Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Viole

Account verwijderd

schreef:
Een ORPG met Viole, gelieve niet te reageren.

Oliver Marrek

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Adelyn Ashmore

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Een paar kille ogen keken Adelyn met weinig emotie aan. Ze behoorden toe aan Lexis, haar nieuwe bendeleider. Het kriebelige gevoel in Adelyns buik werd er niet minder door. Ze was niet zo'n voorstander van grote veranderingen dus natuurlijk was ze nerveus toen ze besloot zich toe te voegen bij deze groep. Gisterenochtend had ze nog een hevig gevecht met haar vorige bendeleider en nu staat ze hier zich bij een nieuwe bende te voegen. "Dit is wel heel plots." Klonk wantrouwig van tegenover haar. Natuurlijk was Lexis wantrouwig aangezien ze uit het niks plots voor z'n deur stond te vragen om een plaats in zijn bende. "Wat kan ik zeggen? Mijn vorige bende is aan het afbrokkelen en ik ben niet bereid om mee ten onder te gaan. Ze weten niet dat ik hier ben." Antwoordde Adelyn met een pokerface. "Ze weten misschien zelfs nog niet dat ik weg ben." Ze moest zich cool voordoen als ze wou toegelaten worden. Lexis knikte begrijpend, maar er was nog steeds niet af te leiden aan zijn uitdrukking wat hij nu dacht. "Oké, kom mee." Adelyn wist dat Lexis haar nog steeds niet volledig vertrouwde, maar ze wist ook wel dat er gevolgen zouden zijn mocht ze iets verbergen. Hij stond op en liep de kamer uit en Adelyn volgde hem. De man zei niks, maar begon op zijn telefoon een paar dingen in te tikken. Wat deed hij? Adelyn probeerde zich er niet te veel vragen bij te stellen en hem gewoon te volgen. Uiteindelijk opende hij een deur en wandelde naar binnen. Lexis straalde zoveel zelfvertrouwen uit dat Adelyn zich gewoon een miezerig schepsel begon te voelen naast hem. Zelf had ze ook heel wat zelfvertrouwen, maar deze man kon ze niet toppen.
Adelyn volgde hem de kamer in. Toen ze de omgeving wat meer in zich opnam zag ze dat het een hele zaal was. In de zaal stonden allemaal mensen. Waarschijnlijk bendeleden, dacht ze. Aangezien Adelyn niet zoveel wist over deze bende lukte het haar niet om te zeggen of dit iedereen van de bende was. "Oké jongens, deze meid hoort nu bij ons. Ik weet dat het plots is, maar we kunnen een extra lid gebruiken." Riep Lexis over de hele zaal om hun aandacht te krijgen. Hij oogde haar met de bedoeling dat zij nu iets ging zeggen. "Ik ben Adelyn en hallo I guess?" Voegde ze er aan toe. Ondanks dat het klonk als een vraag, vond ze zichzelf vrij zelfzeker overkomen.

Account verwijderd

schreef:
Ze werden beter, de nieuwelingen. Oliver had meer moeite ze te weren, hoewel het hem nog steeds prima af ging. Hun kracht was toegenomen, ze waren slimmer en sneller geworden. Uiteindelijk was dat zijn hele taak hier, anderen helpen. Het was niet alleen zijn taak, alle andere leden die hier al langer dan een jaar verbleven, hadden de taak nieuwere leden te helpen. Hijzelf was hier al zo'n drie jaar en deed dus al twee jaar niet veel anders dan trainen. Nou ja, op de missies na dan. Trainen, vergaderen, missies, zo ging het altijd.
Bijna geïrriteerd keek hij naar zijn telefoon toen hij diverse berichtjes binnen hoorde komen, hij werd niet graag gestoord als hij middenin een training zat. Dorian liet zijn armen zakken en keek even vragend naar hem, hij wist ook wel dat berichtjes niet genegeerd konden worden. Met een zucht ontgrendelde hij zijn telefoon en bekeek hij de berichtjes, Lexis. Blijkbaar had hij een nieuw lid gevonden en werden ze nu verwacht in de zaal.
'Lexis wilt dat we naar de grote zaal komen.' riep hij luid, waarna hij zijn shirt weer over zijn hoofd trok en met wat anderen de zaal uitliep. De grote zaal was dichtbij en het duurde dan ook niet lang voor iedereen zich verzameld had, wachtend op Lexis. Een nieuw lid maakte iedereen altijd een beetje nerveus, hij of zij moest ten slotte bij de groep passen. Ze moesten op elkaar kunnen vertrouwen, anders zou het vroeg of laat misgaan. Iedereen kon zich hun eerste moment nog herinneren, het moment dat je daar naast Lexis stond en iedereen je aanstaarde. Dat eerste moment was cruciaal, het kon je maken of breken. En op dit moment had hij geen idee wat hij kon verwachten. Lexis had hem niets verteld over een nieuw lid, normaal gesproken had hij altijd wel iemand op het oog voor hij of zij toegelaten werd.
Hij keek op toen de deuren open gingen en Lexis in de deuropening verscheen, vergezeld door een vrouw. Kort bestudeerde hij haar, waarna hij een glimlach niet kon bedwingen. Zelden had hij een vrouw in hun bende mooi gevonden, maar zij was dat zeer zeker wel. De glimlach op zijn gezicht kon hij niet eens verbergen, het was lang geleden dat hij een vrouw ook daadwerkelijk mooi had gevonden. Kort keek hij om zich heen, het was volledig stil. Ze waren met elf op dit moment, inclusief Lexis. Dat was niet zo veel, ze hadden inderdaad nieuwe leden nodig. De stilte werd echter snel verbroken, de eerste stelde zich voor. Hij wist hoe dit voor haar moest voelen, het was ontzettend ongemakkelijk om aangestaard te worden door elf paar ogen.
'Oliver, leuk je te ontmoeten.' zei hij, toen hij merkte dat hij de enige was die nog niets gezegd had.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Er stonden heel wat mensen in de zaal en alle ogen waren op Adelyn gericht. Het was ongemakkelijk, zeer ongemakkelijk omdat iedereen naar haar keek. Zelf wist ze niet waar eerst te kijken, overrompelt door alle nieuwe gezichten. Omdat Adelyn kosten wat het kost niet zenuwachtig wou overkomen, probeerde ze gewoon vlak voor zich te kijken in de plaats van iedereen in zich op te nemen. De stilte maakte het alleen maar erger. Even dacht Adelyn dat het een fout was om zich bij deze groep aan te sluiten. Adelyn voelde zich een indringer in deze bende, maar dat veranderde al snel toen de eerst zich begon voor te stellen. "Dorian." Zei de man op een vriendelijk toon. Opgelucht hapte ze naar adem aangezien mensen zich een voor een begonnen voor te stellen. Bij ieder nieuw lid die zich voorstelde, probeerde ze zoveel mogelijk van de persoon te weten te komen. Ze lette op gezichtsuitdrukking, lichaamstaal, stem en uiterlijk om zo'n goed mogelijk beeld van haar nieuwe mede bendeleden. Ze moest nu met deze mensen omgaan dus moest ze ook weten wie deze mensen waren.
Haar blik ging over iedereen één voor één, maar toen een van de laatsten zich voorstelde, zag Adelyn plots een man die zich nog niet had voorgesteld. Een glimlach speelde op zijn lippen en meteen richtte Adelyn haar blik subtiel op hem. Ze moest wel toegeven dat ze zijn glimlach ongelofelijk sexy vond. Zonder het door te hebben begon ze te grijnzen om die gedachte. Niet alleen zijn glimlach was sexy... Focus! Uiteindelijk was zijn beurt om zich voor te stellen. Nu richtte ze haar blik iets minder subtiel op hem.
"Oké, jullie kunnen nu wel verder trainen." Onderbrak Lexis het moment toen ook Oliver zich had voorgesteld. Deze man was blijkbaar recht door zee en hield niet van treuzelen. "Adelyn is al getraind dus ze zou normaal het trainingsschema niet door de war mogen halen, maar alsnog wil ik dat iemand haar even helpt gewoon worden aan hoe we hier te werk gaan." Voegde hij toe. Adelyn wist niet of ze daar wel zo blij mee was aangezien ze perfect op zichzelf kan trainen.

Account verwijderd

schreef:
Het feit dat de vrouw hem beviel, zou hem eigenlijk moeten afschrikken. Lexis was altijd vrij duidelijk geweest, hij was nooit zo geweest van de kortstondige liefdes tussen bendeleden. Ze waren er wel eens geweest, maar het leek altijd fout te gaan in deze groep. Toch schrok het hem niet af, op dat moment in elk geval niet. Waarschijnlijk gold datzelfde voor meerdere mannen in de zaal, ten slotte kon niemand haar lelijk noemen en waren een hoop mannen ontzettend eenzaam hier. Dat was hij ondertussen wel gewend, na drie jaar had je daar geen last meer van.
Zijn blik gleed naar Lexis, die iemand nodig had haar rond te leiden. Enkelingen liepen al de zaal uit, een nieuweling kon een andere nieuweling niet helpen. Hij zou haar kunnen helpen, maar ergens wist hij niet zeker of dat het slimste idee was. Lexis had het uiteindelijk voor het zeggen en hoewel hij het af en toe zijn vraagtekens had bij zijn regels, had hij wel respect voor de man. Uiteindelijk zorgde hij ervoor dat iedereen onderdak had en zorgde hij ervoor dat iedereen in leven was.
'Ze kan wel met mij en Oliver meedoen.' zei Dorian, zonder ook maar een seconde overlegd te hebben. Even trok hij verbaasd zijn wenkbrauw op, was dat zo? Lexis keek even naar hem, waarna hij knikte. Ze kon inderdaad met hen meedoen, zo kon hij bekijken hoe ver ze nu helemaal waren. Dorian was ontzettend sterk, maar een geweldige techniek had hij niet. Zo kon hij van een afstand bekijken wat er nu precies mis ging, dat ging niet als je er zelf mee bezig was.
Eenmaal bij Adelyn aangekomen, sloeg Dorian lachend een arm om haar heen. Hij keek alleen maar geamuseerd toe, wachtend op de reactie die ze zou geven.
'In elk geval, jullie gaan voor nu samen trainen. Op basis van hoe goed je bent, zal ik je bij iemand anders plaatsen. Dorian hier is sterk, maar lakt aan techniek en is zeer waarschijnlijk niet zo getraind te noemen.' legde hij kort uit, terwijl ze naar de trainingszaal liepen. Hij glimlachte even verontschuldigend naar Dorian, geweldig was de man gewoon nog niet. Zelfvertrouwen had hij echter genoeg, dat was duidelijk te zien aan de manier waarop hij met Adelyn omging.
'In de hoek vind je gewichten, buiten kun je hardlopen en alle matten zijn bedoeld om op te sparren. Lexis heeft liever niet dat je alleen traint, maar als je daar toch ooit behoefte aan hebt, vind ik dat niet zo'n probleem.' zei hij, waarna zijn uitleg alweer afgelopen was. Het was allemaal niet zo ingewikkeld hier, niet iedereen was zo bijster slim hier.
'Begin maar.' hij grijnsde even en gebaarde naar de mat, dit zou waarschijnlijk vrij komisch worden.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Dorian was degene die zichzelf en Oliver opofferde om me te helpen. Oliver keek hem wel eventjes verwondert aan, maar dat begreep Adelyn wel. In haar vorige bende had ze niet zo graag wanneer mensen plots beslisten met wie ze moest samen werken. Toen hij uiteindelijk toestemde, ging Adelyn bij de twee mannen staan, maar het duurde niet lang voor ze een arm om haar heen begon te voelen. Adelyns gezicht begon waarschijnlijk lichtjes te blozen, maar dat was dan omdat ze dit niet verwachtte. Ze draaide haar hoofd en zag Dorian haar geamuseerd aankijken. "Nou nou, wat een warm welkom." Grinnikte ze. Eigenlijk boeide het haar niet dat zijn arm rond haar was geslagen dus deed ze er ook niet meteen iets aan. Niet veel later begon Oliver te spreken hoe het allemaal werkte. Ze knikte kort, dus Dorian was sterk maar had niet echt techniek? Daar kon ze hopelijk wel wat mee. Adelyn was zelf nu eigenlijk helemaal niet zo sterk, maar haar techniek daarentegen was wel heel goed. Daarna legde hij nog uit hoe de trainingszaal was ingedeeld en dat als ze alleen wou trainen ze dat ook mocht doen. Adelyn trainde wel graag alleen, maar ze had het gevoel dat ze eerst in duo zou moeten trainen en als ze daarna nog wou ze alleen zou mogen trainen.
Oliver gaf grijnzend teken dat ze mocht beginnen. Was hij nu aan het grijnzen omdat hij dacht dat het haar niet ging lukken? Adelyn was goed getraind en ze wist dat ook al was ze niet sterk, ze Dorian wel zou kunnen verslaan bij sparren.
Dorian die nog steeds zijn arm om haar heen had liggen, trok haar mee naar de mat en daar liet hij haar los. Nu begon ze na te denken hoe ze dit moest aanpakken. Dorian zag er uit als iemand die als eerste zou uithalen dus ze moest zorgen dat ze dat zo goed als ze kon begon af te weren. Ze begon zich te concentreren en ging in positie staan en ving een glimp op van de grijns die op Dorians lippen speelde. Niet veel later begon hij uit te halen zoals Adelyn had verwacht. Een hele tijd haalde hij uit zonder veel succes want Adelyn blokte zo wat alles wat hij deed. Toen hij een beetje vermoeid en niet gefocust leek haalde ze voor de eerste keer uit. Ze raakte, maar echt trots was ze niet aangezien ze het gevoel had dat dit maar slappe uithalen waren. Dorian was gewoon al wat vermoeid en daarom had het invloed op hem. Ze bleef enkele keren uithalen, maar Dorian riep of ze even wou stoppen. "Als je zo blijft doorgaan, mag je nog lang slaan want die slagen laten nog geen gewone kerel omvallen, laat staan iemand die getraind is om te vechten." Begon hij zelfverzekerd te grijnzen. "Hé, zo erg waren mijn uithalen niet. Trouwens jij mag dan wel sterk zijn, maar je hebt me niet kunnen raken." Begon ze meteen te verdedigen met een glimlach. Even keek ze naar Oliver, lichtjes nerveus om wat hij zou zeggen.

Account verwijderd

schreef:
Geamuseerd bekeek hij de twee. Het waren twee uitersten, de een lakte aan techniek, de ander aan kracht. Misschien hoefde hij haar niet eens bij een ander te plaatsen, ze konden veel van elkaar leren. Dat betekende echter niet dat hij hen achter kon laten, er was nog meer dan genoeg dat ze beiden van hen konden leren. Bepaalde technieken die iedereen hoorde te kennen als ze zich eenmaal hadden aangesloten bij de groep.
Zijn blik gleed naar Dorian, die duidelijk plezier had in wat hij op dit moment aan het doen was. Begrijpelijk, waarschijnlijk zou hij het ook met plezier doen. En dat hoorde hij dus niet te denken, corrigeerde hij zichzelf direct. Zijn blik gleed kort naar Adelyn, haar techniek was goed. Maar ze miste de kracht om ook daadwerkelijk iets aan te richten, waardoor ze niet als een directe bedreiging overkwam. Nu zou zij waarschijnlijk nooit als een bedreiging overkomen, maar dat kon juist enorm in haar voordeel werken.
'Dorian, je moet nog altijd hard aan je techniek werken. En Adelyn, werk aan je kracht. Ik weet zeker dat je nog geen minuut nodig zou hebben om Dorian tegen de grond te werken, als je maar wat meer kracht had.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Aan haar techniek hoefde weinig gedaan te worden, maar haar kracht was een nadeel. Hij stond op, waarna hij gebaarde naar Adelyn dat ze de mat moest verlaten.
'Let op Dorian, onthoud wat hij fout doet. Jij kunt hem waarschijnlijk meer aan techniek leren dan ik.' zei hij, toen hij tegenover Dorian stond. Hij keek even naar Adelyn, techniek uitleggen was zeker niet een van zijn kwaliteiten. Hij deed het liever voor, maar Dorian was daar nooit zo blij mee. Het eindigde altijd met een hoop blauwe plekken en gemopper, waarschijnlijk zou Adelyn op dat vlak beter zijn dan hij. Dorian was altijd hetzelfde, haalde altijd als eerst uit. En dat was altijd de eerste fout die hij maakte, het duurde nog geen tien seconden voor de man gestrekt op de grond lag. Het was slechts een feit van het grijpen van de arm waarmee de man uithaalde, maar de man maakte de fout opnieuw en opnieuw.
'Je weet dat dit al zeker de vijfde keer is dat dit gebeurd?' vroeg hij aan Dorian, waarna hij de man weer overeind trok. Waarom hij het toch elke keer weer deed, was voor hem een raadsel.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Dorian was al een hele tijd zelfzeker aan het grijnzen, maar toen Oliver zei dat zijn techniek beter moest verdween de grijns meteen. Adelyn vond het best wel grappig dat zijn ego waarschijnlijk gekrenkt was nu. Zelf wist ze dat ze niet sterk genoeg was dus opmerkingen daarover raakten haar niet. Adelyn was snel, had techniek en was goed met wapens, maar sterk was ze gewoon niet. In haar vorige bende kon ze haar perfect redden met wapens dus hoefde ze helemaal niet veel kracht te hebben. Toen Oliver er aan toe voegde dat ze Dorian binnen 1 minuut op de grond zou krijgen als ze sterker was, moest ze toch even grijnzen. Dankbaar keek ze hem aan en glimlachte terug, daarna stapte ze van de mat zoals hij gevraagd had.
Adelyn bestudeerde Dorian zo goed als ze kon. Eigenlijk waren zijn fouten haar ondertussen wel al duidelijk, maar Dorian had het zelf blijkbaar niet door. Weer haalde hij als eerste uit waardoor Oliver hem in seconde op de mat had gekregen. Adelyn stond er zelf een beetje van versteld dat het zo snel gedaan was. Ze moest Oliver wel meegeven dat hij goed was, maar Dorian was wel niet echt de geschikte tegenstander voor hem. "Het is heel simpel eigenlijk. Je begint steeds hetzelfde en steeds als eerste waarschijnlijk omdat je zoveel zelfvertrouwen hebt." Dat over het zelfvertrouwen bedoelde ze niet echt als compliment. "Je moet je techniek aanpassen aan je tegenstander. Mijn verdediging is bijvoorbeeld heel goed dus gewoon uithalen had geen zin. Als je nu eens had gewacht tot ik uithaalde dan kon je me al meteen op de mat krijgen, maar in plaats daarvan haal je meteen alles uit de kast en ben je snel vermoeid." Vulde ze toen aan.
Het werd Adelyn eigenlijk nu pas duidelijk dat ze daarnet in haar gewone kleren heeft staan sparren. Een skinny jeans is niet echt het gemakkelijkst om in te trainen. "Eh, zijn jullie nog van plan om lang te trainen want in dat geval wil ik me wel even omkleden en dan zou het ook fijn zijn mocht iemand me tonen waar ik dat kan doen." Zei ze toen met een verontschuldigende glimlach, ze wou immers de training niet onderbreken. "Oh, fuck!" Ontsnapte haar lippen voor ze het doorhad. Toen ze gisteren vertrok uit de bende heeft ze niks behalve geld meegenomen omdat ze zo snel en onopgemerkt als maar kon wou vertrekken. "Schap het omkleden maar, ik heb geen kleren mee." Mompelde ze gefrustreerd terwijl ze haar handen door haar haren heen haalde. Dit wilde zeggen dat ze zou moeten gaan winkelen wanneer ze de tijd er voor had.

Account verwijderd

schreef:
Oliver knikte, ze had gelijk. Dorian had ontzettend veel zelfvertrouwen en was er zeker van dat hij zou winnen, maar dit was vaak niet het geval. Zelfvertrouwen werd er vaak deels uit geslagen, zelfvertrouwen bracht je in de problemen. Je moest altijd een beetje aan jezelf twijfelen, goed bedenken wat je aan kon en wat niet. Je had natuurlijk wel wat zelfvertrouwen nodig, maar niet zo veel als dat Dorian op dit moment had.
Heel even keek hij nadenkend naar Adelyn, ze kon zich inderdaad beter omkleden. Volgens het trainingsschema zou er nog zo'n twee uur getraind moeten worden en het leek hem niet comfortabel dat te doen in skinny jeans. De andere vrouwen in de bende hadden bij lange na niet zo'n goed figuur als dat zij had, daar kon ze dus niets van lenen. Daarbij ging hij er sowieso al niet vanuit dat iemand iets had om uit te lenen. Geen van hen had echt veel, sinds zij niet deden aan het beroven van mensen die het beter hadden dan zij. Lexis kon hen net genoeg geven om te kopen wat ze nodig hadden, maar veel meer was het niet.
'Waarschijnlijk heeft Lexis nog wel iets liggen, ik loop wel even mee. Dorian, train met Scott. Als iemand je techniek aan kan leren, is hij het wel. Hij heeft al drie nieuwelingen, maar zeg hem maar dat het van mij moest.' Scott en hij waren goede vrienden, ze waren tegelijk aangekomen. Dat zorgde toch voor een soort band, ze gingen op dat moment door precies hetzelfde heen.
Ze liepen de zaal uit, Lexis' kantoortje was niet ver, hoewel niets hier heel ver te noemen was. Hij klopte op de deur en opende deze toen direct, Lexis keek op van wat papieren en glimlachte even naar hen. Alsof hij wist waar ze voor kwamen, gebaarde hij naar een kist in de hoek. Hij opende de kist en keek kort naar de kleren die er in lagen, ze zou hier waarschijnlijk wel iets kunnen vinden.
'Welke maat?' vroeg hij, terwijl hij opkeek naar Adelyn. Hij gokte op S of M, maar dat zei hij niet hardop. Hij wilde haar niet beledigen, hoewel hij niet het idee had dat ze daarom gaf. In zijn ooghoeken zag hij Lexis opstaan en verdwijnen uit de kamer, waarschijnlijk om iets te regelen. Hij pakte enkele kledingstukken uit de bak, de kledingmaten waren te groot. Een L zou ze echt niet hebben. Helemaal onderin vond hij enkele kledingstukken in kleinere maten, die hij uit de kist pakte. De kledingstukken waren vrij strak.
'Staat je vast goed.' het was er al uit voor hij er erg in had. Heel even stond hij versteld van zijn eigen woorden, normaal gesproken dacht hij altijd goed na voor hij dat soort woorden uitsprak.
'Je kunt je hier tegenover omkleden.' zei hij vlug, om het niet over zijn opmerking te hebben.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Adelyn was blij om te zien dat Oliver haar mening deelde. Hopelijk deed Dorian er ook iets mee in de plaats van te vechten met een enorm ego.
Het was raar om te weten dat Lexis waarschijnlijk kleren had voor vrouwen in alle maten, maar verder stelde ze zich er niet veel vragen bij. De toch naar het kantoor van Lexis verliep in stilte en was vlug. Lexis glimlachte naar hen en dat was iets wat hij nog niet eerder had gedaan nar Adelyn. Ze begreep het ook wel een beetje, waarschijnlijk vertrouwde hij haar gewoon niet helemaal maar dat kon hij moeilijk tonen als er iemand anders in de buurt was. Lexis was dan ook de enige die op dit moment wist dat ze van een andere bende kwam en het was niet echt een bende met allemaal engeltjes.
"Eh, een small." Antwoordde ze, maar eigenlijk was ze het niet helemaal zeker. Het hing vaak af van het kledingstuk zelf of ze een small of medium nodig had. Sommige dingen in M waren nog steeds te groot en sommige dingen in S te klein. Het is irritant, maar veel viel er niet aan te doen. Toen ze de kledingstukken van Oliver aannam zag ze dat alles vrij strak eruit zag. Toen Oliver een opmerking maakte over de kleren, richtte ze meteen haar blik op hem en trok ze verwondert een wenkbrauw op. "Darling, alles staat mij goed." Zei ze heel serieus, maar meteen daarna moest ze beginnen lachen. Adelyn wist dat ze niet lelijk was, maar wat ze had gezegd was misschien iets erover. Daarna verliet ze de kamer en ging ze naar de kamer er tegenover om zich om te kleden. De kleding de ze uiteindelijk aanhad toen ze klaar was, was inderdaad strak maar het paste wel. Ze wierp een vlugge blik op de spiegel in de kamer. De sportbeha en short bedekten maar weinig en om eerlijk te zijn droeg ze veel liever sweatpants, maar dat ging nu eenmaal niet. Zuchtend stapte ze de kamer waar ze zich had omgekleed uit.

Account verwijderd

schreef:
Een grijns kon hij niet bedwingen toen ze hem vertelde dat alles haar goed stond, wat zeer waarschijnlijk ook wel het geval was. Toch wist hij niet waar zijn opmerking vandaan gekomen was, hij had het gezegd voor hij er ook maar erg in had gehad. Het was niet eens eerst een gedachte geweest, hij had het gewoon direct uitgesproken.
Lang hoefde hij niet te wachten, hij keek even kort op toen ze de kamer weer uit kwam. Dit maal wist hij heel zeker dat hij helemaal niets ging zeggen, hij weigerde dan ook langer dan enkele seconden naar haar te kijken. Hij duwde zijn kaken op elkaar en gaf haar alleen even een bemoedigende glimlach, veel droeg ze niet en de mannen hier waren niet altijd zo vriendelijk tegen vrouwen. Dat was voor hem anders geweest, hij had een relatie gehad vanaf zijn twaalfde en zij had hem veel geleerd over de omgang met vrouwen. Daarnaast had hij prima ouders gehad, ze hadden hem opgevoed als een jongen met manieren. Dat zou je waarschijnlijk niet verwachten van een man als hij, maar het was wel degelijk zo. Maar zowel zijn vriendin als zijn ouders had hij verloren, hoewel hij daar daar eigenlijk nooit over sprak.
'Je vindt het waarschijnlijk niet zo leuk, maar ik wil wel wat aan je kracht gaan doen. Je hoeft helemaal niet super gespierd te worden, maar het lijkt me wel handig als je genoeg kracht hebt om een man neer te krijgen. Je techniek is al goed, heel veel kracht heb je dus ook helemaal niet nodig. De meeste mannen hebben niet zo veel techniek.' zei hij, terwijl ze opnieuw de trainingszaal in liepen. Uit ervaring wist hij dat vrouwen vaak een betere techniek hadden, waarschijnlijk omdat ze een slechte techniek niet zo makkelijk konden compenseren met kracht als een man.
Verschillende mannen keken om naar Adelyn, staarden naar haar. Hij besloot dat maar te negeren, zo lang ze niets probeerden en niets zeiden, was het nog wel te doen. Blikken konden geen schade aanrichten, hij zou alleen maar problemen uitlokken als hij er een opmerking over zou maken. Bovendien was het niet zijn taak haar te beschermen, al moest hij wel toegeven dat hij de drang enorm voelde dat wel te doen.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Toen Adelyn de kamer verliet zag ze dat Oliver haar al stond op te wachten in de hal. Hij gaf haar een bemoedigende glimlach alsof hij met haar meeleefde dat ze deze kleren aanmoest. Misschien leefde hij wel echt met haar mee, wie weet? Zelf besloot ze de kleren te vergeten omdat ze zich anders alleen maar zou druk maken erover. In haar vorige bende moest je er niet zo bijlopen of je kreeg meteen een opmerking of één van de leden zou dingen gaan proberen. Er waren daar dan ook niet zo veel vrouwen en de mannen hadden behoeftes, maar toen had ze haar ex om haar te beschermen, hier niet.
Adelyn zuchtte toen ze hoorde dat ze nu zou moeten werken aan haar kracht. Als er iets was dat ze niet graag deed was het dat wel. "Hm ja, als je niet sterk bent, moet je toch op z'n minst iets van techniek hebben of je krijgt klappen." Zei ze een beetje afwezig. Adelyn zag er best tenger uit als het op vechten aankwam, maar daarom zouden tegenstanders zich niet inhouden. Ze is altijd al slim geweest dus ze techniek had ze vlug onder de knie, maar in het begin stond ze soms ook vol van blauwe plekken. "Dus, we gaan gewichtheffen neem ik aan." Zei ze vlak voor ze de zal binnenging.
Veel van de mannen keken haar met grote ogen aan. Niet gewoon kijken, maar echt staren alsof ze haar met hun ogen uitkleden. Adelyn zou het liefste nu gewoon wegwandelen of op z'n minst zich achter Oliver verschuilen, maar ze moest zich sterk houden. Zolang ze keken was er niks aan de hand, maar als ze zouden dingen zeggen of proberen dan zou dit alleen maar erger worden. Vroeger liep ze altijd met een mes op zak, maar hier lukte dat niet echt aangezien het zou opvallen. Ze samen met Oliver naar de gewichten en stopte daar. "Oké, wat nu?" Vroeg ze toen. Ze probeerde haar blik alleen op Oliver te richten aangezien andere mannen nog steeds naar haar aan het staren waren.

Account verwijderd

schreef:
Het feit dat het staren niet stopte, was waarschijnlijk nog wel zijn grootste afleiding. Hij kon niet zeggen dat Adelyn geen afleiding voor hem was, maar hij stond in elk geval niet zo te staren als de rest. Er werd echter niets gezegd, wat hem overigens nog wel meeviel. Vooral de nieuwe mannen hadden moeite met de eenzaamheid die dit leven met zich meebracht, zij die al langer meedraaiden leken hier een stuk minder last van te hebben. Hij had eenzaamheid gekend, maar een andere eenzaamheid dan zij.
'Draai je deur op slot vanavond.' mompelde hij, hij kon niet voorspellen of een man haar zou bezoeken vanavond, maar hij wilde het niet op de gok nemen. Heel even keek hij naar haar, waarna hij besloot dat het zo niet ging werken. Iets anders kon hij zo snel echter niet regelen, er zat niets anders op dan zijn shirt afstaan. Haar benen zou het niet verbergen, maar in elk geval zou haar lichaam iets beter bedekt zijn dan dat het nu was. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en duwde het in haar handen.
'Naar mij zullen ze niet staren.' zei hij, waarna hij achteloos zijn schouder ophief. Hij trainde sowieso zelden met een shirt aan, net als de meeste mannen. Hij hield niet van shirts die aan zijn rug plakte, het zat hem in de weg. En de enkele vrouwen hier zagen elke dag mannen zonder shirt lopen, ook zij staarden nergens meer naar.
'Het lijkt me het best als we eerst gaan beginnen met de gewichten van 10 kilo. Als je het gevoel hebt dat dat niet zo zwaar is, ga je door naar het volgende gewicht. Net zo lang tot je een gewicht gevonden hebt dat je zwaar vindt.' zei hij. Hij kon haar kracht niet precies bepalen op basis van één keer sparren. Hij pakte de twee gewichtjes van 10 kilo en stak ze naar haar uit.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Blijkbaar had niet alleen Adelyn het staren opgemerkt. Even knipperde stomverbaasd met haar ogen toen Oliver zei dat ze de deur moest sluiten en daarna begon ze te knikken. Dat was inderdaad een goed idee aangezien dit moment duidelijk maakte dat de mannen hier ook behoeftes hadden. Morgen of vanavond zou ze nog vlug naar een kledingwinkel gaan aangezien dit niet verder kon. Ze had meer dan genoeg geld meegenomen of eigenlijk gestolen van haar vorige bende. Veel belang hechte ze er toch niet aan aangezien het ook geen geld was dat ze eerlijk verdiend hadden. Het was gestolen geld dus wat maakte het uit dat Adelyn het meenam? Ze zouden het binnen een paar dagen terug gestolen hebben van een rijke familie. Zelf stal ze nooit, maar toen kon ze niet echt iets anders doen of ze moest bij de bende blijven, maar dat wou ze echt niet. Waarschijnlijk zouden ze nu wel doorhebben dat het geld en Adelyn weg zijn, maar Adelyn was slim en er waren geen sporen van haar achtergebleven die naar hier konden leiden. Alles had ze achtergelaten daar behalve het gestolen geld.
Voor ze het goed en wel doorhad trok Oliver zijn shirt over zijn hoofd en het enige wat Adelyn kon doen was daar gewoon staan staren. Het shirt werd in haar handen geduwd en even wist ze niet wat ze er mee moest doen, maar alles werd vrij vlug duidelijk. Nee, zij waarschijnlijk niet nee... Dacht ze en trok het shirt vlug over zich heen. Hoe cliché het ook was, het shirt rook naar Oliver en ze moest toegeven dat ze het wel leuk vond. Ook voelde ze zich zoveel beter nu aangezien ze minder bloot was.
Adelyn schrok toen ze hoorde dat ze met 10 kilo moest beginnen, dat zou ze waarschijnlijk al zwaar vinden. Zonder veel te zeggen nam ze de gewichten over en begon te tillen. Ze moest heel eerlijk zijn dat ze dit al best zwaar vond, maar ze zou waarschijnlijk nog net wat meer kunnen tillen. Echt veel spierkracht had ze niet, maar ze wou op z'n minst toch proberen niet als een slappe sukkel over te komen.
Het was lastig maar ze moest blijven doorgaan wan dit was waarschijnlijk gewoon zielig.

Account verwijderd

schreef:
Zijn shirt had het gewenste effect, het staren nam af. Niet helemaal, maar een deel had in elk geval besloten dat dit het niet meer waard was. Een ander deel had geïrriteerd gezucht, maar had besloten haar alleen nog af en toe te bekijken. En zelfs in zijn geval had het effect, hij voelde zich in elk geval al een stuk minder afgeleid. Hij bleef een man en zij bleef een ontzettend mooie vrouw om te zien. Hij kon er niets aan doen, het was niet alsof je dat kon beïnvloeden, maar hij was in elk geval niet zo ver heen dat hij naar haar zou staren alsof ze een goedkoop lustobject was.
Hij bekeek haar terwijl ze de gewichten begon te heffen, de manier waarop ze dat deed zei al meer dan genoeg. Tien kilo was al een redelijk gewicht voor haar, maar ze gaf niet op. In elk geval was ze een doorbijter, hij had er ook genoeg gekend die meteen al opgegeven hadden. Nu waren zij ook nooit echt bij de bende gehoord en waren ze al snel weer verdwenen.
'15 keer 15 kilo heffen, oké?' vroeg hij, zonder er echt antwoord op te verwachten. Hij pakte de gewichten uit haar handen en pakte het volgende stel van 15 kilo. Er moest echt nog aan haar kracht gewerkt worden, maar het scheelde dat dat niet gold voor haar techniek. Hij gaf haar de gewichten, waarna hij opnieuw even bemoedigend glimlachte. Ze zou waarschijnlijk ontzettende spierpijn hebben, maar dat was het nadeel van trainen. Iedereen was er doorheen gegaan, maar erg fijn was het niet te noemen.
'De training is zo afgelopen, hierna heb je vrije tijd. Is er nog iets wat je wilt weten voor je je eigen gang gaat hier?' vroeg hij. Er was genoeg te doen binnen, maar hij wist niet wat ze allemaal al gezien had. Hij wist niet of Lexis haar al een rondleiding had gegeven. Hij wist in elk geval wel wat hij ging doen, hij kon zijn buik horen brommen. Het was al even geleden dat hij gegeten had en na het trainen kreeg hij altijd honger. Als Adelyn geen vragen meer had, zou hij direct naar de keuken lopen, dan was er ten minste nog wat rust. De meesten namen eerst een douche, waardoor hij had besloten altijd eerst te gaan eten en dan pas te gaan douchen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld