schreef:
Nathalie
"Nathalie schiet nou eens op! De prins komt." Roept mijn vader ongeduldig. "Ja sorry, vader. Ik kom al." Ik gooi de laatste emmer met water in de ton en til mijn kleine broertje Max op. Samen met mijn broertje en mijn vader lopen we naar de groep mensen. Moeder was er niet. Ze was al overleden toen ik nog maar 12 was. Ik zucht. Als ik de prins aan zie komen rijden op zijn paard glimlach ik zwak en maak samen met de andere een buiging. Waarom was ik hier? Het trekt mijn interesse niet echt. Ik geef Max aan mijn vader. "Ik ga alvast naar het huisje toe. Ik moet nog heel wat kruiden vinden om vanavond te eten. Ik zie u strakjes." Ik draai me om en loop een paar passen. Dan kijk ik nog één keer naar de prins en loop dan door.