HPO ft. Stinson - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPO ft. Stinson

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
1974

Mijn personages:

Severus Sneep
14 jaar

Lily Evers
14 jaar

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Remus Lupos & Sirius Zwarts

Even ter informatie voor eventuele lezers:

Peter en James zullen ook geschreven worden, maar die worden door ons beiden geschreven.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Severus:
De lange zwarte jas wapperde achter hem terwijl Severus zich het station in haastte. Zijn opvallende kleding, samen met de vreemd uitziende hutkoffer die hij bij zich droeg, zorgde ervoor dat een aantal Dreuzels hem nieuwsgierig nakeken. Hij negeerde hen echter en stapte zonder aarzelen op het hek af dat zich tussen de sporen 9 en 10 bevond, en liep er dwars doorheen. Met een gelukzalig gevoel in zijn buik stond hij plotseling op perron 9¾. Uilen krasten, padden kwaakten en hier en daar zag hij de harige staart van een kat tussen de benen van de mensen op het perron verdwijnen. Achter Severus verschenen twee nieuwe mensen: een man met een opvallende haakneus en een niet bepaald knappe vrouw keken lichtelijk verveeld naar de rode stoomtrein en de opgewekte leerlingen waarvan sommige een verwoede poging deden hun huisdier in bedwang te houden, terwijl andere afscheid namen van hun ouders. Een steek van jaloezie ging door Severus heen toen hij zag dat een jongen niet ver van hem snikkend zijn moeder omhelsde, maar toen hij rood haar zag dansen tussen alle andere hoofden sloeg zijn humeur om. 'Lily!' riep hij terwijl hij zich een weg baande door de rook die van de trein kwam. Toen hij voor haar stond keek hij om zich heen, maar tot zijn genoegen was er geen spoor van James en Sirius. Peter stond wel verderop, en Severus vond dat hij er een beetje triest uitzag zonder zijn vrienden. 'Sev!' Lily omhelsde hem stralend. 'Hoe was je vakantie?' Severus haalde zijn schouders op. 'Kom laten we een coupé zoeken.' Gelukkig protesteerde Lily niet, en nadat hij nog even had gewuifd naar zijn ouders stapte Severus blij de trein in waar hij zijn koffer in een lege coupé opborg. Eindelijk ging hij weer naar Zweinstein.

Lily:
Lachend knuffelde Lily haar ouders. 'Beloof je dat je zal schrijven?' Lily knikte vaag en keek naar het meisje dat achter haar moeder stond. 'Tuuntje, ik zal je de rest van het jaar niet zien, wil je ten minste afscheid nemen?' Maar Petunia keek opstandig de andere richting op, en negeerde de vraag van haar zus. 'Laat haar maar.' fluisterde haar vader. 'Heel erg veel plezier op school, lieverd.' Hij drukte een kus op Lily's voorhoofd. Op datzelfde moment hoorde Lily een bekende stem haar naam roepen. Severus stond enkele seconden later lichtjes hijgend voor haar neus! 'Sev!' gilde ze, en ze sloeg haar armen om hem heen. 'Hoe was je vakantie?' Severus wuifde de vraag weg en stelde voor om een coupé te zoeken, en Lily liet zich meetrekken, weg van haar ouders en Petunia. Ze glimlachte nog bemoedigend naar haar zus, maar die keek woedend terug. Lily ving een glimp op van James die door het hek heen kwam, en tot haar ongenoegen zag hij haar ook. Opstandig draaide ze zich om en plofte ze neer tegenover Severus. 'Raad eens wat ik in de vakantie heb gedaan! We zijn naar Frankrijk gegaan en hebben daar een hele week aan het strand gezeten! Het huisje-' Maar Severus onderbrak haar. 'Ik zag dat je zus nog altijd niet tegen je praat.' Zijn donkere ogen keken haar doordringend aan. 'Dat klopt.' mompelde Lily treurig. 'Waarom zit je daar nog steeds mee? Ze is gewoon jaloers! Je moet niet verdrietig zijn omdat ze niet meer met je wilt praten.' Lily's ogen werden groter. 'Sev! Hoe kun je dat zeggen? Ze is mijn zus, ik vind het vreselijk dat ze zo naar tegen me doet.' De gang begon vol te stromen en achter de glazen deuren hoorde Lily het opgewonden gepraat van de andere leerlingen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sirius Zwarts
De dag was aangekomen om terug te keren naar Zweinstein.Eindelijk, dacht Sirius Zwarts bij zichzelf. Sirius Zwarts was een vrolijke
jongen die er plezier uit haalde om “kattenkwaad” uit te halen op school. Samen
met zijn beste vriend James Potter, die hij al lange tijd niet meer gezien had.
In de zomervakantie van het afgelopen jaar, was Sirius met zijn familie
weggeweest om even te ontspannen van de hectiek.
Met een goed gevulde trolley liep Sirius het perron op.Perron 9 ¾. Een gevoel van zenuwen vulde zijn buik. Zoals ieder jaar was het
weer hetzelfde. Dezelfde vrolijke gevoelens om terug naar school te keren. Iets
wat dreuzels waarschijnlijk niet zouden hebben.
In de verte kon Sirius het bekende gezicht van zijn beste vriend al zien.
Hierdoor ontstond er een grote grijns op zijn eigen gezicht. ‘James!’ Riep hij
in de hoop dat hij gehoord zou worden. Het was druk op het perron en dat maakte
het lastig om bij James in de buurt te komen. Helemaal door alle trolleys die
her en der verspreid stonden. Vrij snel had Sirius gemerkt dat zijn beste
vriend hem niet kon verstaan door het lawaai op het perron. Daarom besloot hij
zich een weg te banen door de menigte en naar hem toe te lopen. Het was
makkelijk te zien welke leerlingen en welke mensen hier voor het eerst waren.
De meeste mensen vielen van de ene verbazing in de andere als ze zagen waar ze terechtkwamen
door de muur bij perron 9 ¾.
Zodra hij James bereikt had, legde hij zijn hand op deschouder van zijn beste vriend. ‘James!’ Zijn vriend sprong op en viel Sirius
gelijk in de armen. Hij klopte op Sirius’ rug en grijnsde breed terwijl hij hem
weer losliet. ‘Ha, Sirius! Klaar om weer terug te keren naar school? Heb jij
Severus al gezien? Peter staat daar verderop. Oh, en Lily?’ James ratelde wat
vragen achter elkaar door en Sirius begon hierdoor te lachen. ‘Ja, nee, oh en
nee.’ Had hij lachend geantwoord. ‘Ik ben hier pas net. Zag jou toevallig
staan, meer niet. Ik denk dat Severus en Lily de trein al in zijn. Daarover
gesproken… Wij moeten ook echt haast gaan maken.’ Na deze woorden vertrok het
tweetal met koffers richting de trein. Terwijl zij in wilde stappen, liepen ze
tegen Remus Lupin aan. ‘Remus!’ Riep het tweetal in koor. ‘Hoe was je vakantie?’

Remus Lupin
Doorgaans was het niet zozeer zin te noemen om terug tegaan naar school. Remus Lupin had er echter wel de hele vakantie naar
uitgekeken. Zo snel als hij had gekund, was hij zijn boeken gaan halen op de
Wegisweg. Dit had hij gedaan zodat hij zich al kon voorbereiden op het komende
schooljaar. Hard werken werd meestal beloond met goede beoordelingen en dat was
waar Remus naar streefde.
Op het perron was het aardig druk, maar in de verte konhij een bekend gezicht zien. De jongen in kwestie stond er wat verloren bij en
leek zich niet prettig te voelen tussen de drukte. Remus, aardig dat hij was,
liep richting hem toe. Om Peter tot zijn vrienden te benoemen was een beetje te
hoog gegrepen, maar Peter vond het fijn om zichzelf dat wel te noemen. Als hij zich
daar beter door voelde, hield Remus hem niet tegen. Dit in tegenstelling tot
Sirius en James. ‘Hey Peter, ga je de trein niet in?’ De ietwat stevige jongen
draaide zich verward om en keek Remus eerst een tiental seconde in zijn ogen
aan. ‘Och, ja! Ja natuurlijk. Ik… Ik wachtte op jou!’ Remus trok zijn lip deels
op en forceerde een glimlach naar de jongen met het ratachtige uiterlijk. ‘Nou,
dan laten we maar gaan.’
Remus vertrok naar de ingang van de trein, Peter volgdehem op enkele meters afstand. Bij de ingang van de trein zag hij Sirius en
James staan. Ook zij hadden hem opgemerkt. ‘Hoi. Mijn vakantie was erg goed. Ik
heb me goed kunnen voorbereiden op aankomend schooljaar. Ik hoop jullie ook.’
Hij keek beiden doordringend aan, maar wist dat zij niet zo gedreven waren in
school als hij was.
Aan de blik van beide jongens kon hij zien dat ze Petergespot hadden. ‘Wat heb jij nou meegenomen?!’ Vroeg James verontwaardigd aan
Remus met een veelzeggende blik in zijn ogen. ‘Ja, sorry. Laten we hem maar
gewoon negeren ofwel normaal tegen hem doen. Het is de eerste dag. Op school
zullen we weinig last hebben…’ Remus vond het doorgaans erg vervelend dat Peter
zo gepest werd. Toch kon hij het wel begrijpen. Peter kon soms zo enorm
irritant zijn.
Het, inmiddels, viertal liep de trein in en zocht naareen coupé om te gaan zitten. Het was al aardig vol geworden en het was lastig
een plek te vinden waar je met zoveel kon zitten. Gelukkig hadden ze geluk en
konden ze gaan zitten in een coupé aan het einde van de gang. Remus plofte op
de bank neer en trok een boek uit zijn tas. ‘Ga je echt lezen, Remus?’ Vroeg
James verontwaardigd. ‘Nee, maar ik wilde jullie iets laten zien wat ik in deze
vakantie ontdekt heb.’

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Severus:
Gefronst keek Severus naar de leerlingen die langs de glazen deur heen en weer liepen, en toen hij het groepje van Potter zag werden zijn ogen smaller. Gelukkig liepen ze door zonder hem een blik waardig te keuren, en Severus leunde ontspannen achterover. Lily keek geïnteresseerd naar de ouders op het perron die hun kinderen uitzwaaiden, en Severus betrapte zich erop dat hij naar haar aan het staren was. De stilte in de coupé was niet te harden, dus vroeg Severus naar Lily's vakantie, niet uit interesse maar meer om die stilte te verbreken. Toen ze weer begon te vertellen dwong hij zichzelf om te luisteren, maar zijn gedachten dwaalden af naar het kasteel dat op hem te wachten stond. Opnieuw onderbrak hij Lily toen hij zich iets herinnerde. 'Hoe gingen je examens trouwens? Ik heb je vorig jaar niet meer kunnen spreken, omdat ik-' Hij aarzelde. 'Omdat je bij je Zwadderichvriendjes in de trein zat.' maakte Lily bitter zijn zin af. 'Ze gingen goed.' snoof ze. Opnieuw die stilte. Severus had spijt dat hij het onderwerp had opgebracht, en hij keek nu wanhopig rond, zoekend naar iets anders om over te praten. 'Lily, het spijt me.' zei hij toen maar. 'Ik wilde wel bij jou komen zitten, maar ik had weinig keus. Zij zijn ook mijn vrienden.' Lily's blik verzachtte. 'Je hebt gelijk Sev, maar laat het me de volgende keer weten, oké?' Severus knikte opgelucht, en keek naar buiten naar de landschappen die langs gleden.

Lily:
Lily zat midden in een verhaal over haar uitje naar de dierentuin toen Severus haar onderbrak. 'Ze gingen goed.' antwoordde ze kortaf op zijn vraag over haar examens. De gedachte aan de vrienden van Severus maakte haar humeur nooit beter. Ze vertrouwde hen voor geen meter, en ze hadden een slechte invloed op Severus. Al haar vriendinnen bleven haar maar zeggen dat ze haar vriendschap met Severus moest verbreken, maar ze kenden elkaar al jaren, en niemand kwam tussen hen in. 'Lily, het spijt me. Ik wilde wel bij jou komen zitten, maar ik had weinig keus. Zij zijn ook mijn vrienden.' mompelde Severus schuldbewust. Lily's woede maakte plaats voor medelijden. Wie was zij om hem te zeggen met wie hij vrienden mocht zijn? 'Je hebt gelijk Sev, maar laat het me de volgende keer weten, oké?' Severus leek opgelucht dat ze niet meer boos was, en hij keek glimlachend uit het raam. De deur van hun coupé gleed open en de heks met haar snoepkarretje verscheen. Lily stond op om iets te kopen, en kwam terug met een kleine hoeveelheid zoetigheid, die ze op de stoel naast haar deponeerde. Al snel genoten zij en Severus in stilte van het eten, terwijl ze toekeken hoe de hemel buiten donkerder werd, en de landschappen veranderden. 'Laten we ons maar verkleden.' zei Severus toen de lampen aangingen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld