Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG: Maze Runner

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Verhaallijn:Er zijn 20 mensen in The glade (een plek omringt door grijze muren). Er zijn drie meiden en zeventien jongens. Er zijn in totaal twee Runners (snelle renners die een uitgang proberen te vinden in the maze). De rest helpt om the glade een veilige plek te maken zodat ze kunnen overleven.Er zijn natuurlijk drie soorten monsters die in de maze leven maar ook in de diepste punten van het bos wonen.Ondertussen ontstaat er irritatie, gevechten maar ook gevoelens voor elkaar in the glade. Met elkaar moeten ze proberen te overleven, ook al lijkt dat makkelijker dan het is.

Lena: Jack
Obviousthoughts: Ashley
Maritdg: Alexis
Seaweedbrain: Sam
Dauntless: Tafari
Lexipedia: Rachel

Om meer over de personages,monster of planten weten te komen, kijk dan hier op: http://virtualpopstar.com/social/forum?category=5&topic=536644&p=last

Voor je begint met schrijven zet dan x neer. Wijzig je bericht dan en schrijf je stukje Zet in je 1e bericht: de naam van je personage-leeftijd en foto.

Lexipedia
YouTube-ster

Lexipedia schreef:
Rachel Adams | 19
Pic:

_________________________________________________________________________________

Als de grijze muren rondom de Glade in beweging komen en langzaam maar zeker uit elkaar schuiven staat het merendeel van de Gladers een eindje verderop te voetballen, zich geen van allen bewust van de tijd. Als na een paar minuten nog geen van hen aanstalten maakt te vertrekken ren ik op een drafje hun kant uit. Terwijl ik hen nader kijkt één van hen me met gefronste wenkbrauwen aan, om vervolgens weer als een kip zonder kop achter de bal aan te rennen. Hij is duidelijk niet zo te spreken over mij nog mijn aanwezigheid. 'Hé!' roep ik, tegen niemand in het bijzonder. 'De poorten zijn geopend'. Hun blikken vinden elkaar en iedereen rent een andere kant uit, klaar om hun pantsers en wapens te pakken. Hoofdschuddend draai ik me om en trek een sprintje richting onze vaste verzamelplek. Ik trek het klittenband van mijn pantser ietsjes aan en ga vervolgens rustig tegen een muurtje aan zitten, klaar om orders in ontvangst te nemen.

Account verwijderd

schreef:
Ashley Rose Carter / 17

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack Grey-17-

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Tafari Leon Strike ~ 19

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Alexis Arianna O'Brien | 18

Ik zat op een boomstronk en was mijn pijlen aan het maken voor vanacht. Het was mijn taak om iedereen veilig te houden van de wezens die in het bos leefde. Ik ben hier nu al een half daar volgens mij. Het was nog steeds allemaal een raadsel voor me. Iedereen die hier is weet niks meer voor zo ver ik weet. Alleen hun naam. Waarom zouden ze een stel tieners in een doolhof zetten? Toen ik klaar was met het maken van de pijlen spande ik mijn boog weer en liep toen naar de slaapplek waar ik mijn pijlen en mijn boog in mijm hangmat legde. Overdag had ik vrijwel niks te doen. Ik had echt nachtwerk maar dat maakte mij niet uit. Mijn specialiteit was boogschiegen, vandaad dat ik van mijn werk hield. Ik pakte een stuk houd en begon er iets van te maken. Ik hield van tekenen en kunst als was dat hier nogal lastig. Tekenen kon alleen in zand. Ik kon wel beeldjes maken van hout maar daar hield het dan ook bij op. Ik zat tegen een boom aan en deed gewoon mijn ding. Gewoon zoals op een normale dag.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam zat op zijn vaste plaats. Hij zat bij het begin van de maze. Hij moest zorgen dat niemand erin ging. Hij was er echter niet heel erg goed in. Hij had twee keer iemand erin gelaten die de groep helemaal zat was. Zij kwamen niet meer terug. Sam had de schuld gekregen, van allebei. Wat kon hij eraan doen? Hij durfde niets ertegenin te doen. Wat kon hij doen? Zeggen dat het niet mocht? Sam keek over de groep uit. De een was aan het klaarmaken, anderen aan het voetballen. Sam keek afkeurend. Waarom konden zij voetballen? Niet dat hij mee wilde doen, want hij had een hekel aan sporten en rennen. Hij had een conditie van niks. Hij leek wel een buitenbeentje. Sam trok zijn benen op en legde zijn hoofd op zijn knieën. Hij was moe. Lichamelijk en figuurlijk. Hij had geen zin hier meer in. Hij kon gewoon opstaan en de maze inlopen. Hij had het gedaan ook, als hij niet zo'n lafaard was. 'Ik ben een lafaard,' gromde hij. Hij haatte het.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Er viel geen tijd te verspillen. Hoe meer tijd er was tot het donker werd, des te meer oppervlakte ze konden verkennen en hoe groter de kans op het vinden van een uitweg. Zodra Tafari het geluid hoorde van de poorten die opengingen rende hij er heen, klaar om te vertrekken. Ashleys arm was nog altijd aan het genezen dus zij zou een tijdje niet de maze in mogen. In plaats daarvan zou één van de bewakers Tafari gezelschap houden, hopelijk waren ze een beetje in vorm en konden hem bijhouden. Hij en Ashley waren na al die tijd al wel wat op elkaar ingespeeld. Ze kenden elkaars sterktes en zwaktes. Hij hoopte gewoon niet dat de bewaker die mee zou gaan meer een last zou zijn dan een bijdrage. Hopelijk had Jack hen hier wel over ingelicht want eenmaal aangekomen bij de poort zagen ze er beiden niet bepaald ready to go uit.
"Dus wie gaat er mee op een spannend avontuur in dit doolhof." zei hij overdreven opgewekt. Naarmate de jaren voorbij gingen was hij een stuk cynischer en sarcastischer geworden. Stiekem hoopte hij dat Rachel zou meegaan. Zij zou tenminste niet de behoefte hebben zichzelf van kant te maken. Sam de andere bewaker was nogal apart, wat nogmaals werd bevestigd toen Tafari zag hoe hij iets tegen zichzelf gromde, maar na al zijn tijd hier probeerde hij die jongen gewoon zoveel mogelijk met rust te laten.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack:
Ik zit hier al een paar maanden opgesloten door hoge grijze muren. Het zijn niet gewone grijze muren maar achter die muren zit een doolhof die kan bewegen. Muren die verschuiven, monsters die erin verstopt zitten en geen uitgang. Maanden lang zijn de runners al opzoek naar een uitgang maar tot nu toe hebben de runners geen uitgang gevonden. We hebben hier een bestaan opgebouwd met twintig mensen. Sinds we uit de the box komen is het enigste wat we weten van ons zelf, is onze naam.En toen we net uit the box kwamen,wisten we niet eens gelijk onze namen. Ik wist mijn naam pas toen ik een paar uur later uit een boom viel. Ik heb me tijden druk gemaakt over mijn leeftijd, waar ik echt vandaan kom maar na een tijd heb ik de moed opgegeven. Ik kan het me maar niet herinneren. Soms heb ik wel nare dromen maar ik weet nooit wat ze betekenen. Ik ga tegen een boom aan zitten en trek mijn knieën een beetje op zodat ik beter zit. Ik kijk om me heen. Iedereen is druk bezig. De poorten zijn geopend en ik kijk er even na. Ik moet zometeen naar ze toe om de mensen te begeleiden die geen idee hebben wat ze moeten doen. Ik sta op en haal diep adem. Nog een paar uur en dan heb ik even rust. Veel mensen zeggen dat ik rustig moet doen omdat ik te veel stress heb, maar ik negeer ze altijd omdat mijn plicht altijd roept als leider.Ik geef een paar mensen wat opdrachten en ik zie dat Tafari ongeduldig bij de poort staat. Hij moest eigenlijk al veel eerder de maze in zijn gegaan. Ik loop naar hem toe. 'Wat doe je hier nog. Je moet al veel eerder de maze in zijn gegaan met een van de bewakers'.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel meneer de leider zeg dan tegen je bewakers dat ze zich onmiddellijk klaar moeten maken om te vertrekken, want zoals het er nu naar uitziet hebben ze geen van beiden orders gekregen om mee the maze in te gaan." Kaatste Tafari terug. Een aantal maanden geleden werd er een officiële stemming gehouden over wie nu precies de leider van deze hele bende mocht worden. Voorheen waren er wel wat meer leidinggevende figuren geweest, maar het merendeel van de groep stemde ermee in voor de duidelijkheid toch één leider te kiezen. Jack en Tafari waren geduchte concurrenten. Beiden hadden ze veel aanhang en al voor de stemming was duidelijk geweest dat het tussen hen twee zou gaan. Uiteindelijk won Jack met een nipte meerderheid en sindsdien was de relatie tussen hen beide niet bepaald optimaal. Ten eerste was Tafari een slechte verliezer en ten tweede kon hij er niet tegen als anderen hem de les spelden. Moest hij het doolhof al zijn ingegaan zou het waarschijnlijk toch ook niet goed geweest zijn omdat hij dan tegen de wil van de grote leider in had gehandeld. Tafari stak zijn afkeer trouwens niet onder stoelen of banken. Telkens Jack een foute beslissing nam was hij er om die te benadrukken en sinds de stemming sprak hij Jack ook nauwelijks aan met zijn voornaam maar voornamelijk met termen als baas, grote leider af en toe zelfs majesteit en ja daar hoorde een buiging bij.

Lexipedia
YouTube-ster

Lexipedia schreef:
Op de vraag wie er mee ging de maze in had Rachel het antwoord al wel kunnen overzien. Toch gaf ze een schuine blik aan Sam, waarop hij zijn hoofd wegdraaide. Ze had ook niet anders verwacht, die jongen moest echt ballen krijgen. Niet dat Rachel er iets op tegen had om met Tafari de Maze in te gaan; zo zou ze een nieuw gedeelte kunnen verkennen en zag ze nog eens iets anders dan haar vertrouwde territorium. Sam zou het makkelijk zonder haar redden. Net toen Rachel aanstalten maakte op te staan kwam Jack met verhit hoofd aansnellen. Met een plof liet ze zichzelf terug achterover vallen, dit kon nog wel even duren. Tafari en Jack zaten nooit op één lijn. Waarom was haar tot nog toe onduidelijk. 'Sam?' Mompelde Rachel zodanig dat ze de conversatie tussen de twee casanova's niet verstoorde. 'Aangezien jij te laf bent ook maar iets te ondernemen ga ik nu even op zoek naar wapens'. Ze duwde zichzelf op haar ellebogen omhoog en wipte één keer van haar hielen op haar tenen. Met een grote boog meed ze Tafari en Jack en vervolgde haar weg richting de wapenkamer. Rachel zwiepte de roestende klapdeur open en marcheerde met een scheef lachje langs alle jongemannen, hun blikken vol minachting; wat had zo'n tenger meisje in de wapenkamer te zoeken? Aan de muren hingen verschillende bogen en vuurwapens, maar de tafel in het midden van de ruimte trok haar aandacht. Op de hoek lag een set van 6 mesjes. Enigszins gehaast liep Rachel erheen, om vervolgens één van de mesjes stevig bij het lemmet vast te pakken. Ze had het niet zo op wapens. Ze konden veel schade aanrichten, bloed ook, vooral. Messen waren voor haar op zich geen slechte overweging. Ze kon er gericht mee gooien en in samenhang met haar flexibiliteit zouden de worpen bijna perfect zijn. Ze bevestigde het kleine tasje aan haar vaalblauwe broek en haastte zich terug naar de poorten. Rachel tikte Tafari met één vinger op zijn gespierde schouder. 'Zo macho, gaan we nog op verkenning of hoe zit dat?'

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack draait met zijn ogen. Het leek soms of Tafari zijn echte naam niet wist omdat hij hem altijd aansprak met baas, grote leider af en toe zelfs majesteit en nu weer leider. 'Je kan me wel de schuld geven maar ik ben de gene die de hele dag hard heeft gezwoegd. In tegenstelling tot jou heb ik erg hard gewerkt. Jij zat alleen maar te wachten tot de poorten open gingen'. Jack verloor zijn controle en als hij dat in de gaten heeft, houd hij gelijk zijn mond. Om de stilte te verbreken zegt hij maar 'jij gaat met Rachel de maze in. Niet te diep en niet te ver omdat te veel tijd al is verstreken en omdat ze nog niet alles van de Maze af weet. Wees voorzichtig en kom heelhuids terug'. Als Rachel komt, gaan ze samen de Maze in. Jack draait zich om en loop terug naar zijn hut. De wind schuurt tegen zijn huid terwijl de zon lager aan de horizon gaat staan. Tafari en Rachel hadden niet veel tijd meer voordat de zon onder ging, hopelijk zijn ze op tijd terug. Ook al mocht Jack Tafari niet zo erg hij zou graag willen dat hij heelhuids terug komt. Net als Rachel. Hij loopt naar zijn hut en gaat liggen op zijn hangmat. Hij wrijft in zijn gezicht en doet zijn ogen dicht terwijl de stemmen om hem heen vervagen. Als hij handen op zijn bovenarm voelt, schrikt hij wakker. 'Wat is er aan de hand'? Hij ziet de genezer naast hem staan. 'Tom, hij is gebeten door een 'walker' '. Jack staat abrupt op en loopt met hem mee naar de genezer zijn hut. Hij ziet Tom op de onderzoekstafel liggen. 'Er is niet veel wat we voor hem kunnen doen he'. 'Helaas niet, beste Jack. Jij moet kiezen of we hem gelijk de maze in sturen of pas wanneer hij een walker is geworden'. Ik kijk de genezer aan. 'Ik moet naar buiten. Ik kom zo weer terug en dan weet ik het wel'. Jack loopt naar buiten terwijl een traan over zijn wangen stroomt. Hij gaat tegen een boom aan staan en slaat met zijn knokkels erop. Al die emoties die hij de afgelopen dagen opgekropt heeft, willen nu uitbarsten in tranen. Hij haalt diep adem en houd zijn tranen tegen. Hij loopt naar binnen en zegt 'we moeten hem de maze in sturen als Tafari terug is met Rachel. Ik wil hem niet pijn laten lijden'.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik liep naar de wapenkamer waar Rachel met de andere net vandaan kwamen. Waarschijnlijk is Rachel de vervanger voor Ashley die nog niet de maze in mag wanwege haar arm. De jogens keken mij al niet meer raar aan als ik in de wapenkamer kwam, ik ben immers de jager. De spullen van deze kamer gebruik ik namelijk om te trainem en soms ook voor het jagen. Maar de boog, die ik zojuist in mijn hangmat heb gelegd, blijft mijn beste boog omdat ik eraan gewend ben. Ik pakte wat wapens en trok het bos in naar het trainingsgebied waar ik wat pijlen afschiet. Meestal kwamen hier alleen de runners of ik, de jager. En heel soms de bewakers om te trainen maar de andere vrijwel niet. Ik deed meestal wat oefeningen met de wapens en soms liep ik ook een stukje hard om mijn conditie op orde te houden. Soms trainde ik ook met andere, mijn vechtkunsten. Ontwijken, etc. Maar dat was echt heel soms want eigenlijk had ik nooit iemand om mee te trainen. Ik liep naar de roos en pakte de pijlen eruit en begon weer opnieuw.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Niks gedaan, niks gedaan. Als er iemand is die zich te pletter werkt om de rest in leven te houden dan ben ik het wel" mompelde Tafari terwijl hij the maze inliep. Het was maar goed dat hij de komende uren kon lopen. Dat was nog altijd de beste manier om zijn gedachten te verzetten en zichzelf af te reageren. Met een krijtje schraapte hij langs de muren. Hij had een vrij goed geheugen, maar toch was dit de beste manier om je weg terug te vinden eenmaal het donker begon te worden. Tafari zei niets, praten kostte alleen maar energie, energie die hij veel liever in rennen stak. Hier en daar kwam hij oudere krijtlijnen tegen die hij eerder had gemaakt. Dit doolhof leidde zijn eigen leven. Het veranderde keer op keer wat het vinden van een uitweg praktisch onmogelijk maakte. Om maar niet te beginnen over de verschillende monsters die zich er schuilhielden, op jacht naar runners of gladers die hun leven beu waren.
"Als je uitgeput bent moet je het zeggen." Tafari wist niet hoe groot Rachels uithoudingsvermogen was. Zelf hield hij er altijd rekening meer dat de terugweg meer tijd in beslag nam dan het verkennen zelf gezien hij zelf ook vermoeid was na het vele lopen. Hij had wel wat water bij zich en voedsel, genoeg om één of twee dagen te overleven. Hij deed er alles aan het te voorkomen, maar moest hij ooit s'nachts vastzitten in dit doolhof dan was hij wel voorbereid.

Lexipedia
YouTube-ster

Lexipedia schreef:
Rachel had zich deze excursie heel anders voorgesteld. Hoewel ze niet erg avontuurlijk was aangelegd ging het rennen na een paar uur toch wel vervelen. Geen actie, alleen maar grijze muren met af en toe een verdwaalde krijtstreep. Wanneer ze het ijs wilde breken, een conversatie probeerde te starten, kreeg ze nooit meer dan één lettergreep als antwoord. Dus, aangezien Tafari duidelijk niet voor een gesprek in was zette ze haar verstand op nul en begon maar als een kip zonder kop paden in te slaan zonder de omgeving in zich op te nemen. Rachel werd echter opgeschrikt uit haar trance toen Tafari voor het eerst in uren weer eens iets zei. Ze stopte in haar bewegingen en draaide zich naar hem toe. Het duurde een paar seconden tot het tot haar doordrong wat hij had gezegd, en hoewel haar benen als een gek trilden gaf ze niet meteen toe. 'Nee, het gaat nog prima' ze wilde zich weer omdraaien om haar weg te vervolgen toen ze zijn gefronste blik zag. 'Of trekt meneer het zelf niet?'

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
x

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld