Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Superschool

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Hahah sorry de titel faalt een beetje...

Ik: Liam Thompson, 18 jaar

Jij mag beginnen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Camille Strike ~ 18

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Camille zat op de stoeprand. In haar handen hield ze een ouderwetse brief. Er had zelfs een rood zegel opgezeten, die dingen had ze enkel in films gezien. In de brief had gestaan dat ze was geselecteerd om te studeren aan een of andere prestigieuze school. Ze had het niet willen geloven. Waarom zouden ze een meisje dat op straat leefde selecteren voor zo'n studiebeurs? Wie weet was het wel een of andere valstrik? Toch kon ze haar nieuwsgierigheid niet in toom houden. De hoop op een beter leven, dat ze haar werkelijk kwamen halen was te groot. Daarom zat ze nu hier, de enkele bezittingen die ze had opgeborgen in een versleten sporttas. Ze had geen horloge of gsm waarop ze het uur kon checken. Het vragen aan voorbijgangers was ook geen optie, aangezien deze in een boogje rond haar heen liepen. Hoelang zou ze hier al zitten? Het was niet dat ze nog iets anders te doen had. Zo nodig zou ze hier blijven tot de zon onder ging. Er waren allerlei redenen waarom haar vervoer vertraging kon hebben, toch? Regelmatig dacht ze dat een auto trager reed, dat haar voertuig eindelijk was gearriveerd, maar telkens reden de auto's verder.
Ze was in slaap gedommeld en schrok wakker van iemand de een hand op haar schouder legde. Haar eerste reactie was om te roepen om hulp en in de aanval te gaan, maar ze hield zich net op tijd in. De man voor haar droeg een uniform, achter hem stond een chique wagen met geblindeerde ramen.
"Excuseert u mij dat ik u heb laten schrikken. Ik neem aan dat u Camille Strike bent. Mijn naam is Darwin ik ben uw chauffeur. Ik zal uw bagage in de koffer opbergen dan kun u op de achterbank rustig verder slapen, dat is stukken comfortabeler dan hier op de stoep."
Camille die normaal altijd een weerwoord had, wist niet wat te zeggen. Dit was geen grap? Hier stond echt een auto die haar kwam ophalen, en wat voor een. Ze was meteen klaarwakker en nam voorzichtig plaats op de achterbank. Darwin nam achter het stuur plaats. "We moeten nog even een andere student ophalen, maar dan rijden we rechtstreeks naar de school." Hoelang was het geleden dat iemand zich zo beleefd tegenover haar had gedragen? Ze wist het niet precies, maar hier zou ze makkelijk aan kunnen wennen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam deed zijn zilveren horloge goed om en keek even naar de tijd. Nog een paar minuten zou hij hebben, maar eigenlijk was hij allang klaar. De zwart met blauwe weekendtas ritste hij dicht en zwaaide die over zijn schouder. Nog een keertje liet hij zijn ogen door zijn kamer gaan en observeerde nog even kort alles kritisch. Niet nodig, te kostbaar, niet nodig, al ingepakt. Ja hij moest nu dan toch echt toegeven dat hij alles bij zich had. De stem van zijn moeder zorgde ervoor dat de benen van Liam nu ook echt daadwerkelijk begonnen te lopen en Liam naar beneden brachten. ''Heb je alles schat?'' Was alles wat zijn moeder tegen hem zei. Liam knikte langzaam en zette de tas op de grond en pakte uit zijn achterzak de envelop. Hij opende kalm de envelop en herlas de brief nog eens. Misschien was het een grap? Hoe groot was de kans dan ook dat je een brief kreeg met een studiebeurs? Zeker door de rode zegel die Liam herkende uit de ridder films die hij vroeger altijd keek met zijn vriendjes. Maar toch zou Liam alles, maar dan ook alles doen en elke kans pakken om weg te komen hier thuis, van zijn ouders vandaan. Elke puber, of elke student wou zo snel mogelijk weg bij zijn ouders, en daar had Liam nooit iets van begrepen. Maar sinds hij zijn diploma heeft gehaald en nog niet weet waar hij wilt studeren zijn, zijn ouders met niks anders bezig dan met hem. Het gezeik over een studie was hij helemaal zat. ''Succes zoon..'' Waren de enige woorden die uit de mond van zijn vader kwam rollen. Helaas voor Liam maar ook zijn vader zag Liam dat zijn vader en moeite mee had. Had zijn vader dan toch een hart? Hoofdschuddend stopte Liam de brief weer weg en hoorde geklop op de deur. Zijn moeder schoot voor hem langs en opende met een gemaakte glimlach van oor tot oor de deur open. ''Liam Thompson? Ik ben uw chauffeur, als u het niet erg vindt stop ik uw tas in de achterbak en kunt u plaats nemen op de achterbank.''
Zonder ook maar iets te zeggen keek Liam zijn ouders aan, draaide zich om en liep toen rustig het tuinpad af en opende de deur van de auto waarna hij een meisje zag zitten en naast haar plaats nam.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De comfortabele zetels en de warmte van de airco hadden haar in slaap gedommeld. Ze werd weer wakker toen de auto halt hield. Eerst dacht ze dat ze nog droomde, dat ze zich dit comfort had ingebeeld, maar nee, ze was werkelijk op weg naar een beter leven. Nooit meer zou ze haar dagen op straat moeten doorbrengen, een kartonnen bekertje voor haar voeten levend op de goedheid van anderen. Nooit zou ze s'nachts moeten ronddwalen tot ze een veilige slaapplaats had gevonden, vrezend dat een sterker iemand haar zou verjagen. Want op straat gold nu eenmaal de wet van de sterkste en met haar 1m60 maakte ze meestal niet veel kans. Ze keek naar het huis en de jongen die afscheid nam van zijn ouders. Ze liet haar blik afdwalen naar het interieur van de auto. Ze kon niet ontkennen dat ze nu al een steek van jaloezie voelde. De jongen, zijn familie het zag er zo normaal uit. Hoe vaak had ze wel niet van zo'n leven gedroomd? Haar moeder had ook geweldig voor haar gezorgd, maar haar verslaving was haar teveel geworden. En dan was er nog die klootzak van een vader. Ze had hem slechts één keer ontmoet en dat was meer dan genoeg.
"Hey ik ben Camille. Is dit ook je eerste jaar?" vroeg ze aan de jongen. Ze hoopte niet dat haar versleten kleding hem zouden afschrikken. Het was duidelijk aan haar uiterlijk te zien dat ze het niet breed had en ze was het gewend dat andere mensen haar daarom liever uit de weg gingen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Bij de glimlach naar het meisje ontblootte hij even zijn witte tanden en liet zijn blauwe ogen haar in zich opnemen van Top tot teen. "Hey, Liam.' Antwoordde hij waarna hij zijn hand uitstak en die van haar schudde. Naast haar mooie krullen en verschrikkelijk mooie huidskleur zag ze er een beetje slonzig uit. In tegendeel tot Liam die zich netjes had aangekleed met een shirt en een nette spijkerbroek. Het was zo'n wille shirt met lange mouwen die hij had opgestroopt. Zijn moeder kocht vaak zijn kleding en dat bestond dan ook vaak uit nette kleren zoals blouses en shirts. 'Ja, ben je er klaar voor?' Vroeg Liam lief en ging goed naast haar zitten. Zijn ouders hadden altijd arrogant gedaan tegen mensen die niet net zo goed als zij waren, dachten ze. Maar wacht hij wou een keertje niet aan zijn ouders denken. Hij werd er helemaal moe van. Dit zou een nieuw begin worden, een nieuw hoofdstuk zonder zijn ouders. Een kleine zucht verliet zijn lippen. Kort liet hij zijn blik langs zin horloge glijden en zakte een beetje onderuit. Hij was er helemaal klaar voor. Kom maar op dacht Liam.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Niet echt" antwoordde ze. "Ik heb geen idee was ik me bij de school moet voorstellen en ik had absoluut niet verwacht een beurs te krijgen. Ik heb me er niet eens voor aangemeld. Eerst dacht ik dat het een soort grap was, maar blijkbaar niet." Ze richtte zich tot de chauffeur. "Trouwens Darwin, zou je misschien wat meer informatie over de school kunnen geven. In de brief gaven ze niet zoveel weg. Ik ben naar de bibliotheek geweest in de hoop iets op internet te vinden, maar ook daar ving ik bot."
"Sorry mevrouw, de school is nogal gesteld op haar privacy. Voor ik het vergeet rechtsonder staan twee glaasjes, deze zullen jullie moeten opdrinken voor we de school bereiken."
Camille nam het glas wantrouwig vast. "Waarom dan?"
"De school wil zijn locatie onbekend houden, vandaar dat alle studenten een slaapmiddel moeten drinken wanneer ze er heen worden gebracht. Het is gewoon protocol niets om u zorgen over te maken. Drinken jullie dit niet dan zal het op een minder aangename manier gebeuren."
Wat voor school verdoofde zijn leerlingen? Camille had moeten weten dat dit te goed was om waar te zijn. Het was sowieso een of andere valstrik. Geen haar op haar hoofd dacht eraan dat drankje op de drinken. Ze gooide het glaasje op de grond. De inhoud verspreidde zich op de vloerbedekking. "Laat me hier uit en wel nu meteen." riep ze.
"Het spijt me mevrouw maar ik ben bang dat ik dat onmogelijk kan doen."

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Vrolijk werd Liam van de manier van praten van het meisje genaamd Camille. Aandachtig luisterde hij naar haar en leunde met zijn ellenboog tegen de zijkant van de auto aan. ''Ja, ik dacht ook dat het een soort grap was, maar een studiebeurs laat je toch niet zomaar lopen!'' Voegde Liam er lachend aan toe en liet zijn ogen toen even buiten over de bomen en huizen die ze langs gingen glijden.
Toen het meisje met de mooie krullen tegen Darwin, de chauffeur, begon luisterde Liam mee en liet zijn blik van Camille nieuwsgierig naar Darwin gaan. Ze had een punt. Darwin vertelde iets over glaasjes en aangezien Liam rechts zat besloot hij het kleine deurtje, net groot genoeg voor twee glazen met een gouden knop, te openen en vond daar twee glazen met elk een deksel erop. Liam pakte een glas en gaf die aan Camilla waarna hij er zelf eentje omklemde met zijn vingers. Kort keek hij naar Camille en snoof even. ''Wie zegt dat er geen vreemde drugs in zitten?'' Zei Liam brutaal en ging nu rechtop zitten en haalde de deksel van het glaasje eraf. Geen vreemde geur of iets dergelijke, integendeel, het zag en rook ook een beetje als water, niet dat water een sterke geur heeft maar water smaakte naar niks en dit ook. Liam durfde best veel en zocht vaak de grenzen op net zoals nu. ''Dus als we het niet opdrinken dan....?'' Zei Liam met een kleine maar brutale grijns. Grijnzend bekeek hij hoe Camille het glaasje liet vallen. Nu kon hij het net zo goed ook doen. Liam liet de inhoud leeglopen op dezelfde plek waar het glaasje van Camille was gevallen en nu werd de vlek nog groter. ''Oeps.'' Zei hij lachend en keek weer naar het meisje met de mooie huidskleur naast hem. Hij legde zijn hand even op die van hem en knikte klein, als een soort van steun, zo van hij supporte haar in haar actie. ''Ja, meneer, open even die deur voor deze dame en voor mij.'' Voegde Liam er aan toe met nu ook een iet wat geirriteerde toon in zijn stem.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Camille trok haar hand snel weg toen Liam deze aanraakte. Een rode blos sierde haar wangen. Het was niet haar bedoeling geweest. Ze was het alleen niet gewoon dat iemand haar op die manier aanraakte. Toch sterkte dit gebaar haar. Het feit dat ze niet de enige was die dit hele zaakje niet vertrouwde maakte haar zelfverzekerder.
Darwin zuchtte. "Waarom kan het nu niet een keer makkelijk verlopen." zei hij eerder tegen zichzelf dan tegen het duo op de achterbank. Hij drukte snel enkele knoppen in waardoor er een scheiding kwam tussen hem en de achterbank.
Camille beukte op de wand in, maar deze was veel te sterk om te breken. Ook de ramen gaven niet mee, ze zaten in de val.
Ze hoorde hoe ergens iets spoot. Gas, er werd slaapgas gespoten. "Adem inhouden" zei ze al wist ze dat het een hopeloze actie was. Ze ging op zoek naar de bron, de plek waar het gas vandaan kwam. Tevergeefs, ze vond niks, of toch niets dat ze kon dichtstoppen. Haar ogen vulden zich met tranen. Wat zou er met haar gebeuren. Zouden ze haar vermoorden, verkrachten? Waarom zou je anders iemand verdoven? Na een tijdje kon ze niet anders dan inademen. Ze voelde hoe haar lichaam steeds zwaarder werd. Net voor ze in slaap viel omhelsde ze Liam en begroef haar gezicht tegen zijn borst, op zoek naar een laatste beetje bescherming.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Blijk baar vond ze het niet heel fijn dat hij haar aanraakte dus deed hij dat dan maar ook niet. Hij keek naar Darwin en probeerde het raam open te breken. Maar het enige resultaat was dat hij last kreeg van zijn schouder en dat er geen enkele barst of scheur in het raampje kwam. Toen er een stofje binnen kwam hield Liam zijn adem in en zocht naar een buisje of gaatjes waar de stof uit zou moeten komen, maar opnieuw zonder resultaat want er bleef stof binnen komen. Hij zag dat Camille adem moest halen en zich bij Liam nestelde. Eerlijk gezegd voelde Liam iets van angst aangezien hij niet wist wat ze gingen doen. Zeg nou zelf wie zou er nu een random studiebeurs aan geboden krijgen zonder dat er een addertje onder het gras zat?
Liam voelde de armen van camille en legde zijn handen op haar heupen. Op dit moment had Liam het gevoel dat Camille de enige was die hij kon vertrouwen. Nu was de inhoud van de longen van Liam toch echt op en gaf hij zich over en voelde zijn oogleden naar beneden zakken waarna zijn lichaam zwaar werd en weg was. Hij sliep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld