Kyoshi schreef:
DIT MEEN IK, ik heb dus per ongeluk mijn favoriete ORPG verwijderd uit het volgen ding... FUCK. Dit stukje is enigszins oud, maar dit is wel een ORPG waar ik van heb genoten.
----
Het jaar 1462 was net begonnen en nog in haar volle glorie. Vol rijkdom, goede oogsten en nieuwe ontwikkelingen leefden de mensen hun zorgeloze leventjes. Het was dus ook niet voor niets dat er paniek uitbrak toen er in vele hoeken van verschillende dorpen moorden werden gepleegd. Volgens de rechter hadden mensen hier te maken met niet één moordenaar, maar meerdere: een groep. Iedere keer nadat er iemand vermoord was, werd er iemand opgepakt en in de kerkers gesmeten. Helaas deed dit het moorden niet doen stoppen: het bleef doorgaan en de moorden namen toe.
Ondertussen zat het halve dorp ongeveer in de gevangenis en nog namen de moorden niet af. Misschien moesten ze niet blijven denken bij enkel dorpelingen. Iedereen, van over de hele wereld, kon zoiets gruwelijks bedenken. Iedereen. En laat nu net de twee meest ondenkbare mensen deze moorden doen plegen… Keer, op keer, op keer…
De zoveelste moord was gepleegd en iedereen stond voor een raadsel. De twee beste mensen waren erop gezet om het plaats delict te onderzoeken. Dit ging nog niet zo makkelijk, maar deze twee mannen wisten er wel raad mee. De heren Albayn en Crane waren het perfecte duo voor deze werkzaamheden. Albayn was een rechercheur en Crane een Officier van Justitie – hij moest de rechter ervan overtuigen om een verdachte een bepaalde straf op te leggen. Was dat niet makkelijk als je een duo was die moorden pleegde en tegelijkertijd dezelfde moorden onderzocht? Ichabod Crane kon iedere rechter zo om zijn vinger winden dat hij ze in zijn zak had. Als hij vertelde dat een verdachte schuldig was en dus in de kerkers moest worden gegooid, gebeurde dat.
In een koets, die werd getrokken door twee paarden, kwamen de heren aan op het plaats delict. Een afgelegen plek in het bos die voor hen maar al te bekend was. Natuurlijk moesten ze net doen of ze van niets wisten, maar daar waren ze ondertussen al aan gewend. Ichabod knikte zijn hoofd naar de koetsier en droeg vervolgens een koffer richting het pad die het zou leiden waarop het lichaam nog zou moeten liggen.
Een spoor van bloed werd aangetroffen op de vloer en dat duidde erop dat het slachtoffer veel verzet had getoond, maar tevergeefs. Hoe kon iemand ook winnen tegenover twee grote mannen die wel wisten hoe je iemand van kant kon leggen?
Ichabod zette zijn koffer naast het lichaam neer en hurkte op een knie. ‘Zeg, Alan, wat denk jij?’ Een speelse glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij in zijn koffer graaide naar een vergrootglas. Wat was dit toch leuk werk… Heerlijk.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
) en wil dus een stukje van je lezen. So, who's up for it? c: (als je heel graag wilt dan zoek ik ook wel een stukje van hoe ik schrijf)
20
