ladybambi schreef:
Dat is de bedoeling ook haha

Kun je een beetje groter proberen te typen?
Melle
Langzaam loop ik het schoolplein op. Al jaren heb ik niet goed geslapen. Overdag ben ik een normale jongen, beetje arrogant en gemeen soms, maar normaal. In de nacht is dat echter een heel ander verhaal. Dan ben ik een monster. De ene nacht erger dan de andere. Vooral met volle maan ben ik afschuwelijk. De normale nachten kan ik me nog voordoen als een mens. Een normale jongen, maar niet in de nachten met volle maan. Dat allemaal door de vloek van de familie. Elke jongen in mijn familie heeft het. De meisjes hebben de kans op geluk. Sommige meisjes zijn wel vervloekt, maar de kans is 1 op de 10. Of de vervloekte moet de vloek verspreiden… Die details bespaar ik je op dit moment wel. Het doet er niet echt toe. Ik zou het nooit bij iemand doen. Het zou het leven misschien wel wat makkelijker maken, minder eenzaam, maar toch. Mijn leven was sinds mijn geboorte al verpest. Het is gewoon een ramp. Een ramp die je niemand gunt. Zelfs je ergste vijand niet. Ik zou er alles aan doen om de vloek te verbreken. De vloek die mij tot een monster maakt, een nachtmerrie. Nog erger dan het monster onder een bed van een kind van 2 jaar, waarom hij of zij een nachtlampje aan moet voor het slapen gaan. Een monster dat zichzelf niet is en zichzelf niet beheerst. Ik herinner me alles de volgende dag nog, maar het moment zelf herinner ik me niets van mijn menselijke leven. Dan ben ik niet te stoppen. Vernietig alles om me heen. Dood alle levenden die ik tegen kom. Mens of dier, dat maakt me niet veel uit. Ik kijk niet op of om. Ik zie het verschil dan niet tussen jong en oud. En vanavond is het het ergste. Op normale nachten heb ik soms, als ik me voor zonsondergang goed concentreer wel de controle die nacht over mezelf. Maar met volle maan is het nutteloos. Hoe erg ik elke nacht ook mijn best doe, het wil niet. Ik kan het monster in me dan niet temmen. Ik heb vele dingen geprobeerd. Drankjes, amuletten, je kunt het zo gek niet bedenken. Een bepaalde amulet helpt een beetje, op een normale dag. Die draag ik nu ook. Een ketting met een gouden ster. Gevoed door het eerste licht van de eerste ster die ooit geschenen heeft, tenminste zo gaat de legende. Hij werkt helaas alleen op een normale avond en als ik kwaad ben. Dan heb ik wat controle, al moet ik me nog steeds goed concentreren. Met volle maan is zelfs dat amulet nutteloos. Rustig loop ik het lokaal, waar we nu les hebben, in. Lokaal 956, of terwijl geschiedenis. Deze week behandelen we niet de geschiedenis van het land of de wereld. Nee, we behandelen iets over de stad zelf. Het ontstaan van het monster, mijn familievloek. Wat er is gebeurd en hoe de mythe gaat. Helaas is alles lariekoek, behalve de mythe dan. Die heeft een kern van waarheid in zich opgeslagen.