schreef:
Haru
Met mijn handen in mijn zakken loop ik rustig het plein op. Mijn zware tas hangt over mijn schouder heen en ik laat mijn blik over de vier gebouwen heen dwalen. Morgen zou de eerste echte schooldag beginnen, vandaag is alleen maar een klein introductiedagje. Iedereen krijgt een kamer toegewezen, waar je je hele schoolcarrière in verblijft. Wanneer ik de een van de bruggen passeer, blijf ik eventjes staan. Laat ik eerst maar eens even een kamer gaan regelen, dan kan ik mijn tas dumpen en nog wat verder het schoolterrein verkennen. Langzaam loop ik de brug op, door de poort naar de verblijven. Om eerlijk te zijn verbaast het me, dat er drie aparte gebouwen zijn. Tja, niet alle leerlingen passen in een gebouw, maar toch.. De afstand er tussen was waanzinnig. Nu loop ik het gebouw binnen, waar met grote letters op staat geschreven dat het voor de dagklas is. Dat was ook nog iets. Waarom was er een dagklas en een nachtklas? Ach. Misschien moet ik er maar niet zoveel over nadenken.
Familie mis ik tot nu toe nog niet, dat is ook niet echt heel gek.. Mijn vader en moeder zijn na mijn geboorte op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Opgegroeid ben ik bij mijn oma, in een land hier ver vandaan. Nja, laat ik eerst maar eens een kamer gaan regelen en hier wat langer blijven.. Kijken hoe het er hier allemaal aan toe gaat, dan pas kan ik daar over nadenken. Over het misgevoel. ''Iedereen, een trap naar boven en naar kamer 49. Ik wil graag even wat uitleggen.'' gaat er door de intercom. Oké, dan. Met mijn zware tas hijsend over mijn schouder loop ik maar de trap op, richting de kamer waar met koeienletters '49' op staat. ''Hm, laten we hopen dat dit geen eeuwen duurt.'' mompel ik en open de deur van de kamer.
De kamer is groter dan verwacht, er passen maar liefst rond de veertig stoelen in. ''Hallo allemaal, welkom. Ik wil graag eerst eventjes de huisregels met jullie bespreken en daarna krijgen jullie allemaal een kamer toegewezen en word je een fijn verblijf op Cross Academy gewenst.'' De man had een pak aan, dus hij moet vast en zeker belangrijk zijn hier op school. ''Ga allemaal eerst even zitten.'' Ik neem rustig plaats naast een jongen, van ongeveer mijn leeftijd, misschien iets jonger, misschien iets ouder. Blond haar heeft hij, met kleine tinten bruin. Een smal gezicht, maar grote ogen. ''Waarom kan dit niet gewoon geskipt worden?'' gromt hij zachtjes, terwijl hij zijn armen over elkaar slaat en staart naar de man in het pak. Zachtjes lach ik even en schud mijn hoofd. ''Het zal wel belangrijk zijn, hé?'' Dan begint de directeur te praten.