Forum

Abigail Melody Faith O’Malley.

Abigail beet zachtjes op haar lip,  terwijl ze zichzelf voor de laatste keer in de spiegel bekeek. Ze zag er uit als een echte prinses. Assepoester, om precies te zijn. Voor een aantal weken werkte Abigail in Disney World als prinses. Als ze eerlijk mocht zijn, was dit het beste baantje dat er was. Het werk wat ze moest verrichten was alles behalve zwaar. Haar taak was om op te foto te gaan met opgewekte bezoekers. Natuurlijk ging dat wel eens vermoeien, zeker als ze al een hele dag bezig was, maar het was het uiteindelijk allemaal waard. De lach die ze op de gezichten van de kinderen zag. De kinderen die naar je op keken. Je was een echt voorbeeld voor de meeste van hen en dat was ergens toch wel heel bijzonder, al zei ze het zelf. Daarbij werd ze hier enorm goed voor betaald en waren haar werktijden totaal niet slecht. Er werd voor haar enorm veel rekening gehouden met school, zodat ze hier genoeg tijd aan kon besteden. Door de weeks hoefde ze daarom vrij weinig tot niet te werken. Daarnaast werkte ze in het weekend wel enorm veel. Net zoals in de vakanties. Ze vond het totaal geen probleem om op dat soort momenten veel te werken. Het geld kon ze goed gebruiken en daarnaast vond ze het werken heel erg leuk hier in Disney. Haar collega’s waren bijna allemaal rond dezelfde leeftijd als dat zij was en daar had ze ook een goede band mee. En of dit alles nog niet genoeg was, kreeg ze ook nog eens gratis toegang tot het park en de mensen die ze met zich mee nam, konden met korting naar binnen toe. ze had het kortom gewoon niet beter kunnen treffen. Dat wist ze ook maar al te goed. Daarom voerde ze haar baan ook zo goed mogelijk uit, ook al was er niet zo heel erg veel aan te verpesten. Dat was het minste wat ze kan doen. Uiteindelijk werd ze uit haar gedachten gehaald door een hand op haar schouder en een zachte stem die aan haar vroeg: “Ben je weer klaar om te gaan?” Rustig keek ze op, via de spiegel en zag haar collega staan. Haar prins. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen en knikte. “Natuurlijk” antwoorde ze, voor ze zich voor de laatste keer in de spiegel bekeek. Haar werkdag was weer begonnen. Naar dit soort dagen keek ze altijd heel erg uit. Dit soort dagen waren altijd heel erg druk. Het was natuurlijk vaak genoeg druk. Elke keer dat ze hier werkte wist zij haar dag goed te vullen. Er waren zo veel mensen, vooral met kleine kinderen die met alle figuren op de foto wilde. Zeker rond de feestdagen was dat zo. Dan lukte het nooit om met iedereen op de foto te gaan. Hoe graag ze dat ook wilde. Zo druk was het vandaag niet, maar het was wel behoorlijk druk. Iets wat ze nooit erg vond. Zo bleef je lekker bezig en ging je dag heel snel voorbij. Dat had ze liever dan dat ze niets te doen had, wat je bij andere baantjes wel heel erg veel zag. Uiteindelijk schudde ze glimlachend haar hoofd en draaide zich om. Ze keek haar collega aan, die in de deuropening op haar stond te wachten. Glimlachend, op een rustig en zelfverzekerd tempo liep ze hem achterna. Het was de bedoeling om gelijk in je rol te kruipen, wanneer je aan de slag moest. En dat was ook precies wat het tweetal deed zodra ze buiten stapten. Wanneer ze naar hun vaste plek toe liepen, kwamen ze allemaal parkbezoekers tegen, waar ze vrolijk naar zwaaide. Wanneer ze bij hun werkplek aankwamen, stond er al een aardige rij met enthousiaste kinderen, die niet konden wachten om op de foto te gaan. Ergens kon Abigail het laten om zachtjes te grinniken. Haar werkdag was begonnen. 

Luke Robert Hemmings.

Kort keek ik om me heen, terwijl ik mijn handen in de zakken van mijn zwarte skinny jeans stopte. Daar liepen ze dan met zijn vijven. In Disney World, Orlando. Niet alleen waren ze hier met heel de band, maar hadden ze Brynn ook met zich mee genomen. Het was altijd al een droom van haar geweest om naar Disney World te gaan, maar dat was er nooit van gekomen. Geld speelde hierbij ook een rol. Wat ergens ook wel logisch was, want alleen een reisje van Australië naar de Verenigde Staten, was al een aardig duur prijsje. Alleen de heel welgestelde mensen konden zich dit veroorloven. Voordat de band zo populair was, kon Luke zich het ook niet voor stellen hier rond te lopen. Maar nu de band, waar hij zelf ook nog steeds van stond te kijken en daarbij heel erg dankbaar was dat het uiteindelijk toch gebeurd is, zo populair geworden is, konden ze met gemak hier naar toe en konden ze Brynn met zich mee nemen. Dat was allemaal geen probleem geweest. Niet dat het een gewoonte was om ‘met geld te smijten’. Het was iets wat ze al heel lang wilde doen en daarbij wisten ze het dat het een kinderdroom van Brynn was om hier ooit eens naar toe te gaan. En aangezien ze anderhalve maand geleden jarig geweest is, was het een mooi excuus om haar hier naar toe te brengen. Daarbij vond hij het eerlijk gezegd zelf geweldig om hier te komen, daar kon hij niet om heen. Hij was zelf dan wel meer van de attracties, maar omdat het de verjaardag van Brynn was, was de keus aan haar wat ze deze gehele dag zouden gaan doen. Kort liet hij zijn blik naar haar glijden. Hij kon het niet laten om zacht te lachen om hoe ze zich gedroeg. Het was nog steeds erg vermakelijk om te zien. Hij had haar nog nooit zo opgewonden gezien. Sinds het moment dat ze het haar hadden vertelt, was dit al het geval. Het deed hem heel erg goed haar zo te zien. Brynn was ook niet voor niets zo belangrijk voor hem geweest. En om haar als een kind zo blij te zien, was het allemaal meer dan waard. Daar kon hij niet om heen. Kort keek hij naar de andere drie jongens, zijn drie beste vrienden. Zijn broers. Dat waren ze in de laatste jaren voor hem geworden. Een grijns kwam er op zijn gezicht te staan. Hij wist dat ze precies hetzelfde dachten dan hij. Dat wist hij gewoon zeker. Uiteindelijk hield hij zijn hoofd weer een klein beetje schuin, voor hij weer naar Brynn keek. “Dus, mevrouwtje. Waar wil je naar toe. De keuze is helemaal aan jou” zei hij haar. Waarschijnlijk waren de jongens het wel met hem eens, wanneer hij deze opmerking maakte. Als ze ergens in wilde, dan kon dat gewoon, maar dit was toch vooral de dag van Brynn. Ze hadden genoeg te doen vandaag. En ze zouden hier nog wel een tijdje blijven. Een aantal dage om precies te zijn. Dus als ze aan deze dag niet genoeg hadden en ze echt nog dingen wilde doen, konden ze morgen altijd nog eens terug komen. Dat was het probleem niet geweest. Daarom konden ze gewoon rustig aan doen vandaag en gewoon alles doen die ze wilde doen.

Eigenlijk was dit veel te veel van het goede! In Brynn haar ogen dan. Tot haar geluk zaten ze nog niet in een vreselijk luxe hotel. Het ging ook helemaal niet om een hotel! Daar hoorde je toch amper te zijn? Als je hier was, dan moest je gewoon genieten van het park! Wat had je er dan aan dat een hotel een spa had en allerlei andere dingen waar je niet voor hier naar toe moest komen! Dan gingen ze maar mooi ergens anders naar toe! Daarvoor kwam je hier toch niet? Na een dag had je vast last van je voeten, dat snapte Brynn ook nog wel, maar daarvoor hoefde je toch echt niet gemasseerd te worden! Je moest gewoon niet zeuren en de volgende dag gewoon weer opstaan, misschien dat je nog in bad kon duiken in de avond, maar dat was het dan ook, meer had je niet nodig. Iets om je op te frissen en een bed om in te slapen, voor de rest maakte het echt niets uit. Gelukkig hadden de jongens dat wel begrijpen. Brynn had zich ergens al ongemakkelijk gevoeld bij het idee dat ze toch echt wel heel erg veel geld aan haar kwijt waren geweest! Het was een verjaardagscadeautje en daar kon ze niet over zeuren, maar alsnog! Ze zou ze sowieso een paar keer trakteren op wat lekkers, wat wel het minste was wat ze kon doen? Ze hadden het echt niet hoeven te doen, maar ze hadden het wel gedaan en dat vond Brynn echt heel erg lief van ze! Toch ging ze dit echt niet alleen om haarzelf laten draaien! Ze moesten het allemaal leuk hebben en het was heel erg lief dat zij mocht kiezen waar ze naar toe zouden gaan, maar daar moest de rest het ook wel mee eens zijn. Ze konden zich ook opsplitsen. Het maakte niet zo heel erg veel uit. Natuurlijk was het leuk om alles met z’n vijven te doen, maar op een gegeven moment zou dat gewoon niet lukken. Niet iedereen wilde overal in en Brynn zou echt niet zomaar één iemand achterlaten! Dat was gewoon niet leuk om te doen? Brynn keek goed naar de kaart er waren echt zoveel dingen! Maar daarbij zat nog een ander kaartje, waarop stond wat voor dingen er te doen waren. De parades leken haar echt geweldig om te zien! Maar ze wilde stiekem ook wel met zoveel mogelijk figuren op de foto. Misschien dat de jongens dat helemaal niets vonden, maar dan mochten ze ook wel in een achtbaan als ze dat graag wilden? Dan zat er niemand alleen. Dat was echt wel minder als je met een oneven aantal was. Het betekende gewoon dat er vaak iemand alleen moest zitten. Het was niet erg, zeker niet als je het afwisselde. Maar volgens Brynn hadden ze ook dingen waar je dan met z’n vieren in kon! Dat was toch niet leuk? Dan was er echt één iemand die achterbleef. Haar ogen gleden over het kaartje met de activiteiten en ze begon te glimlachen toen ik zag dat Assepoester iets verderop zou zijn om mee op de foto te gaan. Natuurlijk samen met haar prins! "Ik wil met Assepoester op de foto! Als dat kan natuurlijk!" Dat leek haar echt heel erg leuk! Dat was toch wel echt een prinses zoals het hoorde te zijn. Het was niet uit de moderne films en dat was leuk! "En als jullie mee willen natuurlijk, het hoeft niet, jullie mogen ook wel wat anders doen? Dan zie ik jullie straks wel weer?" Ze wilde ze nergens toe verplichten! Dit waren voor hen ook een paar vrije dagen en dan was het belangrijk dat ze daar van genoten!

Het was duidelijk te zien dat dit het perfecte cadeautje voor Brynn was geweest. Ze genoot er echt van, ondanks dat we echt nog niets hadden gedaan. Dat was iets wat Michael fijn vond. De winkeltjes had ze al geweldig gevonden. Van wat hij had gezien was ze echt overal naar toe gerend! Ze had uiteindelijk alleen oortjes gekocht, maar volgens hem zouden ze daar echt nog wel een keer naar binnen worden getrokken om eens goed te kijken wat ze allemaal hadden. Het leek Michael dat ze het allemaal niet erg gevonden om mee te gaan. Het had wel een tijdje geduurd, maar zo erg was dat nou ook weer niet? Hij vond het in ieder geval niet heel erg. Natuurlijk hoopte hij wel dat ze vandaag wat meer zouden zien dan een paar winkeltjes, want ze waren hier niet gekomen om te shoppen, maar uiteindelijk kwam dat wel. Ze waren nu immers aan het uitzoeken wat ze precies zouden gaan doen. Er was zoveel! Het maakte Michael echt niets uit waar ze precies zouden beginnen, het was misschien het beste om in een wat rustiger attracties te beginnen, maar ze zagen het zo wel. Brynn mocht zeggen wat ze wilde doen en dan konden ze altijd kijken wie mee ging en wie niet. Niemand van hen bleef alleen, dat was wel wat ze elkaar duidelijk hadden gemaakt. Het was niet leuk als je hier ergens in je eentje moest blijven staan! Daarom schudde Michael ook zijn hoofd op de woorden van Brynn. Het ging niet gebeuren dat ze ergens in haar eentje in de rij moest blijven staan, alleen maar omdat het misschien niet hetgeen was wat bij de rest op nummer één stond. Michael had nou niet meteen gedacht aan op de foto gaan met een figuur, maar ze leek het wel heel erg graag te willen. Daarom zouden ze daar toch echt niet tegenin kunnen gaan? Michael vond het in ieder geval wel goed. Dan deden ze nog even rustig aan. Hij wist niet of er een hele rij zou gaan. "Ik ga wel mee." Michael haalde mijn schouders op. Hij vond het echt niet erg. Hij wist niet wat hij er van moest verwachten, veel was het niet echt om met een figuur op de foto te gaan, maar er moest sowieso iemand zijn die de foto maakte, hij vond het niet erg om in de rij te staan en dat vervolgens te doen. Michael keek naar Calum en Ashton die samen leken te overleggen wat zij zouden gaan doen. "Zullen we dan over ongeveer een uurtje afspreken bij het reuzenrad? Dan kunnen we daar straks in. Dan gaan jullie eerst op de foto en kijken wij of er nog iets anders is." Hoorde hij Calum voorstellen, waarop Michael knikte, hij vond het prima. Brynn leek het ook totaal niet erg te vinden. Het lee Michael dat ze al lang blij dat ze hier was en het maakte haar echt niets uit dat we even uit elkaar waren. Veel maakte het ook niet uit? Ze zouden echt wel dingen met z’n vijven gaan doen! Ze kregen het heel erg leuk deze paar dagen! "Prima." Het was nu aan Luke of hij mee ging of niet. Michael keek ondertussen een beetje om me heen. Er waren hier zoveel kinderen met hun ouders en het was wel duidelijk dat de kinderen echt te zeggen hadden wat ze wilden gaan doen. Dit was ook echt een plaats voor kinderen. Je nam je kinderen hier niet mee naar toe om vervolgens te zeggen dat ze helemaal niets mochten. Het was wel zonde dat kinderen echt amper ergens in mochten, wat dat betreft was het alleen maar goed dat ze hier nu waren? 

Abigail.

Het verbaasde Abigail elke keer opnieuw hoe snel er zich een rij vormde. Alleen om met haar en met haar prins op de foto te kunnen gaan. Met een geamuseerde glimlach, die haar rode lippen sierde, liet ze haar ogen de nu al aardig grote rij af gaan. De rij stond vol met ouders en zenuwachtige en opgewonden kinderen. Ergens vond Abigail dat ongelofelijk schattig. Ze kon er niet veel aan doen, maar ze genoot enorm veel van haar werk. Ook al kon het soms heel vermoeiend zijn. Het leek misschien dan wel niet zo moeilijk, maar na een hele dag op de foto te moeten gaan, was het toch echt wel genoeg geweest. Haar ogen deden vaak genoeg ook zeer van de vele flitsen van de camera’s waar ze dagelijks mee te maken had. Maar verder had ze niets te klagen gehad. Het was de beste baan die ze zich nu kon wensen. Zeker omdat ze zich zelf niet achter een kassa zag zitten of iets dergelijks. Nee zulk soort baantjes waren niet aan haar besteed en ze was dan ook enorm dankbaar dat ze deze baan aangeboden had gekregen. Ze wist dat dit soort baantjes enorm gewild waren, maar toch was het haar op de een of andere manier gelukt om deze baan te veroveren. En zeg nu zelf, wie zou er nu geen prinses spelen als baan willen hebben? Ergens is dat toch de droom van ieder meisje? Prinses worden. Dat wilde iedereen. Even keek ze opzij, naar haar prins en kon het niet laten om zachtjes te grinniken. Het zou niet lang meer duren voor de eerste met hen op de foto kon gaan. Ze hield ervan. De lachende, opgewekte kinderen. De meeste van hen keken ongelofelijk tegen je op. Je was een voorbeeld voor die kleine kinderen. Ze wilde net zijn zoals jij. Daarbij sprak Abigail uit ervaring. Ze keek toen ze nog een klein meisje was heel erg op naar de prinsessen van Disney. Ze groeide er mee op en leerde haar allemaal waardevolle lessen. De prinsessen in de nieuwe films zagen er in de meeste gevallen niet meer zo uit als Assepoester dat deed en in de meeste gevallen waren ze ook een heel stuk stoerder dan de prinsessen van vroeger, maar toch keken er nog heel veel jonge kinderen naar de oude Disney prinsessen op. En ergens deed dat haar toch goed. Anders had ze hier hoogstwaarschijnlijk ook niet gestaan als dat niet meer het geval zou zijn. Abigail vouwde haar handen in elkaar, nog steeds met een geamuseerde glimlach rond haar lippen. Haar ogen gleden naar een andere medewerker van het park. Die wachtte altijd geduldig tot zij en haar prins klaar waren om op de foto te gaan. Abigail gaf een klein knikje, er van uitgaande dat haar prins inmiddels ook wel klaar zou zijn. Haar andere collega opende het hekje, zodat het eerste gezin er langs kon voor de foto. Al waren het meestal de kinderen die alleen op de foto gingen. Haar blik gleed een klein stukje opzij.  Uiteindelijk zag zij een  jong stel naar voren stappen, met een klein meisje aan de hand die niet ouder kon zijn dan een jaar of vier. Het viel Abigail gelijk op dat het kleine meisje precies hetzelfde kostuum aan had als Abigail zelf. De twinkeling was duidelijk in de ogen van het meisje te zien. Iets wat het hart van Abigail deed smelten. Abigail maakte een buiging, wanneer het gezin dichterbij kwam en bleef gehurkt, als een echte prinses, wanneer het kleine meisje uiteindelijk voor haar stond. “Hello there, my love” sprak ze uit, terwijl het kleine meisjes gretig haar kleine armpjes om haar heen sloeg en haar een knuffel gaf. “What a lovely welcome. Mag ik zeg dat je er prachtig uit ziet, prinses” vertelde Abigail het kleine meisje. Het gezicht van het meisje begon te glunderen en uiteindelijk kwam ze weer overeind, wanneer het meisje over ging naar haar prins. “Wat je is je naam?” hoorde ze hem vragen. “Olivia” kwam er enthousiast uit het mondje van het kleine meisje. Haar blik gleed ondertussen naar de ouders van de kleine Olivia, die inmiddels klaar  stonden om de foto te nemen. Olivia kwam tussen Abigail en de prins in te staan. Alle drie lachend, wachtend tot hun foto werd gemaakt.

Luke.

Lachend schudde hij zijn hoofd, wanneer hij hoorde dat Brynn op de foto met verschillende figuren wilde. En dan te beginnen met Assepoester en haar prins, mocht dat lukken. Ergens vond hij dat typisch iets voor Brynn en daarbij vond hij het dan ook totaal niet erg om met haar mee te gaan. Kort keek hij om zich heen, waardoor hij een gedeelte van het gesprek van de andere had gemist. Wanneer hij zijn blik weer tot de andere had gericht en zijn aandacht er weer volledig bij had, hield hij zijn hoofd een klein beetje schuin, terwijl er een onschuldige blik op zijn gezicht kwam te staan. Zijn drie vrienden keken hem alle drie met een vragende blik in de ogen aan en Luke had eerlijk waar totaal geen idee wat de vraag nu eigenlijk was. Hij was in dit soort parken gewoon heel erg snel afgeleid. Daar kon hij vrij weinig aan doen. Toch had hij een aardig goed idee waar dit over ging. Zo te zien waren zowel Ashton als Calum van plan iets anders te gaan doen dan Brynn en had Michael zich opgeofferd om met Brynn mee te gaan. Hoe ze elkaar daarna weer zouden vinden, had hij totaal  geen idee van. Ook dat had hij totaal gemist, maar hij ging er dan ook vanuit dat hij dat zoals vaker weer compleet gemist had en dat vanzelf wel weer goed zou komen. Ze zouden altijd wel weer zorgen dat ze met zijn allen waren. Daar twijfelde hij geen moment over. Kort schudde hij zijn hoofd. Zijn vrienden waren namelijk nog steeds aan het wachten op een antwoord van hem. “Ga maar” zei hij tegen Ashton en Calum. “Ik ga met Bynn en Michael mee” voegde hij er daarna nog aan toe. Hij vond het niet zo erg om met wat figuren op de foto te gaan. En daarbij is het niet altijd even leuk om met zijn drieën in één attractie te gaan, omdat er dan bijna altijd iemand alleen zit. Daar zat hij op dit moment ook niet echt op te wachten als hij heel eerlijk mocht zijn. Hij keek naar de twee die zich uiteindelijk omdraaiden en weg liepen om een andere attractie te zoeken. Een kleine grijns kwam er rond zijn lippen te staan en richtte zich tot de twee die over gebleven waren. “Assepoester is het dus” zei hij met dezelfde grijns. “Laten we dan maar gelijk gaan, voordat het straks te druk wordt. Dan kan zijn dat je net mis grijpt” merkte hij op. Hij wist hoe druk het kon zijn. Vooral wat de figuren betreft en kon het soms heel lang duren voor je op de foto kon. En dan kon het ook nog eens zijn dat je net te laat bent en op een ander moment van de dag terug moet komen. Hij keek de twee aan en begon rustig te lopen, naar de rij om met Assepoester en haar prins op de foto te kunnen gaan. 

De fantasie die Disney met zich meebracht was echt magisch te noemen. Het gevoel wat Brynn er door kreeg was niet te beschrijven. Ze was heel erg blij met de dingen die om haar heen gebeuren. Ze wis echt niet waar ze moest kijken. Het hele park was ontworpen om mensen bezig te houden, er waren geen stukjes waar je niet iets van Disney terug zag en dat was vond ze mooi. Zelfs als zou iemand hier weken lang zijn, dan was de kans groot dat ze nog steeds niet alles had gezien. Natuurlijk wilde Brynn zoveel mogelijk zien en doen, ondanks dat ze ook wel wist dat het niet mogelijk was, zelfs niet in de paar dagen dat ze er waren. Toch zou ze er zoveel mogelijk van gaan genieten. Dat kon haast niet anders als ze in Disney stond! Ze kon echt uren kijken naar van alles en nog wat, het maakte haar echt niets uit als ze een tijdje in de rij zouden moeten staan voor een attracties. Er waren zoveel kleine dingetjes en het liefst zag Brynn ze allemaal! Ze wist ook maar al te goed dat ze veel te veel wilde doen. Uiteindelijk wilde ze niet teleurgesteld raken, iets wat wel kon gaan gebeuren als ze echt alles wilde doen. Daarom had Brynn met zichzelf afgesproken dat ze alles goed vond, het haar niet uitmaakte als ze iets niet konden doen door het gebrek aan tijd dat ze hadden. Brynn was al blij dat ze hier was en dat ze hier ook nog een paar dagen zouden blijven, dan wilde ze nergens teleurgesteld om raken, ook niet als een attractie het ineens niet meer zou doen! Brynn merkte dat Luke niet heel erg op had gelet, iets wat ze hem niet echt kon verwijten, want zo heel erg veel was er nou ook niet aan het gesprek geweest! Toch wist ze ook wel dat hij het wel vaker had. "Was je weer niet aan het opletten?" vroeg ze dan ook lachend, terwijl ze Luke in zijn zij porde. Ze vond het wel leuk dat Luke en Michael beiden mee zouden gaan. ergens was het ook niet heel erg gezellig als ze met z’n drieën ergens anders naar toe waren gegaan, want dan was er alsnog één iemand geweest die alleen had gezeten en daar hadden ze geen last van als ze met iemand op de foto ging! "Ja we moeten nu gaan!" Ze wilde wel echt met Assepoester en haar prins op de foto en dat zou niet gaan lukken als ze te lang wachtten! Dan stond er misschien zo’n lange rij dat ze er niet meer bij aan mochten sluiten. Brynn pakte de handen van Luke en Michael vast, zodat ze hen beiden mee kon trekken naar de plaats iets verderop waar ze al wel een rij zag staan! De glimlach op het gezicht van Brynn werd alleen maar groter toen haar blik op Assepoester viel. Natuurlijk wist zij ook wel dat het niet een echte prinses was, maar ze vond het een geweldig idee dat ze met het meisje die haar speelde op de foto kon! Het leek haar echt geweldig om zoiets te kunnen doen als baan! Het was misschien geen baan die je altijd kon hebben, maar als bijbaan zou Brynn echt meteen solliciteren als ze dat had gekund! "Dit is echt geweldig, ik kan jullie niet genoeg bedanken dat jullie me mee hebben genomen!" Het was niet zomaar een cadeautje en dat wist Brynn maar al te goed. Daarom zou ze er ook zoveel mogelijk van genieten! Ze wist wel zeker dat dat goed zou gaan komen!

Disney had iets magisch, iets waar in iedereen werd gevangen en Michael begreep ondertussen wel waarom. Het had iets voor iedere leeftijd. Niet alleen voor de jongste kinderen, maar er waren ook genoeg mensen van hun leeftijd en natuurlijk de ouders die met hun kinderen hier waren gekomen. In de ogen van Michael was het ook totaal niet erg hoe oud je precies was, zolang je maar kon genieten van de tijd die je hier had. Voor hem was het grootste voorbeeld toch wel Brynn. Het was heel erg duidelijk dat ze er heel erg veel zin in had en hij kon niets anders dan zeggen dat het heel erg aanstekelijk was. Ze waren ondertussen toch wel even vrienden, omdat hij al een hele tijd bevriend was geweest met Calum, toen die twee elkaar hadden leren kennen, was hij vanzelf ook met Brynn om gegaan. Iets wat vaak heel erg leuk was geweest, al hadden ze ook wel vaak genoeg met elkaar gekibbeld. Iets wat nog steeds wel eens gebeurde, maar het kwam niet voor dat ze dan echt niet meer met elkaar praatten, iets was vroeger wel vaak genoeg was gebeurd. Het kwam ergens wel een beetje omdat ze best op elkaar leken, ze konden behoorlijk aanwezig zijn en dan botste dat soort dingen nog wel eens, nog steeds wel, maar Brynn was dan meestal wel de verstandige van de twee die op een gegeven moment gewoon wegliep. Echt ruzie was het niet te noemen, dat was het nooit echt geweest, andere mensen vonden het echter wel zo overkomen. Michael wist daarbij nog wel goed genoeg dat Brynn hem een keer voor drie dagen lang had genegeerd om een paar woorden die er waren gezegd. Michael liet zich gewillig meetrekken met Brynn die hen meenam naar het begin van de rij. Er stonden al best wel wat mensen en nu Michael snel keek, was het wel duidelijk dat ze echt de oudsten waren. Natuurlijk waren er ouders, maar die stonden er voor hun kinderen en niet omdat ze zelf met Assepoester op de foto wilden. Hij kon een beetje door de rij heen kijken, die slingerde waardoor hij Assepoester zelf kon zien, met haar prins natuurlijk. Een klein meisje tussen hen in, die vrolijk op de foto ging. Ergens snapte hij maar al te goed hoe het was om daar te staan en op de foto te gaan met mensen die het echt geweldig vonden om je te zien. Zo was het toch ook als er fans waren die met hen op de foto wilden. Die waren echt blij als ze de jongens een keer zagen en Michael vond het nooit echt heel erg om dan met ze op de foto te gaan. Het was natuurlijk wel handiger als ze er op voorbereid waren, dan dat ze bijvoorbeeld net uit het vliegtuig kwamen en daar nog behoorlijk moe van waren. Michael kon er echter niet over klagen. Hij was alleen maar blij dat hij zoiets kon doen! Ze konden wel echt een klein beetje terug geven aan de mensen die hen toch behoorlijk steunden. De woorden van Brynn deden Michael glimlachen. Hij liet de hand die nog in de zijne lag los en sloeg zijn arm om haar schouder heen. "Je hoeft ons niet te bedanken, geniet zoveel mogelijk van deze dagen, dat is al genoeg voor ons. En als je ons toch wil bedanken, kun je ons altijd trakteren op eten, dat doet het altijd goed. Ik zeg pizza." Zei hij lachend, waarna hij Brynn weer losliet. Zijn ogen gleden nog even af naar de Assepoester. Zelfs die vrolijkheid werkte echt heel erg aanstekelijk.  

Abigail liet haar blik nog een naar het kleine meisje glijden, wanneer er een foto was gemaakt. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, nog steeds dezelfde glimlach die haar lippen sierden stond op haar gezicht. Het verbaasde haar keer op keer weer hoe kinderen zo vee geluk konden halen uit een foto. Ergens deed dat haar ook heel erg goed. Het gaf haar zoveel waardering.  De vrolijke, soms ook wat zenuwachtige kinderen die dolgelukkig waren met een foto met jou. Het gaf haar toch wel voldoening. En om eerlijk te zijn vond ze, naast de waardering die ze kreeg van haar werk, het geweldig om met haar collega samen te werken. Haar prins om het beter te zeggen. Sinds dat ze hier is komen werken, werkte ze al samen met hem. En in de tussentijd is ze hem heel goed leren kennen. James heette hij. Student, net als zij. Deed dit om wat geld te kunnen verdienen om uiteindelijk een wereldreis te kunnen maken. James was een interessant persoon. Ze werkte graag met hem en ze kon het als ze heel eerlijk was ook heel goed met hem vinden. Qua karakter leken de twee erg veel op elkaar. Dat had vaak genoeg zijn voordelen, maar het had ook zijn nadelen. Voor werk was het ook enorm handig dat ze het goed met elkaar konden vinden. Niet alleen was dat handig omdat ze natuurlijk elke dag samen moesten werken, maar ook omdat ze elkaar nu zo goed hadden leren kennen, waren ze ook enorm op elkaar ingespeeld. Het ging 9 van de 10 keer gewoon vanzelf. Dat was gewoon het fijne van het met elkaar werken. Abigail werd uit haar gedachten gehaald door de kleine Olivia, die hen beide vrolijk gedag zij. Een kleine giechel ontsnapte er uit de mond van Abigail. “Goodbye love, have a nice day sweetheart” zei ze nog tegen het meisje, voor ze zich op de volgende in de rij richtte. Opnieuw kwam er een glimlach rond haar lippen te staan. Dit keer was het een klein jongetje die naar voren stapte met zijn ouders. Opnieuw maakte Assepoester een kleine buiging, wanneer de jongen voor haar stond. Nog voor ze wat tegen het kleine mannetje kon zeggen, duwde hij haar een tekening in haar handen. Abigail trok een verbaasd gezicht. “Voor mij?” vroeg ze hem. Wanneer hij knikte, opende ze de tekening van het jongetje. Het was een tekening van haar, samen met haar prins. “Wauw, wat een mooie tekening” bracht ze uit. Ze hield hem op, zodat haar prins hem ook kon zien. “Moet je kijken wat een prachtige tekening” merkte ze op. Ze overhandigde James de tekening, zodat zij zich weer tot het jongetje kon richten. “Dankjewel. Ik zal je tekening voor altijd koesteren” vertelde ze hem. Dat leek het jongetje enorm goed te doen, want de glimlach die op zijn gezicht stond werd me de seconde groter. “Ben je klaar voor de foto lieverd?” hoorde Abigail de moeder van het kleine jongetje vragen.  De jongen draaide zich opgewekt op en draaide zich uiteindelijk om, om zo tussen Assepoester en de prins in te kunnen staan. En zo werd de tweede foto van de dag gemaakt. De tekening die de jongen had gemaakt was door een andere medewerker in een grote doos gelegd. Het was waarschijnlijk niet het enige wat ze deze dag overhandigd zouden krijgen. Vaak genoeg kregen ze dozen vol, niet alleen met tekeningen, maar vaak genoeg ook met andere knutselwerkjes en vaak genoeg ook cadeautjes. En ook dat deed haar goed. De moeite die de kinderen namen om iets voor hen te maken was toch bijzonder, al zei ze dat zelf. Zachtjes beet ze op haar lip en na de foto richtte ze zich weer op het jongetje. “Het was een eer je te ontmoeten” vertelde ze hem. James vertelde hem hetzelfde en kort zwaaide ze het jongetje na, wanneer hij er weer vandoor ging met zijn ouders.

Luke keek naar Brynn en kon het niet laten om even te grijnzen. Wanneer ze hem vroeg of hij weer eens niet oplette, schoot hij even in de lach. Zacht beet hij op zijn lip en trok een onschuldig gezicht voor hij antwoord gaf op de vraag die ze hem stelde. “Niet echt nee. Maar je weet hoe ik ben” vertelde hij haar. Luke had het vaak genoeg. Vaak ook onbewust. Dan ging zijn aandacht gewoon ergens anders naar toe. Het was niet dat hij het niet interessant vond. Het gebeurde op dat moment gewoon. Veel kon hij er ook niet aan doen. Hij probeerde er dan ook op te letten, maar dat ging ook niet altijd even goed. Hij deed het gewoon niet expres. En dat wisten zijn vrienden ook van hem. Hij had dan ook het idee dat ze er inmiddels aan gewend waren. En zeg nu zelf, iedereen heeft toch zijn of haar trekjes waar je niet echt wat aan kon doen? Kort schudde hij zijn hoofd en porde Brynn terug in haar zij. “Pas maar op jij” zei hij grijnzend tegen haar. Niet veel later voelde hij hoe de hand van Brynn zich om zijn pols heen vouwde en binnen de kortste keren werd hij zelf meegetrokken naar waar Assepoester met haar prins met verschillende mensen op de foto ging. Kort keek hij naar Michael en kon het niet laten om naar hem te grijnzen. Hij richtte zijn aandacht weer op de mensen in de rij, die toch al aardig lang was, ondanks het nog maar net begonnen was. Het was blijkbaar heel gewild om met iedere figuur op de foto te gaan. En zo te zien waren ze de oudste in de rij. Kort haalde hij zijn schouders op. Erg zat hij er niet mee. Alles had hij over zijn vriendin over. Dit waren haar dagen en als zij met de figuren op de foto wilde, vond ze het niet erg met haar mee te gaan.  Dat was gewoon zo. Even gleed zijn blik naar Assepoester en haar prins die naast haar stond. Beide zagen ze er opgewekt uit. Ook zag hij Michael even naar Assepoester kijken en kon het niet laten hem even plagend aan te stoten, voor hij zijn handen weer eens in de zakken van zijn skinny jeans stopte. Hij had verwacht dat dit nog lang kon gaan duren, maar het viel uiteindelijk nog wel mee. Al hadden ze niet heel veel later moeten komen, aangezien de rij achter hen in een korte tijd enorm lang was geworden. Zo lang dat het hem gewoonweg verbaasde. Waar kwamen al die mensen opeens vandaan? Uiteindelijk richtte hij zich weer op de rij voor zich. Ze waren in dat korte stukje al behoorlijk opgeschoven. Het hielp dat ze vaak genoeg met een heel gezin in de rij stonden, waardoor de rij groter leek dan hij daadwerkelijk was. Als hij het goed bekeek, hadden ze nu  nog maar zo’n drie groepen voor zich die met Assepoester en de prins op de foto wilde, voor dat zij aan de beurt waren.

Misschien dat het toch een beetje vreemd was om als drie jongeren van hun leeftijd in de rij te wachten om Assepoester te wachten. Brynn wist echter ook wel dat ze zich niet te veel van andere mensen aan moest trekken. Er waren altijd mensen die over je oordelen, wat je ook deed. Hoe goed je het ook deed in het leven. Een paar mensen wilden dat altijd verzieken. Wat het ook was. Jaloezie was iets vreselijks. Brynn kon er niet heel erg goed tegen. Het leek haar echter niet heel erg goed op te vallen dat ze er middenin zat. Voor ongeveer acht maanden had Brynn nu een vriend. Iemand met wie ze het goed had. Brynn en Ryan waren bij elkaar gezet door een gemeenschappelijke vriendin, iets wat heel erg goed uit had gepakt. Ze waren het echter niet echt gewend om heel erg lang bij elkaar uit de buurt te zijn. Thuis zagen ze elkaar zeker een paar keer in de week en als ze dat niet konden, dan waren er genoeg gesprekken tussen hen beiden via de telefoon natuurlijk. Voor hen beiden was het wel even raar dat Brynn nu toch meerder dagen weg was en ook nog eens zo ver weg, waardoor er heel wat uren tussen hen beiden zat. Omdat ze in de rij stonden, pakte Brynn haar mobiel er bij, waar ze zag dat er toch heel wat berichtjes waren binnen gekomen, van Ryan. Die vroeg wat ze aan het doen waren, met wie ze was en waar ze precies heen zouden gaan. Er waren echt heel wat vragen, waardoor ze even haar hoofd schudde. In haar hoofd probeerde Brynn uit te rekenen hoe laat het nu precies in Sydney was. Van wat ze zo snel kon rekenen zou het al tegen een uur of één zijn. Wat betekende dat hij al hoorde te slapen. De berichtjes waren van een half uur geleden, daarom besloot ze ook dat ze er niet op zou reageren. Bang dat ze hem wakker maakte als hij vergeten was het geluid uit te zetten. Ondertussen keek ze nog even naar Luke en schudde even met haar hoofd. "En jij weet hoe ik ben, als ik iets zeg, komt er altijd iets interessants uit mijn mond, dus eigenlijk is het best wel goed om daar naar te luisteren?" grapte Brynn, terwijl ze haar mobiel weer in haar tas wegstopte. Ze hoopte dat Ryan echt sliep, want anders kon ze nog wel eens vol worden gegooid met berichtjes, helemaal als hij zag dat ze het had gelezen. Ze wilden geen problemen met hem, zeker niet nu ze zo ver weg van elkaar waren. Dan konden ze moeilijk uitleggen waarom dingen waren gebeurd. Maar ze had ook niet zomaar tijd om even met hem te praten. Ze wilde niet in iedere rij met hem bellen. Ze was hier niet met hem, maar met haar vier vrienden en ze wilde niet dat zij dachten dat ze alleen maar met haar vriend bezig was. Ze wilden niet zo’n meisje zijn of worden. Ze had ook haar eigen dingen, ondanks dat Ryan die soms in twijfel leek te trekken, waardoor ze wel eens ruzie hadden gekregen. Bij iedere paar stappen die Brynn naar voren kon zetten, leek ze steeds meer te huppelen. Ze had er echt heel erg veel zin in. Ineens leek ze zich echter iets te bedenken. Er stond misschien iemand om foto’s te maken, maar die zou je dan meteen willen kopen! Toch wilde ze er ook één op haar mobiel. "Zouden ze ook een mobiel op onze telefoon willen maken. Ik wil nu ook met jullie beiden op de foto!" Nu ze zo stonden moesten ze ook met z’n drieën op de foto!

Michael vond het fijn dat ze rustig in een rij konden staan waarna ze op een foto zouden gaan. Er waren heel veel attracties, maar ze waren hier nog niet eens zo heel erg lang, waardoor het gewoon beter was om rustig te beginnen. In zijn ogen dan. Daarbij had hij wel een leuk uitzicht zo. Mensen gingen heel veel af op hun eerste indruk en dat waren misschien dingen aan de mensheid die niet geweldig waren. Toch deed iedereen het, ook die mensen die het heel erg hard probeerden te ontkennen. Met het de eerste blik die men op iemand wierp, kreeg iedereen een eerste indruk. Dacht men na over de dingen die achter die persoon konden zitten. Michael het precies hetzelfde met het meisje dat verkleed was als Assepoester. Het was een mooi meisje. Alle mensen die een prins of prinses speelden in het park waren dat. Dat kon haast niet anders. Iedereen moest goed om kunnen gaan met kinderen. Ook behoorlijk duidelijk. Spontaniteit was belangrijk, wat ook nog te begrijpen was. Al die dingen kon Michael door een paar korte blikken op het meisje te hebben geworpen wel zien. Hoe ze met de kinderen op ging, was heel erg lief om te zien. Vertederend zelfs. Toch was er gewoon iets meer aan haar. Misschien waren het haar ogen die Michael heel erg goed opvielen. Het kon ook allerlei andere dingen zijn. Michael kon er zijn vinger niet opleggen, maar hij kon wel zeker zeggen dat ze er goed uitzag. Hij wilde nou ook weer niet te lang kijken, daarom richtte hij zich weer op Luke en Brynn. Van die eerste keer hij een por in zijn zij, waardoor hij grijnzend zijn wenkbrauwen even omhoog haalde. Luke kon ook zien dat het meisje er goed uit zag. Ze waren twee gezonde jongens en naar dat soort dingen mochten ze ook wel kijken. Het was echt niet zo dat hij meteen dacht aan hele andere dingen. Hij kon ook wel zeggen dat Brynn een mooi meisje was, wat hij ook vond, maar daar vond hij verder ook niets meer van? Echt niet. Hij zag het betreffende meisje op haar mobiel, waardoor hij even met zijn hoofd schudde. "Zeg hem maar mooi dat je de rest van de dag niet bereikbaar bent. Je moet genieten van de attracties en alles er omheen." Zei Michael, waardoor Brynn hem behoorlijk geschrokken aan leek te kijken. Eerlijk, Michael mocht de vriend van Brynn eigenlijk niet zo. Eigenlijk was het andersom. De jongen had een duidelijke afkeer tegen alle vier de jongens. Michael wist eigenlijk niet of Brynn dat door had of niet, maar hij vond het zelf alles behalve fijn en als hij zo snel naar de berichtjes had gekeken was het allemaal gegaan over wat ze precies aan het doen was. "Hij slaapt nu." Hoorde hij Brynn mompelen waardoor hij zelf even zijn schouder ophaalde en naar Luke keek. Hij hoopte echt dat het niet zo door ging de rest van de dagen. Zijn ogen gleden weer af naar de prinses en haar prins, omdat ze weer een stapje dichterbij hadden kunnen komen. Er was echt iets betoverends aan haar, misschien was het de magie van Disney of misschien was het iets heel anders. Ineens voelde hij nog een por in zijn zij, van Luke verwachtte hij, maar toen hij uit zijn kleine bubbel was komen vallen, was het wel duidelijk dat het Brynn was geweest. "Iemand vindt de prinses mooi." Hoorde hij Brynn lachend zeggen, alsof ze ineens totaal ergens anders over wilde praten. Al kon hij haar niet ongelijk geven, ze was ook mooi. Maar aan mooi alleen had je niet veel? Misschien als je één avondje seks wilde hebben, dan had je iets aan iemand die mooi was. Verder niet?

Abigail en James waren inmiddels al met behoorlijk wat kinderen op de foto geweest. Hoe stom het ook mocht klinken, het ging nooit vervelen. Oké, het was na een hele dag foto’s maken misschien wel genoeg geweest, maar dat had er nooit voor gezorgd dat ze de volgende dag met plezier weer aan haar werkdag begon. En dat was ook zeker niet de bedoeling. Haar werkdagen waren lang, maar daar had ze nog nooit tegenop gekeken. Ze hield van dit baantje en ging er ook met alle plezier naar toe. Elke dag nieuwe gezichten tegenkomen. Gezichten die van over heel de wereld naar Disney zijn gekomen en de tijd nemen met haar en de prins op de foto te gaan. Dat was toch bijzonder? Even keek ze op, wanneer ze een hand op haar onderrug voelde. Een hand die behoorde tot James. Een glimlach verscheen er rond haar lippen en gaf een kort knikje. Het was hun manier van communiceren. Ze hadden geen woorden nodig om van elkaar te begrijpen wat de ander nu precies bedoelt. Uiteindelijk keek ze naar het kleine ventje die met hen op de foto geweest was en gaf hem een aai over zijn hoofd. “Geniet van deze dag, sweetheart” vertelde ze het jongetje, wanneer hij er samen met zijn ouders vandoor ging.  Ze zag hoe het jongetje nog een keer achterom keek en zwaaide naar het tweetal, waardoor ze het zelf niet kon laten naar hem terug te zwaaien tot hij zich weer omdraaide en uit het zicht verdween door de drukte. Haar blik gleed naar de rij mensen die stonden te wachten tot ze met haar en de prins op de foto kon gaan. De rij stond vooral vol met ouders met enthousiaste kinderen die niet konden wachten om met haar en de prins op de foto te staan. Haar blik bleef echter hangen bij een drietal van haar leeftijd dat aan het begin van de rij stonden te wachten. Twee jongens en een meisje. De twee jongens kwamen haar bekend voor. Ze kon haar vinger er niet op leggen waar ze de twee jongens van herkende. Haar blik gleed naar een van de twee jongens. Het was haar  opgevallen dat hij haar bekijken was. Ze kon het niet laten kort naar hem te glimlachen, voor dat ze zich op het volgende gezin richtte. Het was een gezin met een heel erg jong kind. Een meisje zo te zien. Ze kon niet ouder zijn dan een jaar. Ook zij had een soortgelijke jurk aan als Abigail aan had. Het was enorm schattig om te zien. De ouders overhandigde het meisje aan Abigail. Ze bekeek het kleine meisje eens goed en glimlachte. “Hallo klein prinsesje” zei ze tegen haar, wanneer het kleine meisje haar pink met haar hele handje vast pakte. Iets wat haar hart deed smelten. Kort keek ze naar de prins, met een twinkeling in haar ogen en een geamuseerde glimlach op haar gezicht. Dat was voor hem precies genoeg om te weten wat ze bedoelde. Het kind vond ze enorm schattig, daar kon ze niet om heen. Uiteindelijk keek ze maar weer op, zodat ze met het kleine meisje op de foto konden gaan. Ze keek naar de camera, die een van haar collega’s vast had en glimlachte voor de foto. Wanneer de foto was gemaakt, deed ze een stap naar voren en overhandigde het kleine meisje weer aan de vader van het stel. Ze maakte een korte buiging, wat bij ieder gezin gedaan moest worden en glimlachte naar het stel. Ze deed weer een kleine stap naar achteren, zodat ze weer naast haar prins stond en wachtte geduldig tot de volgende met haar op de foto ging.

Luke keek opnieuw om zich heen, puur om even naar de mensen om zich heen te kijken. Het was zo ongelofelijk druk in zo’n park als deze, dat je zo veel nieuwe gezichten zag. Luke vond het daar in tegen geweldig om naar mensen te kijken. Waarom wist hij niet precies, maar hij hield er gewoon van. Alleen mensen kijken. Niet meer dan dat. Gewoon kijken. Dat kon heel lachwekkend zijn. Wanneer Brynn opmerkte dat hij wist hoe ze was en dat ze alles wat uit haar mond kwam interessant was enn dat het daarom handig was om naar haar te luisteren, schudde hij lachend zijn hoofd. “Het spijt me. Ik had beter moeten weten. Ik zal de volgende keer proberen om beter naar je te luisteren” zei hij op een plagende toon tegen haar, waarna hij haar kort in haar zei porde. Kort keek hij naar Assepoester, die met een klein meisje in haar armen stond. Al was zijn blik voornamelijk op haar gericht. Het was een mooi meisje, dat gaf hij eerlijk toe. Al snel wendde hij zijn blik af en keek Michael aan.  Zo te zien leken ze precies hetzelfde te denken, al leek Michael een stuk meer geïnteresseerd te zijn in het meisje dan Luke deed aangezien hij zijn ogen niet van haar af kon houden. Grijnzend schudde hij zijn hoofd. Weer keek hij naar Brynn en zag dat ze op haar mobiel bezig was. Aan de opmerking van Michael te horen, was ze bezig met haar vriend. Ryan. De jongen die hij totaal niet mocht. Niemand van de jongens mocht hem. Puur om het feit dat Ryan degene was die een hekel aan de vier jongens had. Waarom begreep hij niet zo goed, omdat ze nooit echt de kans hadden genomen elkaar beter te leren kennen. En daar had Luke nu ook niet echt meer de behoefte aan, als hij eerlijk mocht zijn. Hij vond dat mensen behandelt mochten worden hoe ze hem behandelden. Wanneer ze op een aardige manier met hem om gingen, ging hij ook op een aardige manier met hen om. Maar wanneer je hem behandelde zoals Ryan dat deed, kon je dat net zo goed terug verwachten. Ook al deed hij dat niet al te veel wanneer Brynn erbij is. Hij weet hoe dol ze is op die jongen en ergens wilde hij ook gewoon geen spanningen veroorzaken. Hij was het nu dan ook met Michael eens. Het was de bedoeling dat ze nu zou genieten van de tijd die ze hier had. Hij kon het ergens wel begrijpen dat ze hem miste of iets en dat ze hem op de hoogte wilde houden, maar dat kon ook aan het eind van de dag? “Ja mevrouwtje, we hebben je niet helemaal hier heen gebracht zodat je heel de dag met vriendlief kan praten. Geniet lekker van je dagen hier” viel hij Michael bij. Hij bedoelde het totaal niet verkeerd, echt niet, maar hij meende het wel.  Ze moest er van genieten. Hij wilde ook dat ze er van zou gaan genieten. Waarom zouden ze haar anders mee naar toe nemen nietwaar? Uiteindelijk sloeg hij dan ook een arm om haar heen en drukte haar even tegen zich aan. “En bovendien zijn we bijna aan de beurt” zei hij tegen haar, wanneer hij haar weer los liet. Zo te zien hadden ze nog een gezin voor zich die met Assepoester en de prins op de foto ging en toen konden zij. Hij zag Assepoester kort naar het drietal kijken. Opnieuw verscheen er een grijns op zijn gezicht. “Ik denk het wel. Dan zou je het even aan die medewerker moeten vragen’ zei hij, wanneer ze vroeg of ze ook een foto met haar telefoon zou kunnen maken. Uiteindelijk keek hij lachend in de camera toen Brynn nu al een foto van hun drieën wilde. 

Voor Brynn was het misschien vreemd dat ze toch een tijdje van Ryan weg was, het liefst had ze hem natuurlijk ook meegenomen, maar dat ging gewoon niet. Dit was iets wat ze met z’n vijven deden en ze snapte ook wel dat de jongens niet nog alles voor Ryan hadden geregeld. Toen ze het had gekregen was het natuurlijk ook nog niet helemaal zeker geweest of ze nu wel bij elkaar waren geweest. Brynn nam de jongens echt helemaal niets kwalijk, ze vond het juist ook wel leuk dat ze hier met hen vieren was. Toch moest ze Ryan nu missen, wat ergens wel heel erg jammer was. Toch had ze er voor gezorgd dat haar beltegoed bundel ook in het buitenland goed te doen was. Als ze heel wat had moeten betalen voor een paar mb aan internet, dan was dit niet gegaan, maar nu kon ze wel gewoon wat berichtjes sturen om te laten weten hoe het precies met haar ging en ze wilde ook wel weten hoe het daar ging. Al maakte het haar ook niet zoveel uit wat hij precies deed. Ze vertrouwde hem, wat men ook wel hoorde te doen in een relatie. Dat vond ze wel heel erg belangrijk. Brynn wist dat Ryan er soms iets meer moeite mee had, maar ze had hem nooit een reden gegeven om haar niet te vertrouwen. Ze was misschien een meisje dat niet heel erg veel vriendinnen had, meer met jongens omging, maar dat was ze altijd al wel geweest. Daar moest Ryan uiteindelijk wel mee leren leven. Toch vond ze hem ook niet erg om te vertellen waar ze was en met wie. Ondanks dat er heel wat verschillende vragen kwamen, waar ze ondertussen soms ook wel echt moe begon te worden. Ze vond het soms heel erg als Ryan haar een beetje wantrouwend aankeek, omdat ze een tijdje weg was geweest zodat ze met de jongens had kunnen praten. Het was wel eens gebeurd dat ze weg was gegaan om met Calum te praten en hij het totaal niet leuk had gevonden. Toen was er ook een soort van ruzie ontstaan. Brynn keek naar Luke en zuchtte zachtjes "Ik geniet wel van de dagen hier." Dat deed ze echt wel, ook zonder Ryan, maar ze wist dat ze toch soms moest laten weten hoe het hier was, voordat hij zich zorgen ging maken. Dat wilde ze echt niet hebben. Ze keek naar de rij, of eigenlijk de mensen die nog voor hen stonden. Er was haast niemand meer, wat betekende dat ze hierna aan de beurt waren. In haar ogen was het toch nog best wel snel gegaan. Ze wachtte totdat Michael ook met zijn gezicht dichterbij was gekomen, zodat ze een foto van hen drieën kon maken. Eentje die in haar ogen behoorlijk leuk was geworden. Het was altijd leuk om dit soort dingen vast te leggen. Dat moest zoveel mogelijk gebeuren als je op plaatsen als deze was! Brynn hield Michael nog in de gaten, wiens ogen telkens weer naar de prinses afgleden, ze had het echt wel door! Natuurlijk waren er allemaal mooie mensen, ze kon ook niet zeggen dat de prins er verkeerd uitzag. Het hoorde bij de baan, het leek haar dat ze de meest aantrekkelijke mensen dit soort dingen mochten doen, de rest moest maar worden verstopt in een pak. Het gezinnetje dat op de foto was geweest, was al snel weer klaar, waardoor het drietal aan de beurt was, waardoor Brynn meteen naar voren liep, om Assepoester en haar prins vrolijk gedag te zeggen. Anders dan de kinderen deden, maar ze vond wel dat ze een soort van begroeting moest doen.

Voor Michael was het wel duidelijk dat Ryan, Brynn veel te veel onder de duim probeerde te houden. Hij wilde zich echter niet te veel bemoeien met de relatie die zij twee hadden. Hij had het liever anders gezien, maar dat was het nou eenmaal niet. Ze waren gek op elkaar en Michael kon ook wel zien dat Brynn aardig gelukkig was door Ryan. Toch wist hij ook maar al te goed dat het anders kon. Nou was hij niet echt de persoon die daar met haar over zou gaan praten, al moest wel iemand dat doen. Michael had in ieder geval wel besloten dat hij diegene niet was, de rest zou daar waarschijnlijk iets beter in zijn. Ze hadden het er wel eens over gehad en het was behoorlijk duidelijk dat ze allemaal niets hadden met Ryan. Het was niet het plan om de dagen in Disney te laten verpesten door een jongen die dacht dat hij echt alles al was. Dat zou Michael ook helemaal niet laten gebeuren, daarom wilde hij eigenlijk ook niet te lang bij het onderwerp blijven hangen. Ze moesten het nu vooral leuk hebben en dat zouden ze doen door iets wat Brynn graag had willen doen! Michael glimlachte netjes voor de foto die Brynn van hen drieën wilden maken en niet heel erg veel later waren zij dan ook echt aan de beurt om op de foto te gaan met Assepoester en haar prins. In zijn ogen was het meisje echt mooi. Dat soort dingen kon je in een paar minuten wel bedenken. Michael vond haar in ieder geval iets hebben. Hoe ze met iedereen om ging, maar ook zeker haar gezicht, want de rest zat toch wel een beetje bedenkt onder de jurk. Haar gezicht viel het beste op, met name haar ogen, die echt leken te glinsteren doordat ze dicht moet doen. Zo voelde hij zich ook als hij op het podium stond, misschien was dit waar zij over had gedroomd. Ieder meisje wilde een prinses zijn op een gegeven moment. Kleine meisjes gaven dat vaak genoeg als antwoord als ze jong waren en je hen vroeg wat ze wilden worden. Het meisje had misschien wel hetzelfde gehad. Wat het ook was Michael kon maar al te goed zien dat ze het echt leuk vond. Brynn was natuurlijk al op de twee afgestapt toen het hun beurt was om op de foto te gaan. Iets waardoor hij wel zachtjes moest lachen. Hij besloot achter haar aan te lopen en pakte de mobiel uit haar hand. Iets wat  makkelijker was nu ze hem toch al had gepakt. Hij liep vervolgens naar de medewerkers van het park, die bij andere mensen ook al wel foto’s hadden gemaakt, daarom vroeg hij ook of ze dat ook voor hen wilden doen. Iets wat ze geen probleem vonden. Daarom liep hij weer terug naar Assepoester en haar prins, die hij ook maar begroette. Het was ook niet netjes om dat niet te doen. Michael had eigenlijk geen idee hoe dit precies zou gaan. Natuurlijk wisten ze zelf ook maar al te goed dat het gewoon mensen zoals zij waren, die waren verkleed waren. Toch was dit wel wat Brynn echt leuk vond en het ging waarschijnlijk vooral op de foto. Dus ze zouden zo vast op een goede manier moeten gaan staan zodat ze niet te veel op zouden houden. Nu hij toch dicht genoeg bij stond, maakte hij gebruik van de kans om het meisje nog eens goed te bekijken. Hij moest toch iets te doen hebben en hij vond dit wel goed tijdverdrijf.  Het was nooit vervelend om naar een mooi meisje te kijken?