Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Halloween ORPG met Dalliance

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Mijn personages:

1.
Fabian Wogers. 17
Rood krullend haar, vrolijke grijze ogen en een permanente grijns.
Hij laat nooit een kans voorbij gaan om zijn vrienden te plagen.

2.
Lisa Gaarden. 16
Kort, lang blond haar en een brede kaak.
Ze kijkt erg op tegen haar vrienden en doet ook vaak wat ze van haar vragen. Je zou kunnen zeggen dat ze een meeloper is.

3.
Patricia Aerts. 17
Kort bruin haar, lang en een moederlijke uitstraling.
Ze is erg volwassen en is ook altijd degene die haar vrienden in toom houdt als ze weer eens een onverstandig idee hebben.

Account verwijderd

schreef:
Heeeey girl <3
Dit zijn mijn personages:

1. Hunter Fabray. 16
Halflang donkerblond haar, diepbruine ogen.
Ze is geboren leider, laat zich niet leiden door anderen. Betere vrienden met jongens dan met meiden.

2. Noah Anderson. 17
Heeft kort bruin haar en licht blauwe ogen.
Redelijk volwassen, maar toch een echte meeloper.

jij mag beginnen

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian

'Daar komen er nog een paar.' fluisterde Fabian grijnzend tegen Hunter. Hij stond samen met haar verscholen in de schaduw van een boom, en hij zag net een stel kinderen de hoek om komen. Ze lachten en hadden zakken bij zich, vermoedelijk met snoep dat ze hadden verzameld. 'Niet te geloven, de middelste is verkleed als mummie, hoe origineel.' Fabian grinnikte, en wachtte ongeduldig. Toen de kinderen de boom passeerden sprong Fabian tevoorschijn. Hij schreeuwde het uit, rolde met zijn ogen, en strekte zijn met ketchup bedekte handen uit. Dit had het gewenste effect: de kinderen gilden van schrik en renden vlug weg, waarbij er één zijn zak met snoep liet vallen. 'Bingo,' mompelde Fabian terwijl hij in de zak keek; hij was gevuld met het lekkerste snoepgoed. Hij zwaaide met de zak naar Lisa, die aan de overkant van de straat stond en lachend terug zwaaide. 'Nu is het jouw beurt schat.' zei hij tegen Hunter nadat hij zijn positie had ingenomen achter de boom. 'Ik zie alweer nieuwe doelwitten aankomen.'

Lisa

Toen Fabian voor de derde keer een groep kinderen liet schrikken lachte Lisa hatelijk. Ze vond het heerlijk om van haar leeftijd gebruik te maken. Patricia keek haar afkeurend aan, maar Lisa haalde alleen haar schouders op. Patricia was naar haar mening de saaiste van de groep, en ze verpestte het ook altijd door preken over veiligheid te houden. Fabian toonde zijn gewonnen buit door ermee te zwaaien, en Lisa wuifde vrolijk terug. Ze had altijd opgekeken tegen Fabian, die nergens bang voor leek te zijn. Ook Hunter, die verveeld achter de boom stond, was een soort held voor Lisa. Samen waren ze een van de populairste kinderen van de school, en Lisa mocht van geluk spreken dat ze bij hun groepje hoorde. Ze richtte haar aandacht op het eind van de straat toen ze het geluid van lachende kinderen hoorde.

Patricia

Fabians kreet was in de hele buurt te horen, en Patricia kneep afkeurend haar lippen op elkaar. Naast haar kakelde Lisa van de pret, en Patricia keek haar vuil aan. Ze vond het vreselijk als Fabian weer eens zo'n grap uithaalde. Soms luisterde hij ook naar haar protesten, maar deze keer kwam hij met de smoes dat het Halloween was en hij best wat pret mocht hebben, dus zat ze nu achter een struik te wachten tot hij klaar was met zijn 'pret'. Naast haar zat Noah. Zijn ogen leken in de glans van het maanlicht licht te geven, en zijn huid was parelwit. Hij was vaak het doelwit van de pesterijen van Fabian, dus had Patricia de gewoonte om altijd bij hem in de buurt te zijn, voor het geval ze moest ingrijpen. Noah ving haar blik, en Patricia glimlachte bemoedigend naar hem, waarna ze vlug weer voor zich uit keek, en ze zag nog net hoe Hunter zich klaar maakte om de volgende kinderen te laten schrikken.

Account verwijderd

schreef:
Hunter:
Met haar armen gekruist leunde ze tegen een boom terwijl Fabian rondsprong met de tas vol snoep. Verveeld zoog ze aan de lolly die ze uit een van de vorige 8 tassen die de kinderen hadden laten vallen had gepakt. "Dude, serieus? Kunnen we niet iets interessanters gaan doen, je hebt hier genoeg snoep voor de komende maand." Ze blies een pluk haar weg voor haar gezicht en zette zich af tegen de boom met haar voet. Vervolgens zuchtte ze diep en rolde met haar ogen. "Come on zeg, het is Halloween oke." Vervolgens trekt ze haar wenkbrauwen op. "En ik? Schat? Babe dream on." Vervolgens kruipt ze achter de boom voor de volgende groep kinderen. toen ze dichtgenoeg bij waren liet ze haar ogen naar achter rollen en liep met haar handen voor zich uit gestoken achter de boom vandaan, terwijl ze zorgwekkende geluiden maakte, gorgelend en kreunend liep ze in richting de kinderen. Het meisje met het feeën pakje aan gilde keihard, liet haar tasje vallen en rende hard gillend weg. Vervolgens richtte ze zich op de andere drie jongens. "Bloed, ik wil bloed..." kreunde ze. De jongens haalde scherp adem, waarna er een donkere plek verscheen bij het kruis van een van de jongens. Alle drie lieten ze hun zak vallen en renden weg. Gierend van het lachen pakte Hunter de spullen op en liep terug naar Fabian.

Noah:
Starend maar de maan kon hij niks anders doen dan zich schuldig voelen tegenover die kleine kinderen. Persoonlijk vond hij hun kostuums best leuk, maar als hij ook maar iets zou zeggen zou Fabian hem natuurlijk weer kennis laten maken met zijn vuist. En als er iets was waar hij even nu niks mee wilde was het wel Fabian.
Voorzichtig stond hij op. "Hee uhm Patrice, had je gehoord dat Fabian voor vanavond iets had gepland? Hunter mompelde er iets over maar wilde me niks vertellen.." Hij voelde een hinderlijke blos opkruipen in zijn nek.
Vanuit zijn ooghoeken keek hij in de richting van Fabian, die er een gewoonte van te maken opeens naast hem op te duik en hem te laten schrikken zodat hij zou gillen als een meisje.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
hee Fabian is niet gewelddadig he, hij plaagt zijn vrienden gewoon graag

Fabian

Fabian grijnsde naar Hunter. 'Knap werk. En trouwens: ik noem je schat wanneer ik wil, don't flatter youself. Ik val niet op zombies.' Hij wenkte naar de rest van de groep dat ze zich bij hem moesten voegen. 'Ik heb iets leuks in gedachten, aangezien Hunter hier genoeg van heeft.' Zijn ogen flitsten naar Patricia en hij zag dat ze opgelucht was. 'Jullie kennen dat huis buiten de stad wel, waarvan men zegt dat het er spookt. Nou ik wilde kijken of de geruchten waar zijn. En het is Halloween! Ik wil griezelen.' Zoals hij had gedacht was Lisa meteen enthousiast.

Lisa

Fabian gebaarde naar Lisa dat ze moest komen, dus ze liep haastig naar hem toe. Fabian zei dat hij naar huis wilde dat zogenaamd spoken, maar alleen kleine kinderen geloofden daarin. Ze had wel zin om iets spannends te doen. 'Ja, laten we dat doen! Goed idee Fabian!' riep ze voor de rest iets kon zeggen.

Patricia

Fabian gaf aan dat hij iets anders wilde doen, waarna Patricia hem dankbaar aankeek. Hij en Hunter hadden die kinderen nu wel genoeg getraumatiseerd, maar toch zat haar iets dwars; hij had een schittering in zijn ogen die niets goeds betekende. En zoals ze had voorspeld kwam hij aan met een nóg stommer idee. Zoals altijd was Lisa het met hem eens. 'Nee! Dat huis is heel erg oud, straks gebeurt er een ongeluk en raakt een van jullie gewond.' zei ze fel tegen Fabian. Iemand moest het doen. Maar Fabian keek haar vreemd aan, en bestudeerde haar even voor hij antwoord gaf. 'We gaan, Pat. Ik heb er genoeg van dat jij altijd de baas wilt spelen. Maak nou eens een beetje plezier.'

Account verwijderd

schreef:
iknow doll maar daar gaat het even niet om xoxoxo

Hunter
"Oke bitches niet zo zeuren, het is Halloween, laten we iets fun gaan doen." Vervolgens draaide ze zich naar Fabian. "Oke babe, ik ga bij jou achterop, sinds jij weet waar je heen wil." Vervolgens klom ze achterop bij Fabian en sloeg haar armen om zijn middel. "No offense, maar jij moet echt eens naar de sportschool." Vervolgens liet ze haar handen naar zijn buik glijden. "Jep, defenately geen sixpack." Vervolgens keek ze achter zich. Noah klom net op zijn scooter.

Noah
"Uh hee, je mag met mij mee rijden als je wil.. ik weet dat je op de fiets bent en met mijn scooter houden we hun nog bij.." mompelde hij naar Patricia. Vervolgens reed hij achter Fabian aan. Hoe verder ze van het centrum weg reden, hoe ongemakkelijker hij zich voelde. Uiteindelijk kwamen ze bij het huis. Het stond op een kleine heuvel met een enorme dode boom ernaast. Alleen al kijkend naar het huis liepen er koude rillingen over zijn rug. Hij slikte even en haalde vervolgens diep adem. 'Wees geen watje...' was het enige wat door zijn hoofd speelde. Ondertussen was Hunter met grote ogen van opwinding van de scooter gesprongen en trok Fabian aan zijn hand mee naar het tuinhek. Noah zuchtte diep. Het was dat Hunter hem had verzekerd dat er niks anders was dan vriendschap tussen haar en Fabian, maar anders had hij echt geloofd dat er iets speelde tussen die twee. Stiekem was hij jaloers op hoe close die twee waren.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian

Fabian boog naar Hunter. 'Bedankt voor je steun.' Voor hij er erg in had had Hunter besloten dat ze bij hem achterop zou gaan. Toen ze zat had ze ook nog het lef om kritiek te leveren op zijn lichaam. 'Dus we worden handtastelijk? Voor jou doe ik alles, ik schrijf me morgen wel in.' Hij grijnsde plagerig naar haar, en startte de motor. Zo was het altijd al tussen hen geweest, maar hij had nooit gevoelens voor Hunter gehad. Hij neuriede de hele rit, en toen ze tot stilstand waren gekomen trok Hunter hem meteen de scooter af. 'Rustig maar, we hebben nog alle tijd. Het is pas kwart over negen.' Hij keek goedkeurend naar het huis, en liep meteen op de deur af. Die zat echter potdicht, dus keek hij om zich heen, op zoek naar een andere manier om binnen te komen. Meteen zag hij een steen liggen, die hij op pakte en zonder aarzelen door het dichtstbijzijnde raam gooide. 'Dames eerst.' zei hij met een buiging tegen Hunter.

Lisa

Net als Fabian en Noah had Lisa een scooter, dus had ze geen moeite met het bijhouden van de groep, en een paar minuten later stapte ze op de kapotte stenen die voor het huis lagen. Fabian en Hunter waren als eerste bij de deur, en ze volgde hen haastig. Met bewondering keek ze toe hoe Fabian het raam ingooide. 'Schiet op!' riep ze over haar schouder naar Noah en Patricia. Ze wilde niet de indruk wekken dat ze bang was.

Patricia

Voor ze nog iets kon zeggen zat Hunter bij Fabian achterop en stonden ze op het punt te vertrekken, dus nam Patricia zonder nog te klagen het bod van Noah aan. 'Bedankt.' zei ze glimlachend. Toen ze haar armen om zijn middel sloeg voelde ze de warmte van hem afkomen, en hij maakte de indruk dat hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde. Toen het huis in zicht kwam huiverde Noah lichtjes, en dat nam Patricia hem niet kwalijk. Het was compleet verlaten, en in de buurt stonden ook geen andere huizen. De planten die rond het huis stonden waren dood, en het enige wat groeide was onkruid. Patricia liet Noah met tegenzin los, en stapte van de scooter af. Lisa riep dat ze moesten opschieten, wat Patricia's humeur er niet beter op maakte. 'Nou, laten we maar gaan.'

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Hunter grijnsde en klom op de stapel stenen onder het raam. Voorover dook ze het raam door, maar bleef haken met haar shirt. Fabian duwde tegen haar kont en ze giechelde. "Bevalt het je?" grinnikte ze, waarna ze zich afzette tegen het kozijn en naar binnen viel. Snel stond ze op en klopte het stof van haar kleren. Overal waar ze keek zag ze spinnenwebben, en ze hoorde een klokje tikken ergens in een andere kamer. Ze zetten en stap opzij en de planken kraakten onheilspellend onder haar voeten. "Blaffende honden bijten niet, dat geld voor ijs, en dus vast ook wel voor planken." mompelde ze. "Wat zeg je?" hoorde ze angstig van buiten komen. Ze glimlachte. Noah was echt een bang kuikentje, ze zou er goed op letten dat Fabian met zijn grapjes hem niet TE bang maakte. "Oke kom maar!" riep ze toen naar buiten, en vervolgens tuimelde Noah door het raam.

Noah
Zodra hij Hunter op de grond hoorde vallen werd hij angstig. Wat als ze iets bezeerd had? Dan zou ze er niet meer uit kunnen. De anderen stonden er een beetje onbesloten bij, wie er nu naar binnen zou gaan, dus hij liep snel naar het raam en klom naar binnen. Daar zag hij Hunter staan, haar shirt gescheurd en haar haar door de war. Eigenlijk leek ze best sexy zo, maar dat schudde hij van zich af. Een voor een kwam de rest nu ook naar binnen. Toen ze eenmaal allemaal binnen waren, keek Noah om zich heen. Aan de rechterkant van de kamer was de enige deur, en voorzichtig liep Noah erheen.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Hunter klom onhandig door het raam, maar ze kwam niet verder omdat haar shirt achter een stuk glas bleef haken. Impulsief zette Fabian zijn handen tegen haar achterwerk en duwde haar naar binnen. 'Bevalt het je?' giechelde ze. Fabian weerstond de drang om met zijn ogen te rollen en duwde haar naar binnen. Elk ander meisje zou in zo'n situatie gelachen hebben, en hij had gehoopt dat Hunter anders zou reageren. Toen ze helemaal binnen was keek Fabian aarzelend om zich heen. Hij wilde als laatste naar binnen, om ervoor te zorgen dat niemand wegrende, maar gelukkig besloot Noah om als tweede naar binnen te gaan, gevolgd door Lisa. Patricia keek Fabian vuil aan, om vervolgens zwijgend naar binnen te klimmen. Na een laatste blik om zich heen sprong Fabian soepel door het raam, en zag Noah al naar een deur lopen. Normaal is hij nooit zo spontaan. Fabian volgde hem snel en gooide de deur open voor Noah de kans kreeg.

Lisa
Tot Lisa's verbazing klom Noah gauw door het raam; hij was altijd verlegen en stil, maar nu was hij er als één van de eerste bij. Ze vermande zichzelf en ging ook het huis in. Daar stonden Noah en Hunter de kamer te bestuderen. Noahs blik viel op de enige deur in de kamer, en hij liep er langzaam op af. Halverwege de kamer werd hij ingehaald door Fabian, die ook naar binnen was geklommen. De deur deed hij zelfverzekerd open, en nu kon Lisa de lange gang erachter zien. Het was precies zoals je in films altijd zag: ontelbare zwarte deuren, rood tapijt, schilderijen aan de muur met nors kijkende mensen afgebeeld en natuurlijk een boel rattenkeutels. Er zaten wat kleine gaten in de houten vloer, maar Lisa negeerde ze en gooide de dichtstbijzijnde deur open. Daarachter zag ze een eetkamer, die ze inliep, gevolgd door een nieuwsgierige Fabian.

Patricia
Toen Lisa's voeten verdwenen waren stonden alleen Patricia en Fabian nog buiten. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek hem met samengeknepen ogen aan, waarna ze toch naar binnen ging. De kamer was erg donker, maar voor ze er meer over kon zeggen voelde ze Fabian langs haar lopen richting een deur aan de andere kant van de kamer. Ze volgde hem maar, omdat ze weinig zin had om als enige achter te blijven. Hoewel ze niet in geesten geloofde voelde ze zich niet helemaal op haar gemak. Lisa was al een kamer in gelopen, maar Patricia bleef opstandig op de gang staan en bestudeerde een schilderij dat tegenover haar hing. De afgebeelde vrouw zag er vreselijk uit; er zaten veel scheuren in het doek en om een of andere reden waren de ogen helemaal zwart. Patricia huiverde en keek gouw de andere kant op.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Weer rolde ze met haar ogen toen Fabian probeerde stoer te doen door als eerste de deur open te doen. Ze doorzag Noah meteen toen die bijna naar de deur rende, hij wilde gewoon zo snel mogelijk dit huis weer uit. Geïnteresseerd keek ze de eetkamer rond waar ze nu in stonden. Een koud briesje streek langs haar nek en ze voelde kippenvel opkomen. Ze trok haar schouder op om het tegen te gaan omdat ze zeker wist dat de anderen zouden denken dat ze bang was ofzo, en daar moest ze niet aan denken. Toen zag ze een hele mooie kast achterin staan. Ze keek even naar de rest, en liep toen vervolgens er langzaam naartoe. Maar toen ze bijna bij de kast was bleef ze met haar voet hangen achter een uitstekende vloerplank en knalde met haar gezicht keihard tegen de deur knop. De pijn was vreselijk, maar toch drong ze haar tranen terug en stond weer op. De rest had een geschokte uitdrukking op hun gezicht, en Noah was spierwit geworden.

Noah
Zodra Hunter tegen de kast viel sloeg hij een hand voor zijn mond. Toen ze langzaam weer opstond wilde hij haar eigenlijk niet recht aankijken, bang voor wat er zou gebeuren, hoe ze zou reageren, dat ze voor altijd haar reputatie als head bitch zou weggooien door te gaan huilen. Maar ze stond op en huilde niet. Hij richtte zijn blik langzaam op, naar haar gezicht en was toch wel geschikt over wat hij zag. Een kleine snee net onder haar oog, waar een klein beetje bloed uit kwam. Hij voelde dat hij misselijk werd en greep een stoel vast.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Hunter liep op een kast in de hoek af, maar halverwege bleef haar voet haken achter een losse plank en viel ze met haar gezicht tegen de kast. Het zag er erg pijnlijk uit, maar Fabian wist dat Hunter wel tegen een stootje kon. Ze stond ook op alsof er niet veel was gebeurd. Fabian liep op haar af en zag de snee onder haar oog. 'Kneus,' mompelde hij, terwijl hij de band van zijn rugzak van zijn schouder liet glijden. Hij haalde een flesje water en een zakdoekje uit de tas, maakte het servetje nat en veegde over de wond. Hij was bang voor wat Hunter zou doen. Zou ze het toelaten of boos worden?

Lisa
Toen Hunters gezicht contact maakte met de kast slaakte Lisa een gil. Ze dacht er niet eens aan om te lachen. Ten eerste omdat Hunter dan boos zou worden, en omdat de snee onder haar oog er alles behalve grappig uit zag. Fabian haastte zich naar haar toe, en verzorgde haar wond meteen. Nu verscheen er wel een flauwe glimlach op Lisa's gezicht. Fabian en Hunter hadden altijd gezegd dat ze niks voor elkaar voelden, maar Lisa vond hen nou eenmaal zo goed bij elkaar passen.

Patricia
Patricia keek naar het einde van de gang, en ze dacht een schaduw over de vloer te zien glijden, maar toen hoorde ze een klap en keek ze geschrokken de eetkamer in. Hunter zat op de grond met haar hand tegen haar gezicht gedrukt, Noah stond aan de grond genageld van schrik en Fabian liep aarzelend op Hunter af. Zo te zien was ze tegen de kast gevallen.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Meteen greep ze Fabians hand vast en kneep even haar ogen dicht, waardoor er een traan over haar wang gleed die ze snel wegveegde. "Dat heb je niet gezien." fluisterde ze dreigend, waarna ze het toeliet dat hij de wond schoonmaakte. Daarna stond ze snel weer op. "Goed, laten we gaan." mompelde. Ze beende naar de deur achterin de kamer en duwde de deur open. Een zitkamer met sofa's die ooit waarschijnlijk mooi waren geweest. In deze kamer kraakten de planken nog erger. Hunter keek zelfverzekerd om zich heen en ging op een van de sofa's zitten, om er vervolgens op haar zij op te gaan liggen, poserend alsof ze een model was. "Zie je wel, niks aan de hand." Ze wenkte de rest en die kwamen ook binnen, de planken steeds erger krakend.

Noah
Toen Hunter op een van de sofa's ging zitten hield hij zijn adem in. Maar ze zakte er niet door heen, gelukkig maar want ze had al genoeg pijn gehad vond hij. Hij keek de kamer rond en zag nog een sofa. Hij keek even naar de rest, en toen Hunter knikte liep hij naar de sofa. Voorzichtig ging hij erop zitten, met ingehouden adem. Vervolgens ademde hij uit, waarna de planken van de grond heel even kreunden, en toen doorbraken. Hij gilde, hard en hoog, en verdween vervolgens uit de kamer, door de vloer heen. Een enorme dreun klonk, en vervolgens begon hij geluidloos te huilen. Hunter was overeind gesprongen en liep boven nu voorzichtig naar de rand van het gat. "Noah.. Alles oke daar?" Hij haalde voorzichtig zijn neus op, deed alsof dat door het stof kwam en knikte toen, wat zij natuurlijk niet konden zien. "Uh ja, alles is prima.. kunnen jullie me misschien weer omhoog helpen?" Hij hoorde overleg boven zich en toen weer Hunter's stem. "Sorry Noah, als we te dicht bij komen riskeren we dat we allemaal vallen. We zullen een trap zoeken en komen naar beneden dan oke?"

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Een fractie van een seconde later kon Fabian zijn hand niet meer bewegen, omdat die geklemd zat tussen de vingers van Hunter. Een traan rolde over haar wang, die ze snel wegveegde. 'Dat heb je niet gezien.' fluisterde ze bijna geluidloos, en Fabian knikte. Hij maakte de wond verder schoon, waarna Hunter snel weg liep. Fabian stopte de spullen snel terug in zijn tas en keek waar Hunter heen ging. Ze was een nieuwe kamer in gelopen die het meest leek op een zitkamer. Daar ging ze ontspannen op een sofa liggen, en wenkte dat de rest ook moest komen. De vloer kraakte onder hun voeten. 'Kijk uit, straks zakken we nog door de vloer.' mompelde hij onheilspellend. Om het nog geloofwaardiger te maken sprong hij een paar keer, elke keer gevolgd door luid gekraak. 'Fabian, stop.' mompelde Patricia.

Patricia
Patricia kwam nu ook de kamer binnen, en zag dat Hunter niks mankeerde en naar een andere deur liep. Ze volgde haar, net als de rest van de groep. Noah ging behoedzaam op een andere bank zitten. Één seconde lang was het doodstil en wist Patricia dat er iets fout was, daarna zakte de vloer onder Noah in en verdween hij uit het zicht. 'Noah!' gilde Patricia, en ze wilde op hem af rennen, maar Hunter pakte haar arm vast. 'Het is te gevaarlijk.' zei ze hoofdschuddend, maar Patricia trok haar arm los. 'Ga jij maar een trap zoeken dan, ik blijf bij hem.' Hunter zei tegen Noah dat ze een manier zou zoeken om hem te bevrijden, en verdween toen, gevolgd door Lisa en Fabian. Aarzelend liep Patricia richting het gat. 'Noah?' Ze zette nog een stap, maar voelde de plank bewegen, waarna ze haar voet weer terugzette. In deze positie zou ze veilig zijn, maar voor ze nog iets kon zeggen zakte de vloer onder haar ook weg en viel ze naar beneden. Hoesten kwam ze overeind en keek recht in de ogen van Noah.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Ze hoorde wel wat gerommel in de kamer waar ze net uit gekomen waren, maar ging er vanuit dat het gewoon was van iets wat uit elkaar viel. Ze keek even naar Fabian en liep vervolgens verder de kamer in. Nog een zitkamer. Ze grijnsde en liep naar het oude bureau wat in de hoek stond. Ze streek met een vinger langs de rand van het bureau en blies het stof weer weg. Vervolgens keek ze om zich heen en ging op de grond zitten. "Okee schat, dit was allemaal jouw idee, wat nu." zei ze met opgetrokken wenkbrauwen tegen Fabian.

Noah
Zijn been zat vast onder een groot stuk puin wat met Patricia naar beneden gekomen was. Met moeite trok hij het er onder vandaan en keek angstig om zich heen. "Patrice, alles goed?" vroeg hij, terwijl hij keek in haar grote ogen. Voorzichtig stond hij op en sloeg zijn armen om haar heen. "Het spijt me... ik had beter uit moeten kijken.." fluisterde hij in haar haar. Toen bedacht hij wat hij aan het doen was, en liet haar snel weer los en deed twee grote stappen achteruit, tot hij tegen een muur botste. "Oke we zitten dus in een kelder... Er moet hier toch echt ergens een trap zijn."

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Fabian ging naast Hunter op de grond zitten. 'Ja, bedankt dat je het nog even duidelijk maakt.' Hij begroef zijn gezicht in zijn handen en dacht na. 'We moeten naar buiten, er is vast iets van een tuinhuisje waar we een ladder kunnen vinden.' zei hij gesmoord. Lisa stond op, en Fabian volgde haar voorbeeld. 'Ik stel voor dat we weer naar buiten gaan en dan om het huis lopen.'

Patricia
'Patricia, alles goed?' vroeg Noah voorzichtig. Patricia kneep even haar ogen dicht, maar ze voelde geen stekende pijn, dus alles leek goed. Toen voelde ze Noahs arm om haar lichaam. Geschrokken schoten haar ogen open. 'Het spijt me... ik had beter uit moeten kijken.' fluisterde hij. Plotseling besefte Noah waar hij mee bezig was en verslapte zijn grip. Hij stapte vlug achteruit, alsof hij bang was voor Patricia, en stond toen met zijn rug tegen de muur. 'Oké, we zitten dus in een kelder. Er moet hier toch echt ergens een trap zijn.' Patricia stond op. 'Het is niet jouw schuld. Maar wel een goed punt. We zullen gewoon-' Ze maakte haar zin niet af, omdat ze zag dat de weg werd geblokkeerd door een hoop puin. 'Nou, dan moeten we de andere kant op.' Ze keek achter haar en zag dat de gang werd opgeslokt door de duisternis. Ze slikte even. Het liefst zou ze Noahs hand vastpakken, alleen maar om het troostende gevoel, maar in plaats daarvan stopte ze haar handen in de zakken van haar vest en keek Noah vragend aan.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Hunter keek even naar Fabian en merkte dat hij zich ongemakkelijk voelde. Ze stuurde Lisa naar het tuinhuisje om te gaan zoeken voor een ladder en zei dat zij en Fabian wel zouden zoeken naar de kelderdeur. Vervolgens trok ze Fabian mee aan zijn hand naar de gang. Daar draaide ze zich om. "He, dit is hartstikke gaaf oke, ik had zoiets nooit bedacht en vind het echt cool. Ik snap heus dat je je zorgen maakt om Noah en Particia, maar suck it up. We gaan ze daar vandaan halen en dan gewoon verder oke?" Ze zag dat hij zich nogsteeds ongemakkelijk voelde, haalde diep adem en blies een lok haar uit haar gezicht. Toen sloeg ze haar armen om hem heen en hield hem heel even vast. Maar een paar seconden duurde het. Toen ze hem losliet had ze een merkwaardige blik op haar gezicht. "Oke, I swear als je iemand ooit over dit verteld, ik doe je wat."

Noah
Patricia leek erg ongemakkelijk, en ookal was Noah echt geen leider, hij besloot toch dat er iets gedaan moest worden. Hij pakte een van Patricia's handen en begon om zich heen te voelen, want het was redelijk donker daar beneden. Hij merkte dat ze het vreemd vond en haalde zijn schouders op. "Ik wil je gewoon niet kwijt raken.." hij voelde dat hij knalrood werd. "O zo bedoel ik het niet... meer van dat we samen eerder hieruit kunnen komen dan ieder voor zich.."
Patricia's hand was zacht en warm en Noah voelde zich gelijk een stuk beter dan eerst. Hij kneep er zachtjes in en trok haar voorzichtig mee de duisternis in. Er moest daar ergens toch wel een weg hieruit zijn?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld