Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg met dauntless

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:

Ik: meisje/Yasmine la Belle /17

jij: Jongen + begin

http://picture-cdn.wheretoget.it/i7qnwj-l-610x610-blouse-skater-skater+girl-blonde-model-skinny-leggings-yoga+pants-boots-brown+bag-brown+tote+bag-grey+beanie-beanie-grey+scarf-scarf-bracelets-friendship+bracelets-friendship+brace.jpg

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik zit boven op mijn kamer wat op mijn laptop bezig als mijn moeder binnenkomt. "Yasmine? Zit je nu weeral op die laptop van je?!" Zucht ze. "ga eens een baan zoeken. Kom je nog eens buiten en doe je eens wat anders dan op die laptop zitten." Beveelt ze zowat. "Ik wil geen baantje. Ik ga trouwens nog weg met mijn vriendinnen dus hoezo zit ik altijd achter mijn laptop?" Verdedig ik me. "Elke keer als ik hier kom zit je wel achter dat ding. Zoek een baan en daarmee uit!" Ze loopt weg en even later komt ze al terug met een lijst van vacatures. "De helft hier van is in de supermarkt vakkenvullen. Dat ga ik echt niet lopen doen." Ik gooi de lijst terug. "Ga dan maar schoonmaken bij die mensen." Ze duidt een vacature aan. Mmm, het betaalt wel goed en elke dag van de week 4 uurtjes gaan schoonmaken behalve in het weekend. Waarom ook niet dan ben ik van haar gezaag af. "Goed, ik stuur wel een mailtje." Geef ik dan toe. Mijn moeder knikt en laat me alleen. Ik begin de mail te typen en verzend hem als die klaar is.
ongeveer een halfuur later verschijnt er een venstertje dat ik een nieuw mail heb. Daar druk ik op en zie dat ze willen dat ik over een uur even langs kom voor een gesprek. Jammer, had gehoopt dar het lang duurde voor ze antwoorden en nog langer voor een gesprek als ik al was aanvaard. Zuchtend sluit ik mijn laptop af en trek dan maar wat fatsoenlijks aan. Ben benieuwd bij welke rijke mensen het gaat zijn. Het adres was toch al van uit de rijkere buurten hier.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Joachim Lionheart ~ 18

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het was enkele weken geleden dat hun vorige poetsvrouw was ontslagen. Ze had zijn jongere broertje Benjamin een tik willen geven toen deze weigerde zich te gedragen. Het was natuurlijk net op dat moment dat hun moeder binnen kwam gewandeld. Ze had niets tegen het geven van een pedagogische tik, maar alleen als deze door haar werd uitgevoerd. De gedachte dat iemand van het gepeupel haar jongere zoon zou aanraken bezorgde haar koude rillingen. Joachim hoorde haar tirade tot in zijn kamer en voelde zich schuldig voor haar gedrag. Hun moeder had nogal archaïsche waardes. Het was alsof ze leefde in een eerder tijdperk. Al kon hij er niets tegenin brengen. Tegen zijn moeder ingaan zou zijn doodvonnis kunnen zijn, die vrouw was tot heel wat gruwelijke dingen in staat.
Na haar ontslag was ze meteen op zoek gegaan naar een vervangster. Hun huis was gigantisch en zijn moeder was erg gesteld op hygiëne. Dag in dag uit kwamen er mannen en vrouwen op sollicitatiegesprek. Niemand werd uitgekozen. Zijn moeder was enorm kieskeurig wat personeel betrof. Joachim hield zich er niet zo mee bezig. Hem maakte het weinig uit wie het huis kwam poetsen. Zolang hij of zij maar niet teveel lawaai maakte zodat hij zich op zijn studies kon concentreren. De lat lag enorm hoog in hun gezin, zeker wat schoolresultaten betrof. Erdoor zijn was niet goed genoeg. Hij moest uitblinken in alles wat hij deed. Dit bracht natuurlijk de nodige stress met zich mee. Zeker in examenperiodes kon je Joachim best met rust laten.
Hij was net op weg naar de keuken toen iemand aanbelde aan de poort voor de oprijlaan. "Hallo met Joachim Lionheart, wat brengt u hier?" zei en keek via het camerasysteem wie er buiten stond. Nog nooit had hij dit meisje eerder gezien. Ze leek niet veel ouder dan hem en zag er goed uit. Al was wel te zien dat haar kleding niet van een merknaam was.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Wanneer het bijna tijd is om te vertrekken, maak ik nog snel mijn tas klaar. Sleutels, portemonnee, gsm, parfum zodat we niet stinken straks. Ik controleer nog even alles dubbel en stap dan rustig de trap af op naar mijn fiets. Deze duw ik de garage uit en rij naar het adres. Ik wil best aangenomen worden, want dit lijkt me nog een leuke baan ondanks dat het bij verwende mensen is. Niet dat ik alle rijke mensen over één kam ga scheren dat absoluut niet, maar de kinderen van die rijke mensen kunnen toch wel wat uit de hoogte doen. De ouders natuurlijk ook, maar meestal minder.
Ik kom aan bij een gigantische poort en slik even. Ik bel aan en hoor een jongens stem door het bakje komen. "Ik ben Yasmijne en kom voor een sollicitatiegesprek. " zeg ik dan. De stem van de jongen klonk nog niet echt volwassen, maar ook niet jong. Vast iemand van rond de 20 ofzo. De poort gaat opeens op en ik pak mijn fiets bij de hand. Wat nieuwsgierig loop ik naar binnen en kijk mijn ogen uit op de voortuin. WoW! Hier bloemen, daar bloemen en in alle geuren en kleuren. Struiken in de vorm van dieren en objecten. Hier zit echt veel tijd in. Ik zet mijn fiets voorzichtig tegen de muur en duw mezelf de trap op naar de voordeur. Die is al even imposant als de voortuin. Een grote deur uit hout gemaakt en daar rond zit allemaal glas,.Een deurklink die feller blinkt dan de zon begroet me dan ook meteen

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Wou zij hier komen poetsen? Vaak vergat Joachim dat niet iedereen het zo breed had als hen. Dat de meeste mensen van zijn leeftijd een bijbaantje hadden. Wel hij zou het allesbehalve erg vinden als dit meisje om de zoveel dagen enkele uren langskwam. Al moest hij dan wel verzekeren dat zijn moeder haar aannam. Hij opende de deur en trok haar naar binnen. Voor ze ook maar iets kon zeggen, duwde hij haar de trap op, zijn kamer in. Net op dat moment kwam zijn moeder de hal in gewandeld. "Joachim, wie belde er net aan?"
"Gewoon een vriend van school. Ik had hem beloofd te helpen met anatomie."
"Ok schat, maar zorg er wel voor dat je zelf op schema blijft he." Ze verdween weer in haar kantoor.
Joachim wierp een blik op de klok. Hij had nog tien minuten voor het meisje hier effectief had moeten zijn.
"Ok je wilt hier blijkbaar werken en ik ga je daar bij helpen. Eerste en vooral moet je andere kleren aandoen. Niet dat er iets mis is met wat je nu draagt, maar het straalt gewoon 'plebs' uit. Nog voor je je mond had kunnen opendoen zou mijn moeder al besloten hebben je niet aan te nemen. Wacht een seconde, ik ben meteen terug." Hij rende naar de kamer van zijn ouders. Zijn moeders inloopkast zat zo vol kleren dat ze het niet eens zou merken wanneer er een paar weg waren. Hij nam een witte blouse, een zwart rokje en wat bijpassende accessoires terug mee naar zijn eigen kamer en gaf die aan haar. "Trek dit maar aan. Ow en vergeet zeker niet om iets te zeggen over hoe mooi het huis wel niet is. Mijn moeder is architect en ze heeft dit helemaal zelf ontworpen." Hij draaide zich om zodat ze zich kon omkleden.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

De jongen doet de deur open en mijn vermoeden wordt bevestigd. Oke, geen twintig, maar rond de 17-18. Hij trekt me nog voor ik iets kan zeggen huis in. Waar brengt die me zo snel naar toe? Naar mijn weten ben ik nog op tijd. Joachim openend een deur van de vele die we ondertussen als voorbij gelopen zijn. Verward kijk ik de kamer rond. Dit is duidelijk geen kantoor, maar een slaapkamer die dringend moeten worden opgeruimd. Er liggen in bijna elke hoek kleren. Opeens hoor ik een vrouwenstem en slik. De moeder met haar moet ik zo praten, maar wat doe ik hier dan?

Joachim wandelt de kamer terug in en ik bekijk hem vluchtig. Niet lelijk die jongen. Hij praat opeens over mijn kleding waardoor ik mezelf bekijk. Wat is er mis met mijn kleding? Hij rent de kamer terug uit en god weet waar naartoe. Zuchtend wacht ik tot die terugkomt. Op het vuil na is dit echt nog een leuke kamer. Natuurlijk is die veel ruimer dan die van mij, maar dat maakt me niet veel uit. Ik ben blij met wat ik heb. "Waarom moet ik zomaar andere kleren aan?" Vraag ik opnieuw verward. Ik aanvaard de kleding en bekijk het kort. Het is geen blote kleding. Dat valt me echt meteen op. Joachim wilt me dus echt helpen met deze baan. Waarom? We kennen elkaar enkel bij naam en misschien 5 minuten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel mijn moeder heeft standaarden, voldoe je daar niet aan dan is hier werken ook geen optie. Een groot deel van die standaarden heeft met uiterlijk te maken. Je ziet eruit als iemand die hier niet zou zijn als ze de job niet zou willen en ik zou het persoonlijk jammer vinden mocht je hier niet aangenomen worden. Vandaar dus deze outfit. Echt waar het zal je geweldig staan, niet dat de kleren die je nu aanhebt je niet staan." Daar ging zijn goede eerste indruk. Waarschijnlijk dacht ze gewoon dat hij haar uit haar kleren probeerde te krijgen. Al had hij het echt goed met haar voor. De mannen en vrouwen die eerder waren komen solliciteren waren allemaal oud en zagen er uiterst oninteressant uit. Dit meisje wekte zijn interesse. Hij zou met plezier naar huis komen, wetende dat zij daar aan het werken was.
Hij wierp een blik op zijn horloge. "Niet om onbeleefd te zijn, maar je moet wel een beetje haast maken, zodat we kunnen doen alsof je twee minuten eerder aankwam. Wat zijn trouwens je toekomstplannen. Het is goed om daar ook even een opmerking over te maken. Ze vindt het leuk wanneer 'de jeugd' ambities heeft."

__________________________
Le clothes

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
yasmine:

Ik vind de standaarden die hij maar zegt raar. Hofzo is uiterlijk belangrijk voor een baantje? En hoezo is mijn kleding niet goed?! Ik zucht diep en bekijk de kleren even. Ze zien er echt chique uit en daarbij ook nog eens zeer duur. Het rare is wel dat hij meteen andere kleding geeft. Wilt die me gewoon zonder kleding zien ofzo? Sorry, maar welk beeld moet ik nu hebben van zo iemand? Het kan best zijn dat de kleding belangrijk is. wie ben ik om over de gebruiken en gewoontes van de rijkere klasse te gaan spreken.
Terwijl ik me achter de parfan in zijn kamer omkleed hoor ik zijn vraag. "Ik wil graag verder studeren voor kinderpsycholoog. Alleen het is aan de universiteit en mijn aanvraag voor een studiebeurs is geweigerd omdat er iemand anders was die er nog minder geld voor had. Daarom dat ik nu geld moet verdienen voor mijn studie die ik waarschijnlijk volgend jaar zal kunnen starten." Ik doe mijn haar omhoog en kom dan vanachter het scherm. "En?" Vraag ik even. Ondeerussen bekijk ik mezelf even in de spiegel. Ongelooflijk dat ik hier inpas en als ik eerlijk ben staat het me niet verkeerd. "Hoe moet ik de kleren na het gesprek terug geven?" Vraag ik voorzichtig. Ik ga hier niet de deur uitlopen met de moeder haar merkkleding.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Studiebeurzen was iets waar Joachim zich niet meer bezig hoefde te houden. Zijn ouders zorgden dat hij kon studeren aan de beste universiteit in de omgeving. Geld speelde voor hen geen enkele rol. Al had hij wel medelijden met Yasmine. Hij had er nooit echt bij stil gestaan dat er kinderen waren die niet konden studeren wat ze wouden, die zelfs niet konden gaan studeren omdat ze net niet arm genoeg waren. Nu hoopte hij des te meer dat ze werd aangenomen. Misschien kon hij haar nu en dan wat geld toestoppen, dat zouden zijn ouders toch niet merken? Hij draaide zich om toen ze zich had omgekleed en bleef even met een mond vol tanden staan. "Je... Je... Je ziet er echt fantastisch uit." wist hij er uiteindelijk uit te krijgen. Hij checkte de hal die uitgestorven was. "Ok nu ga je naar buiten bel je aan en ik doe wel alsof ik je binnenlaat. Wat de kleren betreft." Hij dacht even na. "Wanneer het gesprek afgelopen is wandel je gewoon weg richting de poort. Mijn moeder zal je misschien nog even nakijken dus het is belangrijk dat je de indruk wekt alsof je weggaat. Daarna ga je achter de struiken naar de achtertuin. Daar zal ik wachten met je andere kleren en kun je je in de omkleedcabine van het zwembad omkleden, oke?"

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Wanneer die naar me kijkt moet ik toch wat beschaamd lachen als die even stottert. "Oké, dat is goed." Dat idee van naar de achtertuin gaan lijkt me nog wat ingewikkeld. Hij kent zijn weg, maar ik dus totaal niet. Straks word ik nog betrapt als ik naar de achtertuin wandel of ren. Ik stap de gang op en probeer staande te blijven op die hakken die hij me had gegeven. Hoe kom je nu geluidloos met zulke dingen een gang door?

Gelukkig hebben we toch in alle stilte de deur bereikt. Ik ga naar buiten en wacht even tot Joachim de deur gesloten heeft. Kort daarna bel ik aan en frunnik wat zenuwachtig aan de mouw, maar stop al snel. Het zijn de dure kleren van zijn moeder. Daar moet ik zorg voordragen! Joachim doet de deur open en ik kan het toch niet laten te lachen door hem te zien. Waarom lach ik opeens? Misschien van de zenuwen voor het gesprek zo.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Mam er is hier iemand voor je." riep Joachim die nog snel zijn duim opstak en Yasmine succes toewenste voor zijn moeder de hal binnenkwam.
"Ah jij moet Yasmine la Belle zijn. Je bent net op tijd." Zijn moeder bleef staan en keek haar met een neerbuigende blik aan. Moest ze onder de indruk zijn van haar nette outfit dan liet ze dit alleszins niet merken. "Volg me alsjeblieft naar mijn kantoor." Joachim wachtte tot ze beiden door de deur verdwenen waren. Het liefst zette hij de achtervolging in, ging hij aan de deur staan om te luisteren hoe het gesprek verliep. Maar mocht hij dan betrapt worden, had hij geen enkele uitvlucht. In plaats daarvan verzamelde hij de kleding van Yasmine, vouwde deze netjes op en stak ze in een plastic zak. Het was dan misschien niet te merken aan zijn kamer, maar Joachim kon netjes en gestructureerd zijn als het echt moest. Daarna wou hij naar de tuin gaan, maar bedacht zich net op het laatste moment. Hij moest er niet te lang rondhangen en afwachten.
Met gespitste oren luisterde hij of de kantoordeur openging. Was dat het geval, dan zou hij naar de tuin gaan.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik slik even en zie de moeder van Joachim de hal inkomen. Opnieuw moet ik slikken. Waarom krijg ik opeens zoveel stress voor dit gesprek?! Haar ogen bekijken me van kop tot teen, maar niets aan haar laat merken of ze me nu goed of juist slecht vindt. Wanneer ik haar moet volgen, stap ik mee. "Ga zitten." Hoor ik haar zeggen. Rustig zet ik me op de stoel. "U hebt een mooi huis." Zeg ik tegen haar als ze me bekijkt alsof ze wacht tot ik iets zeg. "Dank je, zelf ontworpen." Ik knik even. "Dus, waarom zou jij hier graag willen werken?" Vraagt ze. "Ik zoek vooral een baan om volgend jaar te kunnen gaan studeren." Ze knikt enkel. Na enkele vragen staat ze opeens op. "Je begint morgen." Ik kijk even verward. Ben ik aangenomen? Ze steekt haar hand uit en ik sta ook recht en schud die. "Morgen is je contract ook klaar dus dan onderteken je die nog snel even. Er gaan geen rare dingen instaan. Je mag het anders gerust nog eens lezen voor je het ondertekend, maar sowieso morgen is je eerste dag." Zegt ze beslist. "Komt inorde." Zeg ik. "Goed, om half 10 hier zijn. Je krijgt zo nog je werkkleding." Ze loopt naar de gang en opent een kast. Ze haalt er een typisch schoonmakerssetje uit. Een zwarte rok, witte schort, maar gelukkig is het geen korte. Ik pak het aan. "Goed, ik zal je even buiten laten." Ze begeleidt me naar de deur. Ik ga naar buiten en neem afscheid. De deur gaat dicht en ik pak mijn fiets. Een kort einde loop ik ermee en ga dan naar de achtertuin. Zou ik goed gegokt hebben om deze kant te nemen? Ik slik even. Waar zou Joachim zijn?! Straks word ik nog betrapt en ben ik mijn baan nog kwijt voor dat ik zelfs maar ben gestart.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld