ORPG || Ft Rainabowww. - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Ft Rainabowww.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Gelieve niet te storen op dit topic, dankjewel!

Ik: Amelie Reynolds, pic komt later.
Jij: Jongen + begin.

Rainabowww
Straatmuzikant

Rainabowww schreef:
Oké ik suck echt in beginnen haha. Boekenleggers mogen wel.
||Daniel Hendrickx||26||aardig||respectvol||verliefd op Amelie (15)

Ik zit thuis te wachten op Amelie. Ze zou vandaag naar hier komen. Ik hoop dat haar moeder haar wil laten gaan. Ik ben Daniel, de vriend van Amelie. Volgens haar moeder kan deze relatie niet omdat ik meerderjarig ben. Ik geloof niet in leeftijdsverschil maar in liefde, ook al vindt de wereld dit fout. Amelie is niet zoals anders 15-jarige meisjes. Ze is verstandig en ik kan met haar over alles praten. Dat kon ik niet bij mijn vorige vriendinnen. We proberen nog steeds samen haar moeder te overtuigen dat het wel kan maar ze wil niet luisteren. We zijn op dit moment 6 maanden samen. Er belt iemand aan. Ik doe open. Voor me aan mijn deur staat Amelie met uitgelopen mascara. Ze heeft een tas op haar rug. "Pak je spullen. We verlaten deze stad onmiddellijk."

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:

Amelie
Mijn moeder had het me verboden, huisarrest gegeven en gezworen dat als ik ooit nog contact met hem zou hebben nog lang niet jarig zou zijn toen ze er achter was gekomen dat ik iets met Daniel had. Daniel was dan misschien wel veel ouder dan mij maar hij was anders en als mijn moeder hem een kans zou hebben gegeven dan zou ze begrijpen wat ik voor hem voelde. Ik was Amelie, een vijftien jarig meisje dat zojuist weg gelopen is bij haar moeder. Ik zou nooit meer terug willen naar haar, ze begreep niet hoe ik me voelde en ik wou gewoon gelukkig kunnen zijn met Daniel. Dat was wat zij altijd zei dat ze graag voor me zou willen, dat ik gelukkig zou zijn met iemand die van me houd en nu dat ik dat ben, keurt ze het niet goed. Tranen hadden over mijn wangen gestroomd en mijn mascara zat inmiddels op mijn wangen en kin. De tas die ik gedragen had die was zwaar en vol met kleding en benodigheden die ik nodig zou hebben gehad om weg te blijven van thuis. Mijn stem trilde zodra ik Daniel zag en de woorden had uitgesproken. Ik wou weg van hier, ik had al mijn spaargeld meegepakt van thuis, het was niet veel maar genoeg om even weg te kunnen blijven...

Rainabowww
Straatmuzikant

Rainabowww schreef:
Daniel
"Maar waar wil je dan naar toe?" "Waar dan ook!" Ik bedacht me dat ik nog een vriend in Rotterdam had wonen dus belde ik hem op. We konden een week bij hem blijven logeren, tot hij op reis ging om zijn ouders te bezoeken die ver weg woonden. Zonder aarzelen legde ik haar het plan uit want net als zij, was het enige dat ik wilde gelukkig met haar zijn. Ik had nog geld over van die maand dus snelden we naar het station en namen daar de trein. In de trein moesten we lachen. We bedachten ons dat we echt gek waren geworden. En dat het grappig was hoeveel we voor mekaar overhadden. Diep vanbinnen wist ik wel dat we ooit gevonden gingen worden, Amelie zou worden geseind in het binnen en buitenland omdat ze nog minderjarig is. En natuurlijk zou haar moeder als eerste aan mij denken. We konden hier zulke grote problemen mee krijgen, maar op dat moment leefden we in onze eigen wereld. Dicht bij mekaar en weg van de rest.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Amelie
Het maakte me niet uit waar we heen gingen, als mijn moeder zei dat de kans groot was dat ik was weggelopen door hem dan was het eerste wat de politie zou doen hier na toe gaan en dat kon ik niet laten gebeuren. Ik was tevreden met zijn plan en accepteerde het. We zouden er wel achter komen waar we zouden blijven na die week. Het gevoel toen we in die trein zaten was een opluchting. Mijn moeder kon ons nu niets meer doen, hem niets meer doen. Ik wou niet dat Daniel iets over kwam. Hij was anders dan alle andere jongens die om me heen hadden geleefd. Ik kan hem alles vertellen en hij mij en dat kon ik niet bij de andere. Ik moest zien dat ik nog drie jaar kon overleven om gelukkig te kunnen zijn zonder al dit gedoe. Veel mensen zouden me voor gek verklaren als ze wisten dat mijn vriend zoveel ouder was dan mijzelf en wij wegliepen door mijn moeder die het niet accepteerde, maar dat maakte voor mij niks uit. Ik pakte Daniels hand vast en keek hem aan met een glimlach. "We komen hier samen uit." zei ik terwijl ik zachtjes in zijn hand kneep waarna ik uit het raam keek naar het landschap waar we overheen snelde. Nog even en we waren in Rotterdam. Verweg van mijn moeder en ver weg van alle problemen. Mijn mobiel ging een paar keer over en terwijl ik zag wie het was schakelde ik mijn mobiel uit. In Rotterdam zou ik wel een ander nummer nemen en zorgen dat dit nummer voorgoed weg was. Ik legde mijn hoofd op Daniel's schouder en keek even voor me uit.

Rainabowww
Straatmuzikant

Rainabowww schreef:
Daniel
Ze legde haar hoofd op mijn schouder. De geur van haar haar maakte me rustig. Nog even en we zouden aangekomen zijn in Rotterdam. Dan moesten we nog een taxi zien te bellen die ons tot bij mijn vriend zou kunnen brengen. Ik keek op mijn mobiel. Mijn oma stuurde me dat de moeder van Amelie door had dat ze weg is. Ze wilde me laten achtervolgen door een agent. Ik vertelde het niet tegen Amelie. Het zou allemaal wel goed komen. Ik genoot van haar aanwezigheid. Ik werd wakkergeschud uit mijn dagdroom toen ik hoorde dat we waren aangekomen. We stapten uit. Het was midden in de winter. Amelie had het koud dus ik gaf haar mijn jas.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Amelie.
Ik trok zijn jas aan over mijn vest een genoot van het feit dat ik zijn geur nu rook. Ik keek even om me heen om te kijken of ik ergens een taxi zag langs komen maar tot nu toe zag ik er helemaal geen. Ik voelde me ineens wel slecht dat als ze ons nu kwamen halen Daniel in de problemen zat door het feit dat ik met hem weg liep. Ik zuchtte even kort maar besloot me om niet na te denken over wat er zou gebeuren als ze ons nu kwamen halen. Ik kijk Daniel aan. "Waar kunnen we een taxi halen?" vraag ik aan Daniel. Ik was nog nooit in Rotterdam geweest en ik bedacht me dat Daniel dit vast wel wist.

- Sorry, weinig inspiratie

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld