Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Hate that I love you

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
& Ro2002

Ik: Adriana Carter.
Jij: Jongen.

Adriana.
Ik staar uit de raam van de auto en neurie zachtjes met het liedje dat afspeelt op de radio. Ik ben met mijn moeder onderweg naar het nieuwe huis waar we gaan intrekken. Natuurlijk niet een huis voor ons twee maar we trekken in bij haar nieuwe vriend en zijn zoon. Mijn vader is een jaar geleden overleden aan een auto ongeluk en ik heb er nog steeds moeilijkheden me, vooral omdat ik het zo moeilijk met mijn moeder kan vinden. Min band met haar maakt ze alleen maar erger door zo vroeg al een ander vriend te hebben. Ik vond het ongelooflijk erg toen ik het hoorde en ik stemde gelijk in dat ik alleen wou gaan wonen. Maar ze weigerde, net zoals altijd. Ik weet nu al dat ik het niet naar mijn zin ga hebben daar en daarnaast hoop ik dat ik op z'n minst een kamer voor mezelf krijg. Zodat ik me kan opsluiten als ik me erger aan mijn moeder. "Komt goed." Zeg ik even zacht als mijn moeder me verteld dat ik wel normaal moet gaan doen. Dat ga ik ook doen, maar dan doe ik het voor mijn vader want ik weet dat hij wilt dat mijn moeder gelukkig is, ook al is dat met een ander.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Michiel Maes

Ik ben druk bezig met mijn kamer op te ruimen op bevel van mijn vader. Het is mijn kamer, ik zou er mee mogen doen wat ik zelf wilde, maar daar kwam nu verandering in. Mijn vader heeft een nieuwe vriendin en die gaat nu samen met haar dochter bij ons inwonen. We hebben maar een klein huis, dus je kunt het al raden, niet genoeg slaapkamers. Ik moet de mijne dus met dat meisje delen, terwijl ik niets over haar weet. Dat worden een paar akward dagen, misschien wel weken. Ik hoop dat ze geen controlefreak is ofzo, want daar heb ik dus compleet geen zin in. Ik plof op mijn bed en bekijk het resultaat. Het kan netter, maar ze moet er maar tevreden mee zijn. Ik ga niet doen alsof ik altijd een opgeruimde kamer heb, dus kan ze er beter meteen aan wennen. Mijn vader roept dat ik naar beneden moet komen. Ik trek snel een proper shirt aan en ga naar beneden. Mijn vader is druk bezig het huis nog netter te krijgen. Ik moet het hem meegeven als hij verliefd is, doet hij altijd verschrikkelijk veel moeite, maar dat was wel een familietrekje.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Adriana
Als we er zijn kijk ik even naar het huis. Ik zucht even zachtjes en kijk kort naar mijn moeder. Ik stap rustig uit en pak mijn twee koffers. Ik sleep ze mee naar de voordeur en klop dan rustig aan. Mijn moeder zag er, eerlijk gezegd, heel goed uit. Ze heeft haar zeker opgetut. De vriend van mijn moeder ken ik natuurlijk al, hij kwam weleens bij ons langs. Maar de zoon, daar moet ik me nog voor gaan voorstellen. Mijn moeder had me verteld dat hij net zo oud als mij was. Aan de ene kant luchtte me dat op omdat ik helemaal geen zin heb in een 4-jarig kind die me elke ochtend vroeg komt wakker maken. Maar aan de andere kant kan dat heel erg gaan botsen en voor vervelende ruzies zorgen maar ik heel eigenwijs en koppig ben. Ik kijk rustig op als de deur geopend wordt door de vriend van mijn moeder. Ik zet maar even een zwakke glimlach op en kijk hoe mijn moeder hem even knuffelt. Ik loop rustig door als mijn moeder binnen is en geef mijn moeder ze vriend een korte knuffel. "Goed hoor." Knik ik even als hij me vaagt hoe het met me gaat. Ik kijk dan op naar de jongen die er staat, hij moest vast de zoon zijn. Ik moet zeggen dat hij er zeker niet slecht uit ziet. Ik schud de gedachtes van me af en steek dan mijn hand naar hem uit. "Adriana." Knik ik eventjes.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Mijn vader springt zowat van zijn stoel als de bel gaat. Ikzelf sta rustig recht en volg hem naar de deur. Ik knik even vriendelijk naar zijn vriendin. Ze is wel lief, maar een moederfiguur zou ze nooit voor me kunnen zijn, niemand niet eigenlijk. Ik kijk naar haar dochter, want haar had ik nog nooit gezien. Geen lelijke meid, denk ik in mezelf. Ik pak haar hand. "Michiel," stel ik mezelf voor. "Zal ik even helpen met de koffers, weet je ineens waar je kamer is" vraag ik vriendelijk aan haar en zie mijn vader goedkeurend kijken. Hij heeft het graag als ik een goede indruk maak natuurlijk, zeker waar zijn vriendin bij is. Ik ben natuurlijk niet bijster enthousiast om mijn kamer te delen, maar een goede start zou al wonderen kunnen doen naar de toekomst toe. Ze ziet er me trouwens een toffe meid uit, dus misschien gaat dit zo slecht nog niet worden.

Pinkturtle
Karaoke-ster

Pinkturtle schreef:
im so fancy

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Ik schud onze handen even rustig en laat dan zijn hand los. "Ik draag mijn koffers zelf wel." Zeg ik maar zie mijn moeder even boos naar me kijken. Ik rol even met mijn ogen. Ik wil niet dat Michiel ineens alles voor me moet gaan doen zodat onze ouders hun zin krijgen. Ik schud even zachtjes met mijn hoofd en overhandig hem dan mijn koffers. Ik loop vervolgens achter Michiel aan naar boven. Ik trek mijn wenkbrauw op als ik zie dat ik bij hem in de kamer moet slapen. "Dus we slapen in hetzelfde kamer?" Vraag ik even rustig voor de zekerheid. Ik kijk even rond, zijn kamer was eigenlijk helemaal niet zo klein, net iets groter als mijn eigen kamer en eerlijk gezegd zelfs veel netter dan mijn eigen kamer.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
"We hebben maar twee slaapkamers, dus het was dit of bij de ouders en ik denk dat de tweede mogelijkheid niet je keuze geweest zou zijn," zeg ik tegen haar terwijl ik haar koffers op haar bed zet. "Ik heb het bed nog niet getest, want heb het vandaag pas in elkaar gezet, maar normaal zou het niet mogen inzakken," zeg ik met een lach. Ik had mijn spullen in mijn 'helft' van de kamer gelegd, dus deze kant zag er bijzonder leeg uit. "Kan ik nog met iets helpen of zal ik je alleen laten zodat je kunt uitpakken?" vraag ik terwijl ik haar nieuwsgierig aankijk. Ze is duidelijk geen prater, dat had ik al door, maar misschien is ze gewoon wat verlegen.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Ik luister naar hem en gaeven op het bed zitten, het zat lekker dus ik zou er vast lekker op gaan kunnen slapen. "Nee dankjewel." Zeg ik als hij me vraagt of hij me nog ergens mee kan helpen. Ik ga van het bed af en open dan mijn twee koffers. Er lag ook een lege kast dus dat was wel handig. Ik haal mijn kleren uit mijn koffers en hang ze op in mijn kast. Na even haal ik ook wat meisjes spullen uitdie ik nodig zal hebben. Ik stop ze in de laatjes van mijn nachtkastje. Ik heb zeker geen zin om straks met mijn moeder en de rest aan één tafel te gaan zitten om te eten. Ik zucht even zachtjes en leg de lege koffers weg als ik klaar ben.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik loop naar beneden als ze geen hulp nodig heeft. Ik loop naar de tuin omdat ik geen zin heb in het klef gedoe van mijn vader en zijn vriend. Ik loop naar de tuin en plof daar op een bankje. De zon schijnt en het is niet echt koud dus ik zit best wel goed. Ik sluit mijn ogen en begin wat voor me uit te zingen. We zullen wel zien hoe dit allemaal loopt, denk ik in mezelf. Als ik wat ruimte nodig heb, kan ik altijd nog bij een stel vrienden terecht. Dat was zo fijn aan deze plaats. Iedereen kende iedereen en je kon altijd wel op hulp rekenen als er wat was. Ik zou echt nooit in een stad kunnen gaan wonen, waar iedereen langs elkaar leeft zonder elkaar echt te zien.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Ik loop na een tijdje naar beneden met mijn telefoon in mijn handen. Ik heb geen wifi dus ik besloot maar om Michiel te vragen or ze hier wifi hadden. Ik knik naar mijn moeder als ze zegt dat hij in de tuin zit. Ik loop rustig de tuin in en blijf bij de deuropening staan van de achterdeur. "Michiel?" Vraag ik even rustig. "Hebben jullie toevallig hier wifi?" Vraag ik vervolgens. Ik heb helemaal geen zin om hier te zitten om met hem, met mijn moeder of stiefvader te praten dus internet is het beste afleiding die ik nu kan bedenken. Daarnaast moest ik het mijn vrienden laten weten hoe het hier is. Het is natuurlijk niet leuk als je ineens verhuist, ookal is het rijden naar onze oude bestemming maag twintig minuten vanaf hier. Ik kan niet elke keer opnieuw terug om mijn vrienden te zien.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
"Ja tuurlijk, maar wel beperkt. De verbinding valt vaak weg. Beneden is beter dan boven," zeg ik tegen haar. Ik gebaar dat ze haar gsm even moet geven. Ik verbind haar gsm met het beste Wifi-netwerk in deze buurt en geef het wachtwoord vlug in. Ik geef haar de gsm terug en kijk naar haar. Het valt me op dat ze meteen met haar gsm aan de slag gaat. "Helemaal klaar met uitpakken?" vraag ik om een gesprek te beginnen. Ik wil dat ze zich hier een beetje thuis voelt.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Ik knik rustig en geef hem mijn telefoon. Ik volg zijn bewegingen en bijt in mijn onderlip. "Thanks.." Mompel ik even en neem mijn telefoon weer aan. Ik vergrendel 'm en open whatsapp. "Jep." Knik ik kort af naar Michiel. Ik heb hier helemaal geen zin in, om met hem te praten. Door zijn vader gaat mijn moeder mijn eigen vader nu helemaal vergeten. Ik zucht zachtjes en kijk om als mijn moeder, genaamd Abbigail, de tuin in komt lopen. "Komen jullie eten?" Vraagt ze dan. Ik kijk van mijn moeder naar Michiel en dan weer terug naar mijn moeder. "Ik eet later." Zeg ik simpel, ik heb echt geen zin om met iedereen aan tafel te zitten, misschien trek ik me teveel terug maar ja.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik sta recht en kijk verbaasd naar Abbigail, die niet zo blij lijkt met het antwoord van haar dochter. Ik ga snel naar binnen. Ik wil geen deel uitmaken van hun moeder-dochter discussie. Ik loop rechtstreeks naar de keuken en schep op. Ik begin te eten. Mijn vader, Alexander, kijkt me geïrriteerd aan. "Michiel, zou je niet wachten op de rest?" vraagt hij bozig. Ik slik mijn hap binnen. "De rest komt niet, de rest heeft een discussie in de tuin. Mooie bijnaam trouwens voor Abbigail," zeg ik tegen hem. Hij kijkt me even aan, maar staat dan recht en loopt richting tuin. Ik eet rustig verder. Dat gaat Adriana niet leuk vinden, voorspel ik. Daar gaat de eerste gezellige familiemaaltijd.

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Ik discusseer even met mijn moeder maar mijn ogen worden groot als mijn stiefvader naar buiten komt lopen. Ik had niet anders verwacht, hij gaat tegen me in. "Bemoei je er niet mee!" Roep ik boos en loop dan naar binnen. Ik ren gelijk naar boven toe en sla de deur achter me dicht. Kunnen ze me niet even de tijd geven? De tijd geven dat ik het moeilijk vindt om een huis te delen met een man die mijn vader ze plek in gaat nemen. Ik voel me wel beetje triest tegenover Michiel omdat hij nou een slechte beeld over me krijgt.

Ro2002
Wereldberoemd

ro2002 schreef:
Ik hoor de deur boven dichtslaan en eet verder. De ouders komen terug. "Geweldige aanpak," zeg ik tegen mijn vader. "Nu even niet Michiel," zegt hij als hij gaat zitten. Ik sta recht en hij kijkt me verbaasd aan. "Ik ga niet zitten wachten tot jullie je problemen hebben opgelost. Ik heb al gegeten toen het nog warm was," leg ik uit. Ik zie dat mijn vader boos wordt. Nog voor hij iets kan zeggen, schep ik een bord vol. "Ik ga dit naar boven brengen, zodat ze wat gegeten heeft want jouw plan van aanpak werkt duidelijk niet," zeg ik en ik draai me om. Mijn vader roept nog een paar keer boos mijn naam, maar ik negeer hem. Had hij nu echt verwacht dat we dit leuk zouden vinden? Ik loop naar mijn kamer en wandel binnen zonder te kloppen. Het is ook mijn kamer dus ik ga echt niet staan kloppen. Ik loop naar Adriana en geef haar het bord met eten. "Momenteel niet naar beneden gaan, er is ontploffingsgevaar," grap ik en ik plof op bed. Ik kijk naar Adriana om te zien hoe ze reageert

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Als na een tijdje Michiel de kamer in loopt, kijk ik rustig op. "Dacht ik al.." Zeg ik dan rustig. "Het spijt me, voor mijn gedrag." Excuseer ik dan, hij heeft recht op een excusie, vind ik. Ik kan bot tegen mijn moeder en stiefvader blijven doen maar Michiel heeft hier niets mee te maken. Ik pak het bord eten en leg het op mijn schoot neer. "Dankjewel.." Zeg ik nog even rustig, doelend dat hij het eten naar boven heeft gebracht. Ik prik met mijn vork in het eten en neem dan een kleine hap. Het smaakte lekker, maar goed ook, anders zat ik de hele dag zonder eten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld