Forum

Welkom bij de rpg All for one. 

Deze rpg speelt zich af in een andere wereld, een fantasie wereld om precies te zijn, met verschillende landen, maar misschien nog wel belangrijker verschillende wezens. Dat zijn de volgende soorten:

Katmensen zijn bijzonder snel en behendig. Ze zijn goede jagers en dieven en kunnen zich bijzonder stil door bijvoorbeeld het bos bewegen. Qua uiterlijk hebben ze uiteraard wat weg van katten, zo hebben de meeste bijvoorbeeld kattenoren, een staart en op sommige plekken kattenvacht.

Elven bewegen zich met een bepaalde soort elegantie, die andere soorten missen, en kunnen zich daardoor snel door hun leefgebied bewegen. Ze zijn, net als katten, snel en slim, maar de elven staan vooral bekend om hoeveel waarde ze hechten aan tradities en eerlijkheid, waarin ze zich onderscheiden van andere rassen. 

De magiërs zijn een bijzonder stel, zij bezitten namelijk speciale krachten, die per magiër verschillen. Deze magische krachten maakt hen echt bijzonder, maar net als alle andere, hebben zij ook zwakheden. Sommige kunnen hun krachten bijvoorbeeld niet zo lang gebruiken, of bij sommige doet het gebruiken van hun krachten henzelf pijn. Toch is het volk trots op hun krachten, en die trots kun je beter niet krenken. 

Zeemeerminnen staan niet alleen bekend om hun schoonheid en zangkunsten, maar ook om hun verraderlijkheid. Zeemeerminnen zijn meestal niet te vertrouwen en ze zijn niet bang om hun charmes in de strijd te gooien. De meeste leven in de zeven zeeën, maar ze zijn ook op het land te vinden, aangezien ze op het land, als ze droog zijn in ieder geval, benen krijgen. 

De mensen zijn niet zo elegant als de elven, of trots als de magiërs, maar zij bezitten weer andere kwaliteiten. Zo zijn de mensen goede strijders en doorzetters. Daarnaast zijn de meeste vriendelijk en loyaal, en ze staan altijd voor je klaar als je ze nodig hebt, de meeste dan.  

Deze wezens hebben zich verdeeld over de volgende landen:

Andros: Andros is het gebied van de zeemeerminnen, dit komt omdat er eel veel water is, ze kunnen echter wel gewoon op het land komen, maar dat is er op Andros niet heel veel. 

Linphea: Linphea is het gebied van de katmensen. Dit komt omdat ze in de natuur op hun plek zijn zal ik maar zeggen. 

Gardenia:  Gardenia is het gebied van de mensen. Dit komt omdat er in Gardenia geen spoor van Magische wezens te bekennen. Tenzij de Magische wezens in Gardenia komen tenminste. Gardenia is ook een van de landen waar de technologie ver vooruit is.

Solaria: Solaria is het gebied van de Elven, Waarom zul je je misschien afvragen. Dit komt omdat er naast het feit dat er altijd de zon schijnt op Solaria,  maar helaas regent het er ook vaak. niet echt heftig, maar meer kleinere buitjes.ook veel aandacht is voor Elgantie en goede manieren.

en last but least

 

Melody: Melody is zonder twijfel het gebied van de Magiërs. Waarom is nu juist Melody het gebied van de Magiërs. Omdat ze daar best krachtig zijn, en dat geldt niet alleen voor de muziekmagie die er met stip het belangrijkste is. Er zijn uiteraard nog meer soorten magie belangrijk. Zoals water, vuur et cetera. 

er zijn nog meer landen, maar wij houden het mooi op deze 5 wel is er een land het belangrijkste voor het verhaal, en dat is Domino. Waarom merk je straks wel.

 

Goed dan nu over naar de werkelijke verhaallijn.

 

Alle landen leven goed met elkaar samen, maar op een dag loopt alles fout, men kan niet zeggen wat er precies gebeurd was op die afschuwelijke dag, maar wat er wel bekend is is dat dit alles door een vijand is opgezet, deze vijand genaamd Pathos dreigt alles op zijn kop te zetten, Waarom is onbekend, maar het gerucht gaat, dat hij de macht wil over alle landen, maar in het bijzonder Melody, waarom juist Melody is nog onduidelijk. Men denkt dat hij juist heel graag de macht wil over Melody, omdat daar het sterkste ras leeft Dat wil zeggen De magiërs, op een gegeven moment besluiten de Leiders van de landen, dat wil zeggen: Andros, Solaria, Linphea, Gardenia en Melody. Een overleg te houden in het paleis van Domino. Dit overleg wordt in Domino gehouden omdat er in Domino van elk ras wel een aantal mensen leven  Uit dat overleg komt, dat ze per land 2 jongeren sturen, om Pathos met zijn duistere plannen te stoppen. Dit niet alleen, ze moeten tegeijkertijd ook hun landen beschermen tegen de helpers van Pathos, een soort mutanten, die ondanks ze niet uit Melody, maar net als Pathos uit Malachora komen, magie kunnen gebruiken. Maar wat gebeurt er als Pathos niet wil meewerken, en hij de jongeren op een geheime locatie vast zet. Lukt het de jongeren om Pathos en zijn mutanten te stoppen, voordat hij de wereld overneemt? En groeien de jongeren door deze samenwerking ook dichter bij elkaar? Dit alles kun je lezen in deze rpg.

.We beginnen de rpg op het moment dat de jongeren de brief ontangen,  

BELANGRIJK: . ik schrijf nu de brief voor mijn personage. jullie kunnen de tekst kopieren, en er je eigen personage naam boven zetten. 

Dat is de volgende brief.

Beste Gabriella de Wit.

Graag willen wij je uitnodigen, om naar het paleis van Domino te komen. Voor een speciale bijeenkomst, je zult ongetwijfeld weten van het besluit dat er is genomen. namelijk dat wij, als overheid van Domino iets moeten gaan doen aan het dreigende gevaar van Panthos. We kunnen niet langer toestaan dat hij met zijn legers sterker wordt. 

10 september wordt je verwacht op het paleis. Graag tot dan."

De overheid van Domino.

 

Dan volgt nu het bekende invullijstje.

 

Naam:

Leeftijd (tussen de 17 en de 20):

Ras:

Land:

Atribuut:

Krachten:

Wapens:

Uiterlijk:

Innerlijk:

Verleden:

Extra:

Door:

de bezette rollen(bedankt Laryanue voor dit fijne overzicht)

 

mijn personage:

 

goed en dan nu de regellijst.

 

Je schrijft minimaal 2 regels vol.
Je bent ervaren.

Je schrijft ABN

Van elke soort hebben we 1 meisje en 1 jongen nodig.

Ik beslis wie er in komen, en ja ik doe aan vriendjespolitiek.

Als ik je niet ken wil ik een voorbeeldstukje zien.

Als je even niet kan schrijven geef dat dan bij mij aan, dan houdt ik er rekening mee.

We helpen elkaar, als je wat mist geeft iemand anders een samenvatting van wat er gebeurd is in het verhaal.

Tot slot. Ik heb deze verhaallijn zelf bedacht, als je hem wilt gebruiken vraag dan om mijn toestemming.

tot slot wil ik Hoothoot heel erg bedanken, omdat ze me heel goed heeft geholpen met dingen bedenken, bij deze: //heel erg bedankt.

Naam: Delvin Mallory

Leeftijd (tussen de 17 en de 20): 23

Ras: Mens

Land: Gardenia

Atribuut: Zijn wapens zijn zijn enige attributen, hij heeft geen nood aan andere voorwerpen.

Krachten: Geen

Wapens: Om te compenseren voor het feit dat hij niet zoals alle andere rassen is, draagt hij vele wapens. Hij is niet zo snel of behendig als de katmensen, niet zo slim en elegant als de vele elven, hij kan niet snel zwemmen of onderwater ademhalen en je zult hem ook niet snel magie zien gebruiken. Hij draagt echter een arsenaal aan wapens met zich mee: dolken in zijn laarzen en aan zijn riem, en hij heeft vast nog enkele anderen achter de ellebogen. Wat echter een uitzonderlijk wapen is, is zijn zwaard, al is het vreemd om het slechts een zwaard te noemen. Het zwaard is hem geschonken door een magistraat uit Melody. Het is al een tijd geleden, maar tijdens één van zijn vele opdrachten had hij een nacht vrij genomen om één van de vele steden van Melody te ontdekken. Daar stal een crimineel een oud boek vol magische dranken en vergiften van de oude man. De oude man kon de dief niet bijhouden op zijn leeftijd en riep om hulp. Destijds had Delvin net een herberg verlaten en hoorde hij de roep om hulp. Met een goed gerichte pijl doorboorde hij de achillespees en vloerde hij de dief. De magistraat bedankte hem voor het teruggeven van het boek, het werk van zijn overgrootvader en tevens het enige exemplaar, en beloonde hem met een speciaal zwaard. Het is echter geen gewoon zwaard, maar een speciaal ding. Waar een gewoon zwaard slechts een vast ding is, kan deze in vele wapens veranderen. Van Dao zwaarden tot bijlen en rapieren, het wapen lijkt zijn gedachten te lezen. Hij zou de magistraat graag nogmaals willen bedanken voor zijn gulheid, maar helaas heeft hij de man nooit meer terug kunnen vinden.

Uiterlijk: Delvin weet niet van wie hij zijn uiterlijke kenmerken heeft, maar hij weet wel dat hij zijn lengte, brede bouw en donkere haren van zijn ouders heeft geërfd, van wie anders?
Van zijn verleden bestaande uit het leven op straat en zijn arenagevechten is echter niet veel te merken. Behalve enkele littekens van gevechten ziet hij er niet echt uit als iemand die zo veel mensen aan het einde van zijn zwaard heeft gehad. Hij is echter vroeg opgegroeid en ziet er door de stress van het vechten in arena's en andere legale en illegale vechtgelegenheden ouder uit dan zijn leeftijdsgenoten. De gevechten hebben wel enkele sporen achtergelaten, maar tegenwoordig is hij lang niet zo bezorgd om zijn leven als vroeger. Hij is iets zorgelozer en dit is te zien aan de manier waarop hij zich gedraagt. Hij draagt een bredere glimlach en ook zijn voeten dragen hem met een lichtere tred. 

Innerlijk: De kinderen in het weeshuis groeiden op onder begeleiding van geestelijken. Dit hield echter in dat ze geen educatie of vrijheid hadden. Alles wat ze leerden, draaide om de goden. Na enkele jaren kwam deze kennis zijn strot uit en had hij er genoeg van. Goden bestonden niet, ze hielpen niet, ze deden geen goede daden. Hij geloofde er niet meer in. Alle regels die goed en heilig waren, ze deden hem niets meer, heeft ze vrijwel allemaal gebroken. Hij leerde stelen, moorden, bedriegen en vele andere dingen waar de geestelijken op neerkeken. Toen hij opgroeide tijdens het vechten in de arena's leerde hij deze dingen. Hij leerde zwakheden t exploiteren, zwakheden te creëren. Eerlijkheid bestond niet in gevechten, je won of je stierf, er was geen tussenweg. Hij vecht dus ook niet eerlijk. Wanneer een vijand op de grond ligt, maakt hij er een einde aan. Wanneer hij een zwakte zag, een oude wond of botbreuk, misbruikte hij deze zwakte en richtte hij zijn energie daarop. Wanneer een vijand te veel op zijn zicht vertrouwde, verblindde hij deze met zand of gruis. Eer had hij niet, maar hij had wel een leven. Dit leven had hij gewonnen door goed op te letten en slim te zijn. Hij zocht zwakheden en de beste manieren om deze zwakheden voor zijn doeleinden te gebruiken. Sinds hij vrij is, heeft hij echter niemand meer uit vrije wil gedood, hij deed slechts wat nodig was, iets waar hij goed in is. Als het nodig is om anderen te redden, weet hij de moeilijke keuze te maken. Daarom vertrouwt men hem wanneer ze hem een opdracht geven, hij is bereid te doen wat moet. Dit clasht echter met anderen, want mensen uit zijn omgeving zien dit eerder als een gevaarlijke eigenschap. Alsof hij een einde aan hun leven zou maken als hij er geld voor zou krijgen. Hij doet dit echter niet, een leven is hem meer waard dan geld, dat weet hij nu.

Verleden: Net zoals alle andere wezens die onder zijn ras vallen, beschikt ook hij van nature niet over magische krachten. Hij is ook nooit in de leer geweest bij iemand die wel over deze krachten beschikte, hij had hier nooit het geld of de connecties voor, laat staan de vrijheid. Hij groeide op als wees in een van de weeshuizen die geleid werden door geestelijken, maar veel educatie buiten godsdienst boden ze niet aan. Van buiten leken de geestelijken misschien wel heiligen, maar de weeshuizen waren niet veel beter dan de straten zelf. Je moest goed op je weinige bezittingen passen, voor je het wist had een andere wees het al van je gestolen. Met beide handen moest je je aan je eten vastklampen om te voorkomen dat iemand het onder je neus weggriste. Tussen die geestelijke propaganda en de slechte manier waarop ze de wezen behandelden zag Delvin geen andere uitweg dan het weeshuis te ontvluchten. De buitenwereld kon niet slechter zijn en zou hem misschien nog een kans geven om een roeping of iets dergelijks te vinden. Hij wilde op zoek naar familie, antwoorden, maar met de vage hints die hij over zijn ouders had gekregen, kon hij niet veel vinden. Hij kende geen familie, had geen vrienden of oude buren waar hij van wist. Op straat was hij net zo verloren als in het weeshuis. Uiteindelijk kwam hij zelfs tot de conclusie dat het een domme keuze was geweest, het was echter een keuze die al gemaakt was en niet meer teruggedraaid kon worden. Sindsdien denkt hij wel beter na over de keuzes die hij maakt. Als hij niet zo'n geluk had gehad, dan was hij misschien beter af geweest in het weeshuis, maar toch kwam hij uit op een leven waar hij uiteindelijk redelijk tevreden mee kon zijn, ondanks de minder goede gebeurtenissen die hem zijn overkomen. Hij is uiteindelijk op een goede plek beland.

Op straat leerde hij te stelen van nietsvermoedende marktkoopmannen, kon hij zo een appel uit de mand van een voorbijlopende vrouw halen zonder dat iemand het zou merken. Hij leerde de wegen en regels van de straat, sloot bondgenootschappen en maakte ook enkele vijanden. 

Tijdens een vrij koude winter had hij geen andere keus dan om te overnachten in een verlaten gebouw. Omdat het huis erom bekend stond dat er eigenlijk niemand woonde, kwam er behalve de enkele dief of zwerver niemand. Voor een aantal weken ging het goed, zijn weinige bezittingen lagen goed opgeborgen, hij had een haard en was beschut voor weer en wind. Op een ochtend werd hij echter niet wakker in dit verlaten huis, maar op een veiling. Mensenhandel was in vele gebieden verboden, of werd niet getolereerd, maar toch werd het gedaan. Hij werd gekocht door iemand die vechters zocht voor arenagevechten, hij had geen andere keuze dan te doen wat deze man zei. Hij was een van de snelste vechters, heeft alle gevechten gewonnen, anders had hij nu niet meer geleefd. Met de tijd leerde hij zwakheden van anderen in te schatten en dezen te gebruiken. Hij viel onder de krijgers, maar toch bleef hij vast hangen aan zijn verleden op straat. Daar had hij namelijk dingen geleerd die zijn leven meerdere malen hadden gered. Daarbij was een gevecht nooit eerlijk, in een gevecht om leven en dood kon je niet over eerlijkheid nadenken, je moest doen wat je moest doen om te overleven. Zand strooien in de ogen van je tegenstander, deze onderuit halen, hem in de rug aanvallen als hij niet keek. Hij vond oplettendheid een verantwoordelijkheid, als je iets niet overleefde omdat je niet goed op je omgeving lette, dan was dat je eigen schuld, een domme fout. Eerlijkheid redt je leven niet, slim zijn en zwakheden gebruiken kan dit echter wel.

De man die hem had gekocht op de veiling was een goed man, Delvin kreeg te eten, training, zijn wonden werden verzorgd, hij kreeg zelfs een klein beetje geld met elk gevecht dat hij won. Tegen de verwachtingen in gebruikte hij dit echter niet om dingen voor zichzelf te kopen, hij spaarde het op om zijn vrijheid terug te kopen, want hoewel hij nog geen gevecht verloren had, hij was altijd bang dat de volgende zijn eind zou kunnen zijn. Hij liet zich niet verblinden door trots, veiligheid leek hem de beste keus. Met zijn nieuw gevonden talent voor vechten zou hij zich misschien ergens bij kunnen aansluiten, misschien bij de bewaking van de stad of als een schildknaap voor een edelman of misschien kon hij toch overleven als een zelfstandige huurling. 
Het duurde niet lang voor hij vond waar hij goed in was. Het was een dag waarop hij zich besefte dat vaste uren niet zijn ding waren en dat hij dringend geld nodig had. Hij nam enkele klussen aan, makkelijke opdrachten om snel geld te verdienen. De ene keer moest hij geld ophalen voor schuldeisers, de andere keer moest hij de karavaan van een koopman begeleiden en zien te beschermen. Het geld stroomde binnen en al snel werd hij bekend. Hoewel hij geen huurmoordenaar is en ook nooit zulke klussen zou aannemen, vindt hij het beschermen van iets, of dit nou handel, een persoon of hemzelf is, belangrijk. Hij was bereid om een uitzondering te maken als het om bescherming ging, en men waardeerde hem voor zijn goede werk. Dit is waarschijnlijk waarom hij boven anderen uitstak, omdat hij kan doen wat gedaan moet worden en desnoods over lijken zou gaan als het hem of anderen zou redden. Daarbij kan hij goed met wapens omgaan, waar hij zijn vrije tijd graag aan besteed. Vechten in arenagevechten doet hij niet meer, maar hij oefent wel degelijk met wapens.

Extra: Hoewel hij de arenagevechten nooit vergeet en zelfs alle namen van de mensen wiens leven hij heeft beëindigd uit zijn hoofd weet, laat hij dit zelden doorschemeren. Want net zoals zij, was ook hij gedwongen om dat te doen. Het was zijn leven of dat van hun, vroeg of laat was er iemand aan hun hand gestorven, of zouden zij aan de hand van een ander sterven. Geen van beide had iets te verliezen, Delvin had misschien nog het geluk om nog iets te kunnen winnen aan die gevechten.

Door: Laryanue