Forum

Het kwam niet zo vaak voor dat ik buiten kwam terwijl de zon nog aan de hemel stond, maar dit was een van die dagen. Vandaag had ik een doel, een niet zo indrukwekkend, maar wel belangrijk doel. Waarom juist ik op verkenning moest gaan en me moest mengen onder het gewone, menselijke gepeupel wist ik niet, maar mijn vader had meestal een logische reden voor zijn bevelen.

Blijkbaar moest ik verdachte activiteit in deze regio onderzoeken - een of ander voorval met een mysterieuze garagedeur, extra activiteit van de elfen, geesten en dergelijke. Het was een serie vreemde voorvallen die mijn vaders aandacht had getrokken - en ik was het die moest uitzoeken wat er gaande was.

Grommend stak ik mijn handen in mijn zakken en keek om me heen, de details van het rustige stadje in me opnemend. Ik bevond me op een kleine markt, met her en der een café of brasserie. Ik was al een paar uur aan het ronddwalen, maar ik had niets vreemder opgemerkt dan een oud vrouwtje dat schaterend de Kruidvat uit kwam stormen met haar armen vol haarverf, op de voet gevolgd door een agent.

Ik zuchtte en merkte toen op hoe dorstig ik wel niet was. Mijn blik werd getrokken door een aantrekkelijk terras dat deel uitmaakte van een knusse brasserie. Mijn mondhoeken trokken op bij de gedachte dat ik binnen een paar ogenblikken met een glas frisdrank voor me zou kunnen ontspannen.

Ik liep ernaartoe, nam plaats en kon algauw mijn glas fris bestellen. Ik leunde achterover in mijn stoel, schoof mijn zonnebril weer naar boven - hij was bijna naar het puntje van mijn neus gegleden - en strekte me uit, grijnzend bij de gedachte dat iedereen mijn sixpack kon bewonderen onder mijn strakke shirt.

Mijn drankje arriveerde en ik keek weer vanuit mijn ooghoeken naar het donkerharige meisje dat me eerder al stiekem begluurde. Er hing een soort duister aura om haar heen dat ik niet meteen zou associëren met dat van een mens. Echter ben ik daar geen expert in, aangezien ik in mijn dagelijks leven meer Bovens tegenkom dan mensen.

Ik strekte mijn geest uit - net zoals ik eerder al mijn lichaam uitstrekte - en reikte voorzichtig en ongemerkt naar haar aura. Vlagen van persoonlijkheid kwamen na enig porren op me af. Flarden van gedachten en beelden verschenen in mijn geest - ik zag mezelf, me uitrekkend, en een gevoel van afkeer. Arrogant, dacht ze.

Dat was een zeer interessante gedachte. Ze was anders dan de rest van de mensen die hier zaten, en dat trok mijn interesse.

Snel nam ik een besluit. Mijn ene hand greep mijn glas vast terwijl mijn andere mijn stoel achteruit schoof. Ik kwam overeind en keek naar het meisje. Ze was helemaal alleen, en ze zag er ook niet bepaald slecht uit. Zonder aarzelen liep ik naar haar toe en ik ging zitten.

"Is deze plek bezet?" vroeg ik met een scheve grijns. Ik wachtte niet op een antwoord. "Ik zag je kijken. Laat me even denken... Jij bent het soort type dat het slechtste van mensen aanneemt, nietwaar? Het is makkelijk te merken aan de manier waarop die prachtige donkere ogen van je nog meer verduisteren als je iets ziet dat je niet aanstaat. Zoals, laat ons zeggen, een knappe jongeman zoals ik die zich uitrekt om anderen het plezier te gunnen naar hem te kijken."

Ik wachtte terwijl ze mijn woorden in zich opnam. Ik grijnsde in afwachting van de storm die vast en zeker zou komen.