Juno schreef:
Vera
Ik open mijn ogen en kijk aan tegen een wit plafond. Waar ben ik? Schiet door mijn hoofd. Ik duw mezelf omhoog. Ik lig in een oud ziekenhuis bed dat al kraakt als je een klein beetje beweegt. Voor me staat hetzelfde ziekenhuis bed. Alleen dan met een jongen erin. Ik probeer uit bed te stappen, maar mijn lichaam is er te stijf voor. Na een paar ik proberen lukt het. Ik wankel op mijn benen, maar na een tijdje vind ik mijn balans. Ik loop naar het raam toe. Het raam is bedekt met een oud, olijfgroen gordijn. Ik schuif het opzij en kijk naar buiten. Het eerste wat me op valt is hoe hoog we zitten. Minstens 15 meter. Ik heb al hoogtevrees van kleins af aan. Het tweede dat me opvalt is het dorp. Het ziet er niet uit. Kapotte auto's en lantaarnpalen, al het vuil, omgevallen bomen, Wilde dieren lopen overal enn... geen mensen. Mijn gevoel zegt dat die er wel horen te zijn. Mijn geweten zegt: Je kent dit dorp niet. Mijn gevoel zegt: Dit is je thuis. Allemaal vragen komen in me op. Waar zijn de mensen die ik vroeger liefhad? Wie zijn die mensen? Wie is de jongen die hier ook is? Ken ik hem? Waar zijn alle mensen? Opeens zie ik iets vaags voor mijn ogen. Een beeld van een man en een vrouw met een kind in hun armen. Dat kind herken ik uit duizenden. Ik ben het. Die 2 mensen moeten dan mijn ouders zijn. Een schok gaat door me heen en zegt me genoeg. Ik moet mijn ouders vinden en alle andere. als dat niet gebeurt is het klaar. Klaar waarmee, geen idee. Ik moet de stad of misschien zelfs de wereld herschapen. Maar hoe? Ik weet niks meer. Hoe kan dit? Wat is er gebeurt?