek raar op en moest toen een beetje lachen, maar haar ogen wist ze over te brengen dat ze beter maar even weg kon gaan en de twee alleen kon laten. Gelijk kreeg ze de volle laag over zich heen. Oké, de jongen wist dus dat zij zijn portemonnee had gestolen. Het stelen van zijn portemonnee was nogal impulsief geweest en daardoor misschien niet zo goed gepland. Ze keek even in zijn ogen, hij leek boos maar zijn ogen zeiden iets anders. Hij leek er niet heel erg van van slag. Ze trok haar pols los uit zijn grote stevige hand en legde deze over haar met koffie besmeurde tas. “Normaalgesproken merken mensen het inderdaad niet als ik hun portemonnee steel.” Het stelen van dingen was voor haar als het ware een tweede natuur geworden. Sommige mensen gingen graag sporten of een boek lezen voor wat ontspanning en tijd voor zichzelf, zij stal portemonnees van mensen op de campus, soms ook andere dingen. Eigenlijk was ze nog nooit betrapt door mensen en als dit wel het geval was liet ze het gestolen voorwerp gewoon vallen zodat mensen dachten dat het uit hun broek of tas was gevallen. Mensen waren soms zo onoplettend dat ze er niet eens woorden voor had. “Ik ben erg onder de indruk van je, de meeste mensen zijn niet zo oplettend.” Ze was oprecht onder de indruk, het feit dat hij doorhad dat ze zijn portemonnee had gepakt liet zien dat hij niet zo dom was als de meeste mensen. Ze pakte de portemonnee uit haar tas en gaf deze terug. “Nou, als je me nu zou willen excuseren ik heb dingen te doen.” Ze verwachtte niet dat hij haar zo snel zou laten gaan, vroeg of laat zou hij toch merken dat ze geld uit zijn portemonnee had gehaald. Als hij slim was zou hij de inhoud van zijn portemonnee dan ook gelijk bekijken. Hij kon het haar niet kwalijk nemen dat ze wat geld had gepakt, ze had tenslotte nog een nieuwe tas van hem tegoed en bovendien zag hij eruit alsof hij dat geld wel kon missen. Ze wilde net weglopen toen ze bedacht dat hij haar naam nog niet wist. “Ik ben trouwens Floor.” Zei ze met een lach op haar gezicht, waarna ze zich omdraaide en weg liep. 

“Blijkbaar ben ik dan een bijzonder geval, denk je niet?” lachte Lucas waarna hij haar aan keek met een opgetrokken wenkbrauw. Misschien merkte hij het zo snel op doordat hij wat trucjes van zijn moeder had geleerd toen hij nog wat kleiner was. Niet dat ze geen geld hadden en dat hij op zo’n manier geld moest zien te krijgen maar het was eerder dat zijn moeder het wel eens leuk vond om Lucas te leren hoe hij mensen voor de gek kon houden en zo een of ander dure spul van ze kon stelen. Hij had het nog nooit echt geprobeerd aangezien hij stelen best wel sneu vond en hij vond bedelen vaak beter dan het jatten van iemand. Het bijzondere aan zijn moeder vond hij dat ze ooit, vroeger, een soort van crimineel was geweest. Ze was voorheen gelukkig niet opgepakt en aangezien ze er ook mee gestopt was zou ze waarschijnlijk nooit in de gevangenis belanden ook. Toen Lucas’ vader dat ontdekt had was er wel een ruzie ontstaan en Blake vroeg zich af waarom Jade het verborgen voor hem hield aangezien hij het niet eens zo erg vond ook. Hij vond het erger dat ze het hem nooit had verteld. Maar uiteindelijk bleek het dat Lucas’ vader zo veel van Jade hield waardoor hij het haar toch vergeven had en aangezien Lucas toen als 14 was vond Blake het zeker geen goed idee om Jade te laten vertrekken. Blake had ten eerste ook gedacht dat Jade met hem was getrouwd alleen om zijn geld maar hij besefte zich gelukkig dat het een vervelende gedachte was en dat Jade wel degelijk van hem hield. En toen besefte Lucas pas waarom zij misschien zijn portemonnee had gestolen. Natuurlijk was niet iedereen zo rijk als Lucas maar het meisje voor hem zag er niet bepaald arm uit. Ze was goed verzorgd en ze stonk zeker niet, nee, ze had een lekker geurtje op en Lucas kon niet precies beschrijven waar het naar rook. “Opletten is mijn passie.” Grapte hij waarna hij de portemonnee aannam en even bekeek of zijn bankpas er nog in zat. Die zat er gelukkig wel in en Lucas maakte zich niet druk over het briefgeld aangezien hij haar eigenlijk nog een nieuwe tas verschuldigd was. “Dingen zoals wat? Ik heb tijd zat dus zeg je nog steeds nee tegen samen naar de stad gaan om een nieuwe tas te kopen?” vroeg Lucas met een glimlach. Aangezien hij nog behoorlijk wat tijd over had voordat zijn college begon zou hij het wel leuk vinden om het meisje dat voor hem stond beter te leren kennen.  En eerlijk is eerlijk, ze was mooi, bloedmooi. Dat was waarschijnlijk het eerste wat Lucas was opgevallen toen hij ervoor zorgde dat er een grote koffievlek op haar blouse terecht kwam. Oh, ook dat nog, ze moest zeker zijn aanbod om samen de stad in te gaan niet afwijzen aangezien hij ook graag een nieuwe blouse voor haar zou willen kopen. Toen ze haar naam vertelde en weg liep keek Lucas haar met groten ogen aan. Hij twijfelde eerst of hij haar wel of niet achterna zou gaan aangezien hij het type jongen was dat vond dat meisjes achter hem aanmoesten komen en hij niet achter haar. Maar hij voelde zich echt schuldig over het feit dat ze ook nog eens haar tekeningen overnieuw zou moeten maken, al zou dat wel betekenen dat ze de details die ze niet mooi vond er niet in zou kunnen verwerken, maar dat terzijde. “He!” riep Lucas terwijl hij achter het meisje aanliep en haar pols weer beet nam. “Lucas, weet je zeker dat je niet een nieuwe tas en blouse wilt gaan kopen?”