GOTORPG ~ Reclaiming what belongs to me - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

GOTORPG ~ Reclaiming what belongs to me

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Eira Ironclaw dochter van Eofor Ironclaw voormalige koning van Farriery ~ 22

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:

Garolys Targaryen zoon van Viserys Targaryen ~ 24 jaar

Mijn begin:

Na zo'n lange tijd in een koude , kleine cel was ik zelfs al vergeten wat ik verkeerd had gedaan om hier te belanden. Het enige wat ik wist was dat er vandaag een beslissing zou komen over mijn straf. Met luide stappen kwamen er twee wachters de trappen af. Alsof ze dachten dat ze echt met twee moesten zijn om me mee naar buiten te nemen. De beslissing moest publiek gemaakt worden. De oudste van de wachters kwam de cel binnen en trok me recht en de ander keek alleen maar gniffelend voor zich uit. Ik gaf hem meteen een dodelijke blik (als blikken al dodelijk waren) en in no-time was de gemene grijns van zijn gezicht. Hij ging meteen de andere wachter helpen om me de cel uit te krijgen. Niet dat dat zo moeilijk was, ik ging liever de cel uit, welke toekomst me dan ook te wachten stond, dan er in te blijven zitten. Het leek me dan ook nogal logisch dat ik zo dacht. Met een harde duw duwden ze me de trappen op naar buiten, meteen recht naar de troonzaal van The Vale waar meteen alle blikken van het volk op mij gericht waren. Ik wist ook wel wat de meerderheid van het volk zou verwachten. Een duel dat mijn toekomst zou bepalen was het meest voor de hand liggend en dat verwachtte ik dan zelf ook wel. Hij die het oordeel moest vellen over mijn straf begon aan een lange preek die eigenlijk helemaal geen betekenis had. Toch niet voor mij alleszins, maar wel voor het volk dat er bij stond. Dan kwam pas het eigenlijke waar iedereen op had zitten wachten. De beslissing viel, maar ik was helemaal niet verbaasd. Ik werd veroordeelt tot een duel in de put. Meteen duwden de wachters me al op m'n weg naar de put. "Is er iemand die zichzelf wilt opofferen en wilt meevechten met deze jongeman." vroeg hij dan en ik keek niet eens op. Er was toch nooit iemand die dat wou doen, of die persoon moest serieus gestoord zijn.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Eira zat bij de andere dienstmeisjes. Ze had de geruchten over de gevangen Targaryan in het begin niet geloofd. Sinds de heerschappij van koning Aerys zouden al zijn nakomelingen vermoord of verbannen zijn. Maar was dat niet exact hetzelfde wat men over haar familie zei zoveel jaren geleden. Daarbij waren ze verplicht om naar de terechtstelling te komen kijken. Ze keek op naar de houten troon waar Lady Lysa zat met haar zoon Lord Robin Arryn. Sinds de dood van zijn vader was hij de nieuwe koning, al was hij nog te jong om te regeren. Tot dan heerste zijn moeder over the Vale. Eira vreesde voor de dag dat Robin koning zou worden. Zijn moeder verwende hem en hij dacht dat alles om hem draaide. Hij was iemand die later vele vijanden zou hebben. Zelfs op deze jonge leeftijd waren veel mensen al uit op zijn leven en vooral op zijn positie als koning. Toen de Targaryan naar binnen werd gebracht kon Eira hen nauwelijks zien door de ridders die voor haar stonden. Het enige wat ze zag was de bovenkant van zijn witte haren. Lysa lijstte zijn misdaden op en vroeg hoe hij zich wenste te verdedigen. Hij deed een beroep op het duel op leven en dood. Sir Robin begon te roepen dat het een dubbel duel moest zijn omdat een één op één gevecht hem te saai was. Zijn wil was wet en er waren mannen genoeg die zich aanboden om de Targaryan te vermoorden. Andersom daarentegen bleef het doodsstil. Wie weet zouden ze het dubbelduel moeten afblazen gewoon omdat niemand zich aanbood als strijder. Het was op dit moment dat Eira een idee kreeg. Een idee dat haar voor altijd van deze plaats zou bevrijden. Nooit meer oppassen op sir Robin, niet meer hoeven doen alsof ze van lage komaf was. Ze had zo lang uitgekeken naar haar vrijheid. Hoe erg ze er ook tegen op keek het leven van deze Targaryan te redden. Hij was de enige kans op ontsnappen die ze kreeg.
"Ik zal met hem strijden" zei ze na een lange stilte. Verbaasd draaiden mensen zich om. Hier en daar klonken zuchten van teleurstelling. De mensen dachten dat dit gevecht meteen over zou zijn. Lady Lysa stond ontdaan op. Ze wou protesteren, maar ook niet tegen de wil van haar zoon ingaan. Uiteindelijk ging ze toch terug neerzitten. Eira was ondertussen naast de Targaryan gaan staan. "Ik hoop dat je kan vechten drakenzoon." zei ze terwijl een schildknaap haar een schild en zwaard aanbood. Zij koos enkel het zwaard.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld