FORPG ft. Lena - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

FORPG ft. Lena

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Jij: ?
Ik: Taelyn Glynxalim - Elf - 19 jaar

^ alleen de bovenste belijning in het wit op haar voorhoofd, en haar ogen zijn feller, alsof ze licht geven.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack Grey-19-Prins-Aardig-Bot-Nieuwsgierig- Pic:

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack
'Vader kan ik u even spreken'? Ik sta in de deuropening van de vergaderzaal van mijn vader en zijn soldaten. Hij loopt naar me toe en gaat voor me staan. Als hij voor me staat zie ik pas hoe slecht hij er eigenlijk aan toe is. Hij heeft donkere wallen, veel stoppels en een vermoeid gezichtsuitdrukking. 'Wat kan ik voor je doen zoon'? 'Mag ik naar het bos toe?' Hij kijkt me aan en schud zijn hoofd. 'Het is veel te gevaarlijk. Er lopen magiërs rond, ze kunnen je vermoorden met hun krachten. Of bezit van je nemen.Ga liever even in de tuin zitten.' 'Ja vader'. Ik loop teleurgesteld naar de tuin en ga op mijn schommel zitten. Er zijn vandaag geen soldaten te bekennen, dus niemand zal zien als ik over het hek zou klimmen. Ik loop naar het hek en klim erover heen. Ik loop ongezien door het dorp en loop richting het bos. Het is vandaag schitterend weer, de zon schijnt hoog boven in de heldere hemel. De bomen zitten vol met allerlei kleuren groene bladeren. De bloemen in het gras hebben alle kleuren van de regenboog. Ik loop door het bos en soms spring ik over half droge slootjes of over omgewaaide boomstammen. Ik vind het erg fijn om door het bos te lopen. Even mijn gedachtes niet aan thuis of aan mijn vader, maar aan de prachtige natuur en dieren. Als ik omhoog kijk zie ik een nest met jonge vogeltjes. Ik kijk ernaar en loop na een tijdje door.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
( Ik was vergeten haar persoonlijkheid te beschrijven haha.
Nieuwsgierig, goed geaard, eigenwijs.)

Taelyn
Ik was al dagen niet meer het bos in geweest, het was niet dat ik ouders had die mij hiervan weerhielden, ze waren al lang overleden. Het was eerder dat ik het zo ontzettend druk had met mijn kleine kruidenzaakje dat ik weinig vrije tijd had. Ik loop op blote voeten door het rustige dorp, ik liep bijna altijd zonder schoenen rond, ik voelde me op die manier een met de aarde. Mijn pijlen en boog zaten vast op mijn rug, om mijzelf te verweren want niet alleen voor niet-magische wezens was het gevaarlijk. De lichtblauwe rok waait rond mijn benen en het felle zonlicht laat mijn gezicht belijning oplichten. Het dorp was oud, maar prachtig. Oude stenen gebouwen, sommige met een rieten dak, klein maar comfortabel. Zelfs de winkels waren klein, ze waren van binnen groter, iedereen leefde vrijwel onder de grond, het huis dat je zeg was alleen de entree. Als ik de grassprieten tussen mijn tenen voel haal ik opgelucht adem, het was al veel te lang geleden. Ik loop rond in het prachtige bos, met de zon in volle kracht was het des te mooier. Ik liep door totdat ik de tunnel bereikte, de tunnel die de wereld van magisch en niet-magisch met elkaar scheid. Meestal was het makkelijk om van werelddeel te veranderen maar de meeste waren zo slim om die stap niet te zetten, zij was wel eens tot het andere eind gekomen maar nooit verder, ze vreesde voor wat de mensen met haar zouden doen, als elf.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld