schreef:
Yvan
Ik keek even rond en zag een paar mensen naar me kijken, omdat ik zo stond te schreeuwen, maar naar enkele seconden waren de pubers alweer bezig met wat ze aan het doen waren. Ik voelde me best ongemakkelijk, omdat ik niemand kende -en ik mocht ook niemand meenemen, want dan kan ik mijn taak niet vervullen. Ik liep naar de bar en bestelde een biertje. Daarna ging ik wat staan kletsen met onbekende mensen. Het is zo lekker awkward om met vreemden te praten, maar om een of andere reden ook heel amusant. Uit mijn ooghoek zag ik een meisje naar me kijken en toen we oogcontact hadden, keek ze snel de andere kant op.
''Wat is je lievelingsfilm?'' vroeg de jongen waarmee ik in gesprek was.
''Uh, ik houd van actiefilms zoals James Bond,'' zei ik, maar dat was eigenlijk een leugen. Zo weinig mogelijk informatie delen.
''Cool, ik houd meer van fantasyfilms en...'' ik luisterde niet meer naar deze onïnteressante persoon en ik keek de zaal rond. Waar is die Trevor? Toen viel mijn blik weer op dat meisje. Naast haar stond Trevor -net iets te dicht bij. Ze trok een vies gezicht naar hem en duwde hem weg. Maar hij liep weer terug naar haar. Ach, die twee laat ik nog eventjes met rust, dacht ik en ik ging verder in gesprek met...
''Hoe heet je ookalweer?''
''Ik ben Kevin, maar iedereen hier noemt me Seven, dus zo mag je me ook wel noemen. Ik luister graag naar rockmuziek, naar wat voor muziek luister jij?''
''Dat wil je niet weten, ahaha.''
''Wat dan?''
''Klassieke muziek.''
''Nee, serious? Hahaha, cool man.'' Sinds wanneer is klassieke muziek cool en sinds wanneer luister ik ernaar? Leugens, leugens, leugens. Mijn gesprekken hier bestaan alleen maar uit leugens, want zonder ze haal ik het niet.