Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Human and Angel

Account verwijderd

schreef:
*Alleen Taylorswift333 en ik
*Niet te vaak onthouden, dat is irritant

Ik: Elias Rozenkwarts - 20 jaar in mensenjaren, 101 in engelenjaren -goede engel - snel geïrriteerd - snel verveeld - koppig - eigenwijs.
Jij: meisje + begin

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery Rhonson - 18 jaar- mens- nieuwsgierig , niet snel boos, gelooft niet in engelen en geesten, lief en behulpzaam

Mijn begin:

Met een zucht haalde ik mijn hand even door mijn roodbruine haren. Lisa, mijn beste vriendin wou vandaag wat gaan shoppen in de stad omdat morgen de lessen weer begonnen. We gingen samen studeren aan de universiteit. Eigenlijk waren we elkaar tegengekomen bij 1 van de infodagen, toen waren we te weten gekomen dat we bij elkaar in de buurt woonden en werden we onafscheidelijk. ''Ave.'' Riep de stem van Lisa van veraf. Ze noemde me altijd 'Ave' in plaats van Avery. Ik keek met een glimlach naar haar op en liep naar haar toe. ''Hey Lisa.'' Zei ik met een glimlach en we gaven elkaar even een knuffel. ''Ik heb er echt zo veel zin in.'' Zei ze enthousiast en ik glimlachte. ''Bedoel je in vandaag of voor morgen?'' Grinnikte ik dan en we moesten lachen. ''Dave komt ook bij ons in de les.'' Zei ze nu en ik glimlachte. Dave was een goede vriend van haar en ik wist dat ze verliefd op hem was. ''Ah zo, heb je me dan nog nodig.'' Grinnikte ik en we moesten alweer lachen. Ze haakte haar arm in de mijne en we gingen op weg door de winkelstraten. Ik keek om me heen, en mijn ogen vonden een knappe jongen. Ik glimlachte meteen en Lisa zag dat. ''Ave? Wat is er?'' Vroeg ze en ze kreeg een ondeugende grijns.

Account verwijderd

schreef:
Elias Rozenkwarts

Het duister was overal. De lucht boven ons was gevuld met onweer en het zwarte water viel met een noodgang naar beneden. Het was een rampdag, de Invasie van de Zwarte Engelen. Zij hadden de wereld van de Engelen overgenomen en daarom moesten wij, de Witte Engelen, vluchten. Mijn thuis was afgenomen door mijn vijanden. Dat deed pijn. Gelukkig hadden mijn oudere broer en ik een ander thuis gevonden. De wereld hier was anders, maar het zal wel wennen. Het geluk was dat we onze lichaam konden vervormen, zodat we op de mensen hier leken. Onze vleugels zag men niet meer, maar ze waren wel aanwezig. We leken precies op de mens, hopelijk konden we ons ook zo gedragen.

Ik was in de stad om nieuwe schoolspullen te kopen. Mijn broer vond het onzin om hier dingen te leren, maar ik wilde het een kans geven. Ik wilde graag weten wat de mens voor wezen was. Winkelen vond ik niet het leukste dat bestaat, maar ach... Ik moest toch iets. Gelukkig konden mijn broer en mijn vriend, Gint, niet mee, want ik vond het vreselijk met meerdere mensen te gaan shoppen. Gint is een normale mens en hij had er geen idee van wie ik in werkelijkheid was. We hadden elkaar ontmoet in de bibliotheek en we kwamen erachter dat we dezelfde interesses hadden met lezen, namelijk thrillers.
Diep in gedachten liep ik per ongeluk tegen een mevrouw aan, waardoor haar tas met boodschappen op de grond viel. ''Sorry, mevrouw, ik was diep in gedachten. Het spijt me, het spijt me.'' Ik bukte en pakte alle spullen: groente, fruit, deodorant en snoepgoed van de grond. Ik stopte het terug in haar boodschappentas. ''Bedankt, jongeman. Let de volgende keer wat beter op, hè?'' ''Zal ik doen,'' was mijn reactie, hoewel ik wist dat dat niet zo zal zijn.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
Ik zag hoe hij per ongeluk tegen een dame opbotste en giechelde lichtjes. ''Oh my, Ave giecheld. Dat wil niet veel goeds zeggen.'' Zei Lisa nu, niet dat ze het meende, eerder het omgekeerde. ''Wie is de gelukkige?'' Vroeg ze en volgde mijn blik. ''Oh, hij.'' Zei ze nu en ik slikte toen hij keek. ''Oh jee, je gaat nu mee.'' Zei Lisa nu die het ook merkte. Ze stapte verder door en ik ging met haar mee. Hij was knap, maar zo erg wou ik ook weer niet opvallen. ''Aarde aan Ave.'' Zei Lisa nu we voor een winkel stonden. ''Sorry.'' Zei ik nu blozend en ze moest lachen. ''Hmm, nu weet je ook hoe het voelt.'' Grinnikte ze dan en ik schudde mijn hoofd. ''Nee, jij bent verliefd, ik niet.'' Zei ik nu en ze keek me ongelovig aan. ''Hmmm, je giechelt, bloost, lijkt geheel van de wereld, nee hoor, je bent niet verliefd.'' Zei ze lachend. ''Kunnen we gewoon verder shoppen?'' Vroeg ik en ze knikte en we gingen de winkel binnen en zochten wat leuke kleren uit.

Account verwijderd

schreef:
Elias

Ik liep verder door de winkelstraat. Ik keek opzij, omdat ik het gevoel had dat iemand naar me keek. Dat was ook zo, want een meid zat naar me te kijken. Ze had gezien hoe ik tegen de vrouw op was gebotst en nu keek ze me nog steeds aan. Ik keek terug, waardoor ze weg keek. Haar gezicht leek perfect gevormd: een rechte, slanke neus, mooie ogen en volle, maar geen dikke, lippen. Haar vriendin, of ik dacht dat het haar vriendin was, trok haar mee een winkel in. Zo nonchalant mogelijk liep ik verder door de winkelstraat en ik probeerde mijn gedachten opzij te zetten.

Ik liep de SmoothieBar binnen, want ik had dorst. Shoppen was zo vermoeiend, hoe kon het dat meiden en vrouwen het leuk vonden? Onmogelijk, gewoon. Ik bestelde een kiwi-milkshake en ik ging zitten aan één van de vele tafeltjes. Langzaam slurpte ik het vloeistof op door middel van een rietje. Ik pakte mijn mobiel uit mijn zak, want ik wilde uitvogelen hoe het dingetje werkte. Alle mensen hier hadden zo'n ding, maar wij, de Engelen, hadden ze nog nooit gezien. Ik drukte op wat knopjes en zo lukte het me om een sms'je te sturen naar Gint. Ik vroeg of hij deze avond zin had om een film te kijken. Ik ging niet op zijn reactie wachten en daarom stopte ik mijn mobiele telefoon weer in mijn broekzak.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:

Na even had ik een kleedje gevonden, een leuk topje, een leuk truitje en een leuke broek. Ik betaalde het dan maar na het te passen en Lisa ook. Ze wilde nog een schoenenwinkel in gaan maar ik keek haar streng aan. Ze had een soort van schoenenverslaving. ''Ach, je hebt gelijk.'' Zei ze nu en ik glimlachte nu. Dat was al beter. Meestal zou ze nog zeggen dat ik ook nieuwe schoenen kon gebruiken maar dit keer deed ze dat niet.
''Gaan we dan wel een smoothie halen?'' Vroeg ze nu en ik gaf dan toe en knikte. Een smoothie kon niets verkeerd doen. We gingen dan maar op weg naar de smoothiebar en ik kreeg niet eens de kans om rond te kijken als we er eenmaal waren. ''Weet je wat, we halen er geen, we drinken het hier op.'' Giechelde Lisa en ik volgde haar blik nu. Het was de knappe jongen. Ik keek nu naar Lisa en ze knipoogde naar me.
We gingen dan maar wat bestellen en gingen evenlater zitten. Mijn blik dwaalde af en toe naar hem af.

Account verwijderd

schreef:
Elias

Het meisje en haar vriendin die ik eerder in de winkelstraat zag, liepen de SmoothieBar binnen. Ik zag ze wat drinken bestellen en ze keken af en toe over hun rug naar mij toe. Het meisje keek me met een verlangende en dromerige blik toe en haar vriendin had een vreemde glimlach op haar gezicht. Ik probeerde hun blikken zo veel mogelijk te ontwijken, want ik had echt geen zin om terug te flirten. Engelen zijn niet van het daten, flirten en onenightstands. We geloofden in de ware liefde en we wisten dat die bestond, hoewel we vonden dat die wel puur moest zijn en niet te verleidelijk.
Toen ik mijn milkshake op had, liep ik naar het toilet. Daar friste ik mezelf even op, zodat ik zo meteen veel energie had om verder te winkelen. Toen ik klaar was, wilde ik naar buiten gaan, maar iets weerhield me ervan. Een signaal in mijn hoofd vertelde me dat er iets heftigs gaande was waar ik niet bij betrokken wilde raken. Ik geloofde mijn onderbuikgevoel, dus bleef ik in de bar. Ik ben gelukkig niet zo'n nieuwsgierig type die alles hoeft te weten en alles hoeft te zien.
Ik wilde niet nog iets bestellen, maar om hier niets te doen... Leek me ook geen goed idee en daarom liep ik toch maar naar de twee meiden. Ik wilde hen niet in mijn leven betrekken, maar ik leek niets anders te kunnen doen op het moment. ''Hey, volgens mij zag ik jullie eerder ook al in de winkelstraat, vlakbij de Zara, klopt dat?'' vroeg ik.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
"Ave is verliefd.'' Plaagde Lisa me als we ergens gingen zitten. ''Lisa, stoppen, ik ben niet verliefd.' Zei'ik nu tegen haar. ''Zal wel Ave. Je kijkt alleen maar dromerig en verliefd naar hem.'' Zei'ze nu plagend en ik zuchtte even. Ik geloofde niet in liefde op het eerste zicht maar dit keer moest ik op z'n minst aan mezelf toegeven dat ik hem leuk vond voor zo ver dat kon.
Ik dronk wat van m'n smoothie om Lisa's geplaag te kunnen negeren. ''Oh jeez. Hij komt er aan.'' Fluisterde ze na een tijd en ik rolde met mijn ogen. ''Lis..'' begon ik maar toen zag ik het zelf ook. Dit keer zei ze het dus niet om me te plagen. Toen was hij bij ons en vroeg ons iets. Lisa keek me betekenisvol aan dus moesg ik het woord maar nemen.''Dat klopt.'' Zei ik met een glimlach. ''Het was lief dat je die vrouw hielp.'' Zei ik dan en Lisa knikte even om niet te laten merken dat we de botsing ook gezien hadden. ''Ben je hier nieuw? Want ik heb je hier nog niet zo vaak gezien...'' zei ik door de dringende blik van Lisa. Echt als ze zo door ging , ging ik straks zonder twijfel iets raars zeggen.
Nu zag ik hem wel beter. Zijn gezicht was perfect, zijn ogen waren mooi, en hij was gewoon in zijn geheel knap. Ik gaf hem dan een klein gimlachje omdat ik anders nog verlegen zou worden. Dat had ik anders echt nooit.

Account verwijderd

schreef:
Elias

''Ja, ik ben nieuw hier. Ik woon samen met mijn broer hier nu een week. We zijn op kamers gedaan, want aankomend schooljaar ga ik studeren. Mijn broer vindt dat onzin en hij gaat werken. Kun je me hier de weg een beetje laten zien straks?'' vroeg ik. Ik zag haar vriendin weer grijnsde, waarschijnlijk is ze een romantische puber die dol is op praten over vriendjes en dergelijk. Ik keek naar het meisje, die naar me keek met haar hoofd schuin. Haar haar viel in perfecte vormen en geen enkele lok zat in haar gezicht. Ik had het behagelijke gevoel dat ik haar in problemen ging brengen als ik zo doorging, maar dat negeerde ik. Ik wilde wat meer vrienden hier, want dat is gebruikelijk voor de mens. Wij, Engelen, waren echter enkelingen. Nauwelijks bevonden we ons in groepen. Mijn ouders hadden mijn broer en ik op jonge leeftijd al weggedaan, want anders zou onze familie te groot worden. Ik geloofde het toenertijd, maar nu geloof ik dat niet meer. Er zal een andere reden achter hebben gezeten.
''Sorry, wat zei je? Ik was weer in gedachten verzonken, dat gebeurd regelmatig, want ik ben een dromer,'' zei ik, toen ik het prachtige stemgeluid van het meisje weer hoorde.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
Ik luisterde naar hem. Zijn stem klonk hemels en ik was niet de enige die dat merkte. Toen hij begon over studeren vroeg ik me zelf af wat hij zou studeren. Hij zou vast in de buurt studeren, zoals ik, maar wat , was wat anders. Ik hoopte natuurlijk dat hij hetzelfde zou studeren als ik en ik zag aan Lisa's blik dat ze al door had dat ik dat stiekem wenste. Ik glimlachte als hij vroeg of ik hem hier straks wat de weg kon laten zien. ''Tuurlijk, geen enkel probleem.'' Zei ik snel maar toen pas had ik door dat ik had afgesproken met Lisa maar aan haar blik zag ik dat ze vond dat ik het maar moest doen.
Ik glimlachte naar hem. Er was iets speciaals aan hem, behalve zijn knappe uiterlijk. En het maakte me nieuwsgierig. Als hij zei dat hij een dromer was glimlachte ik even. ''Geen probleem hoor, ik zei dat ik je wel wilde rondleiden.'' Zei ik met een glimlach. Was hij al een even grote dromer als ik? Het speciale aan hem maakte me niet alleen nieuwsgierig, het werkte als een soort magneet op me en elke kans die ik nu zou krijgen om wat meer met hem te praten zou ik sowieso nemen.
Omdat Lisa zag dat ik het niet vroeg vroeg zij het. ''Dus, wat ga je studeren?'' Vroeg ze op een bijna vrolijke manier die ik natuurlijk herkende omdat ze me een beetje wilde helpen aan informatie te raken. Ik wist nu dat hij een broer had en ging studeren maar Lisa had door dat ik best nieuwsgierig was naar wat hij juist ging studeren. Het zou fijn zijn moest hij hetzelfde doen als ons.

Account verwijderd

schreef:
Elias

Ik zocht even naar mijn woorden, voordat ik de vraag beantwoordde. ''Ik ga godsdienst studeren. Dat klinkt natuurlijk vet ouderwets en dergelijk, maar ik ben er erg in geïnteresseerd. Godsdienst is zo'n groot element in het leven van de mens, van ons. Ik geloof dat er een kern van waarheid in godsdiensten zit, het geen verzinsels zijn. Een God geeft de mens houdvast en steun, zonder dat dit persoon aanwezig is. Dit vind ik zo bizar. Nah, genoeg over mijn studie. Gaan jullie ook studeren?'' Het antwoord op mijn vraag was ja, waarna ik vroeg wat ze precies gingen studeren. Ik leunde mijn arm relaxed op de leuning van de stoel toen ik luisterde. Dit keer trok ik me niet terug in mijn droomwereld, maar ik lette goed op wat ze precies zeiden. Echter werd hun verhaal gestoord door mijn mobiele telefoon. ''Excuseer me, ik wil even mijn berichten checken, wacht even.'' Ik liep even weg en ik bekeek mijn berichten. ''Oosterstraat 3, HELP M...'' Het was een bericht van mijn broer. Holy shit, er is echt iets aan de hand. Hopelijk niet.. Hopelijk zijn we niet gevonden. Vijanden. Opeens krijg ik hoofdpijn en ik zie een bloedbad voor me. Ik moet er nu heen, maar... Maar ik kan die meiden zo niet achterlaten, midden in een gesprek. Ik liep terug naar de tafel om het gesprek af te ronden en daarna moet ik echt, heel snel, mijn broer gaan helpen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
Ik luisterde naar wat hij vertelde, niet moeilijk, zijn stem was gewoon prachtig, je kon niet anders dan er naar luisteren. Hmmm godsdienst, niet iets dat je vaak hoorde maar best een interessante keuze, en de reden zelf leek me ook best interessant. Maar wacht, had hij dan geen filosofie met ons? Ik zag aan Lisa's blik dat ze hetzelfde dacht. We gingen psychologie doen en filosofie hadden we samen met de mensen uit de godsdienstrichting.
Als hij vraagt of we ook gaan studeren knikte ik meteen. De vraag wat we gingen studeren had ik best verwacht. Zullen we zeggen dat ik soms zo'n voorgevoel had over dingen , en dat voorgevoel loog nooit. ''We gaan psychologie studeren.'' Zei ik nu en Lisa legde ook wat uit waarom. Nou eigenlijk maakte het niet uit of zij of ik het zei want we hadden dezelfde reden. Dat hadden we ook gemerkt op de dag van de inschrijvingen. Dat was wel handig.
Als hij na even terug kwam van z'n telefoon sloten we het gesprek af en ik gaf hem nog net een glimlachje voor hij weg ging. Ik dronk nog wat van m'n smoothie waarna ook Lisa en ik naar buiten gingen en verder shopten. ''Ave is verliefd.'' Plaagde ze me nu nog eens en ik probeerde het dan te negeren.

Account verwijderd

schreef:
Elias

Het zijn aardige meiden, maar ik heb echt geen tijd om verder te praten. Toen ik buiten was, zocht ik een rustig plekje op, zodat ik kon teleporteren. Engelen hebben niet alleen vleugels, maar ook enkele bovennatuurlijke krachten, zoals teleporteren. We kunnen niet zoveel als magiërs in stripboeken en dergelijk, maar toch kennen we wat handige trucs. Het nadeel op aarde is dat niemand me mag zien, als ik het gebruik. Daarom doe ik dat ook haast nooit, maar nu is een noodgeval. Het steegje was leeg op een slapende zwerver na en als hij me zal zien teleporteren, zal niemand hem geloven. Ik sloot mijn ogen. Oosterstraat 3, Oosterstraat 3, Oosterstraat 3... Als je ergens heen wilt, moet je daaraan denken. Dat kan de omgeving zijn, maar ook gewoon de naam. Ik heb geen idee hoe de Oosterstraat eruitziet, maar dat maakt dus ook niet uit. Mijn hoofd werd licht en een tinteling ging door mijn gehele lichaam. Eerst mijn voeten, dan mijn benen, buik, rug, borst, armen, nek en als laatste mijn hoofd. Voor mijn ogen zag ik een verblindend wit licht en toen was ik weg. Weg uit de steeg. Met mijn arm leunde ik tegen de muur, want ik moest even bijkomen. Dit is een zeer ongemakkelijke manier van reizen, hoewel ik de tram nog erger vind. Na een paar keer knipperen, voelde ik me wat beter. Ik keek om me heen, maar ik zag mijn broer niet direct. Ik was buiten, maar hij kon ook wel eens in de winkel zijn; Oosterstraat 3. Ik stapte het naar binnen en de zware geur van wierrook overviel me. Ik keek even om me heen en ik zag de winkelier staan. Hij keek me met grote ogen aan. ''Kan ik u ergens mee helpen?'' Ik beet even op mijn wang. ''Heeft u mijn broer, Dian Rozenkwarts, vandaag de dag toevallig gezien? Ik had met hem afgesproken en hij zei dat ik hier naartoe moet komen.'' De man bekeek me met zo'n rare blik, dat ik er argwaan voor kreeg. Is hij wel... Een mens? Zulke winkels zijn hier niet meer normaal na de tijd van de Industriële Revolutie, wat ik in mijn zelfstudie geleerd had. ''Neen, ik heb hem niet mijn pad zien kruizen vandaag. Hoewel...'' terwijl hij dit zei, verscheen er een grote grijns op zijn gezicht. ''Waar is hij? LAAT ME HEM ZIEN, VERDOMME!'' Ik wist, wist, wist dat hier iets niet pluis was. De ogen van de man gloeiden rood. ''Ben jij ook zo'n achtelijke witte engel?'' hij spuwde op de vloer. ''Je bent het, hè? Bloedverwant aan de duivel.'' Ik rolde met mijn ogen. ''U bent bloedverwant aan de duivel. Ik niet. Ik ben zuiver ras, puur wit. Niet dat ik zeg dat ik goed ben, want er bestaat geen goed of kwaad, alleen denkt men dat hij bestaat. Ik wil hem niet verliezen, geef hem terug. Hoeveel van jullie Engelen zijn er? Waarom zijn jullie hier?'' vroeg ik. ''Waarom zal ik jou dat vertellen, klein onderkruipsel? Je bent niets, je bent een niemand. Ik geef je een kans of je zult gedoemd zijn te sterven.'' Ik keek hem verveeld aan, sjeez, wat denkt deze gast wel niet? ''Vandaag is het een te mooie dag om te sterven, vind ik. U kijk zo neerbuigend naar mijn leven, alsof ik een miertje ben. Daar zal u voor boeten. Ik geef niet over, nooit. Sjeez, bitch.'' Ik kon me niet meer inhoudend, ik werd zo woedend. Mijn vleugels waren krachtige wapens, die ik enkel met een spreuk tevoorschijn kon laten toveren. Zachtjes mompelde ik de woorden en zwarte veren groeiden achter mijn rug. De meeste mensen zullen denken dat Engelen met witte vleugels goed zijn, maar dat zijn de Zwarte Engelen. De Witte, zoals ik, hebben zwarte veren. Een beetje verwarrend, maar het is zo. In kerken zijn meestal Engelen te zien met witte vleugels. Dit hadden de mensen verkeerd afgebeeld.

--Geen zin meer om verder te schrijven, sorry dat ik er geen goed einde aan had geknoopt XD

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
Het was wel jammer dat hij al weer weg moest en blijkbaar kon Lisa dat aflezen van mijn gezicht. ''Je hebt het te pakken, Ave is verliefd.'' Zei ze blij plagend. Ik zuchtte even, ze zou er vast over blijven door gaan. ''Oké ja, je hebt gelijk.'' Zei ik nu blozend en ze stopte. Was het dan echt zo gemakkelijk? Na even waren we klaar met te shoppen, Lisa moest naar huis. ''Beloof me 1 ding.'' Zei ze snel voor ze weg moest gaan. ''Wat dan?'' Vroeg ik best nieuwsgierig. ''De volgende keer dat je hem ziet vraag je zijn nummer.'' Knipoogde ze en ik rolde met mijn ogen. Lisa was gek.
''Dat zal ik wel doen als ik daar zin in heb.'' Zei ik dan en ze grinnikte even. Niet veel later was ze weg en ging ik naar huis. Mijn thuis was niet zo ver weg dn was dicht bij een mooi, groot, vaak rustig bos. Ik ging er vaak als ik even alleen wou zijn of als ik wou tekenen. Tekenen kon ik best wel goed eigenlijk. Toen ik thuis aankwam ging ik naar binnen. ''Weer thuis?'' Vroeg mam en ik gaf haar een bevestigend antwoord en liep naar de keuken waar haar stem vandaan had gekomen.''En? Was het fijn?'' Vroeg mam en ik dacht even terug aan de jongen, de knappe, haast perfect uitziende jongen. ''Best wel.'' Gaf ik eerlijk antwoord.

Sorry wist niet meer

Account verwijderd

schreef:
Elias

Ik keek naar mijn handen; bloed druppelde langs mijn vingers op de grond. De Zwarte Engel die zojuist nog levend voor mij stond, was naar de hel vertrokken en dat was mijn schuld. Met mijn andere hand die nog redelijk schoon was, veegde ik het zweet van mijn voorhoofd. Niemand zal weten wat hier gebeurd was, want ik zal deze ruimte zo schoonmaken, maar eerst moet ik mijn broer vinden. Al snel vond ik een trap die verborgen was achter de balie. Ik liep deze af naar beneden en ik kwam terecht in een opslagruimte. Ik moest even wennen aan het donker, dat mij tegemoet kwam. Ik kon zien in het donker, maar eerst moest ik altijd wennen, voordat ik mijn zevende zintuig kon gebruiken. Ik zag de schaduwen van dozen en helemaal achterin zag ik iets bewegen. ''Wie is daar? Ben jij dat Philip?'' Ik liep dichterbij, zonder dit persoon te beantwoorden. Philip was vast die Zwarte Engel, dus ik dacht dat hij er ook wel een zou zijn. Toen ik de laatste treede af was gelopen en ik me in de kelder bevond, zag ik een lichtknopje. Daar drukte ik op en blauwe TL-lichten schoten aan. Een voor een zorgden ze voor een beetje licht. Nu kon ik alles weer duidelijk zien. Achterin de ruimte zat mijn broer vastgebonden op een stoel -bewusteloos. Voor en naast hem stonden een vijftal Engelen -omg. Ik dacht dat ze ons misschien hadden gevolgd naar aarde, maar ik wist het niet zeker. ''H.. haai,'' zei ik zo nonchalant mogelijk. ''Hoe gaat 'ie?'' Ik kreeg boze blikken als reactie. ''Wat hebben jullie met hem daar,'' ik knikte even naar mijn broer,''gedaan?'' De mannen keken elkaar aarzelend aan, maar ze gaven mij geen antwoord. ''Ik vroeg jullie iets... Onbeleefde reactie hoor.'' Ik keek naar mijn nagels en probeerde zelfverzekerd, ongeïnterresseerd, arrogant en niet bang over te komen... maar of dit lukte was een tweede, want ik voelde me helemaal niet zo. Ik wisselde mijn blik van de mannen en mijn nagels. Ze stonden daar een beetje ongemakkelijk -ze wisten niet wat te doen. ''Wij... wij hebben niets gedaan hoor, jongeman. Waarom ben je in het magazijn? Klanten mogen hier niet komen. Was er niemand boven? Hoe kunnen we je van dienst zijn?'' Dat was geen antwoord op mijn vraag, waardoor ik een klagelijke zucht liet ontsnappen. ''Uhm.. Er wás iemand boven, maar die is er nu niet meer. Ik ben in het magazijn omdat ik afgesproken had met iemand. Degene zit nu vastgebonden en bewusteloos in die stoel daar. Jullie kunnen me van dienst zijn om hem vrij te laten... Het is mijn broer, weetje. Het is niet zo leuk om hem in deze staat te zien. Zijn jullie heel toevallig Zwarte Engelen?'' De mannen keken elkaar aan en de spanning begon op te lopen. Ik wist zeker dat zij net zo waren als Phillip. ''Wij zijn inderdaad Zware Engelen. We zijn op aarde gekomen, omdat de Raad van Goede en Wijze Engelen ons gestuurd heeft. Er waren Engelen ontvlucht uit onze wereld en we moesten ze weer vinden. Jouw broer en jou moesten we vinden, maar nu we jullie beide hebben... Is onze opdracht geslaagd!'' Ik rolde met mijn ogen. Man, dachten deze mensen echt dat ik me zo snel zou laten ontvoeren? Haha, nee. Ik was sterker dan ze dachten. Sterker dan dat ik zelf dacht.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Avery:
"Dan ben ik blij voor je." zei mam met een blik dat zei dat ze me goed genoeg door had. Ik bloosde erdoor en moest denken aan Lisa's opmerkingen over dat ik op slag verliefd was op hem. Eigenlijk had ze wel gelijk. Maar dat hoefde ik daarom nog niet toe te geven. Hoe zou zijn naam eigenlijk zijn? Dat ik dat niet gevraagd had... Hopelijk zag ik hem dan in de lessen filosofie. Mam zag mijn afwezige blik dus had ze me echt wel door nu, als ze dat ervoor nog niet had. Niet dat ik het erg vond. "Verliefdheid is een mooi iets, geniet ervan." zei mam nu en ik bloosde hierdoor nog erger. Konden ouders het dan nooit laten om je te confronteren met je emoties? Precies niet echt.
"Ik denk dat ik maar wat ga tekenen." zei ik dan maar om er onder uit te komen en mam knikte maar. Ik ging meteen maar naar mijn kamer en liet me even op mijn bed vallen. Ik sloot mijn ogen even en meteen dacht ik terug aan hem, terwijl ik wel wist dat dat niet de bedoeling kon zijn. Na even hoorde ik een deur dichtslaan, dat was mijn broer. Tuurlijk was hij weer thuis! Geen 5 minuten hoorde ik al luide muziek wat zijn thuiskomst beaamde. Ik zuchtte even en stond op en liep meteen naar z'n kamer waar ik gewoon zonder te kloppen naar binnen ging. Als ik zou kloppen zou hij het toch niet horen. Meteen deed hij de muziek uit.
"Waar aan verdien ik dit leuke bezoekje van mijn lieftallige zusje?" zei hij nu en ik rolde met mijn ogen. "Slijmbal." kuchtte ik even en hij grijnsde even. "Kijk Eric, het is niet omdat jij zonodig doof wilt worden dat je ook ons doof moet maken." zei ik nu en verdween weer uit de kamer en ging naar m'n kamer waar ik een tekening wat verder afwerkte. Maar na een tijd was het af en had ik iets nieuws nodig. Ik nam dan maar al mijn spullen en stak ze in mijn tas en deed mijn schoenen weer aan en ging naar buiten, meteen richting het bos.
In het bos vond ik altijd rust en dus nu ook nu het nodig was. Al snel vond ik een leuk plekje en ging wat op een omgevallen boom zitten. Mijn spullen nam ik dan ook meteen en begon meteen te kijken. Wat zou ik tekenen? Toen ik eindelijk wat vond begon ik het maar te tekenen. De schaduwen waren altijd de moeilijkste stukken. Na even begon de tekening wel wat vorm te krijgen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld