orpg // ft, Dauntless - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg // ft, Dauntless

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Wij weten en jullie niet.

Ik: Rosalie Ross Savaii ' 20
Jij: Jongen + begin xo

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Orion Lionheart ~ 22 (in werkelijkheid veel ouder) ~ will-o-wisp

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Orions eerste werkdag en wat keek hij er tegenop. Mensen waren zoveel sterker geworden tegenover vroeger. Hun technologie had zijn wouden en moerassen vernietigd. Zijn ras en dat van nog verschillende andere wezens kon niet anders dan zich in hun wereld te integreren. Ook hem geschiedde hetzelfde lot. Hij was gedegradeerd tot de beschermer van een sterveling. Al had hij nog het meeste medelijden met Tapio. Hij was een vergeten god van het woud, die hetzelfde lot deelde. Hij had mensen altijd gemeden. In tegenstelling tot Orion had hij dit ras nooit een haar kwaad gedaan. Maar de mens was een meedogenloos wezen. Tapio's wouden waren met de grond gelijk gemaakt en samen met Orion had hij zich voor deze job gesolliciteerd.
"We moeten vertrekken anders komen we te laat aan." Orion stond in de deuropening.
"Wat maakt het uit we hebben de job toch." Gromde Tapio die zat te worstelen met een jeans jas. Als ze wouden werken voor mensen zouden ze zich ook aan hun gewoonte en klederdracht moeten aanpassen, wat niet altijd even makkelijk ging. Ze namen de metro. Niemand die vermoedde dat deze twee jonge mannen eigenlijk helemaal niet menselijk waren. Aangekomen bij het landhuis van hun werkgever belde Orion aan. "Laat mij het woord maar doen. Mensen overtuigen is wel zo'n beetje mijn talent."
"Er is een verschil tussen ze overtuigen en ze laten verdrinken in een moeras." merkte Tapio op.
"Inderdaad dat tweede is een stuk moeilijker, maar wel leuker." Een mysterieuze grijns sierde zijn gezicht, maar toen hij voetstappen vanachter de deur hoorde verdween deze al snel.

__________
Tapio

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Vandaag had Rosalie al best een drukke dag gehad. Ook al was het nog niet zo heel laat, het was zo rond drie uur. Vanochtend was ze al om zeven uur opgestaan, omdat ze eventjes wilde gaan sporten. Ze hield ervan om in de ochtend, in het park, te hardlopen. Het was rustig, stil en niemand die voor je voeten liep. En natuurlijk hoorde je de vogeltjes in de bomen. Rosalie was best een sportief meisje, want ze sporten goed. Natuurlijk niet te veel, want ze hoefde ook weer niet te veel spieren. Voorderest was ze naar haar vriendin gegaan en naar de stad geweest. En nu? Nu zit ze op de bank samen met haar broertje die tegen haar aanligt. Rosalie had de televisie aanstaan, maar ze keek toch niet omdat haar broertje naar een kinderserie wilden kijken. Als ze op haar mobiel wilde gaan, werd dat verstoord door de deurbel. Algauw staat ze op en loopt door de gangen naar de voordeur, waar ze de deur al snel opende. Ze ziet twee jongen mannen staan en toen schoot haar te binnen, dat het die twee beveiligers waren. Mijn moeder zei nog dat er mensen langs kwamen rond deze tijd en dat was dus nu.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Hallo, wij zijn Orion en Tapio, aangesteld voor de bescherming van dit huis en iedereen die er in woont." zei Orion met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. "Jij bent vast en zeker Rosalie. Ja je moeder heeft ons als wat over jullie verteld. Weet je toevallig misschien waar we deze kunnen zetten?" hij tilde even zijn tas op. Haar moeder had er immers op gestaan dat ze in het huis zouden blijven zodat ze ook s'avonds en vooral s'nachts beschikbaar waren. Voor beiden was dat geen probleem. Deze gigantische villa was veel luxueuzer dan het armzalige appartementje dat ze tot nu toe beiden gedeeld hadden. Daarbij was het ook nog eens dicht bij een bos gelegen, of toch wat er van overbleef.
"Gecondoleerd trouwens met het verlies van je vader." zei Tapio die tot dan toe altijd stil was gebleven. Tapio was een kop groter dan Orion en ook nog eens een stuk breder. Hij zag er ruig en gevaarlijk uit, maar integendeel. Als er iemand van hen twee was waar je bang voor moest zijn dan was het Orion. Tapio had een hart van goud, dat kon je over Orion niet zeggen. Hem kon het niet schelen dat haar vader dood was, weer een mens minder. Toch knikte hij instemmend toen Tapio zijn medeleven uitdrukte.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Al snel beginnen de twee jongens te praten, waardoor Rosalie luistert. Hadden ze al eerder met haar moeder gepraat, daar had ze niks mee verder gekregen. Haar moeder had wel wat over beveiligers verteld, maar niet echt waarom. Daar had Rosalie nog geen tijd voor, om het te vragen. En ze wilde haar moeder ook niet lastig vallen de laatste tijd, want ze had het heel moeilijk met het verlies van haar vader. Ze wilde er liever niet over praten, dat zei ze altijd al dus dat was in dit geval ook wel zo. Terwijl Rosalie wel iemand nodig had om mee te praten, maar gelukkig had ze daar haar vriendinnen voor. ''Hee.'' Glimlachte Rosalie eventjes zwak en opende de deur toen wat breder. ''Kom maar binnen, ik roep mijn moeder anders wel eventjes.'' Glimlachte ze en sloot de deur achter hun, als ze binnen waren gekomen. Vervolgens liep ze snel naar boven toe waar ze naar het kantoor van haar moeder liep. ''Mam, die twee jongens zijn er.'' Zei ze tegen haar moeder en liep toen terug naar haar kamer.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rosalies moeder kwam met tikkende hakken van de trap gewandeld. Haar kleding was tot in de puntjes perfect en zag er erg duur uit. Ze zag eruit als een vrouw die je liever niet tegen je wilde hebben, een harde tante. Dat was ook gebleken toen de twee jongens op sollicitatie gesprek gekomen waren. Het had hen bloed, zweet en tranen gekost om haar te overtuigen van hun kwaliteiten. Maar hier stonden ze dan. "Wat hebben jullie voor kleren aan. Kom kom zo'n boerse outfits dat wil ik niet in mijn huishouden hebben. Jullie werkkleding ligt klaar op jullie kamers, eerste verdieping achteraan op de gang." Dat was het enige dat ze zei. Geen warme ontvangst of hartelijke woorden. Deze vrouw vond zich duidelijk boven hun stand. Dat was het soort mensen waar ze beiden van walgden, maar ze betaalden goed en geld was alles in deze menselijke wereld. De jongens gingen naar de aangewezen kamers en vonden op het bed een chique maatpak terug. Velen zouden hier blij mee zijn geweest, zij niet. Tapio hield de broek met een weerzinwekkend gezicht voor zich. Ze waren beiden niet echt van van deze strakke maatkleding. Toch trokken ze het aan, al dan niet met tegenzin en stonden tien minuten later weer aan de trap. "Op instructies moeten we niet hopen." zei Orion lachend. "Wel dan kunnen we ons best zelf een rondleiding geven."
"Of we vragen het aan Rosalie?" stelde Tapio voor.
"Waarom zou je het aan haar willen vragen. Je hebt toch geen oogje op haar."
"Natuurlijk niet een god met een mens. Ik verlaag me niet tot dat niveau."
"Nu klink je precies als haar moeder."
Dat bracht hen beiden aan het lachen.

Anoniem
YouTube-ster

Disqeaumon schreef:
Rosalie's moeder was niet echt een persoon die haar gevoelens uiten. En dat vond Rosalie erg jammer, want nu kon ze met niemand uit dit huis haar gevoelens delen over haar overleden vader. Soms had ze het gevoel dat er mee achter zat dan alleen het overlijden van haar vader. Want waarom zou ze anders die twee beveiligers inhuren? Om de veiligheid, dat snapte Rosalie nog wel. Maar er zat toch gewoon een goed alarm op dit huis? Ze schudde haar gedachtes uit haar hoofd en liet zich op haar bed vallen. Wat zou ze vandaag gaan doen? Naar een vriendin gaan was geen optie, want ze had al aan een paar vriendinnen gevraagd wat ze dit weekend konden gaan doen. Dit werd dus een weekend voor haar zelf en volgens mij werd het behoorlijk saai. Ze pakte haar mobiel die naast zich op het grote bed lag en ging toen maar wat spelletjes spelen. Ze verveelde zich en had geen idee wat ze moest gaan doen. Misschien straks eventjes naar de stad gaan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Samen gingen ze op verkenning. Het huis had meer kamers dan nodig was voor slechts drie personen. Velen leken dus ook ongebruikt. Sommigen waren ook op slot. Ze waren dan wel beveiligers een sleutel hadden ze niet gekregen. Blijkbaar wou de vrouw des huizes dus niet dat ze overal toegang tot hadden. Deze familie had dus wel wat geheimen. Ze zouden hier veel tijd doorbrengen dus waarom niet proberen ze te ontrafelen.
"Ik verveel me nu al." zei Orion en strekte zich geeuwend uit. "Waarvoor zouden we hen trouwens veilig moeten houden. Het alarm hier waarschuwt hen als er ook maar iemand een hand op de toegangspoort legt."
"Wel misschien maken we deel uit van die geheimen waar je het net over had." merkte Tapio op.
"Misschien wel. Ow ja we moeten nog even bij Rosalie langs gaan, orders van de baas"
Orion klopte beleefd aan en opende de deur. "Hey Rosalie, als we je zo mogen noemen ten minste. Of moeten we mevrouw Savaii zeggen? Hoe dan ook je moeder heeft ons opgedragen je gezelschap te houden wanneer je het huis verlaat, om je veiligheid te garanderen. Dus geef een gil als je de stad ingaat dan komt één van ons mee."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld