Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Dazy
Fijne dagen 🎄
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
Orpg ft Coolgirl123- What happend?
Lena
YouTube-ster



Ik: Jongen
Jij: Meisje+begin 

Onthouden mag!

Jack Grey-Aardig-Nieuwsgieirig- Eigenwijs 

Pic komt nog ! 
Anoniem
Popster



Vera Leek ~ 17 ~ Nieuwsgierig ~ Naïef ~ Op familie gericht.


Anoniem
Popster



Vera

Ik open mijn ogen en kijk aan tegen een wit plafond. Waar ben ik? Schiet door mijn hoofd. Ik duw mezelf omhoog. Ik lig in een oud ziekenhuis bed dat al kraakt als je een klein beetje beweegt. Voor me staat hetzelfde ziekenhuis bed. Alleen dan met een jongen erin. Ik probeer uit bed te stappen, maar mijn lichaam is er te stijf voor. Na een paar ik proberen lukt het. Ik wankel op mijn benen, maar na een tijdje vind ik mijn balans. Ik loop naar het raam toe. Het raam is bedekt met een oud, olijfgroen gordijn. Ik schuif het opzij en kijk naar buiten. Het eerste wat me op valt is hoe hoog we zitten. Minstens 15 meter. Ik heb al hoogtevrees van kleins af aan. Het tweede dat me opvalt is het dorp. Het ziet er niet uit. Kapotte auto's en lantaarnpalen, al het vuil, omgevallen bomen, Wilde dieren lopen overal enn... geen mensen. Mijn gevoel zegt dat die er wel horen te zijn. Mijn geweten zegt: Je kent dit dorp niet. Mijn gevoel zegt: Dit is je thuis. Allemaal vragen komen in me op. Waar zijn de mensen die ik vroeger liefhad? Wie zijn die mensen? Wie is de jongen die hier ook is? Ken ik hem? Waar zijn alle mensen? Opeens zie ik iets vaags voor mijn ogen. Een beeld van een man en een vrouw met een kind in hun armen. Dat kind herken ik uit duizenden. Ik ben het. Die 2 mensen moeten dan mijn ouders zijn. Een schok gaat door me heen en zegt me genoeg. Ik moet mijn ouders vinden en alle andere. als dat niet gebeurt is het klaar. Klaar waarmee, geen idee. Ik moet de stad of misschien zelfs de wereld herschapen. Maar hoe? Ik weet niks meer. Hoe kan dit? Wat is er gebeurt?
Lena
YouTube-ster



Een lichte pijnlijke steek gaat door mijn hoofd. Ik open moeizaam mijn ogen en leg mijn ijskoude hand op mijn voorhoofd. Ik kijk waarschijnlijk naar een spierwitte plafond dat na een paar seconde pijn begint te doen aan je ogen. Ik sluit mijn ogen eventjes en haal diep adem. Met alle kracht die ik nog bezit duw ik mezelf omhoog. Ik zie een meisje van ongeveer mijn leeftijd met haar rug naar met toe bij het raam staan. Wie is zij? Ken ik haar? Waar ben ik eigelijk? Waarom ben ik hier? Waar zijn mijn ouders? Ik open mijn mond om iets te zeggen tegen het meisje, maar in plaats van een stem komt er niets uit. Ik slik eventjes en probeer het opnieuw. Na een tijdje lukt het me om iets te zeggen. 'Wie ben jij?' klinkt er zachtjes door de kamer. Het meisje draait zich om en kijkt me aan. We maken kort oogcontact en gelijk kijk ik door het raam achter haar. Door het raam is niet veel te zien maar wat ik zie ziet er niet goed uit. 
Anoniem
Popster



Vera

Ik draai me met een schok om als ik geluid hoor. De jongen praat. Als het goed is tegen mij.  'Wie ben jij?' vraagt hij. "Vera, maar wie ben jij?" wil ik zeggen. Helaas rolt het woord niet zo gemakkelijk over mijn lippen. Alleen het laatste woord valt te verstaan. Het vereist een paar pogingen totdat de zin duidelijk wordt uitgesproken. Ik friemel aan mijn donkerblauwe sweater. Ik had hem al aan sinds ik wakker werd. Niet dat dat lang geleden was, maar wel dat het waarschijnlijk lang geleden was dat ik in het bed terecht was gekomen. Ik voel een bepaalde spanning. of beter een frustratie, bij de jongen. Waarschijnlijk weet hij ook wat er aan de hand is en dat zonder naar buiten te hebben gekeken. Dat we misschien wel de wereld moeten redden. Anders moet hij het weten, maar ik ga het hem niet uitleggen. Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat ik dat niet kan. Ik kijk de jongen recht aan en maak hem duidelijk dat hij naar het raam moet komen. Ik weet niet of hij het begrijpt, maar ik draai me gewoon om en kijk naar buiten. Als ik achter me een bed hoor kraken weet ik dat hij het begrepen heeft.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld