Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg avec River

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:

Ik: meisje/Yasmine la Belle /17

jij: Jongen + begin

http://picture-cdn.wheretoget.it/i7qnwj-l-610x610-blouse-skater-skater+girl-blonde-model-skinny-leggings-yoga+pants-boots-brown+bag-brown+tote+bag-grey+beanie-beanie-grey+scarf-scarf-bracelets-friendship+bracelets-friendship+brace.jpg

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Mijn wekker loopt af om 7 uur. Ik zet hem uit en staar nog even naar de rode cijfers ervan. Wanneer hij verspringt van 07:00 naar 07:01 schrik ik weer wakker. Was al weer even weg aan het dommelen. Ik grinnik van mezelf, maar besef dan al meteen dat ik weer naar school moet. Lekker een eenzame dag doorbrengen op school. Waarom moesten wij zonodig verhuizen? Ik heb hier echt 0 vrienden. Ik sleep mezelf naar de badkamer en doe daar de gebruikelijke dingen zoals: douche, haren drogen, make-up, kleren aan trekken. "YASMINE! Haast je een beetje als je vandaag met me wilt meerijden!" Hoor ik mijn oudere zus roepen. Ze is eigenlijk mijn beste vriendin, maar soms kan ik der echt vermoorden. Bij haar kan ik altijd met mijn problemen terecht en als ze soms later op de universiteit moet zijn of eigenlijk vroeger neemt ze me mee met de auto naar school. Ik pak mijn tas en neem beneden een appel. 'S ochtends heb ik nooit veel honger, maar mijn ontbijt echt overslaan doe ik nooit. Snel eet ik hem op en gooi het klokhuis weg. "Ik ben klaar." Zeg ik lief tegen haar. Sanne knikt en springt van de kruk waar ze op zat. Ik kruip de auto in en stap uit bij het school. Ik heb nog maar enkele voetstappen in het schoolfeest of de bel gaat al. Met veel tegenzin loop ik het lokaal in en zet me vooraan in de hoek. zo typisch als altijd blijf ik eenzaam zitten aan de tafel. Het rare is dat op mijn oude school ik echt nog vrienden had en hier heb ik precies een enge ziekte. gelukkig spreken mijn oude vriendinnen en ik nog vaak af wat een magere troost is.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik volg de leraar met mijn ogen wanneer die het lokaal komt binnen gewandeld. Ik neem mijn boeken klaar. De leerkracht geeft zijn les, maar al snel geeft hij Nathan commentaar. Niet zo heel veel later loopt die opeens tussen de banken en stopt die vlak naast Nathan. Meteen sta ik op als ik mee moet naar de directeur. Waarom is me niet helemaal duidelijk. Misschien om zeker te zijn dat hij naar de directeur gaat. Samen met Nathan ga ik de gang op en luister naar zijn geklaag. "Misschien wilt die er zeker van zijn dat je bij de directeur bent gegaan." Geef ik voorzichtig als antwoord. Ik ben vrij stil dus echt uitkomen voor mijn gedacht zal niet gebeuren. Zeker niet tegen een jongen die meer bij de populaire behoort. Ik stop bij ht kantoor van de directeur en zet me op het bankje dat naast de deur staat. Als iemand meegaat moet die wachten tot de andere terug is.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:
Ik wacht rustig en staar gewoon voor me uit. De deur gaat open en ik ben klaar wakker. Nathan loopt me gewoon voorbij, maar dat doet iedereen hier. Ik zucht en volg dan maar, maar blijf wel enkel meters achter hem. In de klas spreken ze enkel tegen me als ze wat te klagen hebben over het één of het ander en dan mag er nog niemand anders in de beurt lopen waar ze het tegen kunnen vertellen. Neen, ik ben het laatste middel dat ze kiezen. Het kwetste, maar het wendt wel. De eerste dagen waren de hel voor me. Ik kwam huilend thuis, wilde niet meer naar school, maar nu... Ja nu? Niets? Natuurlijk doet het me wat en dat zal het blijven doen, maar zoals ik als zei je bent het gewoon na een tijd. Ik kom in het lokaal en zet me terug op mijn plek en kijk wat naar mijn blad. Ik neem snel de notities over van het bord, want niemand anders had dat voor mij gedaan.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:

Yasmine:

De bel gaat eindelijk en rustig ruim ik mijn spullen op. Die van Frans spreekt toch eerst een halfuur over haar privéleven tegen ons. Ik stap het lokaal uit naar dat van Frans en zet me terug neer aan een tafeltje. Ik vraag me af welke ongelukkige naast me moet zitten. Bij Frans zijn er maar net genoeg stoelen voor ons hele klas en het is nu niet bepaald een gevecht om naast me te zitten. Neen, het is eerder een gevecht om niet naast me te hoeven zitten. Wanneer Nathan opeens vrijwillig bij me komt zitten kijk ik wat raar op. Weddenschap met zijn vrienden ofzo dat die een heel lesuur naast me kan overleven? "Hoi." Zeg ik dan maar terug en kijk naar het bord. Het kan niet anders dan een weddenschap zijn om dit lesuur bij me te zitten. Daarnet liep die me nog straal voorbij en was ik enkel goed als klaagpaal.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:
Ik heb tijdens de les het gevoel dat hij me steeds bekijkt, maar dat kan ook mis zijn. Als de bel gaat stop ik mijn spullen weg en kijk op naar Nathan als die me de vraag stelt om bijles van me te krijgen. Even sta ik met mijn mond vol tanden. "Uhm, nou Uhm, ja is goed." Oke, de reden waarom die naast me zat was vast om die vraag te kunnen stellen, maar toch. Waarom kiest hij mij? Er zijn zat andere mensen die hem dat ook kunnen geven. Waarom kiest die mij dan? Door al die vragen ben ik afgeleid van waar ik naartoe loop en bots tegen de kluisjes aan waardoor ik met mijn kont op de grond belandt. A fijn, dat ook nog eens. Ik wrijf even over mijn gezicht en pak mijn tas weer op en duw mezelf recht.

Maakt niet uit.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:
Gelukkig heeft Nathan het niet gezien, maar het doet pijn en dat veranderd niet. Ik ren de gang uit naar de toiletten en bekijk mijn gezicht even. Lekker rood, van de botsing en van de schaamte. Ik zie dat er een kleine snee is gekomen bij mijn wenkbrauw,maar hij valt niet heel erg op. Ik ga met een beetje water erover en bijt op mijn lip als het piekt. Niets ernstig, maar waarom doen die kleine wondjes altijd de meeste pijn? Ik loop de toiletten uit en zet me buiten op een bankje. Ik haal mijn boek uit mijn tas en begin te lezen. Wat ben ik anders met een vrij uur waar ik lekker alleen zit. Heb me dus al voorbereid op deze momenten. Het zou je verbazen hoeveel boeken je door eenzaam en alleen te zijn kan lezen tijdens het school.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:
Ik ben verdiept in mijn boek en schrik als Nathan opeens tegen me praat. Hoezo schoonheid? Hoezo praat die tegen me wanneer zijn vrienden het kunnen zien? Hoezo praat die zelfs tegen me wanneer die niets nodig heeft? Daarnet had die nog bijles nodig, maar nu kan die toch niets van me willen? "Uhm, 4 Love." Zeg ik dan. Het is de titel van mijn boek. Best een rare titel, maar het verhaal vind ik gewoon zo mooi. Een meisje dat misbruikt wordt door een jongen die zich anders voordoet dan dat hij werkelijk is. Ik hoor net als Nathan de bel en verwacht dat hij nu wel weer terug zal gaan naar zijn vrienden, zeker doordat zijn andere vrienden gaan komen. Ik staar kort naar zijn groepje en zie ze lachen. Er is iets en dat heeft vast met mij te maken. Ik leg mijn handen samen met mijn boek op mijn schoot en kijk er naar. Had ik ook moeten weten. Waarschijnlijk zal mijn vermoeden van net uit de klas nu wel kloppen. Een weddenschap dat die tegen me praat. Die jongens doen niets anders wedden met elkaar.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"dat kan, het is een vrij bekend boek." Zeg ik schouder ophalend. "Wat ik nu gelezen heb vind ik wel leuk ondanks dat je weet dat de jongen het meisje gaat misbruiken voor geld." Zeg ik zacht tege hem. Wanneer zijn vrienden op hem roepen, slik ik. Hoezo weer schoonheid? Neen, ergens vertrouw ik dit totaal niet. Ik steek mijn hand een klein beetje op als gedag en kijk dan naar de letter in mijn boek. lezen doe ik niet, maar me afvragen waarom dat die naast me komt zitten, waarom dat die schoonheid tegen me zegt en dan de link leggend met zijn vrienden die zitten te lachen. Neen, dit klopt allemaal niet! Ik kijk probeer me weer te focussen op mijn boek.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik stop en haal nog even mijn laatste spullen voor ik het school verlaat. Nu moet ik jammer genoeg te voet naar huis, maar gelukkig is dat maar een 10-tal minuutjes tot een kwartiertje. Wanneer ik bij de schoolpoort kom zie ik de vrienden van Nathan nog de hoek omlopen en knik op wat hijzelf zegt. Al snel is hij weg op zijn skateboard en zuchtend stap ik naar huis. Als ik thuis kom, maak ik snel mijn eigen huiswerk.

ts 5 uur.

Het is 5 uur wat betekend dat ik hier op tijd ben. Ik plaats mijn fiets tegen een paal en bindt die met een fietsslot vast eraan. Goed, nummer 89 was het? Ja, dat was het. Ik zoek tussen de nummertjes naar dat van hem en druk op de bel.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik vind het raar dat de deur niet word opgedaan, maar zie dan opeens dat Nathan naar beneden is gekomen. Zouden ze hier niet werken met van die knopjes om beneden de duer van zelf te laten openen? Ik volg hem de trappen op naar boven en zet me neer. "Uhm, een beetje water als het kan." zeg ik beleefd. Ik weet niet, maar ik voel me niet zo op mijn gemak hier. Straks zitten er vrienden van hem in een andere kamer het appartement of gaat die 1 of andere grap met me uithalen. "Welk deel van Frans snap je niet?" Vraag ik dan wat ongemakkelijk. Hoe sneller ik klaar ben hoe sneller ik van dit irritante gevoel vanaf af ben.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik bekijk zij bewegingen en glimlach even. awh! Wat een snoezige kat. Ik sla mijn boek van Frans op het nieuwe hoofdstuk open en neem even ee slok van mijn vader. Ik begin het hem uit te leggen of probeer dat toch zo goed mogelijk. Opeens voel ik iets op mijn lippen en besef na enkele seconden pas dat het Nathan is. Ik duw hem geshockt van me af. "Waar was dat goed voor?" Vraag ik met grote ogen. Ik pak mijn tas en mijn map in mijn handen en stop die snel weg.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Hoezo alsof het moet? Je kent me niets eens. Het pas sinds vandaag dat je een woord tegen me spreekt." Zeg ik ongelovig. "Neen, ik ga naar huis. Zorg jij er maar voor dat je kat je deur niet helemaal bekrast heeft." Ik maak mijn handen los uit die van hem en gooi mijn tas over mijn schouder. Ik ren de trappen af naar beneden en zoek beneden mijn sleutel voor dat ik naar buiten ga.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik kijk hem aan als die de deur voor me blokkeert. Ik zucht diep en wend mijn blik af van die van hem. "Kan het dan rustig aan en niet meteen me uit het niets zitten kussen?" Vraag ik aan hem en speel wat ongemakkelijk met mijn sleutelhanger die aan mijn fietssloten hangt. Het voelt raar. Die heeft op 1 dag ofzo gevoelens zonder dat hij me echt kent. Wie weet ben ik wel een onuitstaanbaar mens. Dat weet hij allemaal niet.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik stap ongemakkelijk de trap terug op met hem en zet me neer. Ik stop mijn sleutel weer weg en pak de kat op die tegen mijn been komt wrijven. Ik leg hem op mijn schoot en streel erover. Ik glimlach even. "Wat een schatje." Zeg ik tegen Nathan over zijn kat. "Moet je nog uitleg hebben van Frans of was dat meer een excuus?" Vraag ik wat stiller aan hem.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Oke, dan geef ik je wel verder uitleg." Ik laat de kat van mijn schoot springen en neem mijn boek er weer bij. Ik leg het hem uit en ben blij als die er eindelijk mee weg is. "Waarschijnlijk wel, of ik moet heel erg ziek worden." Zeg ik tijdens het opruimen. Ik geef de kat nog een laatste aai en stap de trap af. "Tot morgen." Zeg ik zacht en trek de deur open. Mijn fiets haal ik van het slot en dan ga ik naar huis.

T's?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld