Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Lessentions

Account verwijderd

schreef:
Ciara Moretz, 20

Lessentions
YouTube-ster

Lessentions schreef:
Nathaniel Miller Fedor Lagunov - 22

Account verwijderd

schreef:
"Ciara, verdomme, waar verstop je je? Als ik je zal vinden zal ik je vermoorden, jij misbaksel. Jij bent degene die mijn geweldige leven tot een hel heeft veranderd!" schreeuwde hij. Ciara verstopte zich in het kamertje waar haar vader niks van wist. De tranen stroomden ondertussen ook over haar wangen, maar ze wist dat haar vader dit niet meende. Dat verdomde virus had ervoor gezorgd dat hij er alles aan wou doen om Ciara te vermoorden aangezien zij zogenaamd zijn 'leven had verpest'. Maar zij wist ondertussen beter, hij meende het niet, dat wist ze natuurlijk wel. Maar het raakte haar nog steeds. Hoe kon een virus zo veel effect hebben op een persoon? Haar moeder was er zelfs aan overleden, maar ergens vond Ciara het niet eens zo erg dat zij er niet meer was. Ze was vreemdgegaan met een of andere man die aan het zelfde virus leed. Het was dus honderd procent haar eigen schuld, had ze haar man maar niet moeten laten zitten. Na haar ouders na was haar oom haar enige familielid, haar ouders hadden blijkbaar al genoeg aan het hebben van één kind waardoor Ciara het enige kind thuis was. Haar oom was ook de gene die ervoor gezorgd had dat ze momenteel in een trein zat, onderweg naar een of andere stad waar ze niks vanaf wist. Haar oom wou voorkomen dat zij ook besmet zou raken met het virus. "Ik zal het mezelf anders nooit vergeven, ga Ciara, hier is wat geld en pas goed op jezelf. Ik weet dat je het zal overleven in je eentje, je bent een sterke vrouw." de woorden van haar oom dwaalden nog rond in haar gedachten. Hij zelf kon niet vertrekken aangezien hij een vrouw had die er ook mee besmet was. En hij wou ervoor zorgen dat zijn broer en vrouw het zouden gaan overleven zonder dat ze iemand zouden vermoorden. Maar Ciara had de hoop al verloren, er was geen tegen gif. Als je er eenmaal mee besmet raakte zou je overlijden en ervoor zorgen dat iemand anders ook overleed. De speakers die het standaard zinnetje herhaalden waarin werd gezegd dat ze aangekomen waren op hun bestemming, zorgde ervoor dat Ciara uit haar gedachten werd getrokken. Ze raapte haar versleten tas op en liep langzaam de trein uit. Ze had er totaal geen vertrouwen in. Ze was niet bekend met grote steden, ze hield meer van dorpjes waarin de mensen elkaar goed kenden. Ook merkte ze op dat mensen haar met misprijzende blikken aankeken aangezien ze rond liep met een versleten broek, maar aangezien dat de nieuwe trend was was dat nog niet het erge. Maar haar shirt bestond uit honderden kreukels en scheuren, ze was arm, dat was te merken. En ergens schaamde ze zich voor haar zelf, in haar dorp was dat nooit een probleem geweest aangezien iedereen ongeveer het zelfde bedrag geld bezat. Maar er was in de grote steden blijkbaar een groot verschil tussen arm en rijk. En dat Ciara nu bij het arme gedeelte behoorde zorgde voor een brok in haar keel. Ze had geld, maar dat was misschien wel genoeg om één nacht te overleven in een hotel, maar ze had ook zeker nieuwe kleding nodig. Hoe was ze van plan dat allemaal te betalen zonder een baan? Een baan zou ze moeilijk vinden omdat ze geen diploma bezat. "Hallo, kan je aan de kant? Ik moet deze trein nemen." snauwde iemand naar Ciara waardoor ze diegene met grote ogen aankeek en verlegen zich verplaatste. Ze was normaal nooit verlegen, maar deze stad, deze nieuwe mensen, dit was haar huis niet. Dit was niet haar vertrouwde plek waar ze zichzelf kon zijn.

Lessentions
YouTube-ster

Lessentions schreef:
Nathaniel trok aan de achterkant van zijn zwarte shirt terwijl hij aan het wachten was op de eerst volgende trein. Hij keek ongeduldig naar de mensen om zich heen, zich afvragend wie hij het makkelijkste op het spoor zou kunnen duwen. Hij haalde die adem, de gedachtes die hij had moesten zo snel mogelijk weg. Hij telde tot drie, zoekend naar een ander onderwerp waar hij over na kon denken. Hij besloot daarom maar de mensen te observeren die nog meer wachtte op de trein al waren dat er niet veel. Er was een oude man, hij had een sikje en een lange rimpel op zijn voorhoofd. Zijn petje en leren jack zagen er afgedragen uit en waren nodig toe aan vervanging, dan was er nog een meisje van een jaar of zestien. Het meisje had prachtige rode haren, en aparte ogen. Ze was duidelijk van stand, haar rok was van kalfsleer en haar witte top werd gesierd met een prachtige ketting die hoogstwaarschijnlijk een fortuin moest kosten. Dan was er nog een klein jongetje die duidelijk zenuwachtig was, hij tikte met zijn vingers tegen de lantaarnpaal aan waar hij tegenaan leunde en even dacht Nathaniel eraan hem vriendelijk te vragen of hij wilde stoppen met het tikken. Hij wreef weer even over zijn rug, het teken brandde een beetje en dat gaf een jeukerig gevoel. De dagen dat zijn teken brandde waren meestal het ergste, de honger naar het zien van bloed en dode mensen was dan het grootste. Het virus was al zo'n twee jaar aanwezig en deze stad was een van de weinige die mensen nog 'virusvrij' konden noemen. Althans dat dachten ze, een betere benaming was: 'Stad waar mensen geen last hadden van mensen met het virus.' Want hij was wel degelijk besmet, hij liep alleen niet rond als een of andere maniak. Het afgelopen anderhalf jaar wist hij de drang tot moorden aardig onder controle te houden, vooral in het begin was dat niet makkelijk geweest. Hij kon niet toelaten dat zijn lichaam iemand vermoordde, niet alleen zou hij dan iemand dood hebben gemaakt, hij zou zelf ook dood gaan en dat was het laatste wat hij wilde. Hij wist hoe moeilijk het kon zijn om om deze drang te beheersen, er was veel zelfbeheersing en discipline voor nodig geweest maar hij had er geen moment spijt van gehad. De reden dat hij op het station stond was Evy. Evy was een goede vriendin van hem en boven normaal slim, ze wist over elk onderwerp wel iets te vertellen, maakte niet uit wat. Evy had gevraagd of hij een vriendin van haar op wilde pikken van het station omdat ze in een zogenaamde doorbraak zat. Voor zover hij wist leefde Evy de afgelopen twee dagen van koffie energiedrankjes. Het was hem verteld dat de vriendin van Evy bruin haar had tot boven haar schouders, een gemiddelde lengte had en dat hij vooral moest letten op een afwijkende stijl. Hij wist niet of deze afwijkende kledingstijl iets positiefs of negatiefs was, hij gokte negatief.
De trein arriveerde op het station en in alle mensen die aankwamen was het moeilijk om de vriendin van Evy te vinden. Hij keek zoekend naar iemand die aan de criteria voldeed. Toen de trein bijna weer weg wilde rijden stapte er nog net op tijd iemand uit. Ze leek niet van hier, ze had een donkerblauwe spijkerbroek aan met scheuren en vegen van stof en een wit t-shirt met hier en daar wat gaten. Voor hem reden genoeg om te stijl als 'afwijkend' te beschouwen en haar aan te spreken. 'Jij moet de vriendin van Evy zijn. Ik ben Nathaniel, of Nathan, of Nate, wat je fijn vindt.' Hij schudde haar de hand en lachte vriendelijk. 'Evy was zelf erg druk dus heeft ze mij gestuurd, ik hoop dat je dat niet erg vindt?' Het meisje zag eruit alsof ze uit een of ander gedrocht was komen rollen en zojuist een oorlog had overleefd, hij vroeg zich dan ook af hoe Evy dit meisje kende en wat voor waarde ze had aan het project.

Account verwijderd

schreef:
Ciara keek om haar heen, het was er zo druk. Vast allemaal mensen die op tijd op hun werk moesten komen, of die hun eerste lesuur niet wouden missen. Ciara was zelf tot groep 8 naar school gegaan, maar een middelbare school was te ver weg en ook vonden haar ouders dat ze beter thuis kon helpen in plaats van elke dag minstens een uur te reizen met de bus. Aangezien er geen treinen reden in haar dorp moest ze altijd de bus nemen en aangezien dat niet een van de nieuwste was duurde het reizen er mee ook veel langer. "He, kan je aan de kant? Ik wil niet te laat komen!" snauwde een persoon naar Ciara, alweer. Misschien moest ze maar het station verlaten en opzoek gaan naar een baan en nieuwe, goedkope kleding aangezien ze zich schaamde voor wat ze momenteel had. Ciara ging gauw met haar handen door haar haren, misschien moest ze maar weer eens een douche nemen. Het liefst douchte ze elke dag zodat haar haren niet vettig werden, maar erg veel water bezat hun dorp niet waardoor ze maar eenmaal in de 3 dagen een douche kon nemen. Voor sommige was dat zelfs een luxe, maar voor Ciara niet echt omdat haar haren behoorlijk gauw vettig werden. En dan voelde ze zich vies. Ciara stond net op het punt om het station te verlaten en te verdwalen door de stad, maar iemand tikte plots tegen haar rug aan. En heel even dacht ze weer dat het iemand was die er weer langs wou en het beleefd ging vragen. Maar toen besefte ze dat ze tegen een muur aan leunde waardoor ze niemand in de weg stond. Terwijl ze in gedachten was verzonken had ze haar hoofd gebogen en was ze aan het spelen met haar vingers waardoor ze met een opgetrokken wenkbrauw omhoog keek. Een knap gespierde jongen verscheen voor haar waardoor haar ogen wat groter werden. Zijn kaaklijn was mooi en strak, zijn haren zaten geweldig in model gebracht, hij had een licht bruin getinte huid die perfect paste bij zijn zachte, roze, dikke lippen. Ze besefte gauw dat ze hem wat aan het aanstaren was, maar wie zou dat niet doen? 'Jij moet de vriendin van Evy zijn.' Wie in hemelsnaam was Evy nou weer? Verbaasd schudde Ciara zijn hand waarna ze hem met een frons aankeek. Hij zag eruit alsof hij geld genoeg had, dat was te merken aan hoe hij zich kleedde aangezien Ciara een bekend merk op zijn shirt herkende, ze had het vaak voorbij zien komen in reclames op tv. Maar wat als hij een of andere verkrachter of moordenaar was? Dan zou Ciara zichzelf behoorlijk in de nesten werken. Maar wat als er echt een meisje genaamd Evy was die opzoek was naar haar vriendin terwijl die verdwaalde op het station omdat Ciara zo nodig moest liegen dat zij die vriendin was? Maar één van de slechte eigenschappen van Ciara was egoïsme. Ze was een behoorlijk grote egoïst, in tegenstelling tot haar oom en vader. Die dachten alleen maar om de mensen waarvan ze hielden en ze probeerden dan ook echt van alles om hun gelukkig te maken en ervoor te zorgen dat zij gezond waren. Had Ciara ook maar die eigenschap van haar vader overgenomen, dan stond ze niet op het punt om een behoorlijk beslissing te maken. "Euh, ja, Evy! Ik ben Ciara" vertelde ze hem met een schaapachtige glimlach. Was dit dan de vriend van ene Evy? Zo ja, dan had zij behoorlijk veel gelukkig..

Lessentions
YouTube-ster

Lessentions schreef:
Tot nu toe vond hij deze vriendin van Evy maar een beetje vaag. Ze had haar naam verteld en hem de hand geschud maar heel overtuigend leek het niet. Toch geloofde hij nog steeds dat mensen eerlijk waren, als hij in deze tijden ook zijn medemens niet meer kon vertrouwen zou de wereld wel heel laag gezonken zijn. Ze liepen samen het station af, beide zeiden ze geen woord. Hij wist niet zo goed hoe hij met haar moest communiceren, ze leek uit een totaal andere levensomgeving te komen en als hij zou beginnen over het restaurant op de hoek van de straat was de kans groot dat ze hem met een verwarde blik aan zou kijken. Hun werkplek was zo'n drie straten lopen vanaf het station, een prima loopafstand. 'Waar heb je Evy leren kennen?' Hij besloot dat dit een goede start was om aan de praat te raken met Ciara.
Opeens begon het teken op zijn rug erg te brandden, zo erg dat krabben waarschijnlijk niet zo helpen om het te laten verdwijnen dit keer. Hij hield zijn adem voor een paar secondes in en ademde toen flink uit. Hij moest rustig blijven, zich concentreren op iets in de omgeving wat niet te maken had met het vermoorden van mensen. Hij keek naar een boom, een huis een lantaarnpaal en een vogel in de lucht maar niks leek te helpen. Hij balde zijn handen tot vuisten en keek tenslotte naar het meisje wat naast hem liep. Hij kon haar niks aan doen nu, het zou te veel opvallen bij klaarlichte dag. En terwijl hij een plan aan het bedenken was hoe hij haar het beste dood kon maken ging het branderige gevoel op zijn onderrug weg en daarmee ook de drang tot het moorden. Hij kon weer naar Ciara kijken zonder dat hij haar hoofd van haar lijf wilde rukken. Hij lachte even vriendelijk en stopte ontspannen zijn handen zijn zakken voor de rest van de loop. Ook al wist hij niet echt hoogte van Ciara te krijgen, hij kon wel aan haar blik zien dat ze vastbesloten was om iets te bereiken, maakte niet uit wat. Evy had hem nooit verteld of Ciara ook een van hun was, haar blik leek te zeggen van wel maar de manier waarop ze zich kleedde en haar totaalplaatje zei hem van niet. Hoe dan ook, ze wist van de groep af en ze was hier om deel te nemen aan hun huidige project. 'Voordat ik weg ging zat Evy in een grote doorbraak, denk jij dat ze een middel heeft kunnen ontwikkelen tegen dit alles?' De term 'virus' vond hij maar een stom woord. Een virus stond voor hem gelijk aan een ziekte en aangezien hij besmet was met dit virus en zich niet ziek voelde had hij de term nooit begrepen. Ze waren ondertussen aangekomen bij een café, mensen zaten vrolijk te eten en te lachen, ze hadden geen idee wat er gaande was. Hij zwaaide even naar Bas, de café-eigenaar en samen met Ciara liep hij naar beneden toe. Met de sleutel die achter een schilderij hing opende hij de deur en liep hij samen met Ciara naar binnen toe. 'Welkom in het hol waar alle magie plaats vindt.'

Account verwijderd

schreef:
Ciara keek een beetje om haar heen terwijl ze naast deze onbekende jongen genaamd Nathaniel liep. Ze was niet van plan om zijn naam volledig uit te spreken aangezien het dan zou lijken alsof Ciara zijn moeder was. Al zou dat best onlogisch zijn aangezien hij er ouder dan zij zelf uit zag, maar dat ter zijde. En als ze hem Nate zou noemen zou het lijken alsof ze al jaren vrienden waren, dus er bleef maar één optie over. Nathan. Maar ze was van plan om zo in mogelijk op te vallen en zo min mogelijk gesprekken te starten aangezien ze anders haar zouden gaan verdenken. Gelukkig had 'Evy' hem niet verteld hoe zijn vriendin heette en waarschijnlijk ook niet verteld hoe ze eruit zag aangezien ze hier anders niet met hem liep naar een of andere winkel in de buurt. Hij begon over Evy's en Ciaras eerste ontmoeting, shit. "Ehm, ja, dat was een tijdje geleden. Jaa, eh, oh ja!" begon ze, misschien was ze wel erg slecht in liegen.. "Ik volgde een les kickboksen en toen kwam ze binnen lopen en we.. Oh, nee, dat was Sofie." Hmpf, ze deed niet eens aan kickboksen? "Ik werkte twee jaar geleden in een kledingwinkel en Evy kwam dus kleren zoeken. We raakten aan de praat terwijl ik haar hielp met het uitzoeken van een nieuw jurkje en zo ontdekten we dat we behoorlijk veel gemeen hadden waardoor we contact bleven houden." waarschijnlijk klonk dat iets geloofwaardiger.
Hij begon zich plots anders te gedragen waardoor er een frons op Ciaras gezicht verscheen. Ook begon hij allerlei kanten op te kijken en zo te zien zocht hij afleiding, wat was er aan de hand met hem? Maar al gauw verscheen er een glimlach rondom zijn lippen waardoor Ciara haar wenkbrauw omhoog trok. Waar had hij het nu weer over? "Ehm, ja, ik heb een slecht geheugen zoals je net al gemerkt had, dus ik weet eigenlijk niet echt waar je het over hebt?" Oké, hij zou haar vast gaan verdenken van iets aangezien het al duidelijk was uitgelegd aan 'Evy's vriendin' maar helaas was zij niet de vriendin met de informatie. Misschien was het een heel slecht plan van haar om zich voor te doen als een ander persoon want karma was duidelijk aanwezig. Ze bereikten uiteindelijk een cafeetje en voor heel even dacht Ciara dat hij hier heen kwam om wat te gaan eten met haar maar toen ze niet stopten bij één van de weinig lege tafels begon Ciaras hart sneller te kloppen. Wat als hij wel degelijk een verkrachter of moordenaar was? Maar wat had Ciara dan verkeerd gedaan? Ze had de mogelijkheid om weg te rennen ook niet meer want zo te zien kende de café baas deze Nathan. Met een brok in haar keel volgde ze hem naar beneden waarna ze zenuwachtig met de onderkant van haar shirt begon te friemelen. Nadat de deur werd geopend liep ze naar binnen waarna ze de ruimte met grote ogen bestudeerde. Magie?

Lessentions
YouTube-ster

Lessentions schreef:
Direct nadat hij de deur open had gedaan hoorde hij het rollen van wieltjes over de vloer. Er kwam in volle vaart een bureaustoel om de hoek heen scheuren met Evy op de stoel. De pikzwarte haren met hier en daar wat gekleurde vlechtjes en dreads had ze opgestoken in een hoge staart en haar bril stond halverwege op haar neus. Evy keek met een raar gezicht naar Ciara, alsof er iets niet klopte. Evy stond op van de bureaustoel en gooide haar labjas op de grond. Ze schoof haar bril goed en bestudeerde het meisje alsof ze een project van Evy was. 'Hmm...' wat het enige wat uit haar mond ontsnapte. Ze raakte de kleren van Ciara aan en kwam uiteindelijk tot een conclusie. 'Dit is haar niet, ze is niet een van ons. Stuur haar maar weg, ze is waardeloos.' Nathaniel keek even raar naar Evy. Misschien was zijn zoektocht wat makkelijker geweest als Evy wat meer details had gegeven over het meisje wat hij had moeten ophalen. 'We kunnen haar toch niet zomaar weg sturen?' bracht hij nog in maar Evy leek niet toe te geven. 'Ze is niet een van ons Nate, we kunnen niks met haar. Als je het niet erg vindt zou ik nu graag verder willen gaan.' Normaal gesproken was Evy niet zo bot, hij gokte dan ook dat het de koffie en de slapeloosheid was die sprak. Hij keek teleurgesteld naar Ciara, niet alleen was hij teleurgesteld dat hij de verkeerde persoon had opgepikt, hij was ook teleurgesteld is haar. Ze had niet eens de moeite gedaan hem te vertellen dat ze niet de persoon was die ze zochten, ze had gewoon meegespeeld. Eerlijkheid vond hij erg belangrijk, 'Kom, het is duidelijk dat je niet gewenst bent hier.' hij wenkte dat ze weer mee naar boven kon lopen. Weer aangekomen in het café duwde hij haar tegen de muur aan en leunde hij met een arm tegen de muur aan zodat ze niet snel weg kon glippen. 'Ik denk dat je me wel een verklaring schuldig bent? Wie ben je echt en waar kom je vandaan?' Hij had vanaf het begin al moeten weten dat dit meisje niet de persoon was die ze zochten. Het was duidelijk dat ze niet uit de stad kwam maar op dat moment wist hij niet goed na te denken. Ze was slecht in het vertellen van leugens maar hij was te naïef geweest om dat in te zien tijdens de wandeling. Hij kon zich voorstellen dat ze duizenden vragen had over de dingen die ze had gezien in het hol. Het hol kon nogal intimiderend zijn voor mensen die er nog nooit waren geweest, al de scheikundige materialen en machines en dan vooral Evy. Misschien was Evy nog wel het meest intimiderend van alles wat in het hol stond. Hij keek haar strak aan in haar prachtige grijs blauwe ogen.

Account verwijderd

schreef:
Ciara bekeek de ruimte aandachtig. Verschillende potjes met gevuld met chemicaliën, mensen die verschillende chemicaliën bij elkaar voegden. Waar waren ze mee bezig? Was dit iets illegaals? Probeerde ze een soort gif te maken waarmee ze mensen mee konden vergiftigen? Of waren dit juist de goede mensen die stiekem opzoek gingen naar oplossingen voor ziektes? En plots verscheen er een zwartharige meisje voor Ciara. Ze had een labjas aan die ze nonchalant op de grond gooide waarna ze op stond van haar bureaustoel. Ze ging recht voor Ciara staan en bekeek haar aandachtig. Was dit de Evy waar de jongen het over had? Was Ciara zogenaamd de vriendin van het meisje voor haar neus? Voor heel even dacht Ciara dat haar plan echt gewerkt had, dat ze behoorlijk veel op de juiste persoon leek en dat ze hier zou verder kunnen leven. Maar misschien was dit wel een hele slechte plek om te zijn? Misschien zou het juist wel goed zijn als ze hier weg zou komen voordat ze verschillende experimenten op haar konden gaan uitvoeren. "Dit is haar niet, ze is niet een van ons." Ergens was Ciara erg opgelucht. Ze kon weg voordat ze haar hier iets aan zouden doen. Maar wat zou ze nu moeten doen? Opzoek gaan naar een hotel met het kleine beetje geld dat ze had? Opzoek gaan naar een fatsoenlijke baan zonder een diploma. Ze werd uit haar gedachten verstoord door Nathan die haar vertelde dat ze mee moest komen. Shit, wat als hij wel degelijk haar zou gaan vermoorden omdat ze had gelogen? Het was dus duidelijk geen goed plan van Ciara geweest om hem te laten geloven dat zij dé persoon was die ze zochten. Ook hoorde ze een lichte teleurstelling in zijn stem, waarschijnlijk had ze dat gewoon ingebeeld en had hij de woorden gewoon uitgesproken vol woede. Ciara stond net op het punt om door te lopen en zo het café te verlaten, maar Nathan nam haar beet bij haar pols en duwde haar tegen de muur aan waardoor Ciaras ogen groter werden. Shit, zou hij haar gewoon midden in een café gaan vermoorden? Ciara slikte nerveus waarna ze even nadacht over zijn vraag. Wat als hij opzoek zou gaan naar haar familie en hen wat aan zou doen omdat Ciara hem voor de gek had gehouden? Ciara trok uiteindelijk uitdagend haar wenkbrauw op. "Ik heet nog steeds Ciara en waar ik vandaan kom gaat je dus totaal niet aan." snauwde ze naar hem. Ze wou het leven van haar familie niet riskeren, eigenlijk was haar oom haar enige familielid aangezien haar vader en tante waarschijnlijk dood waren, maar daar wou ze momenteel niet aandenken. En daardoor hield ze zich voor dat haar vader op een of andere wonderbaarlijke manier was genezen en weer een normale leven leed, zonder een vrouw en kinderen..

Lessentions
YouTube-ster

Lessentions schreef:
Nathaniel snoof even gefrustreerd, ze wilde het dus zo spelen. Al dit zou een stuk makkelijker zijn als ze gewoon even mee zou werken, hij was namelijk niet van plan een meisje pijn te gaan doen. 'Laat ik de vraag anders formuleren. Waarom loog je tegen me toen ik vroeg of je een vriendin van Evy was?' Hij wist nog steeds niet waarom ze dat had gedaan, ze schoot er niks mee op, het enige wat het haar had opgeleverd was dit gesprek en een kijkje in het hol. 'Laat me je een ding vertellen. Als je zo door blijft gaan kan je beter terug naar huis gaan. Het is duidelijk dat je hier niet tussen past, ik durf te wedden dat je het hier nog geen dag overleefd.' De stad leek misschien wel virusvrij maar dat was het zeker niet, de mensen die besmet waren met het virus waren toonde hun moordlustigheid alleen niet, dat is een groot verschil. Hij kon zo vijftien namen opnoemen van mensen die het virus hadden en toch nog in de stad leefde en prima functioneerde in de samenleving. Ze bestempelde niet de mensen met het virus maar de mensen die roekeloos omgingen met het virus. Hij gaf eerlijk toe dat het onder controle houden van zijn moordlust niet het makkelijkste was, sterker nog, hij had dagenlang in een kamer opgesloten gezeten in de eerste paar weken maar met veel wilskracht is veel mogelijk. Hij wist dat het meisje niet besmet was met het virus, je kon het zien aan de blik in haar ogen. De eerste keer dat hij iemand met het virus had gezien was hij doodsbang, waar mensen wel niet toe instaat waren als ze onder controle waren van het virus was werkelijk misselijkmakend. Hij had het virus gekregen van zijn toenmalige vriendin, inmiddels was ze dood, ze had het niet onder controle kunnen houden en in een woede aanval haar vader vermoord. Sinds dien had hij gezworen nooit meer aan een relatie te beginnen, hij was veel te bang om de ander te besmetten met het virus. Hij wilde niet dat iemand door hem de controle over haar lichaam zou verliezen en in het proces iemand dood zou maken. Hij miste Irene op sommige dagen heel erg, ze was zijn partner in crime en samen waren ze het perfect koppel. Ze kregen vaak de vraag of ze al nadachten over een verloving, niet alleen hun twee vonden dat ze goed bij elkaar pasten, de buitenwereld ook. Niemand op deze hele wereld was instaat om Irene te vervangen, helemaal niemand.

Account verwijderd

schreef:
Hij zag er behoorlijk intimideren uit, maar ergens was Ciara niet meer bang voor hem. Aangezien hij haar al voorheen niets aan had gedaan terwijl hij de kans had, verwachtte ze niet dat ze haar, midden in het café, wat zou aandoen. "Misschien omdat liegen mij veel beter uitkomt dan de waarheid vertellen?" snauwde ze naar hem. Misschien was het niet het juiste antwoord dat ze had moeten geven, maar hij werkte nu ook op haar zenuwen. Een lach ontsnapte uit Ciaras mond waarna ze haar wenkbrauw optrok. "Wie ben jij om te denken dat ik het hier niet zal overleven? Je kent me niet eens? En dit is een doodnormale stad, net zoals alle anderen, dus erg moeilijk zal het niet zijn om te overleven. Dat ik weinig geld heb en in mijn eentje hier ben betekent niet dat ik niet sterk ben. En wie weet, misschien heb ik niet eens meer een plek die ik 'huis' kan noemen. Dus kun je even stoppen met jouw vooroordelen en verder gaan met je leven?" snauwde ze naar hem waarna ze hem een duwtje gaf, met weinig succes. De woorden rolden zo maar uit haar mond, erg goed had ze er niet over nagedacht. Maar nu wist hij zeker genoeg om haar met rust te laten. "Het was fout van me om tegen je te liegen en me voor te doen als een persoon die ik duidelijk niet ben, het spijt me daarvoor. Maar als je nu klaar bent met jouw kut opmerkingen wil ik gaan." Ze gaf hem nogmaals een duwtje waarna het haar lukte om er tussendoor te glippen. Waar had hij het over? Er was niks bijzonders aan deze stad. Het was een stad, vol mensen die werkten, kinderen die naar school gingen en tieners die stiekem spijbelden en rond schooltijd buiten op de straten hingen. Wat was daar anders aan? Dat was toch hoe het dagelijkse leven eruit zag? Ciara raapte haar tas van de grond op en verplaatste zich naar de deur toe waarna ze die met een stevige ruk open gooide. Ze was niet het type persoon dat na één vervelende opmerking in haar eigen tranen verdronk. Ciara was het type persoon die alleen maar kwader werd en haar frustraties op andere mensen ging uiten. Ze stond momenteel voor het café en keek even om haar heen. Waar moest ze heen? Waar moest ze gaan beginnen. Een hotel zoeken of eerst opzoek naar een supermarkt waar ze een vakkenvuller zochten? Ze kon natuurlijk wel rekenen aangezien ze wel naar de basisschool was geweest, maar ze vertrouwde niet op haar rekenkunsten waardoor ze het gedeelte 'achter de kassa werken' achterwegen liet. Of moest misschien eerst opzoek gaan naar wat fatsoenlijke kleding? Die blikken die ze van de mensen om haar heen ving lieten haar behoorlijk ongemakkelijk voelen. En die gedachte zorgde ervoor dat ze richting een willekeurige winkel liep die haar op het oog was gevallen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld