Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO| I shoot you down, but you survived it.

Account verwijderd

schreef:
You : Unknown Girl
Me : Justin Drew Bieber

Go honey start.

Account verwijderd

schreef:
Alexandra ''Alex'' Julia Meyer

~
Alex
Het was laat in de avond en ik was met de bende over straat. Voor nu was het rustig, maar dat zou niet zo lang meer duren. Met mijn bende namen we wat tussenwegen, oftewel wat donkere steegjes die gevaarlijk moesten zijn of zo. Er was me hier nog nooit iets overkomen dus ik vond het wel grappig dat mensen dat zeiden. Er waren genoeg momenten dat ik hier in de avond alleen langsliep en nog nooit was me iets overkomen. Zelf wist ik al te goed dat er hier vaak mensen waren die drugs dealden, die mensen hier vermoordden en nog meer. Om eerlijk te zijn deed het me helemaal niks en vaak liep ik gewoon droog verder. Het waren niet mijn zaken dus ik bemoeide me er ook niet eens mee. Ik was wel eens een paar keer aangevallen, maar ik had genoeg training om mezelf te kunnen verdedigen.
Voor deze avond had ik een opdracht om op één of andere jongen genaamd Justin neer te schieten. Het duurde maanden maar elke keer kon hij ontsnappen. Ik mocht misschien wel een meisje zijn, maar dat betekende niet dat ik aardig of gemakkelijker tegen hem ging doen. Ik had namelijk nu een vuurwapen mee en ik was niet bang om hem te gebruiken en al helemaal niet voor Justin.
Justin en ik zaten allebei in een andere bende en beide bendes mochten mekaar helemaal niet. Ze hadden al een strijd tussen hun voor een paar jaar en dat was nooit gestopt. Het was gestoord hoeveel dingen er niet waren gedaan. Ik zat ooit eens bij de andere bende, maar daar vond ik het gewoon vreselijk dus besloot ik er om weg te gaan en om hier naartoe te gaan. Hier was het vele malen beter. Maar het punt was.. De bendes vonden mekaar nooit aardig en waarschijnlijk zou dat ook nooit gebeuren. Het zou me niet eens verbazen, aangezien dit echt al jaren en jaren was doorgegaan zonder enige stop. Ik zat hier al een lange tijd en ik kreeg wat hogere functies. Voor nu leek ik soms wel de baas, wat ik soms niet al te erg vond. Behalve dat de andere bende je vaak graag wilden vermoorden, wat weer eens een nadeel was. Er waren genoeg momenten dat ik me goed moest verstoppen of dat ik gewoon niet meekon, waar ik enorm van baalde. Het feit dat ik iemand kon neerschieten gaf me een enorm kick en gaf mee en adrenalinekick. In al die jaren dat ik hier zat, had ik genoeg dingen gedaan en had ik genoeg mensen moeten vermoorden. Deze keer wilde ik Justin hebben, omdat hij en ik het gewoon niet met mekaar konden vinden. Als we samen waren, ging dat sowieso fout. Het was knap dat hij nog niks ergs had van mij of dat ik nog nooit een erge letsel of zo van hem had gekregen. Voordat je de bende inging moest je een zware training krijgen. Je leerde hoe je met geweren moest omgaan, hoe je je moest verdedigen, hoe je bepaalde opdrachten moest doen. Het was gewoon enorm zwaar en soms leek het net op een legertraining. Er waren genoeg momenten dat ik wilde stoppen en dat ik weg wilde gaan, maar ik had alles gedaan voor een reden. Ik was enorm blij dat ik niet ermee was opgehouden.
Niet veel later kwam ik aan met iedereen aan bij een steegje. We hadden wat afgesproken met de andere bende, maar volgens mij was het vrijwel duidelijk dat we ze zouden aanvallen. In mijn jaszak had ik namelijk een geweer en ik had ervoor gezorgd dat je hem niet zou zien. Ik wilde niet mezelf verraden. Dat was ongeveer het laatste wat ik wilde van dat er ging gebeuren. Hopelijk kwamen ze er allemaal snel aan, zodat we hier snel een einde aan konden maken.
~
ik faal in beginnen en dit is ongeveer 2/3 keer zo lang dan dat ik voor een beginstukje zou doen, HAHAHAHA

Account verwijderd

schreef:
Justin
Vandaag zou mijn bende weer met de vijand 'afspreken'. Alex zit in die bende. Ik weet zeker dat we allebei goed voorbereid zijn. Ik ga proberen om Alex neer te schieten. Zij probeert het elke keer als we een 'afspraak' hebben met de bendes. Het is meer zo dat we elkaar dan proberen neer te schieten, omdat Alex' bende en mijn bende een van de beste bendes in Amerika zijn. We zijn onderweg naar het dorpje waar we afgesproken hebben. Het is Haf 2 's nachts en ik ben wel een beetje moe. Als we gesnitch worden tijdens de schietpartij, dan wordt iedereen heel erg boos. De politie zoekt Alex' bende en mijn bende. We kunnen nu niet zomaar opgepakt worden. Dat is al een keer gebeurd.
Wanneer we er zijn, kijk ik uit het raam. Je kan ze allemaal zien. Zwarte vest en capuchon op. Dat moesten wij ook doen. Ik heb een wapen in mijn broek gedaan, omdat ik weet dat Bruce mij of Lexi neer gaat schieten. Lexi zit 2 jaar in de bende en ze is nog niet zo goed als de rest, maar ze weet wat en hoe ze iets moet doen. Iedereen weet dat Bruce naar Lexi's lichaam verlangt, het is zo perfect en daarom wilt hij haar. Alex is het vervelendste uit de bende van Bruce. Ze is zo eigenwijs, maar ook agressief en stoer tegelijk. Ze durft wel veel te doen. Bruce is super boos op mij. Voordat Alex er was, heb ik zijn vriendin Amy vermoord. Ze was zo hinderlijk en vervelend, dat ik haar wel moest vermoorden. Nu probeert de hele bende mij als eerst te vermoorden. Daarna komt de rest. Wij kunnen wel heel goed vluchten. Toen Alex mij ooit wilde neersteken, stak ik Bruce neer en kon mijn bende weggaan. Toen was Alex zó boos op mij. Toen we weer gingen 'afspreken' zag ik dat Alex goed getraind had. Ze wist veel meer te doen. Ze had nieuwe trucjes en haar technieken waren ook goed. Maar ik ben hier niet om haar te complimenteren.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Hoe grappig het was dat sommige mensen in het begin dachten dat ik een jongen was, totdat ik hun vertelde dat mijn gehele naam Alexandra was. De blikken op hun gezichten waren gewoon geniaal. Opzicht vond ik het niet erg en het was best logisch. Ik had een hekel aan de naam Alexandra, dus noemde ik mezelf altijd al Alex. Ook omdat het korter was. Ik had de naam Alexandra al heel m'n leven veracht. Het klonk zo meisjesachtig en ik was alles behalve meisjesachtig. Dingen zoals winkelen, jurkjes, nagels lakken en al boeide me geen ene ruk. Dat was ongeveer het laatste waar ik me zorgen zou over maken. Het was gewoon niet wie ik was en dat zou het ook nooit worden.
Ik hoorde Bruce wat vaags zeggen, maar negeerde het maar. Ik had het niet eens gehoord en waarschijnlijk praatte hij wat tegen zichzelf. In die tussentijd deed ik m'n haar snel in een hoge en losse staart en deed toen snel m'n capuchon weer op. Het laatste wat ik wilde was dat iemand me spotte of dat de politie eraan kwam.
''Die sukkels doen er wel enorm lang over om hier te komen.'' Hoorde ik iemand in de bende zeggen. Ik grinnikte. Het klopte wel. Wij kwamen ook niet echt vaak op tijd aan of zo, dus veel mocht ik ook niet klagen. Niet veel later hoorde ik voetstappen en keek op. Het waren inderdaad een paar mensen van de andere bende. De bende had iets van ons gestolen, wat enorm zeldzaam was. We hadden ooit een chip, waar allerlei plattegronden en blauwdrukken opstonden. De plattegronden waren ook van de ondergrondse tunnels, van andere regio's en meer. De blauwdrukken waren wat zeldzamer.. Het waren blauwdrukken voor bepaalde wapens en nog wat andere dingen. Bruce had me er niet veel over verteld en dat was ongeveer wat ik me nu nog kon herinneren.
Ik keek in de groep en spotte wat mensen, onder andere Justin. Z'n gezicht zou ik nooit kunnen vergeten en ik zou dat haast ook niet eens durven. Hoe vaak ik wel niet waarschuwingen over hem kreeg en hoeveel ik wel niet over hem hoorde was haast gestoord. Elke keer hoorde ik weer dat hij bepaalde dingen had gedaan en soms werd ik daar gewoon knettergek van. Ik kon hem totaal niet uitstaan en volgens mij wist hij dat zelf ook maar al te best.
Het laatste van wat ik wilde dat ging gebeuren was dat ik nu de opdracht zou vergeten. Dit duurde veel te lang en hier moest gewoon een einde aan komen. Ik moest en zou hem neerschieten. Al was het maar z'n schouder of al, ik zou al blij genoeg zijn om hem eindelijk eens te kunnen raken. Natuurlijk raakte ik hem liever door z'n hoofd of door z'n hart heen, maar dan zou mijn plezier veel te snel voorbij zijn en ik wilde er nog van genieten. Ik kon er enorm veel leedvermaak uit halen en Bruce zou dan enorm blij zijn. Ik had geen idee waarom Bruce zo graag Justin dood wilde hebben, los van dat hij in een andere bende zag dan. Er waren zoveel verhalen die hij me nooit had verteld, waar ik toch wel enorm nieuwsgierig over was. Het was iets tussen hem en Justin en kennelijk deed het Bruce veel, want anders zou hij nooit zo erg z'n best doen. Bruce had vaak genoeg gezegd dat Justin gewoon uitgeschakeld moest worden. We hadden vaak plannen gemaakt hoe we hem konden uitschakelen, maar elke keer was dat joch ons gewoon veel te slim af. Nooit in mijn leven zou ik denken dat het hem zou lukken, maar vreemd genoeg lukte het hem wel.
Sinds de laatste keer dat ik hem zag had ik niet zoveel kunnen trainen. Daarna kon ik dat wel. Ik had meer getraind dan dat nodig was, maar ik wilde hem gewoon zo snel mogelijk vermoord hebben. Elke keer merkte dat bepaalde dingen beter en soepeler gingen. Ik kon niet wachten op de dag dat ik hem eindelijk kon vermoorden. Met wat geluk was dat deze dag, maar niemand wist wat er kon gebeuren. Dit kon een leuke verassing voor mij en voor Justin worden.

Account verwijderd

schreef:
Shit, nu ga ik echt lang typen xD
-

Justin.
Ik was er klaar voor. Ik ging Alex of Bruce neerschieten. De kans was vandaag ook groter dat ik neergeschoten zou worden, want ik heb geen plan bedacht. Ik stap uit de auto en loop met mijn bende naar die van Bruce. Ik ga voor Bruce staan en kijk hem aan. "Hier, we hebben het weer terug gebracht." zei ik. Bruce griste het uit mijn handen en duwde mij hard weg. "The fuck?" Ik floot en de strijd begon. Het enige wat wij gepland hadden was een gevecht, omdat Alex of Bruce uitgeschakeld moest worden. We zouden het vlug en makkelijk doen. Ik pakte mijn mes erbij en stak Troye neer. Hij was een mietje en ik wist zeker dat niemand uit Bruces bende hem mocht. "Wat the fuck heb je gedaan Bieber?!" riep Bruce. Troye kreunde en kreunde. Wat zielig. Alex' gezicht werd wit. Ik begon te lachen en duwde Bruce weg. "Je hebt wat je wilt. " zei ik en liep weg. Toen voelde ik een erge pijn in mijn been. "Fuck!" riep ik. Ik keek naar mijn been. "Fucking Alex!" ze schoot in mijn been. Een grijns verscheen op haar gezicht. Toen hoorden we allemaal politiesirenes. "Shit, man!" Mijn bende rende snel naar de auto en liet mij achter. Alex' bende ging ook weg en liet ons achter. Alex liep snel weg. "Waar the fuck denk je dat je naar toe gaat?!" Riep ik boos. Ik hield mijn been vast en liep snel achter haar aan. Als mijn been niet meer zo veel pijn zou doen, zou ik haar vermoord hebben. Ik ademde diep in. Gelukkig waren we op tijd weg. "Jij gaat eraan." Siste ik in Alex' oor. Ik leunde tegen een muur aan en keek haar boos aan. Waar waren we nu? Ik was hier nog nooit geweest. "Waar zijn we?" vroeg ik aan haar. Ik pakte mijn telefoon en belde Lexi. "Waar ben je?" vroeg ze. "Jullie hebben mij hier fucking achtergelaten!" riep ik. "Shit" zei ze. "Ja, dat is shit! Waar ben ik nu? Drake reed hier naar toe" "Ik weet niet waar je bent. Wij kunnen je morgen om half 8 's avonds pas ophalen.." mompelt ze. Ik hing op en keek Alex aan die diep aan het hijgen was. Eigen schuld.
-
Ik schrijf verleden tijd dat is fijner.

Account verwijderd

schreef:
don't worry and don't push yourself too hard, haha
~
Alex
Al snel was het gevecht begonnen, zoals altijd. Ik toverde m'n pistool uit m'n zak tevoorschijn. ''Alex, doe wat je moet doen!'' Hoorde ik Bruce naar me roepen. Ik verstopte me achter wat dingen en probeerde op Justin te richten. Of het lag aan mij, of die kerel werd met de dag maar sneller en sneller. Ik vloekte zachtjes wat. Ik wilde niet nu al zonder kogels te liggen. Ik had er wel een aantal wat meegenomen, maar niet zoveel om Justin telkens te kunnen raken.
Na eindeloos veel mikken had ik hem eindelijk geraakt. Mijn hart maakte een blij sprongetje en meteen werd ik er helemaal blij van. Het was alleen zijn been, maar alsnog. Ik was blij dat ik hem überhaupt had kunnen raken, wat enorm nieuw was. Kennelijk was alle training die ik van Bruce had gekregen toch nuttig. En ook natuurlijk alle trainingen die ik mezelf aandeed, al zeiden anderen dat ik dat niet moest doen. Ik wilde gewoon Justin eens raken. Het was een levensdoel voor een paar jaar, wat in mijn ogen te lang was, en eindelijk had ik hem geraakt.. Mijn opdracht was om hem te vermoorden, maar dit was dichtbij genoeg.
Ik grinnikte en grijnsde zodra ik hem hoorde. Hij kon zoveel schreeuwen als hij wilde, maar het had toch geen nut. Ik had een pistool op hem gericht en was klaar om de trekker over te laten, totdat ik de politiesirenes hoorde. ''Fuck..'' Vloekte ik binnensmonds. Ik keek om me heen en zag dat iedereen van mijn bende en die van Justin al weg waren. ''You've gotta be fucking kidding me right now.'' Mompelde ik. Ik liep snel weg en liet Justin achter. Helaas hoorde ik opeens z'n stem achter me. Als de politie nu niet was komen opdagen, dan had ik hem allang door z'n hoofd of hart geschoten. Dan zou ik z'n rotstem niet meer te hoeven horen. Het klonk vreselijk en het zorgde ervoor dat ik hem meer en meer haatte dan dat ik al deed.
Snel liep ik verder en schrok even zodra ik Justin's gesis in m'n oor hoorde. Ik duwde hem van me weg en rolde met m'n ogen. Ik keek hem even aan en zag z'n boze blik. Hij kon zo boos zijn als hij wilde, maar het zou hem toch niet hiermee helpen. Ik hoorde z'n domme vraag. Ondertussen zat ik al op de grond tegen een muurtje, aan de andere kant van Justin natuurlijk. Ik keek om me heen en zag dat ik het hier inderdaad niet kende. Ik dacht dat ik wel alle straten en zo hier kende, maar kennelijk niet, wat ik trouwens enorm vreemd vond.. Ik fronste en zag dat ik het hier echt niet kende. Alsof deze dag nog niet beter kon, had je wel je doelwit geraakt en zat je ook nog eens vast met dat rotmens.
''I don't fucking know where we are.'' Mompelde ik en keek hem niet eens aan. Dat zou waarschijnlijk toch maar verkeerd aflopen dus bespaarde ik mezelf de moeite maar. Niet veel later zag ik dat hij iemand belde. Ik keek op mijn mobiel en zag Bruce een berichtje sturen met dat hij trots op me was, maar dat hij me helaas niet kon vinden. Ook niet met een speciale gps die in mijn mobiel zat. Fijn.. Fijn.. Het begon goed, toen ging het nog beter en nu zonk het nog sneller dan de Titanic, hoe triest dat misschien ook wel niet kon zijn.
Het feit dat Justin zowat ruzie aan het maken was, maakte me toch wel ergens aan het lachen. Hier had ik het gewoon over met leedvermaak. Elke keer als er iets verkeerds met hem ging, kon ik er zo erg om lachen. Zodra er iets slechts met hem ging, maakte dat me vele malen beter. Het was gewoon het meest geweldige ding in de hele wereld. Tenzij hij natuurlijk weer iets goeds had, want dan kon ik hem al helemaal niet uitstaan. Het klonk misschien gemeen, maar ik kon hem gewoon niet het beste gunnen.
Ik kon al bijna geen adem krijgen, wat logisch was na al het geren en al. Na een tijdje kwam ik eindelijk op adem en ook hoorde ik de politiesirenes niet meer. Ik ging sowieso daar niet meer terug. Ook omdat het donker was en ik wist de weg niet meer. Ik ging daar gewoon zo snel mogelijk weg en ik was enorm opgelucht dat er niks was gebeurd en dat we niet waren gesnapt. Het laatste wat ik wilde was dat we beiden in de bak kwamen. Voor Justin zou ik het totaal niet erg vinden, maar als ik in de bak moest zou ik echt letterlijk doodgaan. Ik was al eens opgepakt en dat was geen pretje. Met veel moeite kon ik ontsnappen. Je vroeg je misschien af hoe. Je kon zeggen dat die mensen daar niet echt bepaald de intelligentste mensen ter wereld waren.
''Nou, kennelijk zitten we leuk hier samen vast.'' Zei ik sarcastisch. Ik sprak niet enorm vaak, dus soms kon het wel eens mensen verbazen. Sommigen dachten dat mijn stem bij iemand hoorde die geeneens een vlieg kwaad zou doen. Dat was leuk gegokt, maar helaas was ik niet zo onschuldig zoals je kon horen aan m'n stem. Ik keek even naar Justin en schudde zuchtend m'n hoofd. Leuk dat ik met deze sukkel hier vastzat. Ik kon hem hier ook achterlaten, want ik zou dan sowieso problemen krijgen dus dat zou niet zo verstandig zijn voor nu. Ook omdat ik voor zowat honderd procent wist dat Bruce me zou vermoorden omdat ik hem weer vrijliet en hem liet gaan. Hij was net zo trots op me en ik wilde niet dat hij dan weer teleurgesteld in me zou zijn. Voor jaren lang had ik getraind. Ik bleef doorgaan, het maakte me niks uit wat voor blessure ik had, maar ik bleef gaan. Ik wilde hem zo graag raken en dat gebeurde deze avond. Ik keek even naar z'n been, die nog steeds bloedde.
~
ik schrijf ook altijd verleden tijd. ben het altijd al zo gewend geweest in de jaren dat ik orpg'de. okayy, nieuw werkwoord hier. btw. don't hate me for this, HAHAHAHA. ily..?

Account verwijderd

schreef:
Justin
"Door jou zitten we nu hier. Als je mij nou de volgende keer had geschoten, zou je nog naar huis kunnen gaan, met je gang. Nu zit je hier met mij, je vijand." Zei ik. Ik keek naar mijn been die nog steeds aan het bloeden was. Ik scheurde een stukje van mijn shirt en knoopte het om mijn been. "Hou je fucking bek nu dicht, want ik ga de kogel eruit halen." Sis ik. Ik zuchtte diep en stak mijn vinger in de gat. Ik schreeuwde en trok het er snel uit. De kogel was groot. Ik gooide het van woede hard op de grond en stond op. Ik greep Alex bij d'r keek en duwde haar tegen de muur aan. Ik pakte mijn pistool en laadde het. Ik hield het tegen haar slaap en en lachte. "Als je nog een keer zoiets doet, vermoord ik je." Siste ik. Ik duwde haar weg en liep weg. Ik moest nu een plek vinden om te slapen. "Alex? Heb je geld bij je?" Vroeg ik. Ik keek haar aan en zuchtte. Ik voelde in mijn zakken en vond geld. Genoeg voor twee personen. "We gaan naar een hotel toe. Loop door." Zei ik. Ik liep rechtdoor. Alex liep gelukkig achter me aan. "Maak je nu maar geen zorgen, ik betaal iok voor jou en nee, je hoeft het niet terug te betalen, want ik weet al hoe je dat kunt doen." Zei ik. Ik deed mijn capuchon af en keek naar het hotel. Het was groot en fijn. Ik liep naar de balie en reserveerde 1 kamer met twee aparte bedden. "Mag ik uw achternaam? " vroeg de vrouw achter de balie. "Uh.. Wilson." Mompelde ik. "Dus dan is het meneer en mevrouw Wilson?" Zei ze "nee, ze is gewoon een vriendin." Ik moest bijna overgeven toen ik vriendin zei. Alex keek me aan alsof ze mij ging vermoorden. Dat wilde ze altijd al doen, dus ik zag niet zo een grote verschil. "Hier is uw pasje. Kamer 593" zei ze. "Oke." Mompelde ik. Ik trok Alex ruw aan d'r pols, maar onopmerkbaar. "Ik begrijp dat je moe bent, dat ben ik ook, maar loop door" sis ik boos. Ik deed de kamerdeur open en duwde haar naar binnen. Ik deed de deur op slot en verstopte het pasje. "Ik ga slapen, waag het niet om iets te doen" siste ik.

Account verwijderd

schreef:
ser, you may kill me now. i love you a lot, but i don't fucking know what's wrong with me since i started this jdbo with you
~
Alex
Maar natuurlijk. Kennelijk was alles nu mijn fout en was Justin weer eens het engeltje hier. Hij was alles dan een engel, lieverd of wat dan ook. Als hij dat ooit zou zijn, dan zou ik hem sowieso een klap voor z'n kop geven. Het laatste wat ik wilde is dat je vijand aardig tegen je deed. Hij was de laatste persoon op deze hele wereld waar ik een band mee wilde opbouwen. Ik had nog vele malen liever dat Darth Vader me kwam halen en zei dat ik me tot de duistere kant moest aansluiten. Alles liever dan dat ik hier met deze klootzak moest zijn.
Niet veel later hoorde ik z'n geschreeuw, wat me ergens zachtjes aan het lachen maakte. Voordat ik het wist had hij me al bij m'n keel vast en had hij me al tegen de muur aangeduwd. Heel even kreeg ik geen lucht, omdat het niet echt de vriendelijkste greep was. Ik rolde met m'n ogen. Hij had me zo vaak bedreigd maar nooit had hij me echt iets ergs aangedaan dus ik maakte me er ook geen zorgen over.
Gelukkig liet hij me al snel los en ik kon weer rustig adem halen. Ik zag dat hij wegliep en hoorde niet al veel later een vraag. Was hij nou serieus? Was hij echt zo dom om geen geld mee te nemen? Soms verwachtte ik ietsjes teveel van deze idioot. En met ietsjes bedoelde ik de grootte van de melkweg. Soms had ik het gevoel dat kleuters nog intelligenter dan hem waren.
Voordat ik iets wilde zeggen, liep hij al verder. Ik mompelde zachtjes wat en liep maar achter hem aan. Geen idee of het een slimme zet was. Waarschijnlijk niet, maar veel keuze had ik nou voor nu niet. Ik fronste even. Ik had werkelijk geen flauw idee wat hij bedoelde met hoe ik hem kon terugbetalen. Ik ging het ook niet eens wagen om het te vragen, want dan ging het toch wel weer eens fout. Ik stopte snel het geweer weg en liep weer achter hem aan. Dit voelde alles behalve goed. Ik liep mee met m'n vijand, die ik gelukkig in z'n been had geschoten, maar alsnog.
Ik deed de capuchon af, aangezien ik niet al te verdacht wilde lijken. Ik liep met hem naar de balie en zag daar een vrouw. Ze zag er heel erg netjes uit. Een witte blouse, een soort van zwart jasje, haar in een knot, rode lippenstift en al. Voor mijn gevoel was dat veel te netjes en zou ik nooit zoiets aandoen. Ik grinnikte zachtjes toen hij Wilson als achternaam gebruikte. Het was logisch waarom hij dat deed, maar het was grappig dat hij anders was dan die een of andere badboy die ik al voor jarenlang kende. Ik fronste even toen de balievrouw dat zei. Zodra Justin zei dat ik gewoon een vriendin was, maakte dat me ergens enorm ziek. Ik ging nog liever dood dan dat ik ooit bevriend met hem zou worden. Ik keek hem even met een blik aan dat ik hem iets zou aandoen als hij me dat nog eens aandeed.
Gelukkig kregen we al snel de sleutel en ik voelde een sterke ruk aan m'n pols. Ik kon nog maar net m'n balans behouden en keek naar Justin die me bij m'n pols meetrok. Ik schudde zuchtend m'n hoofd en liep maar mee. Het was beter om je nu maar zo min opvallend mogelijk te maken. Vooral aangezien Justin en ik beide gezocht werden en aangezien ik een niet al te grote drama wilde maken. ''Rustig aan.'' Zei ik toen hij tegen me siste. Hij deed dat zo vaak en soms wilde ik hem gewoon een grote ram voor z'n gezicht geven. Hij had het geluk dat we nu bij andere mensen zaten, anders had ik het allang gedaan.
Niet veel later kwamen we aan bij de kamer en voelde opeens een duw en werd naar binnen geduwd. Ik keek hem even aan en rolde met m'n ogen. Fijn.. Hij had de sleutel nu en ik kon niks doen. ''Best, wat jij wilt.'' Mompelde ik en plofte neer op een bed. Gelukkig hadden we allebei een aparte bed, want samen met hem zou een levende hel zijn. Niet dat het nu al zo was, maar het kon altijd nog erger dan dit.
Met wat moeite trok ik m'n vest uit. Ik had het al enorm warm gekregen, dus die vest had ik nu al helemaal niet meer nodig. Het gevecht van net had me enorm warm gemaakt. Het rennen, het wegduiken, het proberen te richten, het wegvluchten en al. Het was gewoon een hele drama en ik was blij dat we niet waren gesnapt. Ze zouden ons dan sowieso meenemen en waarschijnlijk naar één van de strengste gevangenissen brengen. Dan kon ik nog langer wachten totdat ik was ontsnapt. Waarschijnlijk zag ik dan ook Justin elke dag en dat was ongeveer het laatste dat ik wilde. Het was al erg genoeg dat ik hem nu moest zien en dat ik een nacht met hem moest brengen, dus dat geval met de gevangenis ging niet door. Ik wilde niet terug daar naartoe. Iedereen dacht dat ik een watje was, omdat ik een meisje was. Verkeerd geschat. Ik was totaal niet onschuldig en dat wist ik zelf ook maar al te best. Ook waren er enorm veel jongens, want kennelijk deden meiden niks verkeerds. Het was gestoord hoe vaak er wel niet jongens naar me toe waren gekomen omdat ik een meisje was. Het was zo dom en ik wist vrijwel zeker dat ze gewoon enorm last hadden van hun hormonen of zoiets. In mijn vorige gevangenis had ik wel wat vriendinnen. Ik had niet zoveel contact meer met hun, aangezien ik de laatste tijd zo erg bezig was met de bende en met trainen. Maar ik had er wel een paar geholpen om te ontsnappen. Ook wat jongens, maar dat kwam omdat ik ze al eerder kende of ik had gewoon een enorm goede band met hun. De ontsnapping was een hel. Ik herinnerde me die dag nog als de dag van gisteren. Mijn hart bonkte als een gek in mijn keel, ik moest snel en slim zijn. Gelukkig werd ik geholpen en ik had ze beloofd om ze de volgende keer te helpen. Ongeveer een paar maanden later kwam ik er al aan en had ze ieder met andere technieken eruit kunnen halen.
Onder m'n vest had ik nu nog een simpel hemdje aan. Ik wist dat Justin en ik nu samen een kamer moesten deden, maar dat deed me helemaal niks. Ik legde m'n vest ergens neer en keek heel even naar Justin. Nooit in mijn wildste dromen had ik ooit gedacht dat dit zou gebeuren.
Snel deed ik mijn haar opnieuw in een staart, aangezien hij enorm was afgezakt. Ik ging toen onder de dekens liggen. Ik voelde me totaal niet veilig bij hem, maar ik kon ook moeilijk de hele nacht op straat rond blijven hangen. Ik wist de weg zelfs niet eens, dus dit was gewoon het beste voor nu. Nooit had ik gedacht dat ik hier met hem vast kwam te zitten. Ik rolde op m'n zij en mompelde zachtjes wat. Ik trok de dekens wat beter over me heen en na een tijdje viel ik al in slaap. Ik was enorm moe van deze dag en ik had de rust enorm nodig.

Account verwijderd

schreef:
I'm special, it's just that you love me and you want to show me how good you can write hun. HAHAHA
-
TS Justin
De volgende dag werd ik moe wakker. We sliepen rond 2 uur, half 3. Ik keek naar Alex die nog aan het slapen was. Ik stond op en liep naar een andere kamer. Ik moest Lexi bellen. "Justin? Waar zijn jullie?" vroeg ze. "Alex en ik sliepen in een hotel, we konden niet op straat slapen midden in de nacht." zei ik. "Oké, rustig, Justin. We komen jullie ophalen om 8 uur 's avonds" zei ze. "Lexi, je schiet maar op, of ik vermoord iemand." siste ik. Ik hing op en schoof mijn telefoon in mijn broekzak. Ik kon het niet geloven dat ik hier met Alex in een hotel sliep. Het was maar goed dat er twee bedden waren, want anders zou ik op de grond moeten liggen. "Je kan nu wel wakker worden" zei ik tegen Alex. Het laatste wat ik zou doen was haar aanraken om haar wakker te maken. Dat zou ik nooit doen. Ze was mijn vijand. Toen ze wakker werd, zuchtte ik zomaar en keek of er iets in de koelkast was. Er was niets.

Account verwijderd

schreef:
it sounded sexual at the beginning, but then i laughed so hard that i started choking. AND OF COURSE. I DID IT ALL FOR YOU
~
Alex
Alles ging goed. Ik had een enorm fijne droom en het was gewoon perfect. Totdat ik opeens wakker werd door een stem die ik helaas maar al te goed kende. Helaas was het de stem van Justin. Met wat moeite werd ik wakker. ''Hmm..'' Mompelde ik en kreunde zachtjes. Ik trok de dekens over m'n hoofd en gaapte. Net wanneer je de beste droom ooit had, werd je wakker gemaakt door een irritant iemand die je totaal niet kon uitstaan.
Na een tijdje trok ik de dekens van m'n hoofd af. Het was enorm warm eronder en ik wilde mezelf niet half vermoorden hier. Ik krabbelde overeind en trok m'n hemdje goed. Ik wist dat Justin bij me in de kamer was, maar voor nu boeide me dat geen ene ruk. Het ergste wat hij kon zien was het randje van m'n bh, maar het zou me haast niets verbazen als hij die al wel eens vaker bij andere meiden had gezien. Ik deed de staart uit m'n haar. Ik sliep altijd met een staart in, want ik wilde niet dat al m'n haar voor m'n gezicht zat tijdens het slapen. Ik haalde een hand door m'n haar heen en keek kort naar Justin. Ik had geen idee wat hij wilde doen nu.
''Ook een goede morgen voor jou.'' Zei ik half sarcastisch toen ik hem hoorde zuchten. Ik was totaal geen ochtendpersoon en ik kon vaak chagrijnig zijn. Ik probeerde het in te houden, want ik zat ook leuk met Justin hier en het laatste wat ik wilde was dat we samen een leuke ruzie kregen en dat iedereen er dan last van had.
Ik pakte mijn mobiel en keek naar de berichten. Bruce zei dat hij me nog steeds niet kon komen ophalen. Betekende dan dat ik waarschijnlijk nog langer bij Justin moest zitten? Waarschijnlijk wel. Vond ik dat leuk? Nee, totaal niet. Zou ik mezelf liever neerschieten? Dat sowieso en vooral als ik dat nu kon doen, maar helaas. Helaas voor mezelf en voor hem.
Vreemd genoeg had ik deze keer wel goed geslapen, hoe vreemd het ook misschien wel niet klonk. Ik was blij dat ik met hem meeging, hoe erg ik het ook haatte om te zeggen. Alles was beter dan dat ik nu op straat was. Geen idee wat ik zou doen. Geen idee of ik wel had geslapen of niet. Ik keek even naar Justin, die waarschijnlijk ook niet enorm lang wakker was. Z'n haar was nog steeds in de war, wat logisch was.
~
is this better for you? bc i don't wanna kill you. you're my baby boo ;c

Account verwijderd

schreef:
Justin.
"Haal wat eten, we hebben niets." zei ik. Het was duidelijk te zien dat Alex nog moe was. Ze was erg slaperig. O, ik kon haar nu zo makkelijk vermoorden. Maar ik moest me inhouden. De politie kon mij dan snel oppakken. "Zeg tegen Bruce dat hij jou moet ophalen, want dan kan ik ook weg." mompel ik. Ik zou gewoon zelf de weg naar huis zoeken. Lexi hoefde dan niet te komen. Oh en thuis zou ik haar dan ook een lesje leren. Ik was de baas van de bende en zij kon me niet ophalen? Fuck her. "Schiet wel op. " siste ik. Ik stond op en liep achter Alex aan. "Dit is echt allemaal jouw schuld. Als je nou niet zo dom was. Waren we hier niet samen. " Als ze ook iets zei, wat me boos zou maken, dan zou ik haar vermoorden. "Jij bent zo naïef." zei ik. Ik zuchtte diep en liep weg. Als ik ooit samen moest werken met Alex, dan zouden we een heel goed team zijn, maar ik zou haar niet kunnen weerstaan. Ze is zo vervelend en ze is een echte bitch.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Oh fijn. Dan werd je net wakker en kreeg je gelijk commando's alsof je een hond was. Alsof het haast nog niet beter kon aflopen. ''Best, aangezien jij voor dit hotel hebt betaald.'' Mompelde ik wat. Ik stond op en rekte me uit. Ik sliep nog half, maar ik werd al langzamerhand wakker. Het was een vreemd wonder dat hij me niet iets had aangedaan toen ik sliep, want zoiets had ik wel verwacht van hem. Ergens was ik verbaasd en ergens was ik ook enorm blij daarmee.
''Bruce kan me niet komen ophalen, want hij heeft geen idee waar ik ben en hij kan me ook niet opsporen.'' Antwoordde ik. Alsof ik hier zo graag tijd met hem wilde doorbrengen. Ik wist momenteel niet wat ik liever wilde. Of ik wilde dat hij me nu gewoon neerschoot of ik wilde tijd met hem doorbrengen. Oké, en nu realistisch dan. Ik had veel liever dat hij me neerschoot dan dat ik ooit tijd met hem zou moeten doorbrengen.
''Gast, rustig.'' Zei ik zodra hij siste en begon al met lopen. Niet veel later hoorde ik ook nog eens wat gezeik. Nog een ding waar ik niet tegen kon. Als Justin en ik moesten samenwerken, was er een grote kans dat we alleen maar zouden ruziën. Godzijdank dat ik uit de bende was gestapt waar Justin nu in zat. Anders moest ik zeker leuk met hem samenwerken en dan kon ik hem zowat leuk elke dag weer zien. Ik vond het al erg genoeg dat ik nu bij hem was, dus laat staan dat samenwerken.
''Nou het spijt me dat ik niet naar je kop of je hart kon richten.'' Zei ik sarcastisch. Hij zou me sowieso vermoorden. Het maakte toch niks uit wat ik zei. Het verbaasde me dat hij me gisteren niet neerschoot toen we moesten ontsnappen van de politie. Gek dat hij niet gelijk de trekker overhaalde toen hij het pistool bij m'n slaap had gericht. Waarschijnlijk zou ik het wel hebben gedaan, maar ik mocht hem totaal niet en het maakte me geen ene zak uit als ik werd opgepakt. Dan was ik tenminste wel van hem af en kon ik rustig weer verdergaan met m'n leven zonder dat ik z'n gezicht ooit maar weer eens moest zien.
''Wauw, dank je. Je ziet er ook goed uit vandaag.'' Mompelde ik sarcastisch. Alsof hij niet wist dat ik vaak met sarcasme tegen hem sprak. Ik kon gewoon geen normaal gesprek met hem hebben, niet dat ik dat ooit wilde, zonder dat we mekaar beledigden, bedreigden of wat dan ook. Om realistisch te zijn.. Eigenlijk konden we zowat niks samen normaal doen zonder dat er ook maar ietsjes fout ging. Ik liep maar verder voordat hij weer tegen me begon te gillen als een klein kind dat geen koekje mocht of zo.

Account verwijderd

schreef:
Justin
"Wil je nou even je bek houden? Ik begrijp dat je hier niet wilt zijn, maar je bereikt hier niets mee" zei ik toen ze vervelend begon te praten. "Ik kom wel met je mee naar de supermarkt, je weet niet eens wat ik lekker vind. Of je vergiftigd me" zei ik. Ik stond op en trok mijn schoenen en jas aan. "Kom op, schiet een beetje op." zei ik toen ik zag dat Alex sloom deed. Ik pakte het pasje en deed 'm in mijn broekzak. Ik had zo een neiging om iemand te vermoorden. Alex stond op nummer een en Bruce stond op nummer twee. Toen Alex eindelijk haar schoenen en jas aan deed, liep ik met haar het hotel uit. "we kopen gewoon wat spaghetti, tomatensaus en drinken. " zei ik. Ik deed mijn capuchon op en stopte mijn handen in mijn zakken. Soms was het vervelend om me steeds te vermommen, maar ik moest wel, want anders zou ik opgepakt worden. "Als je wat wilt, moet je het zeggen, maar doe niet zo vervelend in de supermarkt" zei ik.
Gisteren avond, voor dat ik ging slapen, had ik een nieuw plan bedacht. We hadden Bruce' item teruggegeven, maar we hadden het nog nodig. Jack uit de bende, moest weer inbreken en het stelen. Dan zou Olivier een kopie maken van dat item en dan zouden we het gewoon weer terug kunnen geven, want dan hadden we het niet meer nodig. Als we een kopie hadden, konden we weten waar alle bendes waren. Een voor een kon ik iedereen vermoorden. Alex bewaar ik als laatst. Haar vermoord ik op een speciaal manier.

Account verwijderd

schreef:
Alex
Momenteel had ik totaal geen zin in een discussie met hem, dus ik hield voor nu maar m'n mond. Ik luisterde maar half toen hij begon over de supermarkt. Ik zou haast willen dat ik hem kon vergiftigen, dan want ik ook gelijk klaar met hem en hoefde ik nooit meer bij hem in de buurt te zijn.
Niet veel later hoorde ik Justin al zeuren dat ik zo traag was. Het laatste wat ik wilde was dat ik naar hem ging luisteren. Ik trok m'n vest aan en deed de capuchon op. ''Ik ben al klaar.'' Mompelde ik zachtjes en liep verder. Op straat was het best wel druk. Persoonlijk had ik het wat drukker verwacht, maar deze keer viel het enorm mee. Er waren gewoon auto's die langsreden, mensen die over straat liepen, mensen op de fiets en meer.
Alle ingrediënten die hij opnoemde waren de dingen die me enorm bekend voorkwamen. ''Ben je dol op spaghetti?'' Vroeg ik ergens uit nieuwsgierigheid. Zoiets had ik niet van hem verwacht. ''Don't kill me. I'm just asking because I'm curious.'' Zei ik nog voordat hij van plan was om iets weer iets aan te doen. Dat kon ik totaal niet hebben nu. Ik knikte om het volgende wat hij zei en liep rustig verder.
Wat momenten later kwamen we al aan bij een supermarkt. Gelukkig was de supermarkt niet enorm ver en hopelijk ging het boodschappen doen goed met Justin. Ik hoopte maar dat het goed kwam. Voor nu trok ik maar niet zo snel m'n bek open. Het laatste wat ik wilde was dat hij me weer half probeerde te vermoorden, net zoals gisteren toen we ons gingen verschuilen. Bij het muurtje liet hij me al half stikken. Ik kreeg serieus geen lucht meer en voor nog even was ik waarschijnlijk buiten westen geraakt.

Account verwijderd

schreef:
TS Justin in het hotel. ik heb geen inspiratie
Alex deed niet vervelend. Ze was gelukkig stil een ze vroeg niets. We hadden spaghetti en tomatensaus gekocht. Ik wist niet wie het zou maken, maar we konden het allebei wel. Ik zuchtte diep en pakte een kookpan. "Ik maak het wel, maak je maar geen zorgen." mompelde ik en goot wat water in de pan. Ik plaatste de pan op het voornhuis en legde de spaghetti stokjes erin. Ik had zo een honger. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Alex die op de bank zat. Ze was wel knap, maar ik kon haar niet aanstaan, want ze had een vreselijk gedrag en karakter. Toen de spaghetti klaar was, maakte ik de tomatensaus warm en legde het op de spaghetti. "Het eten is klaar" zei ik. Ik legde wat op Alex' bord en op mijn bord. Het rook heerlijk. Ik kon geen andere kruiden erop doen, want we hadden niets gekocht. Thuis zou ik nog wat Italiaanse kruiden bij doen. Ik was geen jongen die heerlijke gerechten zou maken, maar omdat ik erg veel van spaghetti hield, had ik geleerd om spaghetti te maken. Ik besteedde geen tijd aan het maken van eten. Soms sloeg ik een maaltijd over. Ik was te druk bezig met de bende. Het was belangrijk voor mij. Ik was de leider. Ik zorgde ervoor dat iedereen veilig thuis zou zijn. Als ik iemand niet mocht. Dan interesseerde mij dat niet. Hij of zij moest dan beter opletten. Ik zou dan niet voor hem of haar zorgen. Dood is dood.

Account verwijderd

schreef:
Alex
''Is goed.'' Zei ik toen hij het ging klaarmaken. Ik plofte op de bank neer en zuchtte diep. Het was vreselijk om wat aardiger tegen hem te moeten doen dan dat ik normaal was. Wat nog vreselijker was dat hij m'n vijand was en dat ik nooit een band met hem zou willen. Dat ging sowieso nooit gebeuren, want dan was er een grote kans dat ik mezelf wat zou aandoen. Normaal zou ik helemaal tegen hem flippen, maar deze keer wilde ik geen drama.
Een tijdje later rook ik opeens het eten. Het verbaasde me echt dat hij kon koken. Hij leek totaal niet op iemand die wist hoe je een oven of zo moest aandoen. Hij leek op iemand die gewoon fastfood of zo zou halen en dat dat het dan ook zou zijn. Met wat moeite trok ik m'n vest uit, aangezien ik het enorm warm had.
Ik was blij als hij zei dat het eten klaar was. Ik had inmiddels enorm honger gekregen en het werd alleen maar erger door de geur. Ik hoorde opeens z'n stem na een stilte. Ik krabbelde overeind van de bank en liep naar de keuken waar hij alles klaar had gemaakt. Het zag er allemaal enorm lekker uit en ik was enorm onder de indruk. ''I'm impressed.'' Zei ik eerlijk en deed m'n haar opnieuw in een hoge staart. Ik keek even naar Justin. Ik had niet verwacht dat hij ook voor me zou koken. Hopelijk had hij er geen vergif of wat dan ook bij gedaan, want dan zou ik hem sowieso iets aandoen. Ik had hem sowieso al in z'n been geraakt, dus volgens mij wist hij wel dat ik er niet bang voor was. Ik mocht misschien wel een meisje zijn, maar ik was echt niet bang om iemand iets aan te doen en vooral niet als het Justin was. Ik pakte alvast vorken en gaf er één aan Justin.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld