Forum

HEYHEY! Dit had ik in de 2e klas geschreven en vond het recent nog terug. Wat vinden jullie ervan? c: (Btw de woorden en zinnen staan een beetje raar doordat ik dit in Word had getypt.) x Ik heb ook nog een ander verhaal gevonden die ik had geschreven in de 2e klas. Die heb ik ook geplaatst op het forum!

Poten                                                                                                                          

Elijah keek de bossen in. De lucht was al donker gekleurd en de sterren kwamen al tevoorschijn. Die avond was het volle maan. Elijah rende snel naar huis, hij moest zichzelf opsluiten voordat het te laat was. Struikelend rende hij de kelder in en deed de deur op slot. De ijzeren kettingen hingen al van het plafond af.                                                                                                                                  …‘Margaret! Help! Snel!’ Riep Elijah wanhopig. Uit een donkere hoek van de ruimte kwam Margaret tevoorschijn.                                                                                                                                                 …‘Welke wil je gebruiken, de ijzeren of de zilveren kettingen?’ Ze wist dat ze het niet hoefde te vragen. Elijah was doodsbang voor de transformatie van mens naar wolf. Dit was zijn eerste keer. Hij zou de zilveren hebben gekozen.                                                      

‘Zilver, zilver! Snel, bind me vast.’ Elijah trok Margaret naar zich toe en duwde de zilveren kettingen in haar handen. Ze zakte een beetje naar beneden, de kettingen waren immers meer dan zeventien kilogram zwaar. Voorzichtig maar snel wikkelde ze de kettingen om de armen van Elijah.                   ‘Ik ben bijna klaar, sta stil!’ Riep Margaret, ze bond de voeten van Elijah snel vast, er mochten geen risico’s zijn.                                                                                                                                                   …‘Margaret, ga weg! Het begint!’ Elijah begon hard te schreeuwen, zijn hoofd werd donkerrood en zweet kwam op zijn voorhoofd. Langzamerhand verscheen een vacht op zijn lichaam, zijn nagels werden langer en zijn ogen gaven diep, geel licht. Margaret rende snel de kelder uit, en pakte haar geweer. Voor de deur stond ze te wachten, voor het geval dat Elijah uit de kelder kon breken. De zilveren kogels waren al geladen, ze kon elk moment schieten.

‘Elijah…’ Hij hoorde een zachte stem, en relaxte zich. ‘Elijah, wees sterk…’ Het was een stem die hij eerder had gehoord. Hij herinnerde zich het meteen.                                                                            …‘Cintha?’ Probeerde hij te zeggen. Maar alles wat hij hoorde was een zacht, piepend en jank geluid.  …‘Elijah. Accepteer de wolf in je. Je bent een goed persoon.’ De stem van Cintha bleef galmen door zijn hoofd. ‘Accepteer het, je bent geen monster, je bent een weerwolf. Een halfbloed, een zeldzaam ras. Je kan alleen controle over jezelf hebben als wolf, als de mens in je dat ook accepteert.’                 
…Elijah opende zijn ogen, hij realiseerde zich iets. Al deze jaren haatte hij de weerwolven. Al deze jaren had hij Cintha verstoten. Zijn moeder die van hem hield en hem probeerde te laten zien hoe mooi het was om een wolf te zijn.                                                                                                                                 

…‘Wij hebben deze kans gekregen, en deze vrijheid. Het is een geschenk, koester het.’ Zei zijn moeder ooit. Voor haar dood, had ze nog één wens. Ze wilde dat Elijah iemand vond die van hem hield zoals hij was. Die hem niet alleen een mens liet zijn, maar dat ze accepteerde dat hij allebei was. Margaret was zijn redding. Margaret accepteerde hem. En nu, was het tijd om hemzelf accepteren. Hij stond op zijn vier poten, en voelde zich niet als een beest, maar als zichzelf.

De volgende ochtend werd hij wakker, Margaret had de kettingen er al afgewikkeld en gaf hem een kruik met water.                                                                                                                                   …‘Margaret, de kettingen mogen weg.’ Zei hij kalm, een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij goot het water in zijn mond en slikte het in een slok op.                                              

…‘Wacht, wat?!’ Margaret grijnsde en gaf Elijah een kus. ‘Ging de transformatie zo goed? Ik vond het ook wel erg vreemd dat je zo rustig was, maar mogen de kettingen echt weg?’ Haar grijns werd nog breder.                                                                                                                                              ‘Ja, ik accepteer mijzelf. Het is pijnlijk, maar ik heb controle over mijzelf.’ Hij knuffelde Margaret. ‘Bewaar het geweer voor de zekerheid nog wel in de kast, je weet maar nooit wat er kan gebeuren.’ …Margaret glimlachte, en pakte zijn hand vast. ‘Ik hou van je, ik zal altijd bij je zijn.’

De maand daarop rende Elijah in de bossen rond, hij hoorde zijn hart bonken en de adrenaline in zijn lichaam. Hij stopte bij een riviertje en keek naar zijn reflectie in het water. Zijn gele ogen glinsterden, en zijn grijze vacht glansde. De stralen van het maanlicht weerkaatsen op het water. Hij had zichzelf geaccepteerd, hij had zichzelf gevonden.                                                                                                       
 …Margaret keek naar buiten, in de verte hoorde ze wolvengehuil. Ze lachte. En stopte de kettingen in de kast.

Klik (X) voor het andere verhaal!