schreef:
Het had een hele tijd geduurd, maar uiteindelijk had Steve hem dan toch toestemming gegeven weer met hen mee te trainen. Hij keek er naar uit, ondanks het feit dat hij gedwongen zou worden iets te doen. Hij had liever zelf de touwtjes in handen, maar hij wist ook wel dat dat nu niet mogelijk was. Wanda had hem verteld over de trainingssessies, over de vele rondjes die ze hadden moeten rennen en de gewichten die ze hadden moeten tillen. Hoewel Wanda de conditie en kracht niet nodig had, was het wel ontzettend handig dat wel te hebben. Stel ze gingen op missie en moesten verre afstand overbruggen, dan was het niet erg handig als je na een minuut al uitgeput was. Niet dat hij Wanda zelf zou laten rennen, het zou een stuk sneller zijn als hij haar gewoon mee zou nemen, maar stel dat hij er op dat moment niet was.
'We hebben er een nieuweling bij, wees aardig tegen haar. We weten allemaal dat je niet echt een filter hebt, maar probeer het in elk geval.' zei Steve. Het was waar, hij had geen filter. Daarnaast had hij altijd de neiging tot sarcasme en zei hij dingen op de meest ongelukkige momenten. Toch kon hij best aardig zijn, maar hij voelde zich gewoon op zijn gemak bij de rest. Hij had ze regelmatig gezien en gesproken, had ze allemaal een stuk beter leren kennen. Sterker nog, tegenwoordig kon hij het best goed vinden met Clint. Het gepest was altijd gebleven, maar ze konden er nu wel om lachen. Niet te vergeten was dat Clint zijn zoontje naar hem had vernoemd, nadat hij bijna zijn leven gegeven had voor de man.
'Bang dat ik je nieuwste lid wegjaag? Vind ze jullie niet zo leuk?' zei hij lachend, waarna hij Steve een duwtje gaf. Het was bijna onmogelijk om Steve niet te mogen, zelfs hij mocht Steve. En eerlijk is eerlijk, hij vond lang niet iedereen aardig. Steve was een uitzondering, iedereen mocht Steve.
Samen met Steve liep hij naar buiten, een groot grasveld op. Vandaag zou de training blijkbaar buiten plaats vinden, Wanda had hem verteld dat ze buiten renden. Ze gingen in elk geval iets doen waar hij goed in was, daar hield hij wel van. Hij zag de rest al verderop staan, hij glimlachte. Het gaf hem een goed gevoel dat hij weer met de rest mee kon doen, dat hij ook iets kon doen. Het voelde niet fijn om nutteloos te zijn, om niets te kunnen. Steve had toegestaan dat hij af en toe alleen trainde, maar niet meer dan een uur, dus daar had hij niet heel veel aan gehad. Natuurlijk was het wel goed geweest voor zijn conditie en kracht, maar erg nuttig ging je je er niet door voelen.
Iedereen begroette hem toen ze eenmaal bij de groep aan kwamen, Wanda sloeg haar armen om hem heen en lachte, waarschijnlijk had zij hem nog wel het meest gemist.