Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg ft. Dauntless

Barracuda
YouTube-ster

Barracuda schreef:
Madison Amelia Hudson

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Finn Orion Swallow ~ 19

Barracuda
YouTube-ster

Barracuda schreef:
Madison
'Je hebt een nieuwe opdracht, er is een crimineel genaamd Finn Swallow. Je moet hem naar de goede kant toe trekken, hij staat op het punt om tot overlijden te komen, als hij door gaat met zijn foute daden tenminste. En als hij overlijd, zal hij een erg gevaarlijke demon worden.' Zegt mijn baas. Ik had al heel lang geen nieuwe opdracht gekregen, omdat mijn vorige taak om iemand naar de goede kant te halen was mislukt. Hij is nu overleden en een demon in de onderwereld geworden. Ik werd goede vrienden met hem, we kregen ruzie over iets en toen liet hij alles vallen en deed al het slechts wat je je maar kunt voorstellen. Binnen 24 uur zat hij in de problemen, en was geëlimineerd. 'Het komt goed' zeg ik. Ik sluit mijn ogen, en denk aan zijn naam, dat brengt mij automatisch naar hem.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Finn zat in een schunnige bar tegenover zijn opdrachtgever. Onder hun tafeltje stond een zwarte sporttas. Daarin zat het bewijs dat hij zijn opdracht wel degelijk had uitgevoerd. De meeste huurmoordenaars namen een foto, of weigerden bewijs te leveren. Finn daarentegen nam een deel mee van het lichaam. Het versterkte zijn reputatie als gruwelijke, harteloze moordenaar en dat vond hij wel fijn. Het zorgde er tevens voor dat hij vrij succesvol was in zijn branche en nooit op zoek moest gaan naar werk. Het kwam altijd naar hem. De man overhandigde het geld, dat Finn veilig opborg. Ze hadden nauwelijks met elkaar gesproken, niets meer dan de nodige formaliteiten. Dat vond Finn perfect. Hij haatte het wanneer mensen overdreven spraakzaam werden door de angst die ze voelden in zijn aanwezigheid. Uiteindelijk was hij een huurmoordenaar. Moorden was zijn beroep en hij was er goed in. Je had het volste recht bang te zijn wanneer hij in de buurt kwam.
Om drie uur precies verliet hij het café en keerde terug naar huis. Onderweg zou hij zich nog wel moeten ontdoen van de sporttas. Niet alleen de inhoud. De hele tas zou moeten verdwijnen aangezien hij niet kon uitsluiten dat zelfs na enkele grondige wasbeurten er nog DNA in te vinden was. Finn maakte een omweg langs de haven. Hij opende de poorten van een verlaten loods. Deze had hij jaren eerder ontdekt nadat hij de sleutel had gestolen van één van zijn vroegere slachtoffers. Binnen vulde hij een ton met zuur waar hij de tas in gooide. Al snel begon het te bruisen en pruttelen. Langzaam verdween het bewijsmateriaal.

Barracuda
YouTube-ster

Barracuda schreef:
Madison
Ik kom al snel neer op de plek waar Finn blijkbaar op dat moment is. Hij ziet mij niet, als ik niet wil dat hij mij ziet. Dus ik kan rustig en in stilte alles bekijken wat hij doet. Hij vulde eet toen met zuur, en gooide een tas met inhoud er in. Ik kon al raden wat het was, een lichaam. Hoe kan je zo harteloos zijn en dat doen, maar daar was ik dus voor. Om hem naar de goede kant te trekken en hem te laten stoppen met al deze onnodige daden. En voor zijn eigen bestwil, en die voor het hele universum. Als hij doorging zou hij zelf uiteindelijk overlijden en hij als demon, zou er niks meer over blijven. Ik maak mezelf zichtbaar voor het oog, en loop richting hem. Hij zou proberen mij te kunnen vermoorden, ik kan gewond raken. Maar dan heel ik mijzelf daarna weer automatisch. Dus eigenlijk had ik niet heel veel om voor te vrezen. Ik raak van achter zijn schouder aan en trek hem zachtjes naar achter zodat hij mij zou zien. 'Finn?' vraag ik op de rustigste manier mogelijk, aangezien ik naast een pruttelend lichaam stond.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Finn was in gedachten verzonken terwijl hij keek hoe alles langzaam wegteerde. Zijn gezicht verstarde toen hij een hand op zijn schouder voelde die hem langzaam ronddraaide. Voor hem stond een meisje die zijn naam zei. In een fractie van een seconde trok Finn een pistool uit zijn broekband en duwde dat tegen haar hoofd. Hij ging nooit ergens ongewapend heen. Dit meisje had hem kunnen doden. Ze had kansen genoeg gehad. Toch had ze het niet gedaan. Hoe was ze trouwens binnengekomen. Hij was er zeker van dat hij de deur van de loods op slot had gedaan, maar weigerde om dit even te checken. Zijn blik bleef op haar gericht ze zou haar geen kans tot ontsnappen geven. Misschien was ze wel een zwerver en had ze zich hier eerder verscholen om de nacht door te brengen. Maar ze zag er niet bepaald uit alsof ze op de straat leefde.
"Ik ga je een paar vragen stellen en ik wil dat je die snel en eerlijk beantwoordt, begrepen?" zei hij kil.
"Wie ben je, hoe kon je hier binnen, waarom ben je hier en hoe ken je mijn naam?" Praktisch niemand kende Finns voornaam. Zijn werkgevers spraken hem aan met zijn achternaam en de enkele vrienden die hij had noemden hem ook gewoon Swallow. Hij vertrouwde dit hele zaakje niet. Wanneer hij iets niet vertrouwde wad het beter het te elimineren. Dus dit meisje kon maar beter met een heel goed excuus komen als ze haar leven lief had.

Barracuda
YouTube-ster

Barracuda schreef:
Madison
Ik zie hoe hij naar zijn broekriem grijpt en iedereen weet natuurlijk al wat hij daar bewaart. Ik zet een klein stapje achterruit als hij zijn pistool trekt. Mijn adrenaline level stijgt en mijn hart klopt veel sneller. Ookal kon ik niet echt gewond raken, hoe erger de wond, hoe langer het duurt voordat ik weer bij zinnen komt. Ik moet maar snel vertellen wie en wat ik ben, voor dat hij me neerschiet en me ook in zo een bak met zuur gooit. Dan is het wel echt afgelopen met me. 'Ik ben Madison Amelia Hudson, en ik ben een engel' Ik slik even, als ik dat zeg zal hij vast denken dat ik een spelletje met hem speel en zal hij me meteen doodschieten. Dus snel maak ik mezelf ontzichtbaar en haal het pistool van mijn hoofd af. Zo zal hij ook meteen weten dat ik heel serieus ben, en dat ik hier niet zomaar ben om een grapje te maken. 'Ik ben hier voor jou, ik heb als opdracht gekregen om jou naar de goede kant te trekken, net zoals dat jij opdracht krijgt voor moorden' zeg ik. Ik vond dat best wel een goede zet van mezelf. Ik zal maar niet vertellen, dat hij als hij overlijd een gevaarlijke demon word. Stapje voor stapje.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Als je liegt Madison, doe dan op zijn minst een beetje je best." zei hij hoofdschuddend. Hij bekeek haar pupillen. Wie weet was ze wel een drugsverslaafde en op dit moment enorm aan het trippen. Hoe dan ook ze had zijn vragen niet beantwoord en dat betekende dat ze eraan ging. Net op het moment dat hij de trekken wilde overhalen verdween ze. Zijn pistool bewoog zonder dat hij het aanraakte. Misschien was hij wel diegene die aan het trippen was? Had hij teveel zure dampen ingeademd? Nee, zoiets was nog nooit gebeurd en Finn gebruikte zelf niets. Het was juist het gruwelijke van de realiteit dat hem aanzette tot moorden. Waarom zou hij deze dan willen ontvluchten met een of ander middel dat zijn lichaam kapot maakte? Toch kon hij niet geloven dat wat hij zag de werkelijkheid was. Hier moest een logische verklaring voor zijn. Hij schoot willekeurig rondom zich. In de hoop haar te raken, waar ze ook mocht zijn.
"Wel mijn beste Madison, dan moet ik je meedelen dat je moeite tevergeefs is. Die goede kant van jou interesseert me niet. Dus ik verzoek je vriendelijk me gewoon met rust te laten." Draaide hij door? Was Madison niet meer dan een hersenspinsel? Misschien was hij wel gewoon in zijn kamer, aan het slapen en was dit niet meer dan een droom. Ja dat moest het zijn, hij was aan het dromen en hij wist precies hoe hij zichzelf wakker zou krijgen. Hij pakte zijn pistool en zette dat tegen zijn eigen hoofd.

Barracuda
YouTube-ster

Barracuda schreef:
Madison
Ik kan zien hoe erg hij aan het stressen is, hij moet wel denken dat hij aan het trippen is. Ik moest hem toch op een of andere manier ervan overtuigen dat ik geen grap met hem uithaalde. Hoe was ik van plan op dit te doen, eigenlijk had ik er nog totaal niet over na gedacht. Toch zal het moeten, voor ons allemaal. Ik zou hem kunnen vertellen over de hemel, waar hij terecht zou komen als hij zou stoppen met zijn daden. En ik kan hem vertellen dat hij naar de hel gaat als hij overlijd in de staat als waarin hij nu is. Hij zou er inderdaad heen gaan, maar hij zou wel een groot heerser worden. Dus of hij dat nou zo erg zou vinden weer ik nog niet zo zeker. Wat zou ik nog meer kunnen doen? Hij zal toch wel iemand hebben van wie hij houd, en waar voor hij zich goed zal gedragen zodat hij niet dood achterblijft. Tussen al mijn gedachten door, hoor ik de knallen van de pistool. Één kogel schramt zich langs mijn arm, ik voel een klein steekje, alsof iemand een naald in mij steekt. Ik voel alle pijn wel, maar veel minder. Dus als iemand een naald in mijn arm zou steken zou ik dat totaal niet voelen. 'Je verzoek is niet geaccepteert' Ik merk dat zijn kogels op zijn en loop naar hem toe. Nu maar hopen dat hij geen extra kogels bij zich heeft. Ik laat mezelf weer zien, 'Niet schrikken, ik ben hier alleen maar om je te helpen Finn' zeg ik zo kalm mogelijk en leg mijn hand op zijn schouder. 'Het werkt het best als je meewerkt'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Finn wou schieten, maar besefte toen pas dat al zijn kogels opgebruikt waren. Hij had er nog wel extra bij, maar door de emoties trilden zijn handen zo hevig, dat het een verloren moeite was. "Hand van mijn schouder." gromde hij. Als er iets was dat ze nu niet moest doen, was het zijn persoonlijke ruimte doorbreken.
"Madison welk deel van het woord nee begrijp je niet?" hij legde extra nadruk op de nee terwijl hij enkele stappen achteruit zette.
"Ik ga nu slapen, want weet je ik heb net iemand vermoord en dat is nogal vermoeiend. Wanneer ik morgenvroeg opsta verwacht ik dat je verdwenen bent. Zo niet dan zal ik ervoor zorgen dat je net zo eindigt zoals mijn slachtoffers, borrelend in een vat zuur. Je mag dan wel een paar trucjes achter de hand hebben. Je zult je niet eeuwig kunnen verschuilen." Zonder een antwoord af te wachtten wendde hij zich van haar af en zocht zijn toevlucht bij een matras die achteraan in de hoek lag. Zelden overnachtte hij in de loods, maar hij was zodanig moe en in de war van de laatste paar minuten dat hij gewoon zo snel mogelijk zijn ogen wou sluiten en zichzelf overgeven aan slaap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld