Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ TMI

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ik:
Naam: Aurelia (Laurel) Anthriël Lionheart
Leeftijd: Ze ziet er uit als 18 maar eigenlijk bestaat ze al sinds het begin der dagen. Ze voelt zich wel nog erg jong, want op aarde heeft ze lange tijd geslapen en rondgezworven in gebieden ver weg van mensen.
Inn: Aurelia heeft vaak last van stemmingswisselingen. Dit komt omdat ze als gevallen engel nooit een keuze tussen goed en slecht heeft gemaakt en bij haar goed en kwaad nogal opgesplitst zijn. Je zou dus kunnen zeggen dat ze een dubbele persoonlijkheid heeft. Hun soort is eigenlijk niet echt gekend en ze behoren niet bij de demonen maar ook niet bij de kloof. Wanneer ze naar benedelingen feestjes gaat, nemen zij gewoon aan dat ze een van hen is, al bestempelen vooral de mensen van de kloof haar gewoon als een demon vanwege haar uiterlijk en omdat ze eigenlijk ook een soort demon is maar ook een soort engel. Ze haat het enorm als mensen haar een demon noemen en vaak komt dan juist haar kwade kant naar boven. Ze is erg beschermend tegenover de mensen die ze liefheeft en vooral tegen diegene waarmee ze seksuele betrekkingen heeft gehad en wiens lichaam dus een stukje haar bezit wordt. Ze is moedig en erg nieuwsgierig, wat haar in de problemen kan brengen. Ze geeft vaak haar eerlijke ongezouten mening en is erg sluw en vindingrijk. Wanneer je haar kwetst zal ze dit niet laten merken, al kan je haar wel makkelijk en vooral emotioneel snel kwetsen, vandaar dat ze erg voorzichtig is met het vertrouwen van anderen.
Verleden: Aurelia weet dat ze uit de hemel gevallen is, maar ze herinnert zich niets meer van de hemel en wat er zich voor de val afspeelde. Het enige wat ze nog weet is dat ze na wat een eeuwigheid leek op de aarde terecht kwam. Ze zag er anders uit dan ze er vroeger had uitgezien en voelde zich beroerd. Er was niets anders dan ijs en sneeuw op de plaats waar ze was neergestort en ze hoopte dat dit een droom was en dat wanneer ze ging slapen en wakker zou worden alles weer normaal was. Ze heeft honderden jaren geslapen, maar toen ze wakker werd was ze nog steeds in deze vreemde omgeving. Ze besloot dus op verkenning te gaan en uiteindelijk kwam ze mensen tegen. Het waren vreemde wezens en ze vermeed ze. Pas eeuwen later kwam ze een man tegen genaamd Hector Lionheart. Hij leek in een bepaald opzicht op haar en vertelde dat hij net als haar een gevallen engel was en nam haar mee naar een huis waar nog meer gevallen engelen samenwoonden. Hier kreeg ze voor het eerst een mensenlichaam, een beschermende huls, waardoor ze zich niet steeds voor het zonlicht moest verstoppen en schaduwjagers haar niet zomaar konden opsporen. Eerst was het enorm vreemd om iemand anders lichaam te besturen, vooral omdat soms gedachten en gevoelens uit diens leven haar hoofd in kwamen alsof het haar gedachten waren, maar het wendde en de gedachten werden minder en het lichaam reageerde zelfs op haar krachten. Wanneer ze nu wilt verdwijnen bijvoorbeeld, verdwijnt haar lichaam met haar mee in plaats van achter te blijven. Sindsdien leeft Aurelia bij de Lionhearts en beschouwt hen als haar familie. Hector die de vader moet voorstellen heeft haar ooit uitgelegd wat een gevallen engel precies is, maar nog altijd snapt ze het niet helemaal. Ook heeft hij haar over de kloof en de benedelingen vertelt en over het feit dat zij zich buiten dit alles willen houden. Ze probeert dus een zo normaal mogelijk leven te leiden al kan ze het natuurlijk niet laten om af en toe stiekem naar de feestjes van benedelingen te gaan.
Extra: Het kruid waar Aurelia niet tegen kan is nachtschade. Haar domein als gevallen engel is misleiding en dromen
uit: Aurelia's mensenlichaam kan je gewoon op het plaatje zien, maar over haar gevallen engelen lichaam moet ik nog wat extra info geven. Zo zijn haar vleugels zoals bij elke gevallen engel tijdens de val beschadigd. Haar glazen vleugels zijn nu dof en er zijn hier en daar scherven uit en er zitten barsten in. Je ziet nog wel dat ze ooit erg mooi waren, dat ze er ooit mee kon vliegen, maar nu zijn ze eigenlijk gewoon aanhangsels, waar ze niet echt iets mee kan doen.

Als mens momenteel:

Als gevallen engel:

Naam: Dantalion Uriël Swallow
Leeftijd: 19
Innerlijk + verleden: Dantalions moeder had lang geleden een deal met een demon gesloten. Ze was toen nog jong en besefte niet dat dit haar hele leven zou verpesten. Op de dag van de geboorte van haar zoon kwam de demon zijn deel van de deal opeisen. Natuurlijk wou zijn moeder hem niet afstaan. Zijn vader deed er alles aan om zijn zoon te beschermen maar stierf. De demon nam het leven van zijn vader in plaats van dat van hem. Daarom noemde ze haar kind naar de demon die al dit kwaads heeft aangericht, Dantalion. Ze wou niets met deze baby te maken hebben en hoopte dat hij zou sterven, moest hij hem in het bos achterlaten. Daar werd Dante echter gevonden door een andere schaduwjager. Hij denkt dat deze man zijn vader is aangezien deze hem nooit verteld heeft over zijn echte ouders. Van hem moest hij geen genegenheid verwachten en kreeg hij een strenge opvoeding. Deze maakte hem wel tot een goede schaduwjager al heeft hij ook wel een groot ego. Hij is erg charismatisch en gooit zijn charmes graag in de strijd. Al houdt hij zijn echte gevoelens vaak verborgen en is het voor hem nogal moeilijk om echt een band met iemand te hebben. Zeker nadat het landhuis waar hij woonde in brand schoot zijn en zijn vader stierf. Toen is hij ondergebracht in het instituut waar hij zijn training verder zet.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:

Echte naam: Adelyn Cece Nightdust

Naam: Adelyn Moore

Leeftijd: 17

Innerlijk+verleden: Adelyn heeft een liefhebbende moeder die soms wat overbezorgd kan zijn. Voor zo ver ze zich kan herinneren, heeft ze een normaal leven gehad. Het enige wat ze niet had, was een vader. Ze vroeg zich altijd af wat er met haar vader is gebeurd, maar haar moeder werd altijd kwaad als ze erachter vroeg. Adelyn is van nature zeer nieuwsgierig en koppig dus het is moeilijk om iets voor haar te verbergen. Ze weet niks af van haar echte afkomst en dat probeert haar moeder dan ook van haar te verbergen. De Nightdusts zijn zogezegd al jaren lang dood en dus ook Adelyn. 17 jaar lang heeft Adelyn geleefd als een normaal tiener meisje dat naar school ging, vrienden maakte en uitging. Ze altijd al een lichte flirt geweest en dat ontging de jongens op haar school niet, maar naast kussen heeft ze nog niks met een jongen gedaan. Niet dat ze het niet zou willen, maar haar moeder wilt haar vroeger thuis dan de meeste kinderen. Adelyn luistert wel niet altijd naar de regels van haar moeder omdat ze soms wat rebels kan overkomen. Vaak kan ze wantrouwig overkomen bij nieuwe mensen tenzij haar gevoel zegt dat het sukkels zijn die haar niks kunnen aandoen. Ze is een slim meisje en merkt dus ook wel wanneer een persoon niet echt pluis is. Adelyn is dan wel moedig, ze is niet echt je typical schaduwjager. Natuurlijk niet! Ze weet niet eens van het bovennatuurlijke bloed dat door haar aderen stroomt. Op dit moment in haar leven is ze er nog niet klaar voor om het leven van een schaduwjager op zich te nemen, maar het lot beslist er anders over.

Naam: Joshua Stone

Leeftijd: Joshua is stoppen met tellen na 500 jaar. Ondanks dat hij zo oud is, ziet hij eruit als een jongeman begin de 20. Het voordeel van onsterfelijkheid...

Innerlijk+verleden: Joshua Stone is een van de bekendere heksenmeesters tegenwoordig. Hij is knorrig, snel verveeld en hij denkt niet echt na wanneer hij wat zegt. Toch is hij één van de betere dus al vaak hebben mensen, benedelingen en zelf schaduwjagers op zijn hulp gerekend. Vroeger was Joshua een vrolijke en extravagante jongen, maar na al die jaren is hij verandert. Als jonge maar machtige heksenmeester werd hij vaak misbruikt om dingen te doen voor anderen en kreeg hij nooit zijn deel van de deal. Toen begon hij in te zien dat hij te zwak was om een gerespecteerde heksenmeester te zijn. Hij veranderde pas echt toen de kloof zijn geliefde vermoordde voor het begaan van een kleine misdaad. Sindsdien zijn schaduwjagers voor hem alleen maar irritante egoïsten in zijn ogen. Verder heeft Joshua niet echt grote verlies geleden want sindsdien heeft hij zich ervan weerhouden van iemand te houden. Dat wil niet zeggen dat hij daarom geen wilde nachten meer beleefd heeft, oh nee! Joshua is niet zo heel kieskeurig met z'n bedpartners.

Hij is bevriend met enkele andere heksenmeesters en ook zij zouden hem omschrijven als de knorrige heksenmeester die al te lang geleefd heeft. Als hij dronken wordt is hij alleen maar venijniger en hij lacht om andermans verdriet en pijn. Eerst was dit een act, maar door de jaren heen is hij er wel echt wat vermaak in gaan vinden. Toch weet hij wanneer pijn te veel wordt en iemand geholpen moet worden. Er zijn maar enkelen geweest waar hij om gaf en wilde dat ze uiteindelijk gelukkig zouden zijn, maar zij zijn ondertussen al dood.

Uiterlijk: Joshua's heksenmeester teken is z'n haar dat van nature wit is.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Muziek drumde met een veel te hoog volume uit de luidsprekers. Adelyn herinnerde zich nog goed dat haar moeder haar had verplicht om 's avonds voor 10 uur thuis te zijn, maar die regel had ze ondertussen al geschonden. Ze was waarschijnlijk al een half uur te laat en haar moeder zou helemaal ongerust zijn, maar Adelyn had nu en dan ook eens tijd nodig om te doen wat ze wilt. Vanavond was weer één van de avonden dat ze zelf besloot wanneer ze naar huis zou gaan. Zo'n avonden kwamen de laatste tijd redelijk vaak voor. Maar als ze altijd naar haar moeder zou luisteren, dan zou ze meestal weg moeten uit de club nog voor de pret echt begon. Haar moeder was trouwens ook altijd onnodig ongerust want Adelyn wist wel wat ze deed.
De club was overvol met alternatieve types die druk aan het dansen waren. Adelyn was ook mee aan het bewegen op het ritme van de muziek Toen het werd haar duidelijk dat ze omringd werd door onbekenden, begon ze om zich heen te kijken. Hoe was het mogelijk dat ze Laurel nu al kwijt was geraakt in de bende mensen? Waarschijnlijk keek Adelyn gewoon niet goed genoeg of viel Laurel niet genoeg op voor haar. De meeste mensen in deze club vielen wel op de een of andere manier op en dat maakte het alleen maar moeilijker voor Adelyn om haar vriendin te vinden. Zuchtend stopte ze met dansen en probeerde ze zich door de menigte mensen te banen op zoek naar Laurel.

Joshua zat aan de bar van een club waar hij ondertussen al honderd keren was geweest. Op de barkruk naast hem zat een jongen die waarschijnlijk nog geen 20 was. Vanavond zou hij zich bezighouden met deze jongen omdat hij anders niks te doen had. Joshua's goede vriendin, Amelia Shade, had hem uitgenodigd om mee te gaan naar deze club. Amelia was net zoals hem en haar kattenstaart was daar het bewijs van. Ze waren nu al eeuwen bevriend en gingen vaak samen een stapje in de wereld zetten, maar vandaag had ze hem gedumpt aan de bar. De jongen naast hem grijnsde zelfzeker naar Joshua. Hij was duidelijk uit op hetzelfde als Joshua zelf. Het was niet zo dat Joshua altijd voor mannen ging, vrouwen zijn ook wel vaak in z'n bed te vinden. Afwisseling is wel eens leuk als je onsterfelijk door het leven gaat.
Toen Joshua even z'n blik afweek, zag hij in de verte Amelia dansen met een schaduwjager. Had die dwaze meid nu nog steeds niet door dat schaduwjagers niet veel goeds zijn? Meestal als je een schaduwjager ziet dansen, dan is het een flirterige asshole, maar ach, zolang ze niet eer zoekt dan 1 nachtje fun is het allemaal goed. Eigenlijk zou hij het liefste Amelia gaan irriteren met een preek over haar slechte keuze in mannen, maar eigenlijk waren het zijn zaken niet. Met die gedachte in z'n achterhoofd, focuste Joshua terug zijn aandacht op de jongen voor hem.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Aurelia vond het heerlijk om tussen al deze mensen te zijn. Ze bestudeerde hun gedrag en uiterlijk en verbaasde zich steeds opnieuw over de dingen die ze met hun lichaam deden. Het enige nadeel van haar nieuwsgierigheid was dat ze Adelyn makkelijk uit het oog verloor. Eenmaal ze dat besefte vloekte ze en ging op haar tippen staan om iets verder in de menigte te kunnen kijken. Het was tevergeefs, door al deze drukte was ze haar vriendin verloren en ze geen plaats afgesproken om elkaar terug te vinden. Ze checkte haar gsm, maar die was ze zoals gewoonlijk vergeten op te laden, dus dat was ook geen optie. "Kalm blijven Aurelia. Ze moet hier ergens zijn. Uiteindelijk vind je haar wel terug." zei ze tegen zichzelf. Ze wou haar roepen, maar het geluid van haar stem zou te niet gedaan worden door de luide muziek. Nerveus keek ze om zich heen. Haar blik viel op de dj-booth. Moest ze tot bij de dj raken dan zou ze een overzicht hebben over de hele zaal. Vastberaden wrong ze zich tussen de mensen door, wat haar hier en daar een vuile blik opleverde. Maar dat kon haar niets schelen. Zij moest zo snel mogelijk haar vriendin terugvinden.

Dantalion liet zijn blik over de menigte glijden. Hij wou dit zo snel mogelijk achter de rug hebben. Een hele zaal vol dansende mundanes was niet bepaald zijn ding. Het was niet dat hij hun soort haatte, hij vond hen gewoon minderwaardig ten op zichtte van de schaduwjagers. Je kon hen het best vergelijken met een kudde schapen, niet bewust van de wolven die rondsluipen. Zij waren de herders die deze kudde veilig moesten houden Ook de muziek was allesbehalve zijn smaak. "En, zie je ze?" vroeg hij aan Giselle die hem samen met haar tweelingbroer Rowan vergezelde op deze missie. Ze was gespecialiseerd in het opspeuren van demonen. Haar blik schoot naar de bar en toen naar de toiletten. "Daar" zei ze en knikte naar een plek naast de toiletten, waar een jongen en een meisje nonchalant aan het praten waren met wat andere mensen. Deze mensen hadden geen idee hoe deze demonen er in werkelijkheid uitzagen. "Ik neem het meisje, jij de jongen, ok?" Giselle knikte. "Waar is die broer van je trouwens naartoe?" Giselle en hij zouden dit met zijn tweeën wel aankunnen, toch vond hij dat Rowan zich bij de missie moest houden. Het leek wel alsof zijn zus de hersens gekregen had en hij de spieren. Die twee werken sowieso beter in duo. Ze waren perfect op elkaar afgestemd. Al snel spotte hij hem, dansend met een schaduwmeester. Als zijn ouders dat te weten kwamen, zouden ze woedend worden, maar hij en Giselle konden wel een geheim bewaren. "Ga jij al maar naar hen toe ik pik hem wel snel op." Voor de gelegenheid hadden ze gewone doorsnee kleding aan. Het was niet bepaald makkelijk je een weg door de menigte te banen als geen enkel mens je kon zien. Natuurlijk hadden ze hun voorzorgen genomen en zichzelf volgezet met runen.
"Kom mee loverboy, het dansen is afgelopen." zei hij tegen Rowan en trok hem mee de menigte in.
"Dante, je bent echt een party pooper. Relax, maak eens een beetje lol."
"Zodra die demonen uitgeschakeld zijn mag jij zoveel lol maken als je wilt, maar dit komt even voor, ok."
Rowan knikte. Ondertussen was het Giselle gelukt de demonen naar een rustiger gedeelte van de discotheek te lokken, in een gang achter de dj-booth die volstond met oud muziek materiaal.
"Zijn jullie onze vriendin aan het lastigvallen?" vroeg Rowan die zich bij zijn zus voegde. De demonen keken geschrokken naar de runen op diens armen, maar voor ze hun ware gedaante konden aannemen was het al te laat. Rowan en hij hadden een serafijndolk in hun borst geramd en al snel bleef er niet veel meer over dan een hoopje stof.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Zich door al die bewegende mensen verplaatsen was niet zo makkelijk als verwacht. Niemand in de zaal leek dan ook maar een klein beetje op Laurel. Het was niet zo dat Adelyn het niet zou overleven zonder haar, maar ze had toch liever haar vriendin in zicht om zeker te zijn dat er haar niks was gebeurt ofzoiets. Toen viel haar op dat als ze naar de dj-booth zou gaan, ze uitzicht zou hebben over zowat de hele zaal. "Kom op Laurel! Waar ben je? Godverdomme!" Vloekte ze zacht terwijl ze weer van richting veranderde. De dj-booth was niet zo ver weg, maar om er te geraken moest Adelyn zich door een nog dichtere menigte werken dan ze daarnet moest. Hier en daar vloekte iemand of keken mensen eens kwaad naar haar. Nu viel het Adelyn pas op hoe warm het wel niet was in de club. Waarschijnlijk kwam dat alleen omdat ze zich nu al minuten aan een stuk door een dichte menigte aan het werken is. Toen ze eindelijk de dj-booth had bereikt, besloot ze dat ze eventjes uit de drukte moest. Laurel zou waarschijnlijk nog wel 2 minuutjes zonder haar kunnen. Het liefste wou ze gewoon meteen haar vriendin terug vinden, maar ze had het gevoel dat ze ieder moment kon flauwvallen door de warmte. Adelyn kreeg een ruimte achter de dj-booth in zicht. In een club vol met feestende mensen, zal er waarschijnlijk niemand zich achter de dj-booth bevinden. Als ze eventjes weg wou van de drukte, dan was dat haar kans.
Adelyn ging naar de ruimte en het eerste wat haar opviel was het oud muziek materiaal en niet veel later een stem. Ze had dus toch ongelijk, er waren wel degelijk mensen hier. Op het moment dat ze haar hoofd draaide om te kijken waar de stem vandaan kwam, zag ze een jongen andere mensen vermoordden. Een oorverdovende gil ontsnapte aan haar mond terwijl ze achteruit deinsde. Was het echt wat ze gezien had? Adelyn had amper gedronken vanavond dus daar kon het niet aan liggen. Moest ze nu vrezen voor haar leven?

"Ace" zei de jongen naast Joshua. Dit veroorzaakte een lichtjes verwarde blik op Joshua's gezicht. "Mijn naam is Ace." Grinnikte hij zelfingenomen. Oh, het was duidelijk dat deze jongen niet veel beters was dan een veel te zelfzekere eikel. Ach, voor een one night stand was hij wel voldoende. In de slechte belichting van de club was het moeilijk om precies te zien hoe Ace eruitzag, maar hij was duidelijk knap. Juist toen Joshua z'n mond opende om te antwoordden werd hij onderbroken. "Nou Acie, je mag nu vertrekken want de jongen voor je moet je toch niet." Ace gromde iets met duidelijk ongenoegen en vertrok. Die jongen had ook niet veel nodig om te vertrekken.
"Wat is er Amelia? Daarnet stond je nog te dansen met een schaduwjager." Vroeg Joshua toen de jongen eindelijk weg was. Amelia leek echter niet echt blij met de opmerking over de schaduwjager. "Ik weet dat je ze niet mag, maar dat weerhoudt mij er niet van om plezier te beleven. Als je het echt wilt weten, en andere schaduwjager kwam hem bij me wegtrekken." Joshua begon te lachen omdat zijn eeuwenoude vriendin zojuist gedumpt was. "Josh, dit is niet leuk! Kom laten we gaan want nu valt er toch niks meer te beleven hier!" Klaagde de heksenmeester voor z'n neus. "Fijn, ik verveelde me toch al!" Juist toen hij wou opstaan, hoorde hij een luide gil. Hij moest niet lang nadenken of hij wist al dat die schaduwidioten er al iets mee te maken hadden.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het gegil van haar vriendin overstemde de muziek, zodat hij minstens in half de discotheek hoorbaar was. Verschillende mensen keken haar richting uit, zich afvragend wat er was gebeurd. Aurelia snelde naar haar toe, wat niet makkelijk was door de menigte die zich rondom haar gevormd had. Zou één of andere engerd iets met haar gedaan hebben? Er schoten verschillende scenario's door Aurelia's hoofd. Toen ze haar vriendin eindelijk gevonden had sloeg ze haar armen in een beschermende omhelzing om haar heen. "Adelyn, gaat het? Wat is er gebeurd?" vroeg ze bezorgd, maar haar vriendin hoefde niet te antwoorden. Vanuit haar ooghoek zag ze één van hen een serafijndolk wegsteken. Aurelia had nog nooit schaduwjagers in het echt gezien, maar Hector had genoeg over hen verteld om hen te herkennen. Naast hun voeten lagen twee hoopjes as, demonen. Deze hoopjes benadrukten dat ze geen moment zouden aarzelen om ook haar te doden, wanneer ze erachter kwam wat ze in werkelijkheid was. "Het is beter dat we weggaan. Buiten is er frisse lucht en kun je een beetje kalmeren en me vertellen wat er precies aan de hand was?" Zonder op een antwoord van haar vriendin te wachten duwde ze haar rustig in de richting van de uitgang. Toch kon ze het niet laten nog even achterom te kijken. Net op dat moment maakte ze oogcontact met een van de schaduwjagers. Ze keek hem boos aan, om duidelijk te maken dat ze allesbehalve tevreden was met wat ze haar vriendin hadden aangedaan en draaide haar hoofd toen snel terug om. Hier zou ze nog spijt van kunnen krijgen.

Net op het moment dat Dantalion zijn dolk uit de demon trok weerklonk een ijselijke gil. Hij draaide zich verbaasd om en nam het mundane meisje dat dit geluid maakte in zich op. Ze kon onmogelijk een schaduwjager zijn, dan zou ze weten wat ze aan het doen waren. Ook benedelingen zouden meteen doorhebben dat ze gewoon hun werk deden. Toch kon ze hen zien, waarom zou ze anders zo gillen? Misschien gebruikte ze een hallucinerend middel, al zag ze er niet bepaald het type uit om dat te doen. "Dante, denk jij wat ik denk?" fluisterde Rowan. "Hoe kan dat. Onze runen zijn nog lang niet uitgewerkt?" vulde Giselle hem aan. Dantalion schudde zijn hoofd. "Ik heb geen idee, maar ik vertrouw dit alles niet. Laten we de achteruitgang nemen zodat we niet nog eens met haar geconfronteerd worden. Jullie kunnen al naar het instituut vertrekken ik ontferm me wel over hen." Het ene meisje was nu niet meer alleen er stond nog een ander meisje bij. Net op het moment dat Dantalion zich omdraaide om zijn vrienden te volgen keek deze hem kwaad aan. Hij was er zeker van dat haar blik naar hem gericht was. Nu waren er dus twee mundanes die hen blijkbaar konden zien. In geen enkel boek had hij hier ooit over gelezen en het baarde hem zorgen. Hij zou dit snel moeten uitpluizen, desnoods betrok hij de kloof hierbij, al zou hij eerst zelf het heft in handen nemen en dit duo achtervolgen, zodat hij wist waar ze woonden. Natuurlijk werd dit klusje wel heel wat moeilijker nu bleek dat ze hem konden zien.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
De mensen die neergestoken werden veranderden plots in hoopjes as. Wat was dit voor fucked up mind game? Het werd Adelyn al vlug duidelijk dat bijna iedereen in de club haar aanstaarde of ze gek was en de moordenaars keken haar met een verbaasde blik aan. Ze zagen er zo jong uit, waarom deden ze dit? Had niemand anders dat zojuist gezien? Niet lang nadat Adelyn gegild had voelde ze armen om zich heen. Tot haar opluchting was het Aurelia die haar eindelijk terug had gevonden. "Hoe bedoel je wat gebeurde er?" Vroeg ze lichtjes geërgerd aan haar vriendin. Mensen konden daarnet toch gewoon zien wat er gebeurd was? Aurelia besloot dat ze beter naar buiten konden gaan, maar wat dan met die doden? Adelyn wou protesteren, maar haar vriendin gaf haar niet eens de kans om dat te doen. Op de weg naar buiten wou Adelyn graag terugkeren en de hoopjes as aan haar tonen, maar hoe meer ze erover dacht, hoe onzekerder ze werd. Mensen die in as veranderen? Absurd gewoon! Maar het leek zo echt! Adelyn wilde het liefst gillen want dit was zo onnatuurlijk. Nog steeds waren er allemaal vragende blikken op de 2 meisjes gericht. Ze bereikten de uitgang van de club en eenmaal buiten snakte Adelyn naar adem. "Ik moet naar huis, ik moet slapen want dit is me te veel." Zei ze zonder nadenken. Ze wist niet meer wat ze echt ziet en wat een illusie is. Had iemand haar drankje gespiked zonder dat ze het wist? "L-l-laurel... W-w-wat ik zag was-s zo raar! Iemand heeft m'n dr-drankje-e ge-gespiked." Stotterde ze bij de gedachte. Adelyn voelde zich radeloos en hoopte da haar vriendin haar weer tot rust zou kunnen brengen.

"Kom Joshie! Ik wil zien wat er gebeurd is!" Zei Amelia opgewonden en ze trok haar goede vriend tegen zijn zin mee. Joshua wist dat Amelia graag altijd op de hoogste was van dingen zoals dit. Zuchtend liet hij zich meetrekken door een hele groep mensen. Uiteindelijk kon hij ongeveer zien wat er had plaatsgevonden. Rondom een heel geschokt meisje was een nieuwsgierige bende gevormd. Dit meisje was waarschijnlijk degene die gilde. Ze werd stevig vastgehouden door een ander meisje, waarschijnlijk een van haar vriendinnen. De meisjes kwamen hem licht bekend voor, maar hij wist niet precies wat het was dat hem dat gevoel gaf. Aan de andere kant van de cirkel zag hij 3 schaduwjagers die heel geschokt keken. Blijkbaar hadden zij dit ook niet verwacht. "Hé, kijk daar is je loverboy." Mompelde Joshua tegen Amelia. Twee schaduwjagers verlieten de club langzaam terwijl er 1 bleef verbaasd staan. "Kom." Beval Amelia en weer trok ze Joshua mee. Ze volgden de schaduwjagers mee naar buiten. "Amelia, als je die jongen weer wilt zien heb je mij daarvoor niet nodig." Zuchtte hij verveeld. Ze knikte kwaad en riep toen naar de schaduwjagers die al buiten waren. "Wat was er daarbinnen gebeurt?" Vroeg Amelia verbaasd aan het duo. "Eh, er was een mundane die ons demonen zag doden." Antwoordde de mannelijke schaduwjager. Een mundane? Die kunnen schaduwjagers niet zien als ze runnen aanhebben. "Hoe kan dat?" Vroeg Amelia toen. "Alsof wij dat weten..." Mompelde de andere schaduwjager geïrriteerd. "Hebben jullie er misschien al over nagedacht dat ze misschien geen mundane is?" Bracht Joshua geërgerd uit. Hij wist niet wat hij hier aan het doen was aangezien het duidelijk hun problemen waren en niet de zijne.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld