stillkidrauhl schreef:
Ik bewonder zijn gezicht even, hij zag er goed uit, net zoals altijd. Soms denk ik wel na over of het ooit iets zou worden tussen Damion en mij. Daarmee bedoel ik, of er ooit liefde zou bloeien. Ik hou zielsveel van hem, als een vriend. Maar toch, het idee dat we ooit iets zouden krijgen is vreemd omdat ik het me moeilijk kan voorstellen. Hij is de afgelopen drie jaar, net een broer voor me geworden. Een broer die van me houdt, me knuffelt als ik alles niet meer zie zitten, me laat lachen en me beschermt. Ik glimlach even om het idee maar schrik lichtjes als Damion tegen me praat. "Hm ik beloof je niks." Zeg ik dan en lach zachtjes. Het klopt, ik laat Damion wel vaker mijn tassen dragen als we naar de stad gaan. "Eigenlijk moet je er helemaal niet over klagen, ik ben je vriendin, het moet." Zeg ik dan licht eigenwijs. Ik ben eigenwijs, echt heel koppig en dat weet Damion. Als ik iets wil, krijg ik het ook, maar niet als een verwendnest natuurlijk. "Hm cutie." Glimlach ik even als hij over mijn wang wrijft. Kort daarna voel ik het kusje en zucht dan even automatisch tevreden. Het was fijn dat hij zoveel respect voor me toonde, hij is één van de weinig jongens waar ik echt mee kan opschieten. De rest was respectloos, als het aan hun lag, is het oke om met je bestevriendin naar bed te gaan en 'het' doenl