Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

1DBORPG || ft. houvanramb

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Jij: Harry Styles.
Ik: Louis Tomlinson.
Jij: Begint.
Ik: Begint dus niet.

(( Louis Tomlinson x Harry Styles ))

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry

Tsja, wat zou ik eens over mezelf vertellen? Mijn naam is Harry Styles. Ik ben bijna 22 jaar oud en dol op zingen. Wil je meer van me weten? Dan stel ik voor dat je verder leest. Er valt veel te ontdekken. Over de geheimen van de wereld, die ik allemaal wil leren kennen. Ja, ik ben best nieuwsgierig. Dit verhaal begon een paar maanden geleden. Mijn zus Gemma en ik zijn altijd close geweest, maar op een dag wilde ze op zichzelf gaan wonen. Zelf zat ik er ook een tijdje over na te denken, maar Gemma gaf de doorslag. Samen zochten we naar geschikte huisjes. We vonden een huisje vlak bij pap en mam, een huisje dat Gemma kocht. Mijn huisje is wat verder weg. Ongeveer 20 kilometer verderop. Een vreemd zou je kunnen zeggen. De eerste keer dat ik hier kwam, keken de bewoners me vreemd aan. Ze waren ook gesloten, zo viel me op. Ze leken niet veel van de wereld buiten hun dorp te weten. Alsof ze nooit buiten het dorp zijn geweest. De mensen die vroeger in mijn huis woonden, zijn overleden en hadden geen nabestaanden om hun erfenis aan af te staan. Daarom hadden ze besloten alles aan de volgende bewoners te geven. Dat scheelde mij weer heel wat geld voor meubels en zo. Ik ben nog van plan om nieuwe meubels te kopen, maar voorlopig nog even niet. Ze kunnen het nog goed doen en het huis zelf kost al genoeg geld. Ik kan beter even gaan sparen. We zijn nu terug in het heden. Ik woon nu een paar dagen in het dorp en voel me nog steeds niet op mijn gemak. Het is vast heel erg wennen. Voor het eerst op mezelf en meteen zo ver bij mijn familie en oude vrienden vandaan. In een gemeenschap waar iedereen elkaar kent, aangezien het maar een klein plaatsje is. Ik zucht zacht en leg mijn laatste kleren in de kast, waarna ik klaar ben met alles uit te pakken. Vervolgens pak ik mijn jas en loop naar buiten. Ik kan maar beter wat boodschappen doen. Toen ik nog thuis woonde, zorgde mam ervoor. Maar die kan natuurlijk niet elke week langs komen met de boodschappen. Tijd om het eens zelf te doen. Ik controleer of ik mijn portemonnee bij me heb, samen met de sleutels en sla dan de deur achter me dicht. Rustig loop ik naar mijn auto en rij naar de supermarkt toe.

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Het gerucht over de nieuwe inwoner was al snel door het hele dorp heen. En binnen de kortste keren wist iedereen zijn naam. Zijn naam was Harry Styles. Harry Styles was een mens. En daardoor trok hij veel aandacht. Niet veel inwoners van dit dorp waren menselijk. Ik was ook niet menselijk. Ik was een neko, of simpel gezegd, half kat. Voor de rest zag ik er redelijk normaal uit. Het enige wat anders was waren de oren, staart en de ietwat kattige trekjes. Mijn oren verstopte ik gemakkelijk onder een beanie. En mijn staart rolde ik op en verstopte ik in mijn broek. Aan de kattige trekjes kon ik gewoon niet veel doen, die hoorden gewoon bij me. Dus toen mijn moeder vroeg om even langs de winkel te gaan, liet ik eerst een protest horen. Maar toen ik me realiseerde dat er niet veel anders op zat, slenterde ik toch naar de winkel. Mijn moeder had dringend melk en eieren nodig. En ze had zich pas op het laatste moment bedacht dat ze voor pannenkoeken ook melk en eieren nodig had. Mijn zusjes waren thuis en ze waren al een uur aan het klagen over de pannenkoeken. En toen mijn moeder op het punt stond om ze te bakken, had ze de ingrediënten niet in huis, fijn. Ik zette de beanie ietsjes rechter op mijn hoofd voordat ik naar de winkel toeliep. Ik begroette een aantal inwoners en pakte een mandje. Nu ik hier toch was kon ik wat andere boodschappen doen, gewoon, voor mezelf. Het liefste woonde ik nu al op mezelf maar dat ging gewoon niet. Ik moest mijn moeder en stiefvader helpen met de verzorging van mijn kleine zusjes, en broertje. Een grote familie hebben was fijn, maar op dit moment woonde ik liever met mezelf. Maar omdat ik de oudste was, werd er van me verwacht dat ik hielp in het huishouden. Op zich vond ik het niet zo heel erg, maar ik was gewoon klaar om het huis uit te gaan. Nou ja, niet helemaal klaar. Ik was nog flink aan het sparen voor een geschikt huisje. Mijn vader betaalde gelukkig mijn studie. Ik ging een aantal dagen per week naar school. Op de andere dagen werkte ik, of deed ik het huishuiden. Zuchtend slenterde ik langs de koelafdeling en voorzichtig stopte ik wat pakken melk en een doos met eieren in mijn mandje. Vervolgens liep ik door naar de versafdeling, ik had ook nog tomaten nodig.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry
De winkels waren maar zo'n 5 minuten rijden van mijn nieuwe huis. Heerlijk, alles zo dicht bij. Bij mijn ouders moest ik al gauw 20 minuten rijden voor ik er was. Rustig stap ik uit de auto en doe hem op slot. vervolgens loop ik de winkel in en pak een mandje. Even denk ik na. Wat zou ik eens gaan eten? Pannenkoeken waren makkelijk, maar daar had ik niet veel zin in. Ik ben niet echt een groente persoon, dus dat valt ook af. Ook al moet je soms wel even wat hebben, natuurlijk. Rustig loop ik door de winkel, naar de vers afdeling en pak wat fruit. Mandarijntjes, aardbeien en dat soort spul. Even kijk ik op als er een jongen bij komt staan. Hij is leuk, maar vast net zo vreemd als iedereen hier. Ik zucht zacht en pak nog een komkommer en een krop sla, waarna ik naar de afdeling ernaast loop en wat aardappelschijfjes uit de koeling haal. Al deze spullen stop ik in mijn mandje. Vervolgens loop ik langs de vers afdeling, naar het drinken, maar bots dan per ongeluk tegen de leuke jongen aan en word vuurrood. "Sorry" zeg ik zacht en bijt ongemakkelijk op mijn lip. Wat kan ik onhandig zijn! Echt een ramp. Hopelijk vind hij het niet heel erg...

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Ik stond op het moment om de zak met tomaten in mijn mandje te doen maar doordat iemand tegen me aan botste, liet ik de zak vallen. Ik liet uit een zachte zucht en keek boos naar de jongen. Al snel verzachtte de blik in mijn ogen. ''Het geeft niets.'' Zei ik zachtjes en ik stopte de zak met tomaten weer in mijn mandje. Vervolgens knikte ik naar de jongen. ''Harry, toch? Ik ben Louis.'' Zei ik. ''Welkom. Ik hoop dat je het hier naar je zin zult hebben.'' Zei ik. Vervolgens beende ik naar de vleesafdeling en stopte een pakje bacon in het mandje. Ook nam ik was koekjes mee en liep richting de kassa. Voor een paar seconden sloot ik mijn ogen. Harry was knap. Zijn haar krulde, was lang en het rook lekker. Harry's ogen waren ook ontzettend mooi. Ik vroeg me af of Harry al iets in de gaten, of Harry al iets wist over de legende. Vast niet. Harry nam de legende vast niet serieus. Bijna niemand nam de legende serieus. Ik haalde een hand door het haar dat onder mijn beanie uitstak en begroette het meisje achter de kassa. Al snel betaalde ik en ik nam de tas weer mee naar huis. ''Ik heb Harry gezien!'' Deelde ik mee terwijl ik naar binnen stapte. Mijn familie was erg nieuwsgierig. Dus toen ze het nieuws over Harry hoorde, kwamen ze nieuwsgierig dichterbij. ''Hij ziet er gewoon.. Normaal uit. Hij is eigenlijk best wel knap.'' Bloosde ik. Mijn moeder rolde met haar ogen en ik gaf haar de tas. ''Ik heb alles gehaald. Plus tomaten en bacon. Je weet dat ik mijn pannenkoek graag eet met bacon, kaas en tomaat.'' Zei ik. Mijn gedachten dwaalden af naar Harry. Hij was bijzonder. En hij was ook knap. Niet dat ik iets van plan was met hem, nee, dat wilde ik niet.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry

Ik bijt op mijn lippen als de jongen zijn tomaten door mijn schuld laat vallen en wil hem net helpen het op te rapen, maar dan heeft hij ze al opgepakt. Even knik ik als hij vraagt of ik Harry ben. Tsja, het ging hier als een lopend vuurtje. Best vervelend, maar waarschijnlijk is dit zo'n typisch dorpje waar iedereen elkaar kent en alles van elkaar weet. Een dorpje zonder geheimen. "Leuke naam" zeg ik tegen hem en knik weer. "Dank je, leuk je te ontmoeten" zeg ik en kijk hem na als hij wegloopt. Ik hoop hem nog eens te zien, en iets zegt me dat het ook wel gebeuren gaat. Toch voel ik me stom, dat ik tegen hem ben op gebotst. Het is zo onhandig en gênant van me. Ik zucht zacht en pak mijn laatste boodschappen, die ik in de mand doe. Een fles sinaasappelsap, een pak melk en een fles cola. Gewoon voor in het weekend. Ook haal ik nog snel een wit brood en wat beleg op. Vervolgens loop ik naar de kassa toe en zie dat Louis voor me de winkel uitloopt. Helaas is de rij een beetje te lang om snel achter hem aan te gaan. Als ik betaald heb en buiten sta, is hij al weg. Rustig loop ik naar de auto en laad mijn spullen in de auto, waarna ik snel naar huis rij. Daar ruim ik de boodschappen weer op.

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Mijn moeder maakte de pannenkoeken klaar en al snel had ze voor iedereen een paar pannenkoeken gemaakt. Ik ging aan tafel zitten en haalde een hand door mijn haar heen. ''Morgen vroeg zorg ik voor het ontbijt, ik moet vroeg werken.'' Zei ik zachtjes. Ik ging naar school en als ik geen school had, werkte ik meestal. Ik werkte in de bibliotheek van ons dorp en vond het erg leuk werk. Ik hield immers van lezen. Langzaam begon ik te eten terwijl ik naar de enthousiaste verhalen van mijn zusjes luisterde. Morgenavond hadden ze een uitvoering op school. En ik wist zeker dat ik zou moeten komen. Dat vond ik helemaal niet erg, ik vond het leuk om dingen te doen met mijn zusjes. Toen ik het eten op had, stond ik op. Ik glimlachte naar mijn moeder. ''Ik ben nog even buiten.'' Zei ik. Mijn moeder knikte en drukte een zachte kus tegen mijn wang aan. ''Doe je wel een beetje voorzichtig, Louis?'' Vroeg ze en ik rolde met mijn ogen. ''Mam, ik ben 23. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.'' Lachte ik. Vervolgens trok ik mijn jas aan en stapte naar buiten. De sjaal wikkelde ik om mijn nek heen en ik deed ook mijn handschoenen aan. Het was koud buiten. Snel trok ik de beanie iets verder over mijn hoofd heen en liep langzaam naar het parkje. In de avond was ik vaak buiten te vinden. Ik was dan ook een avondmens. s' Avonds kon ik me veel makkelijker vermaken. Ik hield ervan om buiten te zijn. Het liefste zat ik in een klimboom, die stond in het park. Vanuit de boom kon ik iedereen makkelijk observeren. Net zoals van het platte dak van ons huis. Maar toen mijn moeder me een keer had zien zitten, had ze me er gillend af gehaald. Omdat het zó gevaarlijk was om op het dak te zitten. Ik zuchtte en al snel was ik in het park. Ik zocht gelijk de boom op en ging zitten op eens stevige tak. Ik sloot mijn ogen en stak een sigaret op, als mijn moeder wist dat ik rookte, dan zou ik een groot probleem hebben.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry
Al snel rook de hele keuken naar gebakken aardappelschijfjes, terwijl ik de komkommer zat te snijden. De sla had ik inmiddels al gewassen en in stukjes gesneden en de aardappeltjes waren bijna klaar, op het moment dat ik de komkommer en sla samen mengde in een grote kom. Vervolgens gooide ik er wat sladressing overheen en wat mandarijntjes. Vervolgens pakte ik een bord en draaide het fornuis uit. Ik schepte mijn bord vol en deed de rest rustig in de koelkast. Vervolgens liep ik naar de voorkamer en ging voor de tv zitten. Vroeger at ik altijd aan tafel, met mijn familie. Maar nu ik alleen woonde vond ik het zo saai achter. Bij de tv was veel leuker. Rustig keek ik naar de tv, terwijl ik mijn bord leeg at. Toen mijn eten op was, en mijn programma afgelopen liep ik terug naar de keuken en waste mijn spullen af en ruimde alles op. Even dacht ik na. Wat zou ik deze avond eens gaan doen?
Ik besloot het dorp te gaan verkennen. Eens kijken hoe het eruit zag in het donker. Rustig liep ik naar de gang en trok een warme jas aan, samen met handschoenen en een sjaal. Mijn schoenen had ik nog aan van zonet. Ik beet op mijn lip en deed een donkere beanie over mijn hoofd. Ik hield niet zo van beanies, maar in de winter waren ze best handig. Lekker warm tenslotte. Vervolgens deed ik mijn sleutels in mijn zak en liep naar buiten. Gewoon een richting uit. Uiteindelijk kwam ik aan in een donker parkje. Een beetje spookie, maar ook wel weer leuk.

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Ik spitste mijn oren zodra ik in de gaten had dat er voetstappen dichterbij kwamen. Snel schoof ik een stukje naar achteren en tuurde door de takken heen. Wie was er zo laat nog buiten dan? Wat als het mijn moeder was? Ik had mijn mobiel niet bij me en misschien wilde ze me wel thuis hebben. Ik vloekte zachtjes en nam nog snel een trek van mijn sigaret voordat ik het uitdrukte tegen de boom. Ik liet de sifaret naar beneden vallen en haalde opgelucht adem toen mijn moeder nergens te bekennen was. Wacht.. Dan moest het iemand anders zijn geweest. Ik haalde diep adem en haalde een hand door mijn haar heen. Nog nooit was ik iemand tegengekomen op dit tijdstip. Natuurlijk, in de zomer was ik wel wat mensen tegen gekomen op dit tijdstip. Toen was het nog licht. Maar nu is het hartstikke donker. Geconcentreerd kneep ik mijn ogen samen en beet op mijn lippen toen het een nogal lang figuur was. Het was geloof ik een jongen. Zuchtend verschoof ik me een beetje en vloekte toen het pakje sigaretten uit mijn jaszak viel. En niet veel seconden ging ik erachteraan. Ik was mijn evenwicht verloren waardoor ik nu achterover kiepte. Binnen een paar seconden lag ik op het koude, harde gras en een zachte zucht verliet mijn lippen. ''Autch.'' Mompelde ik terwijl ik snel ging staan en mijn pakje sigaretten van de grond griste.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry
Rustig liep ik door het parkje. Er stonden hier grote bomen, dat moet ik toegeven. Zo dik en groot had ik ze niet vaak gezien. Vast hele oude bomen, wat me deed denken aan de oude legende van dit dorp. De verkoopster van het huis had hem me verteld. Eeuwen geleden leefde er hier eens een heks, die verbrand werd door de bewoners van het dorpje. Als wraak vervloekte ze hen tot een wezen wat nu bekend stond als neko, maar in die tijd gewoon als half kat, half mens. De neko's konden volgens de legende het dorp niet uit, maar dat was allemaal nonsens. Neko's bestonden niet. Het waren gewoon verhaaltjes voor het slapen gaan, die in dit dorp verteld werden. Verhaaltjes om de kinderen braaf te houden. Net als de kerstman en Sinterklaas.
Nog steeds zat ik aan die legende te deken, toen ik opeens een knal vlak bij de grootste boom hoorde. Snel rende ik eropaf en zag een jongen liggen. O my god! Ik slikte even en liep er snel op af. "Gaat het?" vraag ik en pak de beanie van de grond, die van de jongen zijn hoofd is gevallen. Rustig geef ik hem aan de jongen en herken hem als Louis. "Hey, jij bent Louis toch?" vraag ik en slik als ik hem wat beter bekijk en zijn oren zie. Waren die echt? Dat kon toch niet?

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Snel krabbelde ik overeind en ik zette de beanie snel weer op mijn hoofd. Toen glimlachte ik naar Harry en bloosde. ''Het gaat wel. Ik ben gewoon een beetje onhandig, soms.'' Lachte ik. Ik hoopte maar dat hij mijn oren niet had gezien. Vast niet, het was hartstikke donker. En ik kon hem altijd nog vertellen dat hij het verkeerd had gezien. Glimlachend keek ik Harry aan en knikte. ''Ja, ik ben Louis. Ik ben je geloof ik al weleens eerder tegen gekomen, in de winkel.'' Zei ik met een glimlach. Ik haalde een hand door mijn haar heen. ''Ben je het al een beetje gewend om hier te wonen?'' Vroeg ik. ''Ik snap niet waarom iemand hier vrijwillig naartoe wilt verhuizen.'' Lachte ik. Ik snapte het inderdaad niet. Nog nóóit was ik uit het dorp geweest. Ik kon het dorp niet uit. Ik werd geblokkeerd door een soort van onzichtbaar scherm. Kon ik maar naar de grote stad toe. Ik had zulke geweldige verhalen over Londen gehoord. Daar zou ik nooit maar dan ook nooit terecht komen. Ik beet op mijn lippen en vervolgens stak ik weer een sigaret op. Mijn ogen sloten zich vanzelf en ik leunde tegen de boom aan. ''Wil je ook een sigaret?'' Mompelde ik terwijl ik mijn ogen weer opende. Voor een paar seconden bestudeerde ik Harry. Hij was knap.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry

"Ik ben blij dat je niets mankeert" zei ik en grinnikte zacht toen hij zij dat hij gewoon een beetje onhandig was. Daar had ik ook een handje van. "Je bent niet de enige" glimlachte ik even en keek Louis aan. "Volgens mij wel, ik was die onhandige knul die tegen je op botste. Nogmaals sorry trouwens" zei ik tegen hem en haalde mijn schouders op. "Dit is volgens mij een dorpje waar iedereen elkaar kent en alles over elkaar weet. Niet iets wat ik gewend ben. Ik trek iets teveel aandacht na mijn smaak, maar verder lijkt het me wel een gezellige omgeving" zei ik toen hij vroeg of ik hier al een beetje gewend was. "Het leek me hier wel gezellig." zei ik en haalde een hand door mijn krullen heen. Ik had maar besloten om niet over die oortjes te beginnen. Het was donker tenslotte, ik had het vast verkeerd gezien en dan zou Louis me gek vinden. Goed, ik was ook gek. Knettergek als je mijn zus moest geloven, maar dat hoefde niet iedereen te weten. "Nee dank je" glimlachte ik toen Louis me een sigaret aanbood

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. ''Daar ben ik ook blij om. Het laatste wat ik nu kan gebruiken is een gebroken been of iets in die richting.'' Lachte ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen en fronste even. ''Niet de enige?'' Herhaalde ik terwijl ik Harry voor een paar seconden bekeek. Harry zag er helemaal niet onhandig uit. Maar, hij was wel ontzettend lang. Misschien had dat iets met het feit te maken dat hij onhandig was. Toen herinnerde ik me het incident van de winkel weer en snel schudde ik mijn hoofd. ''Je hoeft niet nog een keer sorry te zeggen, joh.'' Giechelde ik. ''Je kon er niets aan doen. En het was niet eens jouw schuld. Het was mijn schuld.. Nou ja, ook mijn schuld. We hadden beide schuld.'' Besloot ik maar en toen zuchtte ik. ''Ja.'' Zei ik. ''Iedereen weet alles over elkaar, iedereen kent elkaar. Het is hartstikke lastig en na een tijdje zul je er ook gek van worden.'' Zi ik. k beet op mijn lippen en knikte. ''Je bent inderdaad een opvallend persoon. Niet in een verkeerde manier, nee, helemaal niet. Je bent gewoon opvallend.'' Zei ik met een glimlach. Toen knikte ik. ''Gezellig.'' Snoof ik. Het was allesbehalve gezellig. Maar dat was misschien omdat ik mijn hele leven vast zat, in deze stad. Gelukkig waren er wel wat fatsoenlijke winkels. Ik knikte toen Harry het aanbod afwees en ik blies wat lucht uit. Ik staarde naar de sterren en dacht na, gewoon, over van alles.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry
Ik kon een lachje niet onderdrukken toen Louis ons beide de schuld gaf van het incident in de winkel. Misschien was het ook wel beide schuld. Louis kon tenslotte weg stappen voor ik tegen hem aan knalde, maar ik moest gewoon uit mijn doppen kijken. Als kind had ik een bril gemoeten, maar die wees ik af en na een tijdje groeiden mijn ogen eroverheen. Tenminste, dat dacht ik. Ik had geen last meer van mijn ogen en kon alles weer normaal en duidelijk zien. Toch was het misschien niet zo'n goed idee om de bril te weigeren. Ach ja, het was nu te laat om erover na te denken. Waarschijnlijk zou een bril me nu toch niet meer staan. Even knikte ik klein toen Louis zei dat iedereen elkaar goed kende en ik er uiteindelijk gek van zou worden. "Dat geloof ik graag" glimlachte ik even naar hem en grinnikte zacht toen hij de opmerking maakte dat ik op de goede manier opviel. "Dankje, denk ik" zei ik en beet even op mijn lip toen hij zo sarcastisch deed. "Vindt je het hier niet leuk?" vroeg ik en keek hem even aan, terwijl hij naar de vele sterren in de lucht staarde. Hij kreeg een wat dromerige blik in zijn ogen. Alsof hij aan honderden dingen nadacht. Waar zou hij eigenlijk over na zitten denken?

Wellington
Landelijke ster

Wellington schreef:
Louis Tomlinson.

Langzaam haalde ik mijn schouders op en glimlachte naar Harry. ''Ik ben hier gewoon al mijn hele leven. Ik zou graag eens buiten deze stad willen zijn.'' Zei ik. Ik zou er daadwerkelijk alles voor over hebben. Nou ja, bijna alles. ''Op zich is het hier wel leuk.'' Zei ik. ''Het is er gezellig, ondanks dat iedereen alles over je weet. Als je maar een paar vrienden hebt.'' Zei ik. ''En ik wil je vriend zijn, als dat goed is. Ik zal je voorstellen aan nog wat anderen.'' Glimlachte ik ''Ga je nog naar school of werk je?'' Vroeg ik nieuwsgierig. Ik haalde een hand door mijn haar heen en toen stampte ik de peuk uit met mijn voet. Voorzichtig haalde ik mijn mobiel uit mijn zak en beet hard op mijn lippen. Ik moest gaan. ''Ik zie je later wel, Harry. Nog een fijne nacht.'' Zei ik. Gelijk draaide ik me om en beende weg. Toen ik thuis kwam ging ik gelijk naar boven en opende mijn raam. Nog héél even keek ik naar buiten. Helaas zag ik niets meer van Harry. Zuchtend liet ik me op mijn bed vallen en staarde naar het plafond. Ik vroeg me af wanneer ik hem weer zou zien.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Harry
Ik kijk hem aan en knik. "Ben je van plan om binnenkort buiten het dorp te gaan wonen?" vraag ik aan hem. Hij is oud genoeg om te verhuizen. Zo te zien is hij nog ouder dan dat ik ben, tenslotte. Ik glimlach even als hij zegt dat hij mijn vriend wil zijn. "Ik zou ook graag vrienden met jou willen zijn" zeg ik en haal een hand door mijn krullen heen. "Momenteel ga ik nog naar school, maar ben opzoek naar een bijbaantje in de buurt" zeg ik als hij vraagt of ik naar school ga of werk. Hoe hij met zijn sigaret omgaat, is slecht voor het milieu, maar wie ben ik om er wat tegen te zeggen? "Ik zie je later" zeg ik, als Louis zegt dat hij moet gaan. "Slaap lekker voor straks" zeg ik en blijf nog even in het parkje, maar loop dan zelf ook richting huis. Ik vraag me af, waar Louis woont. Wie hij is en hoe hij is. Mijn eerste indruk is een vriendelijk persoon, maar met een groot geheim. Een geheim wat niet iedereen mag wegen, die er niet bij betrokken is. Hij is mysterieus, wat erg leuk aan hem is.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld