Orpg/ I Love you, but you need to realise tha - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg/ I Love you, but you need to realise tha

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
I Love you, but you need to realise that you love me back. It take someone time, but the waiting is worth it.

Melissa Catherina Luna Rose Von L´oir- Prinses van Engeland- 18

Jij:
Boy- Prins van Frankrijk-Age- Begin

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:

Gabriel Louis Dubois Coudelle - Prins van Frankrijk - 19

Anoniem
Landelijke ster

Forever21 schreef:
Het was een zomerse dag, op deze soort dagen was Gabriel het liefst buiten. Hij zou dan het liefst gaan jagen. Wanneer hij op jacht was, voelde hij zich echt vrij. Vrij van alle problemen die zijn leven als prins met zich meedroeg en vrij van al die verplichtingen die erbij hoorde. Wanneer hij op jacht was, was hij een met de natuur en daar kon hij zich helemaal in verliezen. De wind die door zijn haren raasde terwijl hij op zijn paard, Memothius zat. Het was het snelste paard van het koninkrijk en dat was te merken. Wanneer hij op Memothius reed had hij binnen de kortste keren een flink hert te pakken. Geen dier was sneller dan dat paard.
Er werd op de deur geklopt van Gabriel's slaapvertrek. Met een zucht liep hij weg van zijn slaapkamerraam, waar hij naar buiten had staan staren. Hij had zichzelf sinds het ontbijt van vanochtend niet meer laten zien. Zijn moeder haatte het wanneer hij heel de dag op zijn kamer zat. Als oudste zoon werd er van hem verwacht dat hij zich mengde met de gasten in het kasteel en dat hij belangrijke vergaderingen zou bijwonen. Hij was tenslotte de troon erfgenaam. Uiteindelijk zou hij de taak van zijn vader moet overnemen en het land moeten besturen. Dan zou hij koning van Frankrijk zijn. Maar tot die dag zou komen wilde hij er het liefst zo weinig mee te maken hebben. Alhoewel hij wist dat hij na vandaag zijn plichten als troon erfgenaam niet meer kon negeren. Vandaag zou hij zijn vrouw ontmoeten, of ja ontmoeten was het nou ook weer niet. Toen hij en de prinses jong waren hadden ze vaak tijd met elkaar doorgebracht. Dat was echter lang geleden dus hij kon dat nauwelijks vergelijken met het heden. Zij was veranderd, ze zou nu een vrouw zijn en hij, hij zou een man moeten zijn.
Gabriel liep naar de deur van zijn slaapkamer toe en maakte die open. Voor zijn neus stond zijn moeder, ze had een brede glimlach op haar gezicht. En hij wist wel waarom. "Gabriel, moet jij je niet eens klaar gaan maken? De prinses kan op elk moment arriveren," zei ze haastig. "Verpest dit alsjeblief niet. Dit is niet alleen belangrijk voor jouw toekomst maar ook voor die van Frankrijk," voegde ze er nog aan toe. Haar toon was serieus en hij wist dat ze gelijk had.
Er rolde een zucht over zijn lippen. "Het gaat goed komen moeder."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Het was een heerlijke zomerse dag toen ze aankwam in Frankrijk, het was velen malen beter dan in Engeland. Het weer was altijd zo willekeurig en regenachtig. Ze dacht aan thuis. Altijd als ze thuis was reed ze op haar paard Annebel, ze was de snelste paard van het hele land. Ze hield zo veel van paardrijden, het was 1 van haar hobby´s. 1 van de weinige dingen die ze alleen mocht doen. Ze genoot van haar vrijheid, ze wou vrijheid. Ze hoopte niet dat ze binnen gehouden werd, want daar hield ze niet van. Ze had de prins wel ontmoet toen ze klein waren, ze speelde wel eens samen, maar toen ze ouder geworden waren niet meer. Ze vond het wel jammer, had ze tenminste iemand om mee te spelen. Ze speelde in het geheim ook met wat dienstbodes als haar ouders dat eens wisten, zwaaiden er wat. Ze vonden zich zelf beter dan het rest van het volk, maar zij vind iedereen gelijk. Ze hoopte dat haar toekomstige man het ook zou vinden.
Oh, wat wou ze thuis zijn, maar ze moest gaan trouwen met de kroonprins van Frankrijk, zodat we de landen samenvoegen en 1 groot rijk hadden. Ze wou niet met hem trouwen, want haar hart lag bij de prins van Spanje. Ze hield van hem met zijn gebruinde huid en zijn prachtige blauwe ogen. Die hemelse ogen waar je aan verslaafd raakt. Ze werd uit haar gedachte gehaald toen ze er waren. De poort werd opgedaan en ze reden naar binnen. Ze stapte uit en keek naar het kasteel. De stevige dikke muren voor aanvallen, het was echt mooi versierd. Ze moest hier een tijd gaan wonen, ze wou niet. Ze liep rustig de trap op en de deuren werden al opengedaan. Alsof ze haar verwachtte, maar dat was ook logisch.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld