schreef:
Jessyca.
Al snel loop ik door het winkelcentrum richting de supermarkt. Het is een grote supermarkt en ook de enige, je hebt er daarom ook veel kans dat je iemand tegenkomt die je kent. Ik loop al snel via de schuifdeuren naar binnen en pak een mandje. Ik haal het boodschappenlijstje uit mijn jaszak en lees het even snel door. Melk, eieren, suiker, zout, iets te drinken en brood. Ik zucht en loop naar de koelkast en pak de melk. Ik kijk even op mijn telefoon en open uiteindelijk de app'jes. Ik reageer er maar gewoon op. Ik wil niet dat hij nog bozer zou zijn, anders zou ik echt in de problemen komen en dat wil ik nou niet. Ik loop naar de eieren en pak de eieren. "Hey, Jessy," hoor ik en ik kijk op. Zoals ik het wel kon verwachten, is het een vriend van Daniël. Ik vertrouw de vrienden van hem nooit, ze vertellen altijd alles tegen hem. Alsof hun een soort spionnen voor hem waren. Ik glimlach nep naar hem. "Hey, Jace," zeg ik. Ik mocht Jace altijd het minst van hun allemaal. Hij is altijd degene die mij een soort van 'pest'. Hij is altijd al gemeen tegen mij geweest, vanaf het begin mocht hij mij al niet. Ik wil doorlopen als ik voel dat mijn pols word vastgepakt en ik word teruggetrokken. Het mandje met het melk en de eieren vallen kapot op de grond, wat veel mensen hun aandacht trekt. Ik kijk Jace vies aan. "Als jij nog een keer durft je om te draaien zonder dat ik het heb gezegd, dan zit je diep in de problemen," zegt hij. Ik kijk hem geschrokken aan. Ik word niet snel bang, ik ben best wel een meisje die het voor haarzelf durft op te nemen. Met Jace is het toch wel een ander verhaal.